All Chapters of ขัดดอกต้องห้ามรัก: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 2.ในขณะที่หล่อนกำลังนั่งจมดิ่งอยู่กับความทุกข์ทรมานของโชคชะตาอยู่นั้น ประตูห้องรับรองถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงสง่าที่ก้าวเข้ามาภายในห้องบรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปในทันที เมื่อเขาปรากฏตัว ปริญญ์ก้าวเข้ามาอย่างมั่นคง แผ่ออร่าของอำนาจและความเย็นชาที่ชวนให้ผู้คนรอบข้างต้องเงียบกริบมัสยาตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ เขาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับรูปสลัก พระเจ้าคงใช้เวลาบรรจงสร้างเขาขึ้นมาอย่างพิถีพิถันโครงหน้าคมสัน คิ้วเข้มที่ขับให้ดวงตาเฉียบคมราวกับใบมีดดูดุกร้าวและทรงพลัง จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากได้รูปที่ดูหยิ่งผยองแต่ก็แฝงเสน่ห์อย่างประหลาดผิวขาวเนียนราวกับหินอ่อน ทุกรายละเอียดบนใบหน้าของเขาช่างสมบูรณ์แบบเกินไป จนมัสยาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากหล่อนรู้ว่าเขาเป็นศัตรู เป็นผู้ชายที่บีบบังคับพ่อของหล่อนจนต้องส่งหล่อนมาอยู่ที่นี่แต่ถึงอย่างนั้น หัวใจของหล่อนกลับเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง ความเย็นชาและอำนาจที่แผ่ออกจากตัวเขายิ่งทำให้หล่อนหวั่นไหวหล่อนพยายามบอกตัวเองให้เกลียดเขา แต่กลับไม่สามารถละสายตาจากเขาได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวปริญญ์หยุดยืนอยู่ตรงหน้าหล่อน ดวงตาคมกริบของเข

ตอนที่ 4.มัสยาไม่รอช้า รีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำด้วยความตกใจ ความรีบร้อนทำให้มือไม้สั่นไปหมด หล่อนไม่เคยอาบน้ำเร็วขนาดนี้มาก่อนในชีวิตทุกอย่างผ่านไปอย่างฉุกละหุกจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ เส้นผมที่เคยใช้เวลาดูแลอย่างพิถีพิถัน ต้องรวบขึ้นอย่างลวกๆ เสื้อผ้าถูกสวมแบบเร่งรีบ และแทบไม่มีเวลาส่องกระจกดูความเรียบร้อยเลยเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด กระโปรงทรงเอ และเสื้อกั๊กสีกรมท่าทับด้านนอก นี่มันไม่ใช่ชุดที่หล่อนคุ้นเคย แต่หล่อนก็ไม่มีเวลามากพอที่จะมาคิดเรื่องนั้นในตอนนี้“เร็วค่ะ! ไปกันเถอะค่ะ!”ริสาเรียกก่อนจะดึงแขนมัสยาออกจากห้องมัสยากึ่งเดินกึ่งวิ่งตามริสาไปตามทางเดิน แรงหอบทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนหัวใจจะเต้นไม่เป็นจังหวะนอกจากความรีบร้อนแล้ว หล่อนยังไม่ชินกับการต้องทำอะไรภายใต้เวลาจำกัดแบบนี้ด้วยเมื่อไปถึงโถงประชุมพนักงาน ทุกคนยืนเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ทุกคนอยู่ในชุดฟอร์มเหมือนกันหมด สร้างบรรยากาศที่เป็นทางการและเคร่งครัดมากและตรงหน้า...ปริญญ์ยืนอยู่ที่นั่น ร่างสูงสง่าของเขาแผ่ออร่าอำนาจที่ทำให้ทั้งห้องเงียบลงแทบจะทันที ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองพนักงานแต่ละคนราวกับจับผิด ไม่มีใครก

ตอนที่ 6.มัสยากำลังขะมักเขม้นอยู่กับการปูเตียงให้เรียบตึง หล่อนดึงผ้าปูเตียงขึ้นก่อนจะสอดปลายผ้าให้ตึงเรียบกับขอบฟูก แล้วลองใช้มือลูบดูเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย ทว่ากลับยังไม่พอใจ หล่อนถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะดึงปลายผ้าออกแล้วลองใหม่อีกครั้ง“ต้องเรียบกว่านี้…”มัสยาพึมพำกับตัวเอง พลางคิดถึงคำแนะนำของริสา‘ต้องไม่มีรอยยับเลยนะมัสยา’หล่อนสูดลมหายใจลึกแล้วลองอีกครั้ง ขยับปลายนิ้วไล่ตามรอยผ้า ให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบที่สุดเมื่อทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ หล่อนก็ยืดตัวขึ้น ยิ้มออกมาอย่างพอใจ“เราก็ทำได้เหมือนกันนี่นา”หญิงสาวพึมพำ พลางมองเตียงที่เรียบกริบสุดเพอร์เฟ็ค ก่อนจะเหลือบตามองไปยังประตูห้องน้ำ“เหลือทำความสะอาดห้องน้ำ ก็เสร็จงานห้องนี้แล้ว”หล่อนยิ้มบางๆ เพื่อปลุกขวัญกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนจะหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำมัสยาเริ่มขัดอ่างล้างหน้าอย่างคล่องแคล่ว ขณะเดียวกันก็ฮัมเพลงเบาๆ ไปด้วย เพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกผ่อนคลายขึ้นในขณะนั้นเอง ปริญญ์ก็ก้าวเข้ามายืนที่หน้าประตูห้องพักที่เปิดค้างเอาไว้ เขาไม่ได้ตั้งใจเข้ามา แต่เมื่อผ่านมาทางนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะสอดส่องดูว่างานที่มัสย

ตอนที่ 8.“ก็ทำให้มันดีๆ ล่ะ ฉันไม่ชอบอะไรที่ไม่สมบูรณ์แบบ”มัสยาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วรีบเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาด แต่ยังไม่ทันเริ่มต้น แขกคนนั้นก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง“เธอชื่ออะไร”มัสยาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบอย่างสุภาพ“มัสยาค่ะ”“มัสยา? ฟังดูเป็นชื่อที่สูงส่งดีนี่ แต่ไม่น่าเชื่อว่า เจ้าของชื่อจะเป็นแค่พนักงานทำความสะอาด”หญิงคนนั้นหัวเราะเยาะ พลางยกแก้วชาขึ้นจิบอย่างสบายอารมณ์มัสยากำมือแน่น พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อระงับความโกรธ หล่อนไม่ใช่คนที่ปล่อยให้อารมณ์พาไปง่ายๆ แต่คำพูดเสียดสีเหล่านั้นก็เหมือนมีดกรีดลงกลางใจ“ขอโทษค่ะ ดิฉันขออนุญาตทำความสะอาดต่อนะคะ”หล่อนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พยายามรักษามารยาทอย่างถึงที่สุดแต่ดูเหมือนแขกวีไอพีจะไม่ได้พอใจง่ายๆ ผู้หญิงคนนั้นเบ้ปาก แล้ววางแก้วชาลงกับโต๊ะกระจกเสียงดัง ก่อนจะกวาดตามองมัสยาจากหัวจรดเท้า และแค่นเสียงหัวเราะเบาๆ“ดูเธอสิ… สงสัยคงเคยเป็นคุณหนูที่เคยอยู่สุขสบายมาก่อนสินะ ถึงได้ดูเก้ๆ กังๆ กับงานแบบนี้”หล่อนหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา แล้วสะบัดไล่ๆ อย่างรังเกียจ“ตกต่ำถึงขั้นต้องมาเช็ดฝุ่นให้ฉันแบบนี้ คงทรมานแย่เลยล่ะสิ”มัสย

ตอนที่ 10.ภายในผับ มัสยายังพยายามดึงแขนออกจากการเกาะกุมของชายแปลกหน้า แต่ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ หล่อนเริ่มหมดแรง“ฉันบอกให้ปล่อย!”มัสยาร้องเสียงดัง จังหวะนั้นเองที่มือของหล่อนตวัดไปข้างหน้า และ…เพี๊ยะ!เสียงตบดังลั่นไปทั่วบริเวณ ทุกสายตาหันขวับมามอง รวมถึงริสาที่ตกใจจนตาค้างชายคนนั้นจับแก้มตัวเอง ดวงตาเปลี่ยนเป็นโกรธจัด“อีบ้า! กล้าตบกูเหรอ!”เขายกมือขึ้นหมายจะเอาคืน แต่ยังไม่ทันได้แตะตัวมัสยา แรงกระชากมหาศาลก็พุ่งเข้ามาจากทางด้านข้างชายคนนั้นถูกดึงกระเด็นไปชนโต๊ะข้างๆ โดยแรงของปริญญ์ที่เพิ่งมาถึง เขายืนสูงตระหง่าน แววตาเย็นชา และเลือดเย็นจนไม่มีใครกล้าโต้แย้ง“ถ้าคุณแตะต้องเธออีกครั้ง ต่อจากนี้ไปคุณจะไม่มีโอกาสได้แตะต้องอะไรอีกเลย”น้ำเสียงของเขาราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยอำนาจที่ทำให้ร่างของชายแปลกหน้าชาวาบไปทั้งตัวมัสยาเงยหน้ามองเขา ตาพร่าเลือนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่หล่อนกลับรับรู้ได้ถึงความปลอดภัยที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของเขา“คุณ... ปริญญ์… มาทำอะไรที่นี่คะ”มัสยาพึมพำเบาๆ เสียงสั่นไหวปริญญ์กวาดตามองหล่อน ก่อนจะถอนหายใจแรงๆ“เธอนี่มัน…”เขาหันไปสบตากับริสา“พาเธอออกไปได้แล้ว”แต่ยัง