บทที่ 8

เช้าวันต่อมา

แสงแดดสาดส่องเข้ามากระทบเข้ากับเปลือกตาที่หลับสนิทนั้น ร่างบางที่หลับอยู่ถึงกับงัวเงียขึ้นมา นี้มันกี่โมงแล้ว ทำไมวันนี้นาฬิกาปลุกฉันถึงไม่ยอมทำงานกัน เมื่อเห็นว่าข้างนอกมีแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาร่างบางที่หลับอยู่กับพลิกตัว แต่ในจังหวะนั้นร่างบางกับต้องตากลมเปิดกว้างออกมาด้วยความตกใจ เมื่อพบว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาฉันไม่ได้นอนคนเดียว ร่างหนาผิวขาวที่นอนร่วมเตียงมากับเธอตลอดทั้งคืน

!! อึก !! ฉันถึงกับรู้สึกสะอึกขึ้นมาทันที พร้อมกับรู้สึกปวดหัวขึ้นมาหนึบๆ ฉันจำได้ว่าเมื่อคืนฉันเมามากๆ อ่านี้มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันๆ พยายามนึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่จู่ๆ กับรู้สึกใบหน้าร้อนขึ้นมาพราวๆ

"ให้ตายเถอะ อย่าบอกนะว่าคนที่ฉันนอนด้วยมาตลอดทั้งคืนไม่ใช่เลย์ ฉันไม่อยากจะคิด แต่ดูจากรูปร่างสีผิวของคนที่นอนหันหลังให้ฉันก็ไม่ใช่เลย์แล้ว ฉันพยายามนึกเหตุการณ์ต่างๆ ฉันเมาและเรียกชื่อเลย์มาตลอดทั้งคืน ฉันจำได้ว่าฉันเป็นฝ่ายกระชากเลย์เข้ามาจูบ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นฉันฝันไปสินะที่หวังให้เลย์นั้นอยู่กับฉัน" ฮือ...นะตอนนี้ฉันอยากจะร้องไห้มักมาก ฉันเสียตัวให้กับไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้

และที่สำคัญฉันเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ถึงฉันจะเป็นคนหัวสมัยใหม่ไม่รู้สึกอะไรกับการมีเซ็กซ์ แต่มันน่าอายมากที่ฉันมีอะไรกับใครหน้าไหนก็ไม่รู้ ฉันจะกล้าตื่นมาสู้หน้าผู้ชายที่ฉันนอนด้วยตลอดทั้งคืนได้ยังไง แกล้งหลับไปก่อนละกัน แผ่นหลังกว้างที่หันหลังให้กับฉัน ให้ตายเถอะเขาเป็นผู้ชายที่ผิวขาวมากตัวขาวกว่าหน้าฉันเสียอีก ถึงฉันจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนแต่ก็อยากเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนี้ แต่ตอนนี้ฉันจะกล้าลุกออกจากห้องนี้ยังไงก่อนนี้สิ

!! พรึบ !! จากที่เขานอนหันหลังให้กับฉันอยู่นั้น จู่ๆ ผู้ชายคนนั้นก็พลิกตัวมาทางฉัน ใบหน้าของเขาแทบจะชิดใบหน้าของฉัน

ฉันรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตรงหน้า ที่ เปลือกตาของเขายังคงหลับสนิท

ตึกๆ ทำให้ฉันเห็นใบหน้าของเขาได้ชัดเจน ฉันถึงกับรู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้น ใบหน้าอันหล่อเหลาที่หันมา ให้ตายเหอะคนที่เขานั่งจ้องฉันเมื่อคืนนี้เอง แสงไฟสลัวในร้านเหล้าฉันมองเขาไม่ชัดและไม่เต็มตา ใบหน้าเรียวใส จมูกโด่งคมสัน ขนตาเรียงยาวสวยราวกับเทพบุตร ขนาดหลับเขายังหล่อและดูดีมักมาก ฉันไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวลุกออกจากเตียงนอน กลัวว่าคนที่ฉันร่วมเตียงด้วยมาตลอดทั้งคืนนั้นจะรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมา ฉันไม่กล้าสู้แม้แต่จะสู้หน้าเขาฉันอายๆ จนอยากจะหนีไปไกลๆ ขอให้เราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย เรื่องที่เกิดขึ้นถือเสียว่าฝันร้ายของฉันก็แล้วกัน ฉันเหลือมองใบหน้าอันหล่อเหล่าที่ยังคงหลับนิ่ง ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอถ้าฉันช้ากว่านี้เขาอาจจะตื่นขึ้นมาได้

เมื่อแน่ใจว่าเขาหลับลึกจริง เจนิสก็ไม่รอช้าร่างบางหวังจะลุกจากที่นอน แต่ขณะที่ร่างบางขยับตัวกำลังลุกขึ้น นั้นกับโดนฝ่ามือหนาของคนที่เธอคิดว่าหลับนั้นรวบเอาไว้ ฉันเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอย่างชัดเต็มสองตา ใบหน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบ ฉันถึงกับสะอึกกับความหล่อของคนตรงหน้า ฉันเผลอสบตาเข้ากับเขาอย่างจังๆ จมูกเราแทบจะชนกัน

ร่างสูงโน้มใบหน้าลงมาห่างกันเพียงไม่ถึงคืบ เล่นทำเอาฉันถึงกับใจสั่นเต้นแรงขึ้นมาราวกับไม่มีสาเหตุ

!! ตึกๆ !! ใบหน้าหวานถึงกับหยุดชะงักเมื่อโดนมนต์สะกดของความหล่อเหลาของเขานั้นสะกดฉันเข้าอย่างเต็มๆ ฉันถึงกับเสียการควบคุมไปชั่วขณะ ไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลย

ด้านริวจริงๆ ผมรู้สึกตัวตั้งนานแล้วเพียงแต่อยากจะรู้ว่า ยัยขี้เมาตื่นมาจะโวยวายหรือเปล่า แต่ผิดคลาดที่เธอนั่นนิ่งมาก ทั้งที่ตื่นเช้ามาผมไม่ใช่ไอ้ห่าเลย์แฟนของเธอที่ยัยนี้พึมพำหาตลอดทั้งคืน แต่งานนี้จะโทษผมก็ไม่ได้ เพราะยัยนี้เธอเป็นคนเริ่มก่อน ยั่วเก่งขนาดนี้ไม่จัดก็ไม่ใช่ริวแล้วละครับ

ด้านริวเมื่อคืนขณะที่เธอเมา ยัยนี้ยังทำผมใจสั่นหมด ยิ่งเช้าๆ เจอซึ่งๆ หน้าแบบนี้ ความรู้สึกก็ไม่ต่างจากเมื่อคืนมากนัก ผมเองถึงกับใจสั่นและหัวใจเต้นแรง เมื่อร่างบางตรงหน้านั้นสวยหวานน่ารักแบบธรรมชาติ ใบหน้าสวยที่ไร้เครื่องสำอางขนตายาว ใบหน้าเรียวสวย แม่งดึงดูดชิบหาย เราสบตากันได้ซักพัก ผมจึงเป็นฝ่ายละจากใบหน้าสวยหวานของเธอ

"นี้...นี้ คุณจะทำอะไร ปล่อยฉัน นะ" ร่างบางเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงขาดๆ หายๆ เมื่อโดนร่างสูงตรงหน้า นั้นจับกดลงบนเตียงซึ่งมันอยู่ในท่าที่อันตรายมากสำหรับฉัน