ซือหม่าจินสั่งให้ตุนหวงฮวา เตรียมเข็มอาบยาพิษไว้มากหน่อย ถ้าหากชินอ๋องพาครอบครัวไปร่วมทำบุญโรงทานในครั้งนี้ ตนจะได้ล้างแค้นให้บิดาอีกครั้ง และไม่ลืมเตรียมชุดสำหรับปลอมตัวเป็นชาวบ้าน ที่ไปรับการแจกอาหารเพื่อไม่ให้ตนเองเป็นที่สะดุดตาเกินไปตกเย็นซือหม่าจินจึงบอกเมิ่งเหยียน ว่าอีกสองวันตนจะลงมือ และเมิ
“เอาน่า ขอแค่บุตรหลานของพวกเราเป็นคนดี ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องไม่ดีก็พอ”“ไป ๆ ๆ รีบต่อแถวรอกันเถิด อีกประเดี๋ยวคงถึงเวลาแล้วล่ะ อย่าเบียดกันไปมาล่ะพวกเจ้า”“เร็วเข้า ๆ คนของคุณหนูสวีกำลังยกอาหารวางบนโต๊ะแล้ว”ชินอ๋องพาทุกคนเดินมาหาครอบครัวของลู่ชิง และกล่าวทักทายพูดคุยถามไถ่กันเล็กน้อย รอให้ทหารช่วย
และแล้วโอกาสที่ซือหม่าจินรอคอยก็มาถึง เมื่อลู่ชิงที่เดินมาใกล้จะถึงโต๊ะวางอาหาร เกิดสะดุดชายกระโปรงทำให้ถุงเงินร่วงลงพื้น เซียวหนิงหลงจึงอาสาก้มลงเก็บให้ ซือหม่าจินรีบสะบัดเข็มอาบยาพิษในมือ พุ่งตรงไปยังหน้าอกของลู่ชิง แต่เป็นเพราะแรงสะดุดทำให้ลู่ชิงเซเล็กน้อย เข็มอาบยาพิษเล่มนั้นจึงโดนที่หัวไหล่แทน
ตันเจียงและเจียวมิ่งกับคนอื่น ๆ ใช้วิชาตัวเบาตามเสี่ยวไป๋ไป๋จนทัน ในที่สุดก็มาหยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งดูเก่าและทรุดโทรมอยู่ด้านหลังตลาดของเมืองหลวง ซือหม่าจินและตุนหวงฮวาที่หลบหนีด้วยวิชาตัวเบา กลับมาถึงบ้านหลังนี้ก็ปิดประตูหน้าต่าง และหลบอยู่ด้านในเงียบ ๆ เพราะคิดว่าตนหลบหนีออกมา ก่อนที่พวกตัน
พอเริ่มดีขึ้นก็ตักน้ำจากบ่อวิเศษ ใส่ขวดโหลใบใหญ่ติดตัวออกไปเพื่อช่วยรักษาพระชายา และยังต้องดื่มน้ำวิเศษอีกสองสามวันถึงจะขับยาพิษได้หมดพรึ่บ!!“ชิงเอ๋อร์ /คุณหนู”ฟางซินเอ่ยถามอาการของบุตรสาว ทันทีที่ลู่ชิงกลับออกมาจากในมิติ “เป็นอย่างไรบ้างลูก ชิงเอ๋อร์ยังเจ็บตรงไหนอีกหรือไม่”“ข้าดีขึ้นมากแล้วเจ้า
“ขอรับซื่อจื่อ”“เจ้าจะทำอะไร ปล่อยนายท่านของข้านะ หากพวกเจ้าลงมือละก็เผ่าต้าตงไม่ปล่อยพวกเจ้าไว้แน่”“อ่อ ที่แท้ก็เป็นคนของต้าตงหรอกรึ เจ้าคงไม่คิดจะแก้แค้นแทนบิดากระมัง”“เสด็จพ่อ! ท่านอ๋อง!”“เจ้าชินอ๋องสารเลว เจ้าสังหารท่านพ่อของข้าสมควรถูกแก้แค้น หากข้าเป็นอะไรไปต้าตงจะต้องบุกแคว้นฉู่แน่”“โหว
ด้านลู่เวินและลู่เสียนที่มีเจ้าหน้าที่ของที่ว่าการ คอยช่วยแจกอาหารที่เหลืออยู่ แม้จะมีชาวบ้านที่เป็นห่วงอยากให้เขา ตามไปดูอาการลู่ชิง แต่ลู่เวินก็ตอบกลับให้ทุกคนเข้าใจ ว่าตนเป็นห่วงก็จริงแต่ที่จวนชินอ๋องมีหมอที่เก่งกาจ บุตรสาวของตนต้องปลอดภัยแน่นอน และครอบครัวของเขาไม่ต้องการให้อาหารที่เตรียมมา ต้อ
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“จ้าวกงกง พวกเราไปจวนชินอ๋องกันเถิด ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง”“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”รถม้าที่หรูหรางดงามนาน ๆ ครั้งถึงจะปรากฏให้เห็น เสียงกีบเท้าม้าทั้งสองตัวดังออกมาจากวังหลวง จุดหมายของรถม้าคันนี้คือจวนชินอ๋อง ผู้คนที่เดินขวักไขว่ต่างรีบหลบเป็นพัลวัน พวกเขามองตาม
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”