พลอยนั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากคอนโดของคนต้นเรื่อง เพราะไม่เข้าใจในการกระทำของชายหนุ่มเมื่อเขาดันพาเธอมาส่งลูกชายให้ภรรยาของเขาด้วยนั้นก็เท่ากับว่า....เธอต้องเจอกับเมียของเขา ผู้ชายอะไรใจร้ายกับจิตใจของเมียตัวเองได้ขนาดนี้!
"ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง?" "คะ?"พลอยสะดุ้งเมื่อคนขับรถพูดทักขึ้นมา พอเงยหน้ามองกระจกหลังก็พบว่าเขากำลังจ้องมองมาที่เธอผ่านมันอยู่ "เปล่านี่" "เธอกำลังกังวลอะไร" "ไม่มี...." "พี่หิวเหรอครับ?"อยู่ๆ ตั้งใจก็แทรกถามขึ้นมา "ปะ เปล่าคะ? ทำไมคิดว่าพี่หิวละ?" "ก็พ่อบอกเก็บพี่ได้ข้างทาง พี่อาจจะไม่ค่อยได้กินข้าว" !!!!!! ถึงจะพูดหน้าตาใสเหมือนว่าไม่ได้คิดอะไร แต่ประโยคเมื่อครู่ทำเอาหญิงสาวจุกไปเลย เธอได้แต่หันมองจ้องคนเป็นพ่อผ่านกระจกด้วยสายตาไม่พอใจและพยายามพ่นลมหายใจขุ่นระบายความหงุดหงิด ส่วนเจ้าคนขี้โกหกนั้นก็เอาแต่ยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ "เรื่องที่ฉันพาเธอมาส่งตั้งใจด้วยงั้นเหรอ ที่กำลังกังวลอยู่" "อะไรคะ?" "ที่เธอกำลังกังวลอยู่คือเรื่องนี้ใช่ไหม?" "ก็แน่สิ คุณน่าจะไปส่งฉันก่อนไม่ก็ปล่อยฉันกลับเองก็ได้" เธออุตส่าห์ยืนยันแล้วแท้ๆ ว่าจะกลับเองเขายังพาเธอมาด้วยให้รู้สึกอึดอัดอีก เป็นผู้ใหญ่ยังไงของเขาถึงขั้นมีลูกแล้วด้วยนะแค่นี้ยังคิดไม่ได้อีก "เลิกขมวดคิ้วสักที แม่ของตั้งใจกับฉันเลิกกันนานแล้ว ไม่ต้องคิดมาก" "ฉันไม่ได้ถาม...."พูดไปใครจะเชื่อบอกว่าเลิกใครๆ ก็พูดได้ "แสดงว่าไม่เชื่อ" "ก็ต้องไม่เชื่ออยู่แล้ว"ฉันยักไหล่ "จริงฮะ แม่จ๋ากับพ่อธันไม่ได้รักกันแล้ว" ถึงจะพูดว่าไม่ได้ถามแต่ถ้าตั้งใจพูดแบบนี้ก็อดโล่งใจไม่ได้ อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้นอนกับสามีชาวบ้านยิ่งมีตั้งใจมายืนยันยิ่งสบายใจ "พี่เชื่อตั้งใจครับ"พลอยยิ้มให้เด็กชาย ซึ่งตั้งใจก็ยิ้มตอบจนตาหยีถึงแม้ว่าในใจจะไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตามแต่ฟังจากปากเด็กคนนี้แล้วก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อย ตลอดทางคุณธันแอบมองมาที่ฉันบ่อยๆ อย่างกับว่าเขากำลังแคร์ความรู้สึกฉันแต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกเขาก็คงแค่แกล้งทำไปอย่างนั้นเอง คนที่นอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวมันไม่ควรจะเกิดความรู้สึกอะไรทั้งนั้น เมื่อรถแล่นเข้ามายังหน้าห้างดังสายตาหญิงสาวก็สะดุดเข้ากับความสวยของร่างผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนโบกมือมาทางพวกเราด้วยรอยยิ้มสดใส เธอคนนั้นคงเป็นแม่ของตั้งใจที่มารออยู่แล้วเมื่อรถเข้าใกล้ร่างนั้นเรื่อยเธอก็ค่อยๆ มุดตัวลงหลังเบาะรถเพราะรู้ดีว่าไม่ควรจะอยู่ที่นี่ตรงนี้ กึก กระจกรถหรูค่อยๆ เลื่อนลง "ตั้งใจคิดถึงแม่ไหมครับ" "ครับ" เมื่อกระจกรถเลื่อนลงหญิงสาวคนนั้นก็รีบตรงเข้ามาทักลูกชาย พลอยแอบสังเกตใบหน้านั้นแล้วพบว่าเธอมีใบหน้าหวานละมุนจนไม่อาจจะละสายตาได้ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตั้งใจถึงได้มีใบหน้าที่น่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้เพราะไม่ว่าจะเป็นพ่อหรือแม่ก็หน้าตาดีกันทั้งคู่ "ขอบคุณนะที่มาส่งลูก"เธอทักชายคนขับรถขึ้น "อืม...."เขาตอบด้วยความไร้อารมณ์จนหญิงแอบคิดไปว่าทั้งคู่คงจบกันได้ไม่ดีนัก ถ้าให้เดาแม่ของตั้งใจคงทนความใจดำของคุณธันไม่ได้แน่ก็ดูสิขนาดวันที่ควรมีกันแค่พ่อแม่ลูกเขายังหอบเอาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้อย่างเธอติดมาอีก "ตั้งใจไปแล้วนะครับ พ่อขากลับแม่จะไปส่งที่บ้านย่าเอง" "โอเค"เขาตอบลูกตัวเองไปอย่างสั้นๆ เหมือนกับว่าไม่อยากคุย เมื่อประตูรถปิดลงแทนที่เขาจะออกรถกลับยังคงจอดนิ่งจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นมาดู "มานั่งหน้า" "ไม่เอา" "ทำไมไม่เอา?" "เดี๋ยวแม่ตั้งใจจะเข้าใจผิด" "สนใจทำไม ลงมา" "ไม่เอา" "นับหนึ่ง สอง เอ้ยๆ" เมื่อเขาสั่งอีกครั้ง เธอที่เกิดอารมณ์รำคาญก็พยายามจะปีนข้ามไปด้านหน้าตามคำสั่งทำให้เจ้าของรถต้องรีบหันมาห้ามยกใหญ่ "อะไรอีกละ ก็กำลังจะไปด้านหน้าไง" "เดินอ้อมมาสิรถฉันไม่ได้ราคาถูกๆ นะ" "ไม่เอาแม่ของตั้งใจยังมองอยู่" "ก็บอกว่าไม่เป็นไร" "ไม่เอาด้วยหรอก" เมื่อจบประโยคคุณธันก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินจ้ำอ้าวมาเปิดประตูด้านที่หญิงสาวนั่งอยู่ ก่อนจะคว้าเข้าที่แขนเธออย่างแรงแล้วกระชากให้เดินไปนั่งด้านหน้า ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเธอดังปัง! เสียงที่เกิดขึ้นเรียกความสนใจของแม่ลูกที่ยืนมองอยู่ได้เป็นอย่างดีชั่วพริบตาเธอเห็นใบหน้าหวานนั้นมองมาที่พวกเราอย่างไม่ค่อยพอใจนัก "ซวยแล้ว" "อะไรอีก?" "ก็แฟนคุณเขาเห็นฉันแล้ว" "อดีตแฟน....เรื่องนี้มันผ่านมานานมากแล้ว" "แต่ตอนนี้เขามองฉันเหมือนอยากจะฉีกเป็นชิ้นๆ เลย" "แล้วยังไงละ?" "ใจดำ เธออาจจะยังมีใจให้คุณก็ได้นะ" "งั้นเหรอ...." พูดจบมือเรียวก็คว้าเข้าที่ท้ายทอยหญิงสาวแล้วโน้มใบหน้าลงมาทาบริมฝีปากอุ่นลงบนริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะถอนมันกลับไปแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะเลื่อนตัวออกผ่านร่างของแม่ตั้งใจอย่างหน้าตาเฉย ระหว่างขับรถผ่านแม่ของตั้งใจ พลอยพบว่าเธอกำลังมองจ้องมาที่เธอเช่นกันแต่สายตาที่เธอมองมานั้นมันเฉยชาจนไม่สามารถเข้าใจความหมายได้ "คุณทำบ้าอะไรเนี่ย! คุณใช้ฉันเป็นเครื่องมือประชดเมียเก่าได้ยังไง!" "ฉันไม่ได้ใช้อะไรนี่"เขาพูดด้วยท่าทีเฉยเมย "แล้วเมื่อกี้ที่ทำต่อหน้าแม่ของลูกคืออะไร แล้วเธอจะคิดยังไง" "...." "คุณ! ให้ตายเถอะ ทำเอาโมโหเลย" "ก็เธอพูดมากอยู่นั่นแหละ" "เมื่อกี้ตั้งใจก็เห็นนะ เด็กตัวแค่นั้นมาเห็นพ่อเขาทำแบบนี้มันไม่ดีนะ" "หึ เธอนี่คิดได้ดีสะจริงดีกว่าคนเป็นแม่บางคน" "พึมพำอะไรไม่ได้ยิน" "ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงถ้าเธอไม่ติดใจเรื่องบนเตียงฉันเราก็คงไม่ได้เจอกันอีกอยู่แล้ว" เขาพูดพร้อมมองมาด้วยสายตามีเลศนัย ก็ยอมรับอยู่ว่าเรื่องบนเตียงของเขาดีมากแต่เธอคงไม่คิดจะมาเจอคนคนนี้เป็นรอบที่สองแน่ อย่างน้อยก็ควรทำอะไรไว้หน้าลูกตัวเองบ้างสิถึงจะรู้สึกได้ถึงระยะห่างของความเป็นลูกระหว่างเขากับตั้งใจแต่ยังไงตั้งใจก็ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกของเขา เด็กคนหนึ่งไม่ควรเข้ามาเจอเหตุการณ์ประชดประชันกันของผู้ใหญ่ หญิงสาวสะบัดเรื่องของครอบครัวนี้ออกจากหัวเพราะไม่อยากจะสนใจอีกจึงเลือกที่จะนั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงหอพัก เมื่อรถจอดสนิทเธอก็รีบเปิดประตูลงรถโดยไม่มองคนที่ขับมาส่ง "ขอบคุณ" ปัง! เธอตั้งใจปิดประตูแรงๆ ใส่เจ้าของรถแล้วเดินหันหลังหนีเข้าหอพักทันทีโดยไม่สนคนเห็นแก่ตัวที่อยู่ในรถ เธอรู้สึกไปว่าครั้งนี้เธอพลาดจริงๆ ครั้งแรกในการตั้งใจจะเป็นผู้หญิงเลวของเธอกับต้องมาพัวพันกับครอบครัวคนอื่นแบบนี้ป่านนี้ลูกชายเขาจะคิดยังไง น่าสงสารจริงๆวันนี้เป็นวันที่ตั้งใจต้องไปเรียนพลอยจึงอยากจะมาส่งตั้งใจพร้อมธันจะเข้าบริษัท และวันนั้นหลังจากจบการประชุมทั้งโมและเพื่อนนักศึกษาฝึกงานก็พากันเข้ามาถามเธอว่าทำไมถึงไม่ยอมบอกว่ากำลังคบกับรองประธานจนพลอยแอบคิดในใจเพราะแม้แต่เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นลูกเจ้าของประธานบริษัทไม่นานมานี้แต่ก็ทำได้แค่ตอบไปว่าเพราะเธอไม่อยากมีสิทธิพิเศษทำให้ทุกคนแซวกันใหญ่ ส่วนบอลได้ยินว่าเขาถูกพ่อดุและบังคับให้เล่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาให้ท่านฟังหลังจากวันนั้นไม่รู้ว่าเขาถูกพ่อทำโทษอะไรถึงได้ไม่ทำตัวสนิทสนมเหมือนเมื่อก่อนแต่ทุกครั้งที่พลอยเผลอบอลก็ยังคงแอบลอบมองอดีตคนรักเสมอด้วยความห่วงหา ส่วนจารีก็หายไปจากทั้งสองคนเว้นแต่วันที่จะต้องมารับตั้งใจไปอยู่ด้วย เธอทำตามหน้าที่แม่ได้ดีขึ้นจนประภัสออกปากชมให้ธันและพลอยฟังอาจจะเพราะคำพูดของพลอยได้ไปเตือนสติเธอเข้าถึงได้คิดได้และนั้นมันก็ยิ่งเป็นผลดีต่อเด็กชาย"แม่พลอยครับ""ครับ""ตั้งใจจะตั้งใจเรียนนะครับ"เด็กชายกอดเข้าที่คอของเรียวก่อนจะจูบเข้าแก้มใสก่อนจะวิ่งเข้ารั้วโรงเรียนไปด้วยความสดใส พลอยอดจะโบกมือให้เด็กชายตอบไม่ได้แต่ดูเหมือนเธอจะโบกนานไปจนธันต้องดึงแขนเธอ
เช้านี้ธันพาตั้งใจมาที่บริษัทด้วยเนื่องจากวันนั้นตั้งใจกินไอติมเยอะเกินไปจึงทำให้มีไข้นิดหน่อย ทำให้พลอยที่นั่งทำงานอยู่อดห่วงไม่ได้ว่าคนที่กำลังทำงานอยู่ในห้องรองประธานกำลังทำอะไรอยู่ "พลอย พี่วานหน่อยจ้าส่งเอกสารให้ท่านรองที""ได้ค่ะ"พลอยตอบรับทันทีก่อนจะเดินไปรับเอกสารจากโม แล้วเดินตรงไปยังห้องรองประธานทันทีโดยไม่ทันสังเกตว่าบอลกำลังเดินตามมาแอบมองเธออยู่เห็นกัน ก๊อกๆ "เข้ามา"เสียงเอ่ยอนุญาตจากด้านในทำให้พลอยรีบผลักประตูเข้าไปทันทีก่อนที่เธอจะว่างแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะทำงานของธันแล้วเดินตรงมาดูตั้งใจที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่โซฟา ทำเอาธันที่ยื่นมือรอรับเอกสารถึงกับหน้างอที่เมียสาวไม่สนใจเขาแม้แต่น้อยจนเขาต้องลุกขึ้นเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังพลอยที่กำลังนั่งยองๆ วางมือแตะบนหน้าผากเล็กของลูกชายเขาอยู่และภาพที่พลอยดูเป็นห่วงตั้งใจนั้นทำให้คนเป็นพ่อของอย่างเขายิ้มไม่หุบเลยทีเดียว"อือ พี่พลอย"ตั้งใจลืมตาตื่นก่อนจะเอี้ยวตัวมากอดคอพลอยไว้แน่นก่อนจะทิ้งตัวกลิ้งลงนอนบนตักของหญิงสาว "ดีขึ้นหรือยังครับตั้งใจ""ฮะ พ่อบอกให้นอนเยอะๆ""ดีแล้วละ ไหนดูสิตัวร้อนอยู่เลย""อืออ"ตั้งใจครางออกมาด้วยท่า
: บ้านธันและพลอยเดินทางมายังบ้านเพื่อพาตั้งใจที่กำลังนอนหลับมาส่ง ตลอดทางตั้งใจขอนั่งตักพลอยและนอนซบเธอมาตลอดจนพลอยเองก็เคลิ้มหลับไปเช่นกันเหลือแต่ธันที่เป็นคนขับมองทั้งสองคนอย่างเอ็นดูแล้วอดจะกล่าวขอบคุณพลอยที่ดูแลลูกชายเขาได้ขนาดนี้ "ขอบคุณนะ...""อือ..ฮืออ ถึงแล้วเหรอ"คนตัวเล็กลืมตาตื่นในขณะที่มือก็ยังโอบเด็กชายตั้งใจไว้ในอ้อมกอดไม่คลาย ธันยิ้มออกมาก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าไปจูบเข้าที่หน้าผากมนเป็นรางวัลทำเอาพลอยที่กำลังสะลึมสะลือตกใจตาโต "อะไร? ต้องตกใจขนาดนั้นเหรอ""เดี๋ยวลูกเห็น""ลูก...หนูเรียกตั้งใจว่าลูก?"ธันยิ้นร่าอย่างถูกใจที่หญิงสาวเผลอเอ่ยเรียกลูกชายออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ คนถูกแซวเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไปก็เอาแต่ทำท่ามองเฉไฉไม่ตอบคำถามของชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้าเขาอยู่"...ช่วยเรียกตั้งใจแบบเมื่อกี้ทีนะ พี่คิดว่าตั้งใจคงจะดีใจมาก""แต่...พลอยไม่ใช่""แล้วอยากจะเป็นไหม? พี่พร้อมดูแลหนูนะ""พูดไปเรื่อยพี่ยังไม่แน่ใจในตัวเองด้วยซ้ำ จะให้พลอยเป็นแม่ตั้งใจได้ยังไง?"หญิงสาวพูดพร้อมหลบสายตาคมที่พยายามจะมองใบหน้าเธออยู่ได้ แต่เมื่อชายหนุ่มรู้ว่าพลอยตั้งใจจะหลบ
“ตั้งใจ”“พ่อฮะ”เมื่อธันเปิดประตูเข้าไปในร้านก็พบเข้ากับตั้งใจที่กำลังนั่งนิ่งมองไอติมตรงหน้าจนละลายรออยู่แล้ว ธันรีบตรงเข้าไปดึงตัวลูกชายมากอดแนบอกด้วยความเป็นห่วง“เกิดอะไรขึ้นทำไมมาอยู่ที่นี่ วันนี้ต้องไปเรียนพิเศษไม่ใช่เหรอ”“เมื่อคืนตั้งใจไปหาแม่ที่บ้านของพ่อ…แม่เมาแล้วบอกตั้งใจว่าแม่จะกลับมาอยู่ที่นั่น พอตั้งใจถามถึงพี่พลอยแม่ก็โวยวายใส่ตั้งใจ ฮึก ฮึก แล้วบอกว่าพี่พลอยไม่กลับมาอีกแล้วเพราะทะเลาะกับแม่ พี่พลอยทำแม่เสียใจแล้วแย่งพ่อไป”พลอยที่ได้ยินเด็กชายอธิบายเรื่องทั้งหมดก็ถึงกับกำมือแน่นเพราะความโกรธ เธอพยายามสงบสติอารมณ์ขุ่นมัวแล้วค่อยๆ เข้าไปนั่งข้างเด็กชายก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ“ตั้งใจไม่ต้องคิดมากนะ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ตั้งใจไม่ต้องสนใจนะครับ”“ถ้ามันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ทำไมอยู่ๆ แม่มาบอกตั้งใจ”เด็กชายตัวน้อยมองสบตาพลอยด้วยความรู้สึกสับสนจนพลอยต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากคนเป็นพ่อ“แม่อาจจะ…แค่เครียดเท่านั้น”ธันพูดปลอบใจลูกชายอีกทางทั้งที่ในใจเขาตอนนี้อยากจะโทรหาคนเป็นแม่ให้มาดูสิ่งที่ตัวเองทำลงไปอยากให้ผู้หญิงมาดูว่าสิ่งที่พูดโดยไม่คิดของเธอนั้นมันท
…..ธันอุ้มพลอยที่หลับไปแล้วเข้าห้องก่อนจะวางเธอลงบนเตียงแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าออกให้เธอจนหมด ใจจริงเขาอยากจะลงโทษให้เธอครางจนหมดเสียงไปเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ติดว่าสงสารคนเมา ต้องยอมรับก่อนว่าวันนี้เขาตั้งใจแกล้งเมาให้พลอยตายใจไม่อย่างนั้นก็คงจะระวังตัวจนเขาไม่มีโอกาสได้ประชิดตัวแบบนั้น“ยัยบ้า ฉันหายไปก็ลืมได้ทันทีเลยเหรอน่าหงุดหงิด”เขามองสำรวจใบหน้าหวานอย่างคิดน้อยใจหลาย วันที่ผ่านมาเขาไม่สามารถกลับไปนอนที่บ้านได้เพราะเอาแต่นึกถึงเธอแต่ดูเธอสิพอหายจากกันไปไม่กี่วันกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าเสียอย่างนั้นมันน่าตีเสียจริงๆส่วนตั้งใจก็เอาแต่โทรถามถึงพลอยว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านจนคนเป็นพ่ออย่างเขาต้องโกหกไปว่าตอนนี้พาพลอยเดินทางมาพักผ่อนต่างจังหวัด เพื่อให้ลูกสบายใจ ดูไปแล้วลูกชายของเขาคงจะติดผู้หญิงคนนี้เอามากๆ อาจจะเป็นเพราะเธอใจดีและไม่ได้มีท่าทีรังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านั้นผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตเขาล้วนแล้วแต่ไม่ต้องการตั้งใจทั้งนั้นจะมีเพียงก็แต่พลอยที่ดูเอ็นดูตั้งใจแต่กลับไม่ต้องการเขาแทนเสียอย่างงั้น“เป็นครั้งแรกเลยที่ต้องมาซักผ้าให้ผู้หญิงแบบนี้”ธันพึมพำในขณะที่มือก็ยังขยี้เสื้อชุด
…“เด็กๆ ดูสิใครมา”โมส่งเสียงเรียกความสนใจจากบรรดาเด็กฝึกงาน แต่ละคนมีท่าทีตื่นเต้นเมื่อได้เห็นบุคคลที่เดินเข้ามาใหม่ เพราะทุกคนต่างรู้จักคนคนนี้ดีอยู่แล้วเพียงแต่ไม่นึกว่าจะได้เจอเขาที่นี่“พี่ธันมาได้ไงคะ?” สาวสวยแผนกบัญชีถามขึ้นด้วยท่าทีเขินอาย“เธอ เรียกท่านแบบนี้ได้ยังไงท่านเป็นรองประธานของเรานะ”โมพูดดุ แต่ประโยคนั้นทำให้บรรดาเด็กฝึกงานตกตะลึงไปใหญ่เพราะทุกคนรู้จักชายคนนี้ในนามเจ้าของไนต์คลับ“ไม่เป็นไร เด็กพวกนี้เขารู้จักผมอยู่แล้วละแต่เป็นอีกสถานะหนึ่ง…”ธันพูดก่อนที่เลือกนั่งลงตรงข้ามกับพลอยที่ก้มหน้านิ่งหลบสายตาคมนั้นอยู่ บอลที่เห็นพลอยมีสีหน้าไม่ดีนักจึงพอเดาได้ว่าระหว่างพลอยกับธันคงจบกันไม่ดีนักแต่นี่แหละคือโอกาสที่บอลจะได้ทำคะแนนทุกคนให้ความสนใจกับบุคคลที่เข้ามาใหม่จนพลอยเริ่มรู้สึกอึดอัดและอยากจะออกจากงานนี่เต็มทีแต่ถ้าขืนทำแบบนั้นมันก็จะกลายเป็นว่าเธอไม่ให้เกียรติบริษัท“พลอยไม่สบายเหรอ?”เมื่อบอลเห็นพลอยนิ่งเงียบอยู่นานจึงถือวิสาสะลูบเข้าที่ศีรษะของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนต่อหน้าเพื่อนๆ และธันอย่างตั้งใจเพื่อทำให้ธันได้รู้ว่าตอนนี้คนที่พลอยเลือกเขาไม่ใช่ธัน ซึ่งหญิงสาวเอง