LOGINShare
ที่นี่มันถิ่นของข้า
Last Updated:
2025-11-05 06:14:05
Latest chapter
ข้ามไปในนิยาย ข้าจะไม่เล่นตามบท ชิงฟ้องก่อนได้เปรียบ
หูเจี้ยนที่รอเฟยเถาอยู่ในตลาดก็เริ่มจะร้อนใจ เมื่อเห็นว่านางไปซื้อของนานเกินกว่าที่พูดคุยกันเอาไว้ แต่พอจะออกไปตามหานาง ร่างของเฟยเถาและเจียวเหอก็เดินมาด้วยกัน“อาเหอ” เสียงของเขาดูจะผิดหวังเมื่อเห็นเจียวเหอ“อาเจี้ยนเจ้าไม่ดีใจหรือที่เจอข้า” มุมปากของเจียวเหอยกยิ้มแต่ดวงตาของเขาไม่ได้ยิ้มไปด้วยเขายังจำไม่ลืมว่าหูเจี้ยนอยากจะเป็นเจ้าบ่าวแทนเขา แล้วจะให้ยิ้มอย่างจริงใจให้คนที่อยากจะแย่งภรรยาตนได้อย่างไร“กลับกันได้แล้ว”“ประเดี๋ยว ข้าขอไปเอาชุดก่อน”“หากช้า ข้าจะไม่รอ” เฟยเถาขึ้นไปนั่งรออยู่บนรถม้าหูเจี้ยนที่มองส่งเฟยเถาขึ้นรถม้า พอหันมาอีกทีก็ไม่เห็นร่างของเจียวเหอเสียแล้ว เจียวเหอไปรับชุดโดยที่ไม่คิดจะลองสวมใส่ก่อน“ข้าน้อยคิดว่าท่านจะไม่มารับเสียแล้ว” หลงจู๊มองตำหนิเจียวเหอ ที่เขามารับช้าไปถึงสองวัน“พอดีมีเรื่องให้ต้องไปจัดการนิดหน่อย นี่เงินส่วนที่เหลือ”“ท่านจะลองสวมดูก่อนหรือไม่ขอรับ”“ไม่ต้อง”เขาถือห่อผ้าจากไปอย่างเร่งรีบ ทั้งสามออกเดินทางจากเมือง ตะวันก็คล้อยต่ำลงมากแล้ว พอมาถึงหมู่บ้านฟ้าก็มืดสนิท หูเจี้ยนไปส่งเฟยเถาที่เรือนของนางก่อน“อาเจี้ยน ข้าจะไปที่เรือนตระกูลหูด้วย”
ข้ามไปในนิยาย ข้าจะไม่เล่นตามบท ที่นี่มันถิ่นของข้า
เฟยเถา นางออกไปที่เรือนตระกูลหู เพื่อขอให้หูเจี้ยนพานางเข้าเมือง“เจ้าจะเข้าเมืองยามนี้หรือ”“ใช่แล้ว ข้าเห็นว่ายังพอมีเวลา กลับมาคงถึงหมู่บ้านก่อนฟ้าจะมืด”“เจ้าจะไปตามหาอาเหอหรือ”“ข้าจะไปตามหาเขาเพื่ออันใด ข้าจะไปซื้อของเสียหน่อย”“หากเขาไม่กลับมาเล่าเถาเถา เจ้าจะต้องอับอายมากเพียงใด เจ้าลองคิดไต่ตรองดูในสิ่งที่ข้าพูดดีหรือไม่”“พี่เจี้ยน ข้าขอบคุณความหวังดีของท่าน แต่ข้าไม่เหมาะที่จะเป็นภรรยาของท่านจริงๆ ท่านต้องได้สตรีที่ดีกว่าข้าแน่”“เถาเถา อีกไม่กี่ชั่วยามฟ้าจะมืดแล้ว อาเหอคงไม่กลับมาแล้ว เจ้า...”“ไม่กลับก็ดี ท่านคิดว่าข้ารอเขาหรือ” เฟยเถานึกถึงใบหน้าของเจียวเหอนางก็กัดฟันแน่นกดข่มอารมณ์โมโหเอาไว้ “ถ้าเขาไม่กลับมา ข้าก็เพียงแค่หาบุรุษคนใหม่ หาให้รูปงามกว่าเขา ฉลาดกว่าเขา ท่านเห็นเป็นเช่นใด” เฟยเถาเขยิบตาให้หูเจี้ยนอย่างซุกซน“พอเลย เจ้ารอข้าประเดี๋ยว ข้าจะไปเตรียมรถม้า”เฟยเถานางไม่รู้เลยว่าบทสนทนาของนางและหูเจี้ยน ไป๋ไป๋ทำให้ทุกคนที่อยู่ภายในมิติได้ยินจนหมดแล้ว เสียงหัวเราะของไป๋ไป๋ดังก้องไปทั่วห้องโถง ผิดกับใบหน้าของเจียวเหอที่เริ่มจะเขียวคล้ำไม่น่ามอง“ท่านได้ยินชัดหรือไม่
ข้ามไปในนิยาย ข้าจะไม่เล่นตามบท หรือต้องรอให้ข้าช่วยฝังศพท่าน
อาซือเห็นท่าทางลังเลของเฟยเถา จึงวางร่างของซิงเหยี่ยนลง แล้วเดินไปคุกเข่าต่อหน้านางอย่างไม่ลังเล“ได้โปรด แม่นางฟาง หากท่านยอมช่วยชีวิตนายท่านของข้า ไม่ว่าสิ่งใดข้ายอมแลกได้ทั้งหมด”“...” เฟยเถาไม่รู้ว่านางจะช่วยเหลือเขาได้อย่างไร แต่เมื่อนึกถึงน้ำวิเศษที่อยู่ภายในมิติ นางก็เม้มปากแน่นอย่างกังวล“สาบาน เจ้าสาบานกับข้ามา ไม่ว่าเจ้าเห็นสิ่งใด หรือคุณชายหยางตื่นมาเห็นสิ่งใด ห้ามพูดกับผู้ใดเป็นอันขาด” แววตาของเฟยเถาสั่นกลัว“ข้าน้อยสาบานต่อหน้าฟ้าดิน ไม่ว่าพบเจอเรื่องใด จะไม่มีทางหลุดออกจากปากข้าน้อยเด็ดขาด หากผิดจากที่สาบาน ข้าน้อยยอมตายไร้ดินกลบหน้า”เฟยเถาหลับตาลง ก่อนจะถอนหายใจออกมา นางถลึงตามองตัวต้นเรื่องที่พาคนมาหานางถึงเรือน กลับมาแล้วเป็นเช่นนี้ ไม่ควรกลับมาเลยจะดีเสียกว่าเจียวเหอเหมือนจะรู้ความในใจของเฟยเถา เขาเดินไปจับตัวอาซือไว้ เมื่อเฟยเถาจับแขนเจียวเหอ ทั้งหมดก็มาปรากฏตัวภายในมิติของนางแล้ว“ลงไปแช่ในลำธาร” นางชี้มือไปที่ลำธาร“ขอบคุณท่านมากแม่นางฟาง” อาซือรีบเร่งฝีเท้าไปที่ลำธารทันที“เถาเถา ข้ากลับมาแล้ว” เจียวเหอจะเดินเข้ามาสวมกอดนางให้หายคิดถึง แต่ถูกเฟยเถายกมือห้ามเอาไ
ข้ามไปในนิยาย ข้าจะไม่เล่นตามบท ข้าคิดว่าท่านตายไปแล้วเสียอีก
สะใภ้ใหญ่บ้านหู กินต่อไม่กี่ลูกก็ยอมปล่อยมืออย่างเสียดาย นางต้องนำไปให้บุตรชายทั้งสองและผู้อาวุโสในเรือนกินก่อน หากเหลือนางถึงจะกินเพิ่มได้ ชีวิตลูกสะใภ้ก็เป็นเช่นนี้พอส่งสะใภ้ใหญ่บ้านหูกลับไปแล้ว เฟยเถานางก็เริ่มทำความสะอาดเรือนด้านในและด้านนอกหนึ่งรอบ แล้วเข้าไปล้างตัวภายในมิติ“ไป๋ไป๋ ข้าอยากลงไปเล่นน้ำในลำธาร เจ้าอยากไปด้วยหรือไม่”“ไม่ขอรับ ข้าไม่อยากเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น”“เหอะ เจ้ากระต่ายน้อย...ทำเหมือนเจ้าไม่เคยเห็นข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าไปได้”“นะ นั่น ตอนนั้น...ข้ายังไม่มีความคิดมากถึงเพียงนี้”“เอาเถิด ข้าเหนียวตัวจะแย่”นางทำความสะอาดเรือน จนเนื้อตัวมีแต่เหงื่อ จึงรีบไปแช่น้ำในลำธารเย็นๆ ให้สบายตัวความเย็นสบายของน้ำในลำธาร ทำให้เฟยเถานางดำผุดดำว่ายอยู่เป็นนานกว่าจะยอมขึ้น“นะ นาย นายหญิง ท่านรีบไปส่องคันฉ่องเร็วขอรับ” ไป๋ไป๋ เห็นเฟยเถาเดินกลับมาที่เรือน มันก็ร้องเสียงดังด้วยความตกใจ“อันใดของเจ้ากัน หรือว่า...ข้าจะงามจนล่มเมืองไปแล้ว” นางหัวเราะเสียงใสอย่างชอบใจแต่เมื่อเฟยเถากลับเข้ามาในห้องนอน นางก็ต้องตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ใบหน้าของนางยังเป็นเช่นเดิม เพียงแต่ดูแปลกตา งดงามขึ
ข้ามไปในนิยาย ข้าจะไม่เล่นตามบท เมื่อคืนอาเหอไม่ได้กลับมาหรือ
หูเจี้ยนรีบร้อนกลับหมู่บ้าน เมื่อมาถึงเขาไปที่เรือนของเฟยเถา เพื่อนำของที่ซื้อมาไปเก็บ“อาเหอไม่ได้กลับมาด้วยหรือ” เฟยเถาถามอย่างสงสัย“เอ่อ...อาเหอเจอสหาย มีเรื่องที่ต้องสนทนากันจึงให้ข้ากลับมาก่อน”“อ้อ...ไม่ใช่คุณหนูถังกระมัง” เฟยเถาดูจากสีหน้าหนักใจของหูเจี้ยนจึงพูดไปโดยไม่ได้คิดอะไร“จะ เจ้ารู้ได้อย่างไร”“หึหึ ข้าไม่รู้หรอก จะรู้ได้ไง ไม่ได้ไปกับพวกท่านด้วย แต่ดูจากสีหน้าของท่านแล้ว คงจะเป็นคุณหนูถังอย่างแน่นอน”“เหอะ ข้าเตือนเขาแล้ว แต่เขาไม่เชื่อข้า เถาเถา เจ้าอย่าได้เสียใจ อาเหอคงไม่ทำกับเจ้าเช่นนั้นแน่”“ทำอันใด เขาบอกนางหรือว่าจะรับข้าเป็นอนุ”ฝ่าเท้าของหูเจี้ยนถอยหลังโดยไม่รู้ตัว “เจ้ารู้ได้อย่างไร”“ข้าเพียงเย้าท่านเล่น เป็นเรื่องจริงเสียด้วย” นางเพียงแค่เดาไปตามเนื้อเรื่องเท่านั้น ไม่คิดว่าจะเป็นจริงมันดูเร็วเกินไปทั้งหมด ความสัมพันธ์ของเจียวเหอและจินเซียนจะเกิดขึ้นอย่างแจ่มชัด ก็เมื่อตอนที่เขาเดินทางเข้าเมืองหลวงพร้อมกัน ยิ่งเรื่องที่จะให้นางเป็นอนุ ก็ต้องเป็นหลังจากที่เขาเดินทางกลับมาจากเมืองหลวง มิใช่ตอนนี้“เจ้าอย่าได้เสียใจไปเลย หากเจ้าไม่อยากแต่งแล้ว เจ้าบอกข้าสัก
ข้ามไปในนิยาย ข้าจะไม่เล่นตามบท รับนางเป็นเพียงอนุไม่ได้หรือ
รุ่งเช้า ทั้งสองกินข้าวเช้าภายในมิติ ก่อนที่จะออกไปด้านนอกด้วยกัน เจียวเหอกำชับให้เฟยเถาอยู่แต่ภายในเรือน“วันนี้ท่านต้องซื้อของเยอะ เอาเงินติดตัวไปหน่อย” เฟยเถายื่นตั๋วเงินห้าสิบตำลึงทองส่งให้เจียวเหอ“เจ้าเก็บไว้เถิด ที่ข้ายังพอมี อีกอย่างว่าใช้จ่ายในงานข้าควรเป็นผู้จัดการ”“รับไว้เถิด อย่างไรข้าก็คงต้องแต่งงานครั้งเดียว ข้าไม่อยากขายหน้า ท่านซื้อชุดแต่งงานด้วยเลย เอาผ้าสีเดียวกับของข้า ท่านจำได้หรือไม่”“ได้” เจียวเหอรับตั๋วเงินมาเก็บไว้ มุมปากของเจียวเหอยกขึ้นอย่างพอใจ เมื่อเฟยเถานางบอกว่า คงแต่งงานเพียงครั้งเดียวจากคำบอกเล่าในชีวิตก่อนของนาง สามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้ว หากอยู่ด้วยกันไม่ได้ ต่อให้มีบุตรด้วยกัน ก็แยกย้ายกันไปใช้ชีวิต หรือแม้แต่บุรุษกับสตรีที่ยังมิได้แต่งงาน ลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน หากอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุข ต่างก็ไปหาคนใหม่ที่ดูจะมีความสุขมากกว่า นับเป็นเรื่องประหลาดของเขาเหลือเกินเจียวเหอ เดินออกจากเรือนของเฟยเถา ชาวบ้านไม่น้อยที่เห็นเขาต่างก็พากันนินทาอย่างสนุกปาก แต่เจียวเหอเองก็หาได้สนใจไม่ เขาเดินไปที่ตระกูลหูอย่างไม่รีบร้อนตระกูลหูซื้อรถม้าไว้ใช้แล้ว ยาม
You may also like
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง128.0K viewsชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน14.4K viewsบุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี142.2K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง40.6K viewsสามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง
องค์หญิงโนเนม3.1K viewsอ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก
ชาไทยเย็น2.3K viewsภรรยาเก่าท่านแม่ทัพ
ปลายฝนต้นหนาว12.7K viewsข้าไม่เป็นแล้วภรรยาที่แสนดี
l3oonm@9.6K views
