อย่าได้แคร์!!

: พลอย

วันนี้ครบรอบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่บอลยังคงพยายามติดต่อมาและก็เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันเข้มแข็งพอที่จะไม่กดรับโทรศัพท์หรือตอบข้อความ ฉันภูมิใจในตัวเองนะที่อดทนได้ขนาดนี้ แต่ในความรู้สึกแล้วมันก็ยังแอบมีความคิดว่าถ้าเขามาง้อฉันถึงที่นี่ฉันจะยอมให้อภัย.... แต่เขาไม่มาไม่มีสักประโยคในข้อความที่บอกว่าจะมาหา มีเพียงแค่คำถามว่าทำไมฉันถึงหายไปถ้าเขาอยากรู้จริงๆ เขาก็ควรมาถามฉันเองกับตัวสิ

"พลอย...."

"...."

"พลอย? ...."

"ฮะ?"

ฉันตอบเพื่อนด้วยความเลื่อนลอยจนมันต้องเอามือมาสะกิด วันนี้ฉันยังคงมาเรียนตามปกติถึงแม้สภาพจิตใจยังไม่ค่อยดีขึ้นเท่าไหร่นักแต่การได้เจอเพื่อนบ้างมันก็ช่วยให้วันเวลาผ่านไปเร็ว

"คิดมากเรื่องบอลอยู่อีกเหรอ ปล่อยมันไปเถอะผู้ชายแบบนั้น"อิงเพื่อนสาวของฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก อิงเป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยแต่กลับไม่มีใครกล้าจีบเพราะเธอทั้งดุและไม่สนใจผู้ชายคนไหนเลย

"เอาน่าพลอยอะไรผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปสะนะ เดี๋ยวเราเรียนจบแกต้องได้เจอผู้ชายดีๆ แน่นอน"อ้อมสาวน้อยสุดเปรี้ยวของแก๊งพูดขึ้นเธอเป็นคนที่ทั้งสวยและแต่งตัวเก่งที่สุดในกลุ่มและแน่นอนว่าฮอตที่สุดด้วย

"ฉันรู้แล้วน่า...."ฉันตอบส่งๆ ไปสายตาก็ยังคงจ้องไปที่โทรศัพท์

"โอ๊ยๆ ปากบอกว่ารู้แล้ว มันนอกใจไปมีคนอื่นกี่ครั้งก็เห็นให้อภัยมันทุกรอบ"อิงพูดจิกกัดขึ้น ก่อนหน้านี้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละไม่แปลกที่เพื่อนจะไม่เชื่อว่าฉันจะตัดบอลได้ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่อย่างครั้งที่ผ่านมาเพราะฉันตั้งใจจะเลวแล้วยังไงละ

"ทำไมทำหน้าแปลกๆ ?"อ้อมจับเข้าที่ใบหน้าฉันแล้วบังคับให้จ้องตาเธอ

"อะไร? ไม่มีอะไร"

"ครั้งนี้แกไม่โอดครวญหมายความว่ายังไง อะไรทำให้แกตัดใจได้ยัยพลอย"

"เจ็บแล้วก็ต้องจำไง"

"แปลกๆ ละ"อิงกอดอกแล้วจ้องฉันอย่างจับผิดอีกคน

"เอิ่มม เออพูดก็ได้ ฉันตั้งใจจะมีคนอื่นบ้างก็เท่านั้นเองเผื่อว่าจะเข้าใจไงว่าทำไมบอลถึงชอบนอกใจฉันนัก"

"โอยย ดีใจเว้ย เพื่อนจะหายโง่สักที"อิงกระโดดกอดฉันแน่นแล้วลูบหลัง นี่ฉันก็แอบคิดแล้วนะว่าที่ผ่านมาฉันดูโง่ขนาดไหนกันเนี่ย

: คลับ

หลังจากเลิกเรียนเพื่อนสาวสองคนก็บังคับขู่เข็ญให้ฉันออกมาฉลองความตั้งใจโสดด้วยการพาฉันมาเปิดหูเปิดตาที่คลับ ซึ่งมันก็เป็นคลับที่คุณธันทำงานอยู่ ฉันเองก็ไม่ได้คิดว่าทั้งสองคนจะเลือกที่นี่เหมือนกันเพราะที่นี่จองคิวค่อนข้างยาก

"เป็นอะไรไปเงียบตั้งแต่เข้ามาละ"อิงถาม

"ก็เปล่า....แค่แปลกใจว่าทำไมเลือกที่นี่"

"ทำไมจะไม่เลือกละ ที่นี่หนุ่มเยอะไงแถมมีแต่คนหล่อๆ พนักงานก็หล่อ"อ้อมพูดพร้อมชี้ให้มองไปรอบร้าน ก็ไม่เถียงหรอกเพราะที่นี่ก็มีแต่ลูกค้าวัยรุ่นและวัยกลางคนแถมขึ้นชื่อเรื่องการมาหาคู่อีก เอ๊ะ....หรือว่า?

"ไม่ใช่ว่าพวกแกกำลังคิดจะหาใครสักคนให้ฉันหรอกใช่ไหม?"

"คิดสิ ทำไมจะไม่คิดก็พูดเองนี่น่าว่าจะมีคนอื่น"

"ถูกอย่างอิงพูด ในเมื่อร่างกายนี้คือร่างกายเราและเราโสดเราก็มีสิทธิ์จะใช้มันกับใครก็ได้"

"โถ่ ไอ้อ้อมคิดไปนั่นฉันหมายถึงให้หาเพื่อนคุยเฉยๆ เพื่อนเราไม่ใช่คนที่นอนกับใครก็ได้นะเว้ย"

พรูด! คำพูดของอิงทำให้ฉันพ่นไวน์แดงออกมาแทบไม่ทัน พฤติกรรมของฉันทำให้เพื่อนทั้งสองคนหันมามองด้วยสายตาจับผิดเป็นตาเดียว ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆ กอดอกขึ้นพร้อมกันแล้วมองมาที่ฉันอย่างจับผิดอีกครั้ง เท่านั้นฉันก็รู้ว่าเผยมีพิรุธออกไปเสียแล้ว

"อย่าบอกนะ?"อิงพูด

"ร้ายลึกนี่หว่า?"อ้อมพูดอย่างถูกอกถูกใจก่อนจะตบเข้าที่บ่าฉันเบาๆ ทำเอาฉันเขินจนต้องก้มหน้าเมื่อโดนเพื่อนจับได้

"เอ่อ ก็แค่อยากรู้ไงว่ากับคนอื่นทำไมทำได้ก็แค่นั่นแหละ"

"แล้วเป็นไงดีไหม รู้สึกยังไง"อิงถามด้วยสีหน้ากังวลนิดหน่อย

"ก็ดี...."

"แค่นี้?"อิงทำหน้างง

"ก็แค่นี้แหละ...."ใครจะไปกล้าเล่าให้ฟังละว่าตื่นเช้ามาก็เจอเซอร์ไพรส์ลูกกับเมียเขาอีก

"เอ้ยๆ ผู้ชายคนนั้นมองแกอยู่เว้ยพลอย"

อ้อมสะกดฉันให้มองไปยังโต๊ะด้านหน้าเคาร์เตอร์บาร์ตรงนั้นมีผู้ชายน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉันนั่งยกแก้วเหล้าและส่งยิ้มมาให้ฉัน ฉันจึงยกแก้วตัวเองตอบแล้วดื่มมันจนหมด

เมื่อมองผ่านไปด้านหลังของชายคนนั้นก็สะดุ้งเขากับร่างหนาที่คุ้นเคยของคุณธันที่ยังคงชงเหล้าเสิร์ฟอย่างไม่ได้สนใจรอบตัว

ก็แน่นะ....อย่างที่เขาบอกมันก็แค่บทเรียนหนึ่งของชีวิตนี่ก็อาทิตย์หนึ่งแล้วเขาอาจจะลืมฉันไปแล้วก็ได้ ฉันเองก็ไม่ควรจะคิดไปเองว่าเขาจะจำอะไรฉันได้

"นั้น....คืนนี้ได้แน่ยัยพลอย"

"อะไรอ้อม เขาก็แค่ยกแก้วเอง"

"แต่ตอนนี้เขาเดินมาทางนี้แล้วจ้าเพื่อนสาว"อ้อมแซวก่อนจะขยับไปนั่งชิดกับอิงเพื่อเว้นพื้นที่ข้างกายฉันให้ชายหนุ่มรูปหล่อหน้าตาดีที่กำลังเดินถือแก้วตรงเข้ามา

"สวัสดีครับ ขอนั่งด้วยได้ไหม"

"ค่ะ...."ฉันตอบรับน้ำใจของชายที่เพิ่งเจอและเปิดทางให้เขานั่งลงใกล้ๆ การกระทำที่แปลกไปของฉันทำเอาเพื่อนทั้งสองถึงขั้นซุบซิบกันออกหน้าออกตายแต่ฉันไม่สนใจอะไรแล้วในเมื่อจะเลวก็อย่าได้แคร์!

"ผมชื่อมาร์คครับปีสี่เอกภาพยนตร์ คุณ....?"

"พลอยค่ะ นี่อ้อมและอิงเพื่อนพลอย ปีสี่เอกศิลปกรรมค่ะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ รุ่นเดียวกันเลย....มาร์คเคยเห็นพลอยด้วยนะ"

"จริงเหรอ....สภาพเราตอนไปเรียนกับตอนนี้ต่างกันนะจำได้ด้วยเหรอ?"

"จำได้สิ รอยยิ้มแบบนี้ทำไมจะจำไม่ได้"คนพูดส่งสายตาหวานเยิ้มมายังฉันอย่างออกหน้าออกตาซึ่งฉันเองก็ตอบรับมันด้วยสายตาเชิญชวนเช่นกัน

"อืม เอ้ยอิงอยากไปเต้นวะ ตามสบายนะทั้งสองคนเดี๋ยวอ้อมกับอิงไปเต้นก่อน"

เพื่อนสาวเมื่อมองเห็นความเป็นไปได้ของฉันกับมาร์คก็พากันเดินหนีออกไปทิ้งไว้ให้เหลือเพียงเราสองคนที่มองหน้ากันไปมา ฉันไม่รู้จะทำยังไงต่อเลยตัดสินใจดื่มไวน์เข้าไปรวดเดียวหมดเพื่อให้ความเมาสร้างความกล้าเพิ่มขึ้นไปอีก ยังไงสะคืนนี้ฉันก็ตั้งใจจะทำมันอีกครั้งอยู่แล้ว

"ดื่มเก่งจัง....พอเมาหน่อยๆ แล้วหน้าแดงเชียว"มาร์คจู่โจมด้วยการใช้มือหนาลูบเข้าที่แก้มฉันเบาๆ

"จริงๆ ก็ไม่เก่งขนาดนั้นหรอกค่ะแต่แค่อยากมีความกล้าเท่านั้นเอง"

ฉันตอบและส่งสายตาเชิญชวนให้คนตรงหน้าก่อนที่มือข้างหนึ่งจะจับเข้าที่ไหล่กว้างนั้น มาร์คยิ้มอย่างพอใจแล้วค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนริมฝีปากนุ่มนั่นทาบลงบนริมฝีปากฉัน

ความมึนเมาทำให้ฉันเริ่มจูบตอบคนตรงหน้าอย่างเป็นงานเนิ่นนานที่เราทั้งคู่ดูดดื่มความรู้สึกร้อนรุ่มจนไม่ทันได้สังเกตคนที่เดินเข้าใหม่ เมื่อเราผละออกจากกันฉันก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคุณธันกำลังถือถาดที่ข้างบนมีแก้วไวน์แดงวางอยู่ยืนมองฉันนิ่ง

"มีอะไรหรือเปล่าครับพี่ธัน"มาร์คเลือกที่จะถามออกไปก่อนทำเอาฉันงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อมาร์ครู้จักกับคุณธันด้วย

"ไม่มีกับนาย แต่....แก้วนี้สำหรับผู้หญิงคนนี้"

คุณธันยื่นแก้วไวน์มาที่หน้าฉันจนเกือบจะชนเข้าที่แก้ม ฉันจึงรีบรับมันมาด้วยความไม่พอใจแล้วกระดกมัดให้หมดภายในรวดเดียวเพราะไม่อยากให้เขายืนอยู่ตรงนี้

ก่อนจะตั้งใจวางแก้วคืนเขาไปบนถาดแรงๆ เขามีท่าทีไม่พอใจจนเห็นได้ชัดแต่กลับไม่เดินออกไปจากตรงนี้สักทีจนฉันต้องเอ่ยถาม

"มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ?"

"ไปที่หน้าห้องน้ำ...."เขาก้มลงมากระซิบข้างหูฉันเบาๆ ก่อนจะเดินหันหลังเดินออกไปอย่างไม่รอให้ฉันได้พูดอะไรต่อ

"หะ?"

ฉันงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนไม่ตามไม่ทันอารมณ์ของคนคนนั้น ฉันเลือกที่จะไม่สนใจสิ่งที่เขากระซิบบอกและไม่คิดว่าฉันควรไปตามที่เขาบอกเพราะถ้ามีอะไรที่ต้องการจะคุยก็ควรคุยมันตรงนี้เลยสิ

"พี่ธันเขารู้จักกับพลอยเหรอ?"

"ไม่นิ แล้วมาร์ครู้จักกับเขาเหรอ?"

"รู้สิ แสดงว่าพลอยไม่ใช่นักเที่ยวเลยไม่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของที่นี่"

"อ่อ พลอยไม่ค่อยเที่ยวน่ะ"ถึงว่าทำไมคอนโดเขาดูมีแต่ของแพงๆ เพราะทำธุรกิจนี่เอง

"ดีแล้วที่ไม่รู้จัก...."

"ทำไมละ?"

"ก็ถ้าเขาอยากได้ผู้หญิงคนไหนใครก็ไม่กล้ายุ่งทั้งนั้นแหละ เราก็กลัวไง"

"อ่อ .....เขาน่ากลัวเหรอ"

"มากเลยละ แถวนี้เขาคุมหมดนะ"

ฉันเริ่มเหงื่อตกเมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของคนตรงหน้า หมายความว่ายังไงที่บอกว่ากลัวผู้ชายคนนั้น เขาร้ายกาจขนาดนั้นเลยเหรอ....แล้วที่เขาบอกให้ฉันไปเจอหน้าห้องน้ำฉันควรไปไหมนะ....