: พลอย
วันนี้ครบรอบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่บอลยังคงพยายามติดต่อมาและก็เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันเข้มแข็งพอที่จะไม่กดรับโทรศัพท์หรือตอบข้อความ ฉันภูมิใจในตัวเองนะที่อดทนได้ขนาดนี้ แต่ในความรู้สึกแล้วมันก็ยังแอบมีความคิดว่าถ้าเขามาง้อฉันถึงที่นี่ฉันจะยอมให้อภัย.... แต่เขาไม่มาไม่มีสักประโยคในข้อความที่บอกว่าจะมาหา มีเพียงแค่คำถามว่าทำไมฉันถึงหายไปถ้าเขาอยากรู้จริงๆ เขาก็ควรมาถามฉันเองกับตัวสิ "พลอย...." "...." "พลอย? ...." "ฮะ?" ฉันตอบเพื่อนด้วยความเลื่อนลอยจนมันต้องเอามือมาสะกิด วันนี้ฉันยังคงมาเรียนตามปกติถึงแม้สภาพจิตใจยังไม่ค่อยดีขึ้นเท่าไหร่นักแต่การได้เจอเพื่อนบ้างมันก็ช่วยให้วันเวลาผ่านไปเร็ว "คิดมากเรื่องบอลอยู่อีกเหรอ ปล่อยมันไปเถอะผู้ชายแบบนั้น"อิงเพื่อนสาวของฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก อิงเป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยแต่กลับไม่มีใครกล้าจีบเพราะเธอทั้งดุและไม่สนใจผู้ชายคนไหนเลย "เอาน่าพลอยอะไรผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปสะนะ เดี๋ยวเราเรียนจบแกต้องได้เจอผู้ชายดีๆ แน่นอน"อ้อมสาวน้อยสุดเปรี้ยวของแก๊งพูดขึ้นเธอเป็นคนที่ทั้งสวยและแต่งตัวเก่งที่สุดในกลุ่มและแน่นอนว่าฮอตที่สุดด้วย "ฉันรู้แล้วน่า...."ฉันตอบส่งๆ ไปสายตาก็ยังคงจ้องไปที่โทรศัพท์ "โอ๊ยๆ ปากบอกว่ารู้แล้ว มันนอกใจไปมีคนอื่นกี่ครั้งก็เห็นให้อภัยมันทุกรอบ"อิงพูดจิกกัดขึ้น ก่อนหน้านี้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละไม่แปลกที่เพื่อนจะไม่เชื่อว่าฉันจะตัดบอลได้ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่อย่างครั้งที่ผ่านมาเพราะฉันตั้งใจจะเลวแล้วยังไงละ "ทำไมทำหน้าแปลกๆ ?"อ้อมจับเข้าที่ใบหน้าฉันแล้วบังคับให้จ้องตาเธอ "อะไร? ไม่มีอะไร" "ครั้งนี้แกไม่โอดครวญหมายความว่ายังไง อะไรทำให้แกตัดใจได้ยัยพลอย" "เจ็บแล้วก็ต้องจำไง" "แปลกๆ ละ"อิงกอดอกแล้วจ้องฉันอย่างจับผิดอีกคน "เอิ่มม เออพูดก็ได้ ฉันตั้งใจจะมีคนอื่นบ้างก็เท่านั้นเองเผื่อว่าจะเข้าใจไงว่าทำไมบอลถึงชอบนอกใจฉันนัก" "โอยย ดีใจเว้ย เพื่อนจะหายโง่สักที"อิงกระโดดกอดฉันแน่นแล้วลูบหลัง นี่ฉันก็แอบคิดแล้วนะว่าที่ผ่านมาฉันดูโง่ขนาดไหนกันเนี่ย : คลับ หลังจากเลิกเรียนเพื่อนสาวสองคนก็บังคับขู่เข็ญให้ฉันออกมาฉลองความตั้งใจโสดด้วยการพาฉันมาเปิดหูเปิดตาที่คลับ ซึ่งมันก็เป็นคลับที่คุณธันทำงานอยู่ ฉันเองก็ไม่ได้คิดว่าทั้งสองคนจะเลือกที่นี่เหมือนกันเพราะที่นี่จองคิวค่อนข้างยาก "เป็นอะไรไปเงียบตั้งแต่เข้ามาละ"อิงถาม "ก็เปล่า....แค่แปลกใจว่าทำไมเลือกที่นี่" "ทำไมจะไม่เลือกละ ที่นี่หนุ่มเยอะไงแถมมีแต่คนหล่อๆ พนักงานก็หล่อ"อ้อมพูดพร้อมชี้ให้มองไปรอบร้าน ก็ไม่เถียงหรอกเพราะที่นี่ก็มีแต่ลูกค้าวัยรุ่นและวัยกลางคนแถมขึ้นชื่อเรื่องการมาหาคู่อีก เอ๊ะ....หรือว่า? "ไม่ใช่ว่าพวกแกกำลังคิดจะหาใครสักคนให้ฉันหรอกใช่ไหม?" "คิดสิ ทำไมจะไม่คิดก็พูดเองนี่น่าว่าจะมีคนอื่น" "ถูกอย่างอิงพูด ในเมื่อร่างกายนี้คือร่างกายเราและเราโสดเราก็มีสิทธิ์จะใช้มันกับใครก็ได้" "โถ่ ไอ้อ้อมคิดไปนั่นฉันหมายถึงให้หาเพื่อนคุยเฉยๆ เพื่อนเราไม่ใช่คนที่นอนกับใครก็ได้นะเว้ย" พรูด! คำพูดของอิงทำให้ฉันพ่นไวน์แดงออกมาแทบไม่ทัน พฤติกรรมของฉันทำให้เพื่อนทั้งสองคนหันมามองด้วยสายตาจับผิดเป็นตาเดียว ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆ กอดอกขึ้นพร้อมกันแล้วมองมาที่ฉันอย่างจับผิดอีกครั้ง เท่านั้นฉันก็รู้ว่าเผยมีพิรุธออกไปเสียแล้ว "อย่าบอกนะ?"อิงพูด "ร้ายลึกนี่หว่า?"อ้อมพูดอย่างถูกอกถูกใจก่อนจะตบเข้าที่บ่าฉันเบาๆ ทำเอาฉันเขินจนต้องก้มหน้าเมื่อโดนเพื่อนจับได้ "เอ่อ ก็แค่อยากรู้ไงว่ากับคนอื่นทำไมทำได้ก็แค่นั่นแหละ" "แล้วเป็นไงดีไหม รู้สึกยังไง"อิงถามด้วยสีหน้ากังวลนิดหน่อย "ก็ดี...." "แค่นี้?"อิงทำหน้างง "ก็แค่นี้แหละ...."ใครจะไปกล้าเล่าให้ฟังละว่าตื่นเช้ามาก็เจอเซอร์ไพรส์ลูกกับเมียเขาอีก "เอ้ยๆ ผู้ชายคนนั้นมองแกอยู่เว้ยพลอย" อ้อมสะกดฉันให้มองไปยังโต๊ะด้านหน้าเคาร์เตอร์บาร์ตรงนั้นมีผู้ชายน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉันนั่งยกแก้วเหล้าและส่งยิ้มมาให้ฉัน ฉันจึงยกแก้วตัวเองตอบแล้วดื่มมันจนหมด เมื่อมองผ่านไปด้านหลังของชายคนนั้นก็สะดุ้งเขากับร่างหนาที่คุ้นเคยของคุณธันที่ยังคงชงเหล้าเสิร์ฟอย่างไม่ได้สนใจรอบตัว ก็แน่นะ....อย่างที่เขาบอกมันก็แค่บทเรียนหนึ่งของชีวิตนี่ก็อาทิตย์หนึ่งแล้วเขาอาจจะลืมฉันไปแล้วก็ได้ ฉันเองก็ไม่ควรจะคิดไปเองว่าเขาจะจำอะไรฉันได้ "นั้น....คืนนี้ได้แน่ยัยพลอย" "อะไรอ้อม เขาก็แค่ยกแก้วเอง" "แต่ตอนนี้เขาเดินมาทางนี้แล้วจ้าเพื่อนสาว"อ้อมแซวก่อนจะขยับไปนั่งชิดกับอิงเพื่อเว้นพื้นที่ข้างกายฉันให้ชายหนุ่มรูปหล่อหน้าตาดีที่กำลังเดินถือแก้วตรงเข้ามา "สวัสดีครับ ขอนั่งด้วยได้ไหม" "ค่ะ...."ฉันตอบรับน้ำใจของชายที่เพิ่งเจอและเปิดทางให้เขานั่งลงใกล้ๆ การกระทำที่แปลกไปของฉันทำเอาเพื่อนทั้งสองถึงขั้นซุบซิบกันออกหน้าออกตายแต่ฉันไม่สนใจอะไรแล้วในเมื่อจะเลวก็อย่าได้แคร์! "ผมชื่อมาร์คครับปีสี่เอกภาพยนตร์ คุณ....?" "พลอยค่ะ นี่อ้อมและอิงเพื่อนพลอย ปีสี่เอกศิลปกรรมค่ะ" "ยินดีที่ได้รู้จักครับ รุ่นเดียวกันเลย....มาร์คเคยเห็นพลอยด้วยนะ" "จริงเหรอ....สภาพเราตอนไปเรียนกับตอนนี้ต่างกันนะจำได้ด้วยเหรอ?" "จำได้สิ รอยยิ้มแบบนี้ทำไมจะจำไม่ได้"คนพูดส่งสายตาหวานเยิ้มมายังฉันอย่างออกหน้าออกตาซึ่งฉันเองก็ตอบรับมันด้วยสายตาเชิญชวนเช่นกัน "อืม เอ้ยอิงอยากไปเต้นวะ ตามสบายนะทั้งสองคนเดี๋ยวอ้อมกับอิงไปเต้นก่อน" เพื่อนสาวเมื่อมองเห็นความเป็นไปได้ของฉันกับมาร์คก็พากันเดินหนีออกไปทิ้งไว้ให้เหลือเพียงเราสองคนที่มองหน้ากันไปมา ฉันไม่รู้จะทำยังไงต่อเลยตัดสินใจดื่มไวน์เข้าไปรวดเดียวหมดเพื่อให้ความเมาสร้างความกล้าเพิ่มขึ้นไปอีก ยังไงสะคืนนี้ฉันก็ตั้งใจจะทำมันอีกครั้งอยู่แล้ว "ดื่มเก่งจัง....พอเมาหน่อยๆ แล้วหน้าแดงเชียว"มาร์คจู่โจมด้วยการใช้มือหนาลูบเข้าที่แก้มฉันเบาๆ "จริงๆ ก็ไม่เก่งขนาดนั้นหรอกค่ะแต่แค่อยากมีความกล้าเท่านั้นเอง" ฉันตอบและส่งสายตาเชิญชวนให้คนตรงหน้าก่อนที่มือข้างหนึ่งจะจับเข้าที่ไหล่กว้างนั้น มาร์คยิ้มอย่างพอใจแล้วค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนริมฝีปากนุ่มนั่นทาบลงบนริมฝีปากฉัน ความมึนเมาทำให้ฉันเริ่มจูบตอบคนตรงหน้าอย่างเป็นงานเนิ่นนานที่เราทั้งคู่ดูดดื่มความรู้สึกร้อนรุ่มจนไม่ทันได้สังเกตคนที่เดินเข้าใหม่ เมื่อเราผละออกจากกันฉันก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคุณธันกำลังถือถาดที่ข้างบนมีแก้วไวน์แดงวางอยู่ยืนมองฉันนิ่ง "มีอะไรหรือเปล่าครับพี่ธัน"มาร์คเลือกที่จะถามออกไปก่อนทำเอาฉันงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อมาร์ครู้จักกับคุณธันด้วย "ไม่มีกับนาย แต่....แก้วนี้สำหรับผู้หญิงคนนี้" คุณธันยื่นแก้วไวน์มาที่หน้าฉันจนเกือบจะชนเข้าที่แก้ม ฉันจึงรีบรับมันมาด้วยความไม่พอใจแล้วกระดกมัดให้หมดภายในรวดเดียวเพราะไม่อยากให้เขายืนอยู่ตรงนี้ ก่อนจะตั้งใจวางแก้วคืนเขาไปบนถาดแรงๆ เขามีท่าทีไม่พอใจจนเห็นได้ชัดแต่กลับไม่เดินออกไปจากตรงนี้สักทีจนฉันต้องเอ่ยถาม "มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ?" "ไปที่หน้าห้องน้ำ...."เขาก้มลงมากระซิบข้างหูฉันเบาๆ ก่อนจะเดินหันหลังเดินออกไปอย่างไม่รอให้ฉันได้พูดอะไรต่อ "หะ?" ฉันงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนไม่ตามไม่ทันอารมณ์ของคนคนนั้น ฉันเลือกที่จะไม่สนใจสิ่งที่เขากระซิบบอกและไม่คิดว่าฉันควรไปตามที่เขาบอกเพราะถ้ามีอะไรที่ต้องการจะคุยก็ควรคุยมันตรงนี้เลยสิ "พี่ธันเขารู้จักกับพลอยเหรอ?" "ไม่นิ แล้วมาร์ครู้จักกับเขาเหรอ?" "รู้สิ แสดงว่าพลอยไม่ใช่นักเที่ยวเลยไม่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของที่นี่" "อ่อ พลอยไม่ค่อยเที่ยวน่ะ"ถึงว่าทำไมคอนโดเขาดูมีแต่ของแพงๆ เพราะทำธุรกิจนี่เอง "ดีแล้วที่ไม่รู้จัก...." "ทำไมละ?" "ก็ถ้าเขาอยากได้ผู้หญิงคนไหนใครก็ไม่กล้ายุ่งทั้งนั้นแหละ เราก็กลัวไง" "อ่อ .....เขาน่ากลัวเหรอ" "มากเลยละ แถวนี้เขาคุมหมดนะ" ฉันเริ่มเหงื่อตกเมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของคนตรงหน้า หมายความว่ายังไงที่บอกว่ากลัวผู้ชายคนนั้น เขาร้ายกาจขนาดนั้นเลยเหรอ....แล้วที่เขาบอกให้ฉันไปเจอหน้าห้องน้ำฉันควรไปไหมนะ....วันนี้เป็นวันที่ตั้งใจต้องไปเรียนพลอยจึงอยากจะมาส่งตั้งใจพร้อมธันจะเข้าบริษัท และวันนั้นหลังจากจบการประชุมทั้งโมและเพื่อนนักศึกษาฝึกงานก็พากันเข้ามาถามเธอว่าทำไมถึงไม่ยอมบอกว่ากำลังคบกับรองประธานจนพลอยแอบคิดในใจเพราะแม้แต่เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นลูกเจ้าของประธานบริษัทไม่นานมานี้แต่ก็ทำได้แค่ตอบไปว่าเพราะเธอไม่อยากมีสิทธิพิเศษทำให้ทุกคนแซวกันใหญ่ ส่วนบอลได้ยินว่าเขาถูกพ่อดุและบังคับให้เล่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาให้ท่านฟังหลังจากวันนั้นไม่รู้ว่าเขาถูกพ่อทำโทษอะไรถึงได้ไม่ทำตัวสนิทสนมเหมือนเมื่อก่อนแต่ทุกครั้งที่พลอยเผลอบอลก็ยังคงแอบลอบมองอดีตคนรักเสมอด้วยความห่วงหา ส่วนจารีก็หายไปจากทั้งสองคนเว้นแต่วันที่จะต้องมารับตั้งใจไปอยู่ด้วย เธอทำตามหน้าที่แม่ได้ดีขึ้นจนประภัสออกปากชมให้ธันและพลอยฟังอาจจะเพราะคำพูดของพลอยได้ไปเตือนสติเธอเข้าถึงได้คิดได้และนั้นมันก็ยิ่งเป็นผลดีต่อเด็กชาย"แม่พลอยครับ""ครับ""ตั้งใจจะตั้งใจเรียนนะครับ"เด็กชายกอดเข้าที่คอของเรียวก่อนจะจูบเข้าแก้มใสก่อนจะวิ่งเข้ารั้วโรงเรียนไปด้วยความสดใส พลอยอดจะโบกมือให้เด็กชายตอบไม่ได้แต่ดูเหมือนเธอจะโบกนานไปจนธันต้องดึงแขนเธอ
เช้านี้ธันพาตั้งใจมาที่บริษัทด้วยเนื่องจากวันนั้นตั้งใจกินไอติมเยอะเกินไปจึงทำให้มีไข้นิดหน่อย ทำให้พลอยที่นั่งทำงานอยู่อดห่วงไม่ได้ว่าคนที่กำลังทำงานอยู่ในห้องรองประธานกำลังทำอะไรอยู่ "พลอย พี่วานหน่อยจ้าส่งเอกสารให้ท่านรองที""ได้ค่ะ"พลอยตอบรับทันทีก่อนจะเดินไปรับเอกสารจากโม แล้วเดินตรงไปยังห้องรองประธานทันทีโดยไม่ทันสังเกตว่าบอลกำลังเดินตามมาแอบมองเธออยู่เห็นกัน ก๊อกๆ "เข้ามา"เสียงเอ่ยอนุญาตจากด้านในทำให้พลอยรีบผลักประตูเข้าไปทันทีก่อนที่เธอจะว่างแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะทำงานของธันแล้วเดินตรงมาดูตั้งใจที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่โซฟา ทำเอาธันที่ยื่นมือรอรับเอกสารถึงกับหน้างอที่เมียสาวไม่สนใจเขาแม้แต่น้อยจนเขาต้องลุกขึ้นเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังพลอยที่กำลังนั่งยองๆ วางมือแตะบนหน้าผากเล็กของลูกชายเขาอยู่และภาพที่พลอยดูเป็นห่วงตั้งใจนั้นทำให้คนเป็นพ่อของอย่างเขายิ้มไม่หุบเลยทีเดียว"อือ พี่พลอย"ตั้งใจลืมตาตื่นก่อนจะเอี้ยวตัวมากอดคอพลอยไว้แน่นก่อนจะทิ้งตัวกลิ้งลงนอนบนตักของหญิงสาว "ดีขึ้นหรือยังครับตั้งใจ""ฮะ พ่อบอกให้นอนเยอะๆ""ดีแล้วละ ไหนดูสิตัวร้อนอยู่เลย""อืออ"ตั้งใจครางออกมาด้วยท่า
: บ้านธันและพลอยเดินทางมายังบ้านเพื่อพาตั้งใจที่กำลังนอนหลับมาส่ง ตลอดทางตั้งใจขอนั่งตักพลอยและนอนซบเธอมาตลอดจนพลอยเองก็เคลิ้มหลับไปเช่นกันเหลือแต่ธันที่เป็นคนขับมองทั้งสองคนอย่างเอ็นดูแล้วอดจะกล่าวขอบคุณพลอยที่ดูแลลูกชายเขาได้ขนาดนี้ "ขอบคุณนะ...""อือ..ฮืออ ถึงแล้วเหรอ"คนตัวเล็กลืมตาตื่นในขณะที่มือก็ยังโอบเด็กชายตั้งใจไว้ในอ้อมกอดไม่คลาย ธันยิ้มออกมาก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าไปจูบเข้าที่หน้าผากมนเป็นรางวัลทำเอาพลอยที่กำลังสะลึมสะลือตกใจตาโต "อะไร? ต้องตกใจขนาดนั้นเหรอ""เดี๋ยวลูกเห็น""ลูก...หนูเรียกตั้งใจว่าลูก?"ธันยิ้นร่าอย่างถูกใจที่หญิงสาวเผลอเอ่ยเรียกลูกชายออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ คนถูกแซวเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไปก็เอาแต่ทำท่ามองเฉไฉไม่ตอบคำถามของชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้าเขาอยู่"...ช่วยเรียกตั้งใจแบบเมื่อกี้ทีนะ พี่คิดว่าตั้งใจคงจะดีใจมาก""แต่...พลอยไม่ใช่""แล้วอยากจะเป็นไหม? พี่พร้อมดูแลหนูนะ""พูดไปเรื่อยพี่ยังไม่แน่ใจในตัวเองด้วยซ้ำ จะให้พลอยเป็นแม่ตั้งใจได้ยังไง?"หญิงสาวพูดพร้อมหลบสายตาคมที่พยายามจะมองใบหน้าเธออยู่ได้ แต่เมื่อชายหนุ่มรู้ว่าพลอยตั้งใจจะหลบ
“ตั้งใจ”“พ่อฮะ”เมื่อธันเปิดประตูเข้าไปในร้านก็พบเข้ากับตั้งใจที่กำลังนั่งนิ่งมองไอติมตรงหน้าจนละลายรออยู่แล้ว ธันรีบตรงเข้าไปดึงตัวลูกชายมากอดแนบอกด้วยความเป็นห่วง“เกิดอะไรขึ้นทำไมมาอยู่ที่นี่ วันนี้ต้องไปเรียนพิเศษไม่ใช่เหรอ”“เมื่อคืนตั้งใจไปหาแม่ที่บ้านของพ่อ…แม่เมาแล้วบอกตั้งใจว่าแม่จะกลับมาอยู่ที่นั่น พอตั้งใจถามถึงพี่พลอยแม่ก็โวยวายใส่ตั้งใจ ฮึก ฮึก แล้วบอกว่าพี่พลอยไม่กลับมาอีกแล้วเพราะทะเลาะกับแม่ พี่พลอยทำแม่เสียใจแล้วแย่งพ่อไป”พลอยที่ได้ยินเด็กชายอธิบายเรื่องทั้งหมดก็ถึงกับกำมือแน่นเพราะความโกรธ เธอพยายามสงบสติอารมณ์ขุ่นมัวแล้วค่อยๆ เข้าไปนั่งข้างเด็กชายก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ“ตั้งใจไม่ต้องคิดมากนะ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ตั้งใจไม่ต้องสนใจนะครับ”“ถ้ามันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ทำไมอยู่ๆ แม่มาบอกตั้งใจ”เด็กชายตัวน้อยมองสบตาพลอยด้วยความรู้สึกสับสนจนพลอยต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากคนเป็นพ่อ“แม่อาจจะ…แค่เครียดเท่านั้น”ธันพูดปลอบใจลูกชายอีกทางทั้งที่ในใจเขาตอนนี้อยากจะโทรหาคนเป็นแม่ให้มาดูสิ่งที่ตัวเองทำลงไปอยากให้ผู้หญิงมาดูว่าสิ่งที่พูดโดยไม่คิดของเธอนั้นมันท
…..ธันอุ้มพลอยที่หลับไปแล้วเข้าห้องก่อนจะวางเธอลงบนเตียงแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าออกให้เธอจนหมด ใจจริงเขาอยากจะลงโทษให้เธอครางจนหมดเสียงไปเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ติดว่าสงสารคนเมา ต้องยอมรับก่อนว่าวันนี้เขาตั้งใจแกล้งเมาให้พลอยตายใจไม่อย่างนั้นก็คงจะระวังตัวจนเขาไม่มีโอกาสได้ประชิดตัวแบบนั้น“ยัยบ้า ฉันหายไปก็ลืมได้ทันทีเลยเหรอน่าหงุดหงิด”เขามองสำรวจใบหน้าหวานอย่างคิดน้อยใจหลาย วันที่ผ่านมาเขาไม่สามารถกลับไปนอนที่บ้านได้เพราะเอาแต่นึกถึงเธอแต่ดูเธอสิพอหายจากกันไปไม่กี่วันกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าเสียอย่างนั้นมันน่าตีเสียจริงๆส่วนตั้งใจก็เอาแต่โทรถามถึงพลอยว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านจนคนเป็นพ่ออย่างเขาต้องโกหกไปว่าตอนนี้พาพลอยเดินทางมาพักผ่อนต่างจังหวัด เพื่อให้ลูกสบายใจ ดูไปแล้วลูกชายของเขาคงจะติดผู้หญิงคนนี้เอามากๆ อาจจะเป็นเพราะเธอใจดีและไม่ได้มีท่าทีรังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านั้นผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตเขาล้วนแล้วแต่ไม่ต้องการตั้งใจทั้งนั้นจะมีเพียงก็แต่พลอยที่ดูเอ็นดูตั้งใจแต่กลับไม่ต้องการเขาแทนเสียอย่างงั้น“เป็นครั้งแรกเลยที่ต้องมาซักผ้าให้ผู้หญิงแบบนี้”ธันพึมพำในขณะที่มือก็ยังขยี้เสื้อชุด
…“เด็กๆ ดูสิใครมา”โมส่งเสียงเรียกความสนใจจากบรรดาเด็กฝึกงาน แต่ละคนมีท่าทีตื่นเต้นเมื่อได้เห็นบุคคลที่เดินเข้ามาใหม่ เพราะทุกคนต่างรู้จักคนคนนี้ดีอยู่แล้วเพียงแต่ไม่นึกว่าจะได้เจอเขาที่นี่“พี่ธันมาได้ไงคะ?” สาวสวยแผนกบัญชีถามขึ้นด้วยท่าทีเขินอาย“เธอ เรียกท่านแบบนี้ได้ยังไงท่านเป็นรองประธานของเรานะ”โมพูดดุ แต่ประโยคนั้นทำให้บรรดาเด็กฝึกงานตกตะลึงไปใหญ่เพราะทุกคนรู้จักชายคนนี้ในนามเจ้าของไนต์คลับ“ไม่เป็นไร เด็กพวกนี้เขารู้จักผมอยู่แล้วละแต่เป็นอีกสถานะหนึ่ง…”ธันพูดก่อนที่เลือกนั่งลงตรงข้ามกับพลอยที่ก้มหน้านิ่งหลบสายตาคมนั้นอยู่ บอลที่เห็นพลอยมีสีหน้าไม่ดีนักจึงพอเดาได้ว่าระหว่างพลอยกับธันคงจบกันไม่ดีนักแต่นี่แหละคือโอกาสที่บอลจะได้ทำคะแนนทุกคนให้ความสนใจกับบุคคลที่เข้ามาใหม่จนพลอยเริ่มรู้สึกอึดอัดและอยากจะออกจากงานนี่เต็มทีแต่ถ้าขืนทำแบบนั้นมันก็จะกลายเป็นว่าเธอไม่ให้เกียรติบริษัท“พลอยไม่สบายเหรอ?”เมื่อบอลเห็นพลอยนิ่งเงียบอยู่นานจึงถือวิสาสะลูบเข้าที่ศีรษะของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนต่อหน้าเพื่อนๆ และธันอย่างตั้งใจเพื่อทำให้ธันได้รู้ว่าตอนนี้คนที่พลอยเลือกเขาไม่ใช่ธัน ซึ่งหญิงสาวเอง