บทที่ 9

ถึงแม้ว่าเมื่อคืนเราจะมีอะไรกันไปแล้ว เช้านี้ต้องทำข้อตกลงกับเธอก่อน ถึงยัยนี้จะสวยแต่จะให้ผมมารับผิดชอบเธอก็ไม่ใช่ เพราะชีวิตผมไม่ชอบผูกมัด

"เรื่องเมื่อคืน ฉัน จะไม่รู้สึกผิด" ใบหน้าอันหล่อเหล่าสบตากับคนตรงหน้า เจนิสได้แต่มองริวด้วยสายตาพริบๆ

"เพราะเธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาอีกครั้ง ร่างบางได้ฟังเช่นนั้นเจนิสถึงกับกำผ้าปูที่นอนแน่น ฉันอายจนไม่รู้จะอายยังไงที่มีผู้ชายมาบอกว่าฉันเป็นฝ่ายเริ่มเรื่องก่อน

"แต่เธอไม่ต้องตกใจหรอกนะ เพราะนี้ไม่ใช่แค่เธอคนแรกที่จับฉันปล้ำแบบนี้" อึก คำพูดของเขาทำเอาฉันถึงกับหน้าเหวอไปทันที เพราะผู้ชายคนนี้เขาดูเฟรนรี่มากไม่รู้สึกอะไรจริงๆ ฉันไม่กล้าสบตากับคนตรงหน้าได้แต่เบนสายตาออกไปจากใบหน้าอันหล่อเหลา ฉัน...นี้นะปล้ำเขาดูสภาพฉันกับเขาเสียก่อนเถอะ แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วจะให้ฉันมาร้องห่มร้องไห้ก็คงไม่ใช่ เขาจ้องหน้าฉันอย่างไม่ยอม

"ฉันไม่ใช่แฟนเก่าที่ชื่อเลย์ คนที่เธอเรียกหาตลอดทั้งคืน" อึก...ร่างบางถึงกับรู้สึกจุกขึ้นมาอีกครั้ง ฉันไม่กล้าแม้แต่จะสู้หน้าคนตรงหน้า

"ฉัน...ฉันทราบคะ"

"เพราะฉะนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นเธอไม่มีสิทธิมาเรียกร้องอะไรจากฉัน" เสียงทุ่มเอ่ยออกมา เจนิสได้แต่พยักหน้าให้กับไอ้บ้าตรงหน้านี้ ฉันเมาหนักถึงขั้นเสียสติไปแล้วหรือไง ที่มีอะไรกับผู้ชายที่ไม่รู้จัก แต่สิ่งที่ฉันเสียไปฉันไม่รู้สึกเสียใจเท่ากับคำพูดของผู้ชายคนนี้หรอกนะ หน้าตาดีและคำพูดคือแย่มาก

"ฉันเองก็ไม่ได้หวังให้คุณมารับผิดชอบตั้งแต่แรกอยู่แล้วคะ" เจนิสเอ่ยพร้อมกับกระชับผ่าห่มเอาไว้แน่น

"ก็ดี อย่ามาเรียกร้องให้ฉันรับผิดชอบที่หลังก็แล้วกัน"

"วางใจเถอะคะ คุณจะไม่ได้ยินสิ่งนั้นจากปากของฉันแน่นอน" เมื่อเอ่ยกับเขาจบ ร่างบางก็ลุกขึ้นหยิบชุดนักศึกษาที่กระจัดกระจายเต็มพื้นห้องขึ้นมาและเดินไปยังห้องน้ำทันที

ด้านริวได้แต่มองตามแผ่นหลังบางที่เดินหายเข้าไปยังห้องน้ำ

!! หึ...แล้วเขาจะสนใจเธอทำไม เกิดมาพึ่งเห็นเสียตัวให้เขาแล้วยังทำหน้าหยิ่งใส่เขาอีก แต่ทำไมเขาไม่ชอบที่เธอทำหน้าตาแบบนี้ด้วยวะ กับฉันทำเป็นเก่ง แต่จะเก่งได้ซักแค่ไหนกันเมื่อคืนครางไม่หยุด...หึ " ริวได้แต่สถบออกมา แต่นั้นก็เลือกที่จะนอนพักต่อเพราะเห็นว่ายังคงเช้าอยู่

ด้านเจนิสหลังจากที่เปลี่ยนชุดได้ไม่นานร่างบางก็เดินออกมา ฉันเหลือบมองไปยังบนเตียงนอนก็พบว่าผู้ชายคนนั้นเขานอนหันหลังและคงหลับต่อ ฉันเองก็ไม่ได้สนใจอะไร ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่อยากได้เขาจนตัวสั่นจะเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขาหรอกนะ ฉันมองแผ่นหลังกว้างแค่เสี่ยวนาที จากนั้นก็เดินออกจากห้องมาทันที

!! ปรึก !! เสียงร่างบางที่ปิดประตูห้องอย่างเสียงดัง ทำเอาริวที่นอนอยู่นั้นถึงกับรู้สึกตัว ทำไมกูต้องมารู้สึกเหมือนโดนข่มขืนแล้วเขี่ยทิ้งยังไงยังงั้นวะ

!! แม่ง...เฮ้ย !! ริวถึงกับรู้สึกถึงความรู้สึกแปลกใหม่ให้กับตน ปกติเขานอนร่วมเตียงกับใคร ไม่เคยมีใครหน้าไหนที่ทิ้งเขาให้อยู่โรงแรมเพียงลำพัง ยัยนี้เป็นคนแรกที่ไร้ความรู้สึกกับเขาเช่นนี้

"นอนเอากันมาทั้งคืน ไม่หวั่นไหวบ้างหรือไงวะ" ริวได้แต่ส่ายหัวให้กับยัยขี้เมา หน้าสวยและแสนหยิ่ง

กะจะหลับต่ออีกนิดแม่งเจอผู้หญิงแบบนี้หลับต่อไม่ลงแล้วสิ เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างสูงถึงกับลุกขึ้นจากเตียงนอน

แต่กับต้องตกใจและชะงักอีกครั้ง เมื่อรอยเลือดแดงเป็นจุดๆ ที่เลอะผ้าปูที่นอน ราวๆ สิบจุดเล็กๆ ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับชะงัก อ่านี้อย่าบอกนะ

"แม่ง...เจอเซอร์ไพรส์เข้าอีกรอบแล้ววะ กู " ริวที่เห็นรอยเลือดแดงเด่นเต็มสองตาถึงกับไม่เชื่อสายตาตัวเอง

หึ...นี้ยัยนั้นนี้นะยังซิงอยู่อีก โตปานนี้ เรียกหาแฟนมาทั้งคืน เกิดมาก็ไม่เคยมีอะไรกับสาวบริสุทธิ์ แม่งกูได้เธอคนแรกซะด้้วย วะ ว่่าแล้วเชียวเมื่อคืนแม่ง ตอดเก่งชิบหาย ตอดทั้งคืน" ริวได้แต่สายหัวให้กับความคิดของตน

"สวย หยิ่ง ที่สำคัญโสดซะด้วย ถึงจะหยิ่งๆ หน่อยแต่ความสวยใช้ได้ ก็ไม่เลวนะ" เมื่อคิดได้ดังนั้นใบหน้าอันหล่อเหล่าถึงกับผุดรอยยิ้มร้ายขึ้นมาที่มุมปากหยักของตนทันที