งานมงคลของจวนชินอ๋องต้องจบลงก่อนเวลา สองคนพี่น้องรวมถึงลู่จื้อกับลู่เสียน มาช่วยกันส่งแขกกลับจวนอย่างรู้หน้าที่ ส่วนคนที่สร้างเรื่องใหญ่โตเอาไว้นั้น ถูกพาตัวกลับจวนโดยออกทางประตูข้าง เพราะไม่อาจทนเห็นสายตาของคนที่มาร่วมงานเหล่านี้ได้หลังจากแขกทุกคนกลับไปเรียบร้อย ชินอ๋องกับลู่เวินก็ได้รับรู้ว่า เหต
เรื่องของเหลียวมี่เตี่ยนไม่มีผลกระทบใด ๆ กับจวนชินอ๋องเสียงส่วนใหญ่ต่างเข้าข้างเจ้าของจวน เหล่าบุรุษที่ได้สัมผัสร่างกายของหญิงสาว พบเจอสหายทีไรก็ต้องพูดถึง ใครจะอย่างไรลู่ชิงไม่ขอยุ่งเกี่ยว ตอนนี้มีเพียงเรื่องเดียวในหัวของลู่ชิง คือการหารือกับชินอ๋อง เรื่องการสร้างเรือขนสินค้าขนาดใหญ่ ที่ลู่ชิงได้เต
“นั่นสิลูกคนที่คิดจะปล้นเรือลำนี้ คงต้องมีวรยุทธ์เก่งกล้าหรือไม่ก็มีร่างกายที่แข็งแกร่งมาก ถึงจะปีนขึ้นเรือมาได้น่ะ” ลู่เวินยังรู้สึกเหนื่อยแทนคนที่คิดจะปล้นเรือของลู่ชิงมีเซียวหนิงหลงที่คิดว่าที่ลู่ชิงพูดมานั้นมีประโยชน์ “แต่ข้าเห็นด้วยกับชิงเอ๋อร์เรื่องการติดอาวุธบนเรือ อย่างน้อยมันสามารถช่วยยิงส
“ท่านพ่อไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะ ท่านแม่สอนข้ามาบ้างแล้วไม่ขายหน้าพวกท่านหรอกเจ้าค่ะ งั้นข้าขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และเตรียมหาของขวัญพบหน้าสำหรับไทเฮา ฮองเฮาและองค์ชายน้อยด้วยเจ้าค่ะ”“แล้วอาจื้อกับอาเสียนเล่า อยากเข้าไปดูด้านในวังหลวงไหม ไปพร้อมกับเล่อเล่อได้นะ มีเด็ก ๆ ไปเป็นเพื่อนคุยไทเฮาคงชอบเพราะครึกครื
“กระหม่อมขอแสดงความยินดี ที่ฝ่าบาทและชินอ๋องมีว่าที่หลานสะใภ้และลูกสะใภ้ ผู้ฉลาดหลักแหลมอย่างคุณหนูลู่ชิงพ่ะย่ะค่ะ”“ฝ่าบาทหากกองทัพทางแดนใต้มีเรือรบเช่นนี้หลายลำ พวกเขาคงทำงานที่อันตรายในทะเล ทั้งใกล้ชายฝั่งและกลางทะเลได้แน่ อย่างที่ท่านอ๋องกล่าวมาป้องกันไว้ย่อมดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ”“เสด็จพ่อลูกเองก็เห็
ทางด้านลู่ชิงที่ติดตามเซียวเยว่เล่อเพื่อเข้าวังหลวง ระหว่างทางเดินตั้งแต่เข้าประตูวังหลวงมา ทั้งขันทีนางกำนัลต่างมองด้วยความอยากรู้ ว่าท่านหญิงเซียวพระนัดดาคนโปรดของฮ่องเต้ พาเด็กสาวน่ารักผู้นี้มาจากไหน เป็นบุตรหลานตระกูลใด ถึงมีใบหน้าและดวงตาที่ชวนมองเช่นนี้ แต่ใครจะกล้าถามจึงทำได้แค่มองตามเท่านั้น
ขณะที่เสียงอันแหลมบาดหูของจี้เจียผินเงียบลง ก็มีเสียงที่ทรงอำนาจดังขึ้นมา ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างตกใจ รีบก้มหน้าคุกเข่าทำความเคารพอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครพูดหรือเงยหน้ามองว่าเป็นผู้ใด เซียวหนิงหลงเดินเข้าไปดูลู่ชิงกับเซียวเยว่เล่อ ว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่เพราะขบวนเสด็จของฮ่องเต้นั้นมาถึงบริเวณดังกล่
แต่ถ้าจะให้หายดีไม่มีอาการใด ๆ ต้องใช้เวลาอยู่สองวันเพคะ เพียงแต่ว่าหม่อมฉันจะไม่ได้ออกไปกับท่านพ่อ เพื่อไปดูที่ดินสำหรับสร้างบ้านที่เมืองหลวงเพคะ” ลู่ชิงกราบทูลฮ่องเต้ ด้วยท่าทางที่บอกว่าตนไม่เป็นไร แต่น้ำเสียงกลับไม่ใช่ทั้งยังอ้างเรื่องไปดูที่ดินอีก“พวกเจ้าเห็นหรือยังแม้นางจะยังเด็ก แต่ก็รู้ว่าคว
“พูดดี ๆ แล้วไม่ฟัง ไม้อ่อนไม่ชอบชอบไม้แข็งกันสินะ เช่นนั้นอย่าหาว่าพวกข้าใช้ความรุนแรงในการจับตัวเด็กนั่นก็แล้วกัน ทุกคนเข้าไปจับตัวนางหากใครขัดขืนสังหารได้ทันที”“ได้เลยลูกพี่ พวกเราบุกเข้าไปพร้อมกัน”“พี่ซีจ้ง พี่มู่อวี่ ข้าต้องการตัวหัวหน้านั่นสั่งสอนพอเป็นพิธี ส่วนคนที่เหลืออย่าให้รอดสังหารพวกม
“จวี้เฟิง จินอัน พวกเจ้าอยู่ที่ที่สืบได้ข้อมูลอะไรบ้างหรือไม่”“อืม พวกข้าสืบมาได้สักพักแล้ว ทั้งเจ้าเมืองและนายอำเภอในเขตดูแลของกู้เสวียน ต่างเข้าร่วมการสนับสนุนส่งเงินและเสบียงให้กับแม่ทัพฉาน เรื่องนี้ข้าส่งจดหมายถึงท่านอ๋องแล้ว และกำลังสืบหาหลักฐานเพื่อมัดตัวพวกมันอยู่ ว่าแต่พวกเจ้ามาที่แดนใต้ทำไ
ปัง!! “หนิงเอ๋อร์ ๆ ลูกพ่อ เป็นอย่างไรบ้างบาดเจ็บตรงไหน ใครเป็นคนทำกับเจ้าเช่นนี้บอกพ่อมาเร็วเข้า”“ตายแล้ววว!! ใครช่างบังอาจทำลูกแม่เป็นแผลเช่นนี้ หนิงเอ๋อร์เล่าให้พ่อกับแม่ฟังสิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”“ฮือ ๆ ๆ ท่านพ่อท่านแม่ พวกท่านต้องแก้แค้นให้ข้านะเจ้าคะ หากเกิดรอยแผลเป็นที่หลัง ข้าจะแต่งงานอ
“คุณชายกับคุณหนูให้ก้งเยว่คุ้มครองกลับที่พักไปก่อนนะขอรับ”“หืม พี่เจียวมิ่งมีธุระต้องไปจัดการเกี่ยวกับเรื่องเมื่อตอนบ่ายใช่ไหมขอรับ”“ใช่แล้วขอรับคุณชายใหญ่ พวกข้าสามคนจะไปสืบดูเสียหน่อย บางทีอาจจะเป็นหน่วยลับที่ประจำอยู่แดนใต้ พวกเขาอาจมีข้อมูลสำคัญเพิ่มเติม จึงต้องการให้พวกข้าไปพบขอรับ”“เช่นนั้น
เรื่องจัดการขนย้ายศพตอนนี้เหลือเพียงรอยเลือด ที่ทิ้งไว้เป็นที่ระลึกว่าตรงนี้มีการฆ่าคนตายเกิดขึ้นเท่านั้น หากเจ้าเมืองหย่งชุนคิดจะนำเรื่องนี้มาใส่ร้ายพวกตนคงจะยากสักหน่อย ก็แค่การป้องกันตัวจะเป็นเรื่องใหญ่ไปได้อย่างไร“เรื่องศพเรียบร้อยไปแล้วหนึ่ง ยังเหลือเรื่องร้านค้าอีกนะน้องเล็ก เจ้าจะใช้วิธีใดถึ
“เจ้าค่ะคุณหนู เดี๋ยวถึงจวนบ่าวจะรีบตามท่านหมอให้มารักษาแผลของท่านนะเจ้าคะ อาซีรีบพาคุณหนูกลับจวนเร็ว”“ห๊ะ! อะ อ่อ กลับจวน ๆ ๆ”รถม้าพากู้ซือหนิงกลับจวนอย่างรวดเร็ว เรื่องราวที่เกิดขึ้นกลางตลาดใช่ว่าจะไม่เคยพบเห็น แต่ทุกครั้งจะเป็นคนอื่นที่ถูกรังแก พอเห็นกู้ซือหนิงถูกเล่นงานกลับบ้าง ก็รู้สึกสะใจลึก
“กฎหมายหรือที่นี่เมืองหย่งชุน ท่านเจ้าเมืองคือกฎหมายสูงสุด และคุณหนูของข้าก็เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของท่านเจ้าเมือง มีคำสั่งให้เจ้านายของเจ้ามอบม้าตัวนี้ ก็อย่าขัดความต้องการของคุณหนู ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะเจ็บตัวเปล่า ๆ”“แหม ๆ ๆ เจ้าเมืองหย่งชุนนี่ยิ่งใหญ่คับฟ้าดีจัง ขนาดมีรัชทายาทเสด็จมาประทับอยู่ท
ตราบใดที่ราชวงศ์นี้ยังคงทำหน้าที่ได้ดี พวกเราและคนอื่น ๆ ยินดีจะปกป้องเอาไว้ ไม่ให้ขุนนางลุแก่อำนาจทั้งหลายแย่งชิงได้สำเร็จ เพราะฝ่ายเรามีอาวุธที่ร้ายแรงกว่าหลายเท่า ส่วนเรื่องที่พระองค์ถามว่าหม่อมฉันและพี่ชาย ไม่กลัวว่าเป็นถิ่นของแม่ทัพฉานอะไรนั่นหรือถ้าพวกหม่อมฉันกลัวจริง ๆ คงไม่เดินทางมาถึงที่นี
ขุนนางที่มีใจมักใหญ่ใฝ่สูงถูกกำจัดไปอีกหนึ่งคน ทำให้ราชสำนักเงียบสงบขึ้นมาก อาจจะมีบางคนที่จดจ้องตำแหน่งใหญ่ที่ว่างลง พวกเขาวาดหวังว่าตนจะได้รับการแต่งตั้ง แต่ก็ต้องวางท่าทีสงบเสงี่ยมไว้ก่อน มิเช่นนั้นอาจถูกฮ่องเต้เพ่งเล็งเอาได้ด้านแม่ทัพฉานจิ้งหูที่ได้รับรายงานจากเสียงอวิ๋น ว่าไม่มีการตอบกลับมาของ