แม่ของลูก

พลอยนั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากคอนโดของคนต้นเรื่อง เพราะไม่เข้าใจในการกระทำของชายหนุ่มเมื่อเขาดันพาเธอมาส่งลูกชายให้ภรรยาของเขาด้วยนั้นก็เท่ากับว่า....เธอต้องเจอกับเมียของเขา ผู้ชายอะไรใจร้ายกับจิตใจของเมียตัวเองได้ขนาดนี้!

"ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง?"

"คะ?"พลอยสะดุ้งเมื่อคนขับรถพูดทักขึ้นมา พอเงยหน้ามองกระจกหลังก็พบว่าเขากำลังจ้องมองมาที่เธอผ่านมันอยู่

"เปล่านี่"

"เธอกำลังกังวลอะไร"

"ไม่มี...."

"พี่หิวเหรอครับ?"อยู่ๆ ตั้งใจก็แทรกถามขึ้นมา

"ปะ เปล่าคะ? ทำไมคิดว่าพี่หิวละ?"

"ก็พ่อบอกเก็บพี่ได้ข้างทาง พี่อาจจะไม่ค่อยได้กินข้าว"

!!!!!! ถึงจะพูดหน้าตาใสเหมือนว่าไม่ได้คิดอะไร แต่ประโยคเมื่อครู่ทำเอาหญิงสาวจุกไปเลย เธอได้แต่หันมองจ้องคนเป็นพ่อผ่านกระจกด้วยสายตาไม่พอใจและพยายามพ่นลมหายใจขุ่นระบายความหงุดหงิด ส่วนเจ้าคนขี้โกหกนั้นก็เอาแต่ยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ

"เรื่องที่ฉันพาเธอมาส่งตั้งใจด้วยงั้นเหรอ ที่กำลังกังวลอยู่"

"อะไรคะ?"

"ที่เธอกำลังกังวลอยู่คือเรื่องนี้ใช่ไหม?"

"ก็แน่สิ คุณน่าจะไปส่งฉันก่อนไม่ก็ปล่อยฉันกลับเองก็ได้" เธออุตส่าห์ยืนยันแล้วแท้ๆ ว่าจะกลับเองเขายังพาเธอมาด้วยให้รู้สึกอึดอัดอีก เป็นผู้ใหญ่ยังไงของเขาถึงขั้นมีลูกแล้วด้วยนะแค่นี้ยังคิดไม่ได้อีก

"เลิกขมวดคิ้วสักที แม่ของตั้งใจกับฉันเลิกกันนานแล้ว ไม่ต้องคิดมาก"

"ฉันไม่ได้ถาม...."พูดไปใครจะเชื่อบอกว่าเลิกใครๆ ก็พูดได้

"แสดงว่าไม่เชื่อ"

"ก็ต้องไม่เชื่ออยู่แล้ว"ฉันยักไหล่

"จริงฮะ แม่จ๋ากับพ่อธันไม่ได้รักกันแล้ว"

ถึงจะพูดว่าไม่ได้ถามแต่ถ้าตั้งใจพูดแบบนี้ก็อดโล่งใจไม่ได้ อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้นอนกับสามีชาวบ้านยิ่งมีตั้งใจมายืนยันยิ่งสบายใจ

"พี่เชื่อตั้งใจครับ"พลอยยิ้มให้เด็กชาย ซึ่งตั้งใจก็ยิ้มตอบจนตาหยีถึงแม้ว่าในใจจะไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตามแต่ฟังจากปากเด็กคนนี้แล้วก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อย

ตลอดทางคุณธันแอบมองมาที่ฉันบ่อยๆ อย่างกับว่าเขากำลังแคร์ความรู้สึกฉันแต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกเขาก็คงแค่แกล้งทำไปอย่างนั้นเอง คนที่นอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวมันไม่ควรจะเกิดความรู้สึกอะไรทั้งนั้น

เมื่อรถแล่นเข้ามายังหน้าห้างดังสายตาหญิงสาวก็สะดุดเข้ากับความสวยของร่างผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนโบกมือมาทางพวกเราด้วยรอยยิ้มสดใส เธอคนนั้นคงเป็นแม่ของตั้งใจที่มารออยู่แล้วเมื่อรถเข้าใกล้ร่างนั้นเรื่อยเธอก็ค่อยๆ มุดตัวลงหลังเบาะรถเพราะรู้ดีว่าไม่ควรจะอยู่ที่นี่ตรงนี้

กึก กระจกรถหรูค่อยๆ เลื่อนลง

"ตั้งใจคิดถึงแม่ไหมครับ"

"ครับ"

เมื่อกระจกรถเลื่อนลงหญิงสาวคนนั้นก็รีบตรงเข้ามาทักลูกชาย พลอยแอบสังเกตใบหน้านั้นแล้วพบว่าเธอมีใบหน้าหวานละมุนจนไม่อาจจะละสายตาได้ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตั้งใจถึงได้มีใบหน้าที่น่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้เพราะไม่ว่าจะเป็นพ่อหรือแม่ก็หน้าตาดีกันทั้งคู่

"ขอบคุณนะที่มาส่งลูก"เธอทักชายคนขับรถขึ้น

"อืม...."เขาตอบด้วยความไร้อารมณ์จนหญิงแอบคิดไปว่าทั้งคู่คงจบกันได้ไม่ดีนัก ถ้าให้เดาแม่ของตั้งใจคงทนความใจดำของคุณธันไม่ได้แน่ก็ดูสิขนาดวันที่ควรมีกันแค่พ่อแม่ลูกเขายังหอบเอาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้อย่างเธอติดมาอีก

"ตั้งใจไปแล้วนะครับ พ่อขากลับแม่จะไปส่งที่บ้านย่าเอง"

"โอเค"เขาตอบลูกตัวเองไปอย่างสั้นๆ เหมือนกับว่าไม่อยากคุย เมื่อประตูรถปิดลงแทนที่เขาจะออกรถกลับยังคงจอดนิ่งจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นมาดู

"มานั่งหน้า"

"ไม่เอา"

"ทำไมไม่เอา?"

"เดี๋ยวแม่ตั้งใจจะเข้าใจผิด"

"สนใจทำไม ลงมา"

"ไม่เอา"

"นับหนึ่ง สอง เอ้ยๆ"

เมื่อเขาสั่งอีกครั้ง เธอที่เกิดอารมณ์รำคาญก็พยายามจะปีนข้ามไปด้านหน้าตามคำสั่งทำให้เจ้าของรถต้องรีบหันมาห้ามยกใหญ่

"อะไรอีกละ ก็กำลังจะไปด้านหน้าไง"

"เดินอ้อมมาสิรถฉันไม่ได้ราคาถูกๆ นะ"

"ไม่เอาแม่ของตั้งใจยังมองอยู่"

"ก็บอกว่าไม่เป็นไร"

"ไม่เอาด้วยหรอก"

เมื่อจบประโยคคุณธันก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินจ้ำอ้าวมาเปิดประตูด้านที่หญิงสาวนั่งอยู่ ก่อนจะคว้าเข้าที่แขนเธออย่างแรงแล้วกระชากให้เดินไปนั่งด้านหน้า ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเธอดังปัง!

เสียงที่เกิดขึ้นเรียกความสนใจของแม่ลูกที่ยืนมองอยู่ได้เป็นอย่างดีชั่วพริบตาเธอเห็นใบหน้าหวานนั้นมองมาที่พวกเราอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

"ซวยแล้ว"

"อะไรอีก?"

"ก็แฟนคุณเขาเห็นฉันแล้ว"

"อดีตแฟน....เรื่องนี้มันผ่านมานานมากแล้ว"

"แต่ตอนนี้เขามองฉันเหมือนอยากจะฉีกเป็นชิ้นๆ เลย"

"แล้วยังไงละ?"

"ใจดำ เธออาจจะยังมีใจให้คุณก็ได้นะ"

"งั้นเหรอ...."

พูดจบมือเรียวก็คว้าเข้าที่ท้ายทอยหญิงสาวแล้วโน้มใบหน้าลงมาทาบริมฝีปากอุ่นลงบนริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะถอนมันกลับไปแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะเลื่อนตัวออกผ่านร่างของแม่ตั้งใจอย่างหน้าตาเฉย

ระหว่างขับรถผ่านแม่ของตั้งใจ พลอยพบว่าเธอกำลังมองจ้องมาที่เธอเช่นกันแต่สายตาที่เธอมองมานั้นมันเฉยชาจนไม่สามารถเข้าใจความหมายได้

"คุณทำบ้าอะไรเนี่ย! คุณใช้ฉันเป็นเครื่องมือประชดเมียเก่าได้ยังไง!"

"ฉันไม่ได้ใช้อะไรนี่"เขาพูดด้วยท่าทีเฉยเมย

"แล้วเมื่อกี้ที่ทำต่อหน้าแม่ของลูกคืออะไร แล้วเธอจะคิดยังไง"

"...."

"คุณ! ให้ตายเถอะ ทำเอาโมโหเลย"

"ก็เธอพูดมากอยู่นั่นแหละ"

"เมื่อกี้ตั้งใจก็เห็นนะ เด็กตัวแค่นั้นมาเห็นพ่อเขาทำแบบนี้มันไม่ดีนะ"

"หึ เธอนี่คิดได้ดีสะจริงดีกว่าคนเป็นแม่บางคน"

"พึมพำอะไรไม่ได้ยิน"

"ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงถ้าเธอไม่ติดใจเรื่องบนเตียงฉันเราก็คงไม่ได้เจอกันอีกอยู่แล้ว"

เขาพูดพร้อมมองมาด้วยสายตามีเลศนัย ก็ยอมรับอยู่ว่าเรื่องบนเตียงของเขาดีมากแต่เธอคงไม่คิดจะมาเจอคนคนนี้เป็นรอบที่สองแน่ อย่างน้อยก็ควรทำอะไรไว้หน้าลูกตัวเองบ้างสิถึงจะรู้สึกได้ถึงระยะห่างของความเป็นลูกระหว่างเขากับตั้งใจแต่ยังไงตั้งใจก็ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกของเขา

เด็กคนหนึ่งไม่ควรเข้ามาเจอเหตุการณ์ประชดประชันกันของผู้ใหญ่ หญิงสาวสะบัดเรื่องของครอบครัวนี้ออกจากหัวเพราะไม่อยากจะสนใจอีกจึงเลือกที่จะนั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงหอพัก เมื่อรถจอดสนิทเธอก็รีบเปิดประตูลงรถโดยไม่มองคนที่ขับมาส่ง

"ขอบคุณ"

ปัง!

เธอตั้งใจปิดประตูแรงๆ ใส่เจ้าของรถแล้วเดินหันหลังหนีเข้าหอพักทันทีโดยไม่สนคนเห็นแก่ตัวที่อยู่ในรถ

เธอรู้สึกไปว่าครั้งนี้เธอพลาดจริงๆ ครั้งแรกในการตั้งใจจะเป็นผู้หญิงเลวของเธอกับต้องมาพัวพันกับครอบครัวคนอื่นแบบนี้ป่านนี้ลูกชายเขาจะคิดยังไง น่าสงสารจริงๆ