แชร์

ตอนที่ 7.

ผู้เขียน: baiboau-เนื้อนวล
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-24 21:27:28

ตอนที่ 7.

ผิวของปริญญ์อุ่น… และนุ่มกว่าที่หล่อนคาดคิด

‘หยุดคิดเดี๋ยวนี้นะ มัสยา’

หล่อนด่าตัวเองในใจ พยายามสะบัดภาพเหล่านั้นออกจากหัว

‘อย่าหวั่นไหวกับเขา เพราะเขาไม่ได้สนใจอะไรเธอเลย นอกจากการใช้หนี้’

แม้จะบอกตัวเองแบบนั้น แต่หัวใจของหล่อนกลับยังเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่

หัวหน้ามองหล่อนเพียงแวบเดียวก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้มัสยายืนถือถุงยาไว้แน่น

ในขณะที่ริสาที่นั่งมองอยู่ตลอดยิ้มกริ่ม ก่อนจะเอนตัวเข้ามาใกล้ แล้วเอ่ยแซว

“นี่มันเรื่องใหญ่นะ มัสยา”

ริสากระซิบเบาๆ

“คุณปริญญ์ไม่เคยใส่ใจพนักงานถึงขนาดซื้อยามาให้แบบนี้เลยนะ เธอเป็นคนแรกเลยล่ะ”

มัสยาหันขวับไปจ้องเพื่อนสาว

“อย่าพูดอะไรบ้าๆ นะริสา เขาคงแค่... แค่ไม่อยากให้ฉันล้มป่วยจนทำงานไม่ได้ก็เท่านั้นเอง”

ริสาหัวเราะคิก “เหรอ? แต่ฉันว่ามันดูมากกว่านั้นนะ” ริสาหรี่ตาอย่างจับผิด

“ปกติถ้าพนักงานคนไหนป่วย คุณปริญญ์ก็ไม่เคยสนใจอะไรขนาดนี้เลยนะ อย่างดีก็บอกให้ไปหาหมอ แต่กับเธอที่เพิ่งมาใหม่… มันดูแปลกๆ นะ”

“อย่าคิดอะไรไร้สาระได้ไหม ริสา”

มัสยาตอบกลับเสียงแข็ง แต่กลับรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งหน้าอก มือกำถุงยาแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“จ้าๆ ฉัน
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ขัดดอกต้องห้ามรัก   ตอนที่ 27. ตอนอวสาน

    ตอนที่ 27. ตอนอวสานเขายิ้ม “ใช่ครับ”หล่อนมองเขาตาปรอย “แต่ฉันเหนื่อยแล้วนะคะ”“อีกครั้งนะทูนหัว...”เขาเอ่ยอย่างอ้อนวอน ริมฝีปากร้อนกดจูบแผ่วเบาตามแนวไหล่ของหล่อน“ผมสัญญาว่าจบครั้งนี้แล้วผมจะหยุด...”แต่สุดท้าย... มันก็ไม่ได้จบแค่ครั้งเดียว เพราะปริญญ์ทำหล่อนทั้งคืน แสงแดดอ่อนยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างบ้านไม้หลังใหญ่ของมัสยา เติมเต็มบรรยากาศให้สงบและอบอุ่น เสียงนกร้องแว่วจากสวนหลังบ้าน ยิ่งขับให้ช่วงเวลานี้ดูมีความหมายมากขึ้นมัสยานั่งเคียงข้างปริญญ์ในห้องรับแขก หัวใจเต้นแรงจนแทบไม่เป็นจังหวะ ขณะที่พ่อกับแม่ของหล่อนนั่งอยู่ตรงข้าม มองชายหนุ่มที่กำลังจะกลายเป็นลูกเขยของพวกเขาด้วยความประหม่าเล็กน้อยเพราะปริญญ์ไม่ได้เป็นเพียงว่าที่ลูกเขยเท่านั้น... แต่ยังเคยเป็นเจ้าหนี้ของครอบครัวนี้ด้วยคุณไพบูลย์ สูดหายใจเข้าเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง“คุณปริญญ์แน่ใจหรือครับ”ปริญญ์สบตาชายสูงวัยตรงหน้า ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ผมแน่ใจ และมั่นใจมากครับว่าจะแต่งงานกับมัสยา”เขาหันไปมองหญิงสาวข้างกาย ก่อนจะยื่นมือไปกอบกุมมือของหล่อนแน่น แววตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน“

  • ขัดดอกต้องห้ามรัก   ตอนที่ 26.

    ตอนที่ 26.“มัสยา...” เขาเอ่ยเสียงแหบพร่าหล่อนไม่ตอบ แต่จ้องเข้าไปในดวงตาเข้มที่สะท้อนภาพของหล่อนอยู่ในนั้น ปลายนิ้วเรียวแตะลงบนอกกว้าง ลากไล้เบาๆ ผ่านเนื้อผ้าบางที่แนบไปกับกล้ามเนื้อของเขา“ผมกำลังทำอาหารให้คุณอยู่นะ...”ปริญญ์พยายามเตือนสติ แต่เสียงของเขากลับสั่นไหว“มีอย่างอื่นที่ฉันอยากกินมากกว่าอาหารค่ะ”หล่อนกระซิบข้างหูเขา ก่อนจะเขย่งปลายเท้า แล้วแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเขาอย่างจงใจเชิญชวนความอดทนอดกลั้นของปริญญ์แตกระเบิด ทุกอย่างพังทลายลงภายในเสี้ยววินาทีเขากระชากหล่อนเข้ามาแนบชิด แขนแข็งแกร่งโอบรัดร่างบางไว้แน่น จูบตอบกลับอย่างลึกซึ้งและเอาแต่ใจ ลิ้นร้อนแทรกซึมเข้าไปในโพรงปากของหล่อน รุกเร้า ดูดดื่ม ราวกับต้องการลงโทษที่หล่อนเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเสียงครางแผ่วหลุดออกจากลำคอของมัสยา มือของหล่อนเลื่อนไปเกาะเกี่ยวที่ต้นคอเขาแน่น ขณะที่ร่างกายแนบชิดกันจนไม่เหลือช่องว่างปริญญ์ถอนจูบออกเล็กน้อย มองหญิงสาวในอ้อมแขนด้วยสายตาหลงใหลเต็มเปี่ยม“คุณกำลังเล่นกับไฟนะ มัสยา” เขากระซิบเสียงพร่ามัสยาหายใจหอบ ริมฝีปากบวมเจ่อจากจูบเมื่อครู่ ก่อนจะยิ้มมุมปาก“แล้วคุณจะดับมันไหมล่ะ”ปริญญ์คำรา

  • ขัดดอกต้องห้ามรัก   ตอนที่ 25.

    ตอนที่ 25. หลายวันต่อมา... มัสยาก้มหน้าก้มตาจัดเรียงชุดเครื่องดื่มต้อนรับแขกในล็อบบี้โรงแรม หวังจะทำตัวให้กลมกลืนไปกับพนักงานคนอื่นๆ แต่ดูเหมือนความพยายามนั้นจะไร้ผลโดยสิ้นเชิงเพราะปริญญ์... ท่านประธานของโรงแรม กำลังเดินตามหล่อนแจ คอยอยู่ใกล้ไม่ห่าง ราวกับเงาตามติดตัว!“มัสยา คุณกินข้าวหรือยัง” เสียงทุ้มคุ้นเคยดังขึ้นข้างหลังหล่อนสะดุ้งเฮือก หันมามองเขาตาโต“คุณมาทำอะไรตรงนี้คะ?”“ก็มาอยู่กับคุณไง”เขาตอบหน้าตาย พร้อมกับส่งรอยยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยมาให้มัสยากวาดตามองรอบๆ พนักงานหลายคนเริ่มเหลือบมามอง กระซิบกระซาบกันเบาๆ ด้วยความสงสัยและแปลกใจสุดขีดนี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? ท่านประธานเดินตามพนักงานแม่บ้าน? แถมยังทำหน้าราวกับลูกหมาที่อ้อนเจ้าของอีก!มัสยาสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามขยับตัวห่างจากเขา“คุณปริญญ์ กรุณาอย่าทำแบบนี้ค่ะ ฉันทำงานอยู่”“ผมรู้” เขาพยักหน้า “แต่คุณก็ต้องพักบ้าง ไปกินข้าวกับผมนะ”มัสยาถอนหายใจอย่างอ่อนใจ“ฉันยังทำงานไม่เสร็จค่ะ”ปริญญ์ไม่ได้สนใจคำปฏิเสธของหล่อนเลยสักนิด ตรงกันข้าม เขากลับยื่นมือไปหยิบผ้าปัดฝุ่นจากมือของหล่อนแล้วถือเอาไว้เอง“ถ้าคุณจะ

  • ขัดดอกต้องห้ามรัก   ตอนที่ 24.

    ตอนที่ 24.หล่อนแตกระเบิดคาลิ้นของเขา ในขณะที่ร่องสาวก็มีนิ้วยาวถึงสองนิ้วกำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายในหล่อนเสียวเหลือเกิน...เสียวจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เลย...หลังจากหล่อนหลั่งรินเสร็จแล้ว เขาก็ขยับตัวออกห่าง และจัดการสลัดเสื้อผ้าออกไปมัสยาเขินอาย แต่ก็ไม่สามารถละสายตาจากเรือนร่างเปลือยสมบูรณ์แบบของเขาได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว“คุณ... รูปร่างดีจังค่ะ...”“เพื่อคุณ...”คำพูดของเขาทั้งกระเส่าและหวานมาก พร้อมกับการก้าวกลับขึ้นมาบนเตียงอีกครั้งเมื่อเขาแนบชิดลงมาหา ไออุ่นจากร่างกายของเขาก็ทำให้หล่อนสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง ความเป็นชายของเขาดุนดันอยู่ที่ร่องสาวอย่างดุดัน“ผม... ทนไม่ไหวแล้ว มัสยา...”หล่อนยิ้มหวานให้เขา ยื่นปากไปจูบเขาเบาๆ อย่างเอาใจเขายิ้มตอบ ดวงตาปรือหวาน ก่อนจะสอดใส่เข้ามาอย่างดุดัน ครั้งเดียวมิดด้ามหล่อนห่อปากอุทานเสียว ความคับแน่นที่เกิดจากความใหญ่โตของเขาทำให้หล่อนเสียวสะท้านไปทั้งตัว“โอ้ววว ผมชอบอยู่ในตัวคุณ มัสยา...”เขากับหล่อนจ้องตากัน มองหน้ากัน ในขณะที่อวัยวะส่วนนั้นเชื่อมติดกันอยู่เขายิ้มหื่นกระหายให้หล่อน ก่อนจะกระแทกปากลงมาหาแรงๆ จูบอย่างเร่าร้อน แลกลิ้นกั

  • ขัดดอกต้องห้ามรัก   ตอนที่ 23.

    ตอนที่ 23.ความร้อนระอุจากตัวเขาแผ่ซ่านผ่านผิวกายของหล่อน ความคิดทั้งหมดถูกพายุแห่งแรงปรารถนาพัดพาไปจนหมดสิ้นเขาลูบไล้แผ่นหลังของหล่อนอย่างแผ่วเบา แต่กลับทิ้งร่องรอยความเร่าร้อนไว้ทุกจุดที่ปลายนิ้วของเขาสัมผัส ริมฝีปากของเขากดแนบลงมาอีกครั้ง คราวนี้ช้าลง ลึกซึ้ง และเต็มไปด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้น“ให้ผม... เอาคุณเถอะนะ...”มัสยาหลับตาอย่างยอมศิโรราบ ปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปในความต้องการของเขา และจูบตอบอย่างลืมตัวเขายังคงจูบหล่อนอย่างลึกซึ้ง ไม่เปิดโอกาสให้ได้หายใจ แขนแข็งแกร่งโอบรัดร่างบางของหล่อนแน่นราวกับกลัวว่าหล่อนจะหลุดลอยไป ริมฝีปากของเขาบดเบียดอย่างเร่งเร้า ดุดันและเอาแต่ใจในแบบที่หล่อนไม่เคยเผชิญมาก่อนมัสยาเริ่มหายใจไม่ทัน ริมฝีปากสาวบวมช้ำจากจูบที่ยาวนานและร้อนแรง แต่ถึงอย่างนั้น หล่อนก็ยังไม่มีแรงจะต่อต้านเขา ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะผลักเขาออกไปความร้อนจากร่างกายของเขาแผ่ซ่านเข้าสู่ร่างของหล่อน เผาผลาญทุกความลังเลที่ยังเหลืออยู่ให้มอดไหม้เขาค่อยๆ ดันหล่อนให้ถอยหลัง ทุกสัมผัสแนบเนียนราวกับต้องการให้หล่อนจมดิ่งไปกับเขาโดยไม่มีทางหวนกลับเท้าของหล่อนก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว

  • ขัดดอกต้องห้ามรัก   ตอนที่ 22.

    ตอนที่ 22. เสียงเคาะประตูดังกังวานขึ้นในความเงียบของค่ำคืน มัสยาขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินไปเปิดอย่างระแวดระวัง แต่ทันทีที่บานประตูแง้มออก ร่างสูงของปริญญ์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า ดวงตาคมกริบสะท้อนประกายบางอย่างที่ทำให้หัวใจของหล่อนกระตุกวูบ“คุณ... ปริญญ์...”มัสยาอุทานเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความตกใจ และยังไม่ทันได้ถอยหนี ปริญญ์ก็ใช้ร่างหนาของเขาดันประตูให้เปิดกว้าง ก่อนจะก้าวเข้ามาภายในห้องโดยไม่รอให้หล่อนอนุญาต“คุณปริญญ์! คุณจะทำอะไรคะ!”เขาไม่ตอบ เพียงแค่รวบร่างของหล่อนเข้าสู่อ้อมแขน แขนแข็งแกร่งโอบรัดร่างบางแน่นราวกับกลัวว่าจะหายไปดวงตาคมของเขาเต็มไปด้วยความอัดอั้น ความคิดถึง และความโหยหาที่สะสมมาตลอดทั้งวัน ริมฝีปากของเขากดลงบนริมฝีปากของหล่อนอย่างกระหายจัด ลึกซึ้งและเรียกร้อง ราวกับต้องการหลอมรวมหล่อนให้เป็นส่วนหนึ่งเดียวกับเขามัสยาดิ้นรน แต่สัมผัสร้อนแรงของเขากลับทำให้หล่อนอ่อนแรงลงทุกขณะ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอกปริญญ์สัมผัสหล่อนราวกับคนที่อดอยากมานาน และตอนนี้กำลังปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดออกมา“ผมคิดถึงคุณ...”เสียงแหบพร่าของเขากระซิบข้างหู ก่อนที่เขาจะพยายามกดร่างหล่อน

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status