Home / รักโบราณ / ข้าเป็นแค่สาวใช้ / ตอนที่ 21 เรียกว่ารักรึเปล่า

Share

ตอนที่ 21 เรียกว่ารักรึเปล่า

last update Last Updated: 2025-11-07 13:29:43

ณ ท้องพระโรง

เมื่อเสนาบดีหลี่ได้นำกราบทูล วิธีการปลูกหญ้าหยกมังกร เหล่าขุนนางต่างตระหนกตกใจ เป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อจนเกินไป จึงปรึกษาหารือกันเกี่ยวกับว่าควรจะทดลองหรือไม่ ไม่นานเสียงเริ่มแตกออกเป็น 2 ส่วน ส่วนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย ส่วนเห็นด้วยเป็นการเชื่อด้วยใจที่มีต่อเสนาบดีหลี่เท่านั้น

ชินอ๋องจึงก้าวเท้าออกมากลางโถง โค้งคำนับฮ่องเต้ แล้วเอ่ยขึ้น

“ฝ่าบาทลูกได้ไปศึกษาข้อมูลกับน้องหญิงมาแล้ว พบกว่าสามารถเพาะปลูกได้จริงพ่ะย่ะค่ะ”

เสียงฮื้อฮา ในท้องพระโรงดังขึ้นทันทีเมื่อชินอ๋องกล่าวยืนยัน ย่อมทำให้ขุนนางไม่กล้าขัดข้อง

และได้พิจารณาบันทึกขององค์หญิงจือหยาเป็นการบันทึกกรรมวิธีที่ค่อนข้างละเอียดชัดเจน สามารถปฏิบัติตามได้ง่าย

“กระหม่อมเห็นสมควรว่า เราควรทดลองปลูกตามบันทึกฉบับนี้โดยคัดลอกเพิ่มอีก 100 ฉบับแจกจ่ายไปยังหมู่บ้านขุนนางขั้น 4-5 ช่วยกันทดลองปลูก เพียงแต่ว่า… ปัญหาคือเราจะนำหญ้าหยกมังกรจากไหนมาทดลองปลูกพ่ะย่ะค่ะ”

หลี่จงหยางรู้สึกดูแคลนความรู้ตื้นเขินในสิ่งที่เสนาบดีฝ่ายขวาเอ่ยกราบทูลยิ่งนัก จึงเอ่ยเสนอขัดขึ้นว่า

“กราบทูลฝ่าบาท เรื่องหญ้าหยกมังกรที่จะแจกจ่ายนั้นองค์หญิงทั้งสองได้ค
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ข้าเป็นแค่สาวใช้   ตอนที่ 32 เพราะใจหวาดระแวง

    ตอนที่ 32 เพราะใจหวาดระแวงเหมยหลิงกลับมาใช้ชีวิตปกติ ไร้กังวลไม่ได้สนใจท่านเทพสงครามที่กำลังรอเธอบนสวรรค์ชั้น 9 แม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่เธอปรับเปลี่ยนคือ การช่วยเหลือคนส่งเดชทุกอย่างจะยืนอยู่บนความเป็นจริง ไม่ให้เกินความสามารถของมนุษย์บนโลกนี้นางสร้างสวนเรียนรู้การปลูกสมุนไพร่แถบภูเขาใกล้ป่าศักดิ์สิทธิ์ มีชาวบ้านมากมายเข้ามาสมัครเข้าฝึกเมื่อจบการฝึกตอนนี้มีชื่อเรียกหลังฝึกเสร็จว่าบัณฑิตเกษตรกรแม้จะผลิตบัณฑิตเกษตรออกไปแล้วจำนวนมาก ก็ยังมีผู้คนมากมายเข้ามาสมัคร เพราะใบประกาศจบการศึกษาจากแหล่งการเรียนรู้ของ องค์หญิงเหมยหลิง กลายเป็นใบเบิกทางให้ผู้คนได้รับการยอมรับจากสังคมเป็นจุดเล็กๆ ที่ดินแดนแห่งนี้เริ่มให้ความสำคัญกับความสามารถแทนชาติกำเนิด ทำให้ชาวบ้านมนุษย์ธรรมดาสามารถทำมาหากินเลี้ยงชีพ และไม่ต้องอยู่อย่างอดสู่และลำบากเช่นเคย“เจ้ากำลังจะทำอะไรต่อหรือ” ตงซิงหยวนโอบกอดเหมยหลิงจากด้านหลัง ชะโงกมองรายละเอียดสิ่งที่เหมยหลิงกำลังเขียนไว้เป็นข้อๆ“ข้าอยากจะสร้างแอ่งเก็บน้ำขนาดใหญ่ แต่มีเพียงแนวคิดเท่านั้น ตอนนี้ข้าว่างจึงลองร่างออกมาเป็นข้อๆ กลับเมืองฟูฟงไปแล้วจะเอาไปพูดคุยกับจือห

  • ข้าเป็นแค่สาวใช้   ตอนที่ 31 ไม่อาจจะบีบบังคับ

    ตอนที่ 31 ไม่อาจจะบีบบังคับเหมยหลิงและตงซิงหยวนใช้เวลาอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาทั้งวันและคืน แม้ช่วงเวลาที่หญิงสาวปรุงยา ตงซิงหยวนก็ไปเป็นลูกมือช่วยบดและผสม“ใครเป็นอาจารย์ผู้สอนเจ้าปรุงยาหรือ” ตงซิงหยวนเอ่ยถามขึ้นเพราะเรื่องนี้ค่อนข้างเกิดข้อกังขาในใจ เหมยหลิงมีความสามารถเป็นผู้ปรุงโอสถขั้นสูง ในเมื่อนางความจำขาดหายอาจจะเป็นได้ว่า จะได้รับการฝึกฝนใหม่ เขาเองก็อยากรู้จักอาจารย์ของนาง“ข้าอ่านจากตำราที่จือหยาหามาให้ อ่านและทำตามนั้นการปรุงและปรับเปลี่ยบเทียบยาข้าอ่านรอบเดียวก็เข้าใจอย่างถ่องแท้”เหมยหลิงตอบตามความจริงแต่ไม่เอ่ยบอกเรื่องเลือดของนางตงซิงหยวนพยักหน้าเข้าใจเหมยหลิงของเขาเป็นอัจฉริยะโดยแท้วันเวลาไม่เคยหยุดนิ่งมันยังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสม่ำเสมอเช่นเคยและความเร็วยังคงเท่าเดิม เมื่อเข้าสู่ค่ำคืนวันที่ 3 ตงซิงหยวนจัดโต๊ะอาหารริมสระน้ำพุร้อน ทุกอย่างยังคงพิถีพิถันและสวยสดงดงาม โคมไฟประดับประดา กลิ่นหอมของดอกไม้อบอวนละมุนละไม ครั้งนี้กลับบรรยากาศกลับหมองเศร้ากว่าที่เคย“ข้าคงต้องไปแล้ว ขอให้ท่านพี่ดูแลรักษาตัว”เหมยหลิงก็ตัดสินใจกล่าวคำเอ่ยลา ลุกขึ้นคำนับตงซิงหยวนเพียงแต่

  • ข้าเป็นแค่สาวใช้   ตอนที่ 30 ตัดสินใจลำบาก

    ตอนที่ 30 ตัดสินใจลำบากเมื่อเทพสงครามจากไป บรรยากาศรอบกายผ่อนคลายอย่างรวดเร็ว เหมยหลิงหันมองเซียนซ่งจวินที่กำลังยิ้มละมุมอย่างเหม่อลอย ภายในใจรู้สึกอบอุ่นและมีความรู้สึกคุ้นเคยสนิทชิดเชื้อทำให้เหมยหลิงเอ่ยพูดคุยกับเซียนน้อยทันที“พวกท่านมั่นใจได้อย่างไรว่า ข้าเป็นจิ้งจอกเก้าหางตัวจริง” เหมยหลิงตัดสินใจถามความในใจ นางจำได้ว่าตัวเองเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่หลุดเข้ามาในนิยายเท่านั้น“ไม่ว่าจะเป็นกายหรือจิต ท่านเป็นจิ้งจอกเก้าหางเหมยหลิงแน่นอนขอรับ หากเพียงแค่มองกายจำแลงไม่ออก ท่านเทพสงครามย่อมเป็นเพียงชื่อเรียกขานเท่านั้น"สิ่งที่เซียนน้อยบอกคือ เมื่อเทพสงครามบอกว่าใช่ย่อมใช่ ไม่มีความหมายอื่น เหมยหลิงย่อมเข้าใจในทันที ในเมื่อทุกคนยืนยันว่านางคือจิ้งจอกเก้าหางตัวจริงเสียงจริงนางก็จะเชื่อแล้วนะ“เช่นนั้น ปีศาจจะหวาดกลัวข้าหรือไม่” เหมยหลิงเองก็พึ่งสังเกตเห็นข้อนี้ คิดแล้วก็ขำนางกังวลกลัวปีศาจพระสนมเสียนเฟยกำลังวางแผนทำร้ายนาง ดูท่าแล้วปีศาจน่าจะหวาดกลัวนางเสียมากกว่าจึงอยู่อย่างสงบเสงี่ยม“สำหรับปีศาจทั่วไปนอกจากราชาปีศาจย่อมกริ่งเกรงท่านขอรับ”เซียนน้อยกล่าวย้ำให้เหมยหลิงเชื่อมั่นมากยิ

  • ข้าเป็นแค่สาวใช้   ตอนที่ 29 หมดเวรหมดกรรม

    ตอนที่ 29 หมดเวรหมดกรรมหลังจากที่มาพักอยู่คฤหาสน์ใกล้ป่าศักดิ์สิทธิ์ เหมยหลิงก็ถือโอกาสไปเดินเล่นที่ป่าศักดิ์สิทธิ์ประจำ ความสดชื่นกลิ่นอายดินป่าไม้ ทำให้จิตใจของนางสดชื่นขึ้นมากเพราะอยู่ใกล้ป่าศักดิ์สิทธิ์สิ่งที่เหมยหลิงไม่รู้คือ นางอยู่ใกล้เผ่าพันธ์และที่นี่ก็มีพลังของพื้นดิน ทำให้เหมยหลิงรู้สึกว่า พลังของนางเริ่มเชื่อฟังมากขึ้นก่อนที่เหมยฮว่าจะจากไปได้สั่งไว้เพียงว่าเมื่อจิตตื่นตัวจะควบคุมพลังได้เอง เหมยหลิงเข้าใจว่าตอนนี้พลังจิตของนางตื่นขึ้นมาแล้วในขณะที่กำลังนั่งคิดเรื่อยเปื่อย ตงซิงหยวนได้เดินมานั่งข้างกายร่างบางที่นี่ เหมยหลิงได้สร้างห้องปรุงโอสถขึ้นมา นางเองก็อยากทำอะไรที่มีประโยชน์บ้าง จึงเอ่ยขอความเห็นจากสามี“ท่านพี่ข้าอยากรับศิษย์ปรุงโอสถ”ตงซิงหยวนใช้มือปัดปอยผมให้หญิงสาวอย่างอ่อนโยน เขามองใบหน้าแสนจะบริสุทธิ์นั้นอย่างรักใคร่“เจ้าจะเหน็ดเหนื่อยเกินไปไย ตอนนี้ทั้งเจ้าและข้าต่างไร้หน้าที่การงาน องค์ชินอ๋องให้ข้าท่องเที่ยวได้เต็มที่ เราก็ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยอยู่ด้วยเช่นนี้ดีหรือไม่”สำหรับตงซิงหยวนไม่อยากให้เหมยหลิงทำงานอะไรเลย เงินทองพวกเขาต่างมีมากมายนอกจากของพระร

  • ข้าเป็นแค่สาวใช้   ตอนที่ 28 คล้ายเคยพบพาน

    ตอนที่ 28 คล้ายเคยพบพานหลังพิธีแต่งงาน ตงซิงหยวนกับเหมยหลิงก็เดินทางไปยังคฤหาสน์ที่สร้างไว้ที่ขอบป่าศักดิ์สิทธิ์ในรุ่งเช้าอีกวันก่อนตบแต่งตงซิงหยวนตั้งใจจะขับอนุทั้งหมดของเขาออกเรือน แต่เหมยหลิงได้ห้ามเอาไว้ เพราะคิดว่าสักวันหนึ่งตนเองต้องจากไป แต่ไม่ได้เอ่ยตามจริง เพียงให้เหตุผลตนเองไม่อยากเป็นคนใจแคบ และโชคดีที่ ตงซิงหยวนมีบุตรหลายคนก่อนหน้า ทำให้ไม่ต้องกังวลมากไปกว่านี้นักเมื่อวันก่อนพิธีเหมยฮว่าได้เข้ามาอวยพรและบอกจะไปธุระสักพักแล้วจะกลับมา ให้ตัวเองรักษาตัวเองให้ดีในระหว่างทาง มีผู้คนมาต้อนรับมากมาย หลายครอบครัวมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น เจ็บไข้ได้ป่วย ก็สามารถดูแลตัวเองได้ และอยากจะเห็นโฉมเหมยหลิงทอดสายตามองออกนอกรถม้า รู้สึกอิ่มเอิบใจกับภาพที่เห็น เธอเองก็ไม่ได้คิดว่าเรื่องราวจะเป็นไปมาได้ขนาดนี้ ความรักความศรัทธาที่ชาวบ้านให้ ความรู้สึกที่ได้รับเช่นนี้ ไม่เคยได้รับมาก่อน ในท่ามกลางฝูงชนที่มาส่งนางสังเกตเป็นชายวัยกลางคนนั่งอยู่ข้างทาง เมื่อพินิจก็รู้ได้ว่าชายคนนี้พิการเดินไม่ได้เขาคุกเข่าอยู่ข้างกายมีบุตรชายยืนอยู่ข้างๆ สายตาของเขามองมาที่รถม้าของตระกูลตงด้วยความร

  • ข้าเป็นแค่สาวใช้   ตอนที่ 27 ต่างคนต่างสงสัยกัน

    ตอนที่ 27 ต่างคนต่างสงสัยกันภาพบุรุษอิงแอบแนบชิดกับหญิงงามใต้ต้นไม้ใหญ่ ท่ามกลางกลีบบุปผานานาชนิดหลากสีสรรที่เร่งผลบานไม่กี่เค่อ ปลิวละล่องลอยอบอวนไปทั่วบึง ปกปิดกายร่างอันงดงามของทั้งสอง เป็นภาพเปลือยกายของบุรุษกับอิสตรีพลอดรักกันกลับที่ดูบริสุทธิ์ไร้มนทินจากแสงจ้าของดวงตะวันกลายเป็นกำลังค่อยเคลื่อนคล้อยต่ำลงส่งแสงจันทราค่อยเคลื่อนมาทำหน้าที่แทน เซียวหลีหยวนก็ได้ลงสู่ห้วงนิทราลึกไปด้วยความเมื่อยล้า เมื่อรู้สึกตัวก็พบว่าตนเองนอนอยู่ในเรือนเรียบร้อยพอได้สติเซียวหลีหยวนก็ได้ยินคำแว่วในความทรงจำ“รอข้ากลับมา” นางจากไปแล้วหรือ “นี้มันเรื่องราวอันใดกัน”ชายหนุ่มรู้สึกเวียนหัวเป็นอย่างมาก คลับคล้ายสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ตัวตนเอง“เข้ามา” พอเซียวหลีหยวนขยับกาย บ่าวก็เตรียมตัวรับใช้อยู่แล้วเมื่อได้รับอนุญาตก็เข้ามาช่วยเซียวหลีหยวนล้างหน้าล้างตา ดูท่าทีของบ่าวไพร่คล้ายมีเรื่องในใจ เขาคิดจะเอ่ยถามว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือไม่ แต่ก็หยุดวาจาก่อนเพราะเขาไม่มั่นใจว่าควรเอ่ยถามหรือไม่การมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวไม่ใช่เรื่องที่น่าตกใจอันใดเขาแค่อยากรู้ทำไมเขาสลบไป“คุณชายขอรับ” บ่าวคนสนิทเข้ามา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status