Twenty-six Time

ภายในระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ ดยุคริค       ก็สามารถจัดงานแต่งตั้งคุณชายไวท์ให้เป็นบุตรบุญธรรมอย่างเป็นทางการได้ภายในระยะเวลาที่ทางจักรพรรดินีกำหนดจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นความหวาดกลัวโดยสัญชาตญาณ หรือเพราะว่ามีความสามารถในการจัดการอยู่แล้วกันแน่นะ

 บัตรเชิญที่ส่งออกไปทั้งหมดนั้นได้รับการตอบรับทั้งหมด เนื่องจากมีแต่คนอยากรู้ว่าคนๆ นี้หน้าตานั้นเป็นยังไง ทำไมรัชทายาทถึงได้ออกตัวปกป้องมากขนาดนี้ แถมยังมีผู้ใหญ่หลายคนหนุนหลังอีก เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำมากกว่าที่คาดคิดเอาไว้

บรรยากาศในงานเหมือนงานเลี้ยงของแวมไพร์ทั่วไป พรมสีแดงเหมือนสีเลือด ผ้าม่านสีดำสนิท ช่างเป็นงานเลี้ยงที่น่ากลัวได้ดีจริงๆ เหล่าบรรดาขุนนาง เชื้อพระวงศ์ แพทย์ชั้นสูง พ่อค้าระดับมหาเศรษฐีเท่านั้นที่จะได้เข้าร่วมงานในครั้งนี้ รัชทายาทเดินเข้ามาในงานด้วยชุดสูทสีดำสนิทสวมชุดคลุมลายปักสีทองอร่ามพร้อมมงกุฎรวมถึงดาบแห่งผู้สืบทอด บ่งบอกให้รู้ว่าพระองค์ให้เกียรติแขกในวันนี้มากถึงได้แต่งตัวมาเต็มยศแบบนี้ ปกติพระองค์จะสวมเพียงสูทเท่านั้น ไม่ได้ใส่ชุดที่พิธีรีตองมากขนาดนี้มาก่อน ไม่เว้นแม้แต่องค์จักรพรรดิ องค์จักรพรรดินี องค์ชายฝาแฝดเองก็แต่งมาเต็มยศเหมือนงานราชพิธี

"แต่งตัวมาเต็มยศกันแบบนี้ มั่นใจแค่ไหนกันว่าเด็กคนนี้คู่ควรกับรัชทายาท"

"ใช่พวกเราเหมาะสมกว่าตั้งเยอะ"

"ถึงจะเป็นลูกครึ่งมังกร แต่ยังไงก็ไม่ใช่สายเลือดแวมไพร์อยู่ดี"

"สุดท้ายก็เป็นแค่พวกคนน่ารังเกียจ เหมือนกับหมู่บ้านนั้น"

สิ่งที่ใครต่อหลายคนเริ่มนินทาเพราะเห็นชุดที่นายเหนือหัวแต่งมาเกินเหตุเริ่มแสดงท่าทีไม่พอใจทันที จนเสียงเริ่มดังมายังด้านในที่เตรียมตัวสำหรับการเปิดตัวในครั้งนี้ ถึงจะเคยแสดงงานโรงเรียนมาบ้างแต่ที่นี่มันจำนวนมากกว่าหลายเท่า แถมยังเป็นแวมไพร์ที่มีอำนาจมากอีกต่างหาก ไม่รู้ว่าจะทำให้ถูกใจได้มากน้อยแค่ไหนกัน

"ประหม่าหรือขอรับ คุณชาย" เฟลิกซ์ถามด้วยความสงสัยเพราะเห็นนายของตนขยับตัวไปมาแถมหน้าตายังซีดขาวอีกต่างหาก ท่าทางจะตื่นคนน่าดูเลยนะเนี่ย มิน่าล่ะ! ถึงได้มีแต่คนปกป้อง อ่อนนอกแต่แข็งในสินะ

"ไม่ต้องห่วงขอรับ ยังไงซะ! คุณชายก็มีรัชทายาท ท่านจักรพรรดิ ท่านจักรพรรดินี เจ้าชายคลาส เจ้าชายครอส หนุนหลัง ท่านมีคนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้คอยช่วยเหลืออยู่ ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นครับ"

"ขอบคุณครับ ช่วยได้มากเลย" ร่างสูงโปร่งตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มหวานเหมือนคนสบายใจและโล่งอก แต่เหมือนดาบสองคมสำหรับเฟลิกซ์เพราะเหมือนว่าความน่ารักจะทำให้ลูกครึ่งแวมไพร์จิตใจสั่นไหวเข้าให้แล้ว

ไฟทั้งหมดในงานได้ถูกปิดลงเป็นสัญญาณของการเปิดตัวบุคคลที่มีแต่คนอยากรู้อยากเห็นมากที่สุด องค์รักษ์ส่วนตัวของรัชทายาทเดินออกมาจากเวทีแล้วกล่าวถึงเนื้อหาของการจัดงานในครั้งนี้ ประวัติความเป็นมาของเด็กคนนี้ว่าเป็นคนที่ไหน มาได้อย่างไร จากคำตินินทาทั้งหลายเริ่มกลายเป็นความหวาดกลัวทีละนิด     เพราะใครๆ ก็รู้ว่าตาแก่คนนั้นถึงจะไร้พลังแต่เฉลียวฉลาด สามารถสยบแวมไพร์ในรุ่นได้ทั้งหมดโดยไม่ต้องใช้พละกำลังแม้แต่นิดเดียว หลังจากการแนะนำประวัติทั้งหมดของบุตรบุญธรรมของตระกูลริค แล้วแวมไพร์ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอด้วยความลำบาก

"อรุณสวัสดิ์ยามเย็นทุกท่าน ข้า ริค ไวท์ ขอบคุณที่มางานเปิดตัวในครั้งนี้ ข้าคิดว่าทุกคนน่าจะรู้อยู่แล้วว่าข้าเป็นลูกหลานของใคร แต่ขออย่าให้มองเรื่องตระกูลเข้ามาเกี่ยวข้อง อยากให้มองที่ข้าเป็นตัวของข้าเอง ไม่ใช่ว่าเพราะมีใครมาทำให้คิดแบบนั้น ลองมองก่อนว่าอะไรคืออะไรค่อยมาตัดสิน วันนี้จะทำขนมที่มาจากต่างโลกให้ลองรับประทานกัน รบกวนขอวัตถุดิบกับอุปกรณ์ด้วย"

หลังสิ้นสุดเสียงของคุณชายริค ไวท์ ก็มีคนนำของที่ต้องการมาให้ทั้งหมด ท่าทางการทำ วิธีการปรุงของ กลิ่นหอมของขนมที่ไม่เคยได้กลิ่นมาก่อนทำให้หลายๆ คนเริ่มท้องร้องเพราะอยากลองชิมเสียแล้ว ใบหน้าหวานแต่ท่าทางดูแข็งแรงแบบนั้น ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมรัชทายาทถึงได้หลงเสน่ห์ ไม่มีอะไรจะครหาได้อีกแล้วนอกจากชื่นชมจากใจจริง

คีย์มองบรรยากาศแล้วถึงกับกุมขมับเพราะรู้อยู่แล้วว่าการเปิดตัวในครั้งนี้ จะทำให้แวมไพร์หลายต่อหลายคนหลงเสน่ห์เด็กคนนี้ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำให้อีกฝ่ายนั้นถูกคนอื่นรับรู้ว่าไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลยสักนิดเดียว ดูท่วงท่าในการทำขนมสิ! มีเสน่ห์มากแค่ไหน ตอนชิมครีมที่เลียริมฝีปากตนเอง เขาแทบอยากจะกระโจนขึ้นไปบนเวทีให้รู้แล้วรู้รอดกันไป อยากลิ้มลองความหอมหวานนั้นด้วยร่างกายของเขาเอง

"เป็นอะไรไปรัชทายาท สีหน้าของลูกแม่ไม่ดีเลยนะ" จักรพรรดินีถามด้วยความเป็นห่วง

"ท่านพี่หวงว่าที่พี่สะใภ้ล่ะสิ เพราะว่าแวมไพร์พวกนั้นเริ่มไม่รังเกียจไวท์แถมยังดูเหมือนจะเริ่มชอบแล้วด้วย" คลาสพูดออกมาอย่างรู้ทันพี่ชายตนเองโดยไม่สนใจสายตาอันโหดร้ายที่ถูกส่งมา

"ก็ออกจะน่ารัก สวย หล่อ ทำขนมก็อร่อย วางตัวก็ดี เฉลียวฉลาด ใครจะไม่ชมกันล่ะ"

 ครอสได้ทีเติมเชื้อไฟเข้าไปทันทีเพราะรู้อยู่แล้วว่าพี่ชายตนเองกำลังหึงคนที่ชอบมากแค่ไหน และเป็นครั้งแรกที่แสดงอาการออกมาแบบนี้ให้เห็นอย่างชัดเจนมาก

"อย่าเพิ่งคิดมากเลยพะยะค่ะ ขนมมีมาให้ชิมแล้ว" เมล์บอกพลางหยิบขนมขึ้นมากินทันทีเพราะว่าเขาเข็นมาให้ชิมนั้นมีปริมาณไม่มาก หากใครช้าก็จะอดชิมฝีมือจากมือเรียวสวยคู่นั้นอย่างแน่นอน

"อร่อย หนูไวท์ทำขนมเก่งมากจริงๆ " จักรพรรดิออกปากชม ไม่ว่าจะทำอะไรออกมาก็น่ากินไปหมดทุกอย่าง

การแต่งกายของไวท์วันนี้เป็นชุดสูทสีขาวคลุมด้วยผ้าสีครีมบางปักลายสีทองอร่าม มีมงกุฎดอกไม้เจ็ดสี่ประดับบนศรีษะ เหมือนเป็นสัญลักษณ์กลายๆ ว่ายังไงเด็กคนนี้ก็คือว่าที่จักรพรรดินีคนต่อไปของจักรวรรดิอย่างแน่นอน แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย หลังจากงานแสดงโชว์ทำขนมก็มีสาวๆ มากมายเข้าไปทักทายสอบถามวิธีการทำ วัตถุดิบในการทำเพราะอยากจะลองกลับไปทำที่บ้านของตนเองดูบ้าง ถึงอีกฝ่ายจะตอบออกไปด้วยรอยยิ้มแต่ว่าไม่รู้ว่าจะสามารถให้คำตอบได้มากน้อยแค่ไหน ดวงตากลมโตพยายามส่งสัญญาณไปยังบุคคลที่อายุมากกว่าด้านล่างหวังให้มาช่วยคลี่คลายสถานการณ์

"คุณชายริคคะ ไม่ทราบว่าพอจะอธิบายการทำขนมได้ไหม"

"นั่นสิคะ กลิ่นมันหอมน่ารับประทานมาก"

"ขนมอันนี้อะไรรึคะ อร่อยมาก"

"อันนี้ด้วยค่ะ ช่วยบอกหน่อยได้ไหมคะ"

ร่างสูงบังเอิญเห็นสายตาขอความช่วยเหลือเลยเดินมาหาด้วยความไวตามปฏิกิริยาของแวมไพร์ มือหนาวางบนไหล่ของคนอายุน้อยกว่าด้วยความเคยชิน ส่งยิ้มหวานให้กับเหล่าลูกสาวขุนนางชั้นผู้ใหญ่ แพทย์ชั้นสูง   มหาเศรษฐี เพื่อทำให้ทุกคนรู้สึกเกรงขามแล้วไม่ถามอะไรให้มากความนัก

"ขนมเหล่านี้ต่อไปจะถูกบรรจุเอาไว้ในวังหลวง หากชอบขนมเหล่านี้จะต้องมาซื้อได้ที่ร้านของวังหลวงเท่านั้น" เสียงทุ้มต่ำตอบกลับไปแต่สร้างความสงสัยให้กับเหล่าคนถามเป็นอย่างมาก

"ในอนาคตข้าไม่รู้ว่ากระรอกน้อยอยากจะเปิดร้านอาหารสำหรับขายขนมพวกนี้ให้กับพวกเจ้าหรือไม่ หากต้องการลองสอบถามดูนะ แต่วันนี้ไม่น่าจะบอกได้ ไว้งานเลี้ยงที่จะจัดในเดือนหน้า ค่อยมาถามใหม่ดีไหม"

"งานอะไรหรือเพคะ รัชทายาท"

"งานหมั้นของข้ากับกระรอกน้อยยังไงล่ะ"