[คฤหาสน์เชาวกรกูล]
“พักนี้พ่อไม่เห็นน้องเข้าบ้านเลย เคนรู้มั้ยลูก ว่าน้องไปไหน เป็นอะไรหรือเปล่า”คมกล้าเอ่ยถามบุตรชายคนโต ทุกเย็นวันศุกร์ครอบครัวใหญ่นี้ มักจะรับประทานอาหารพร้อมหน้าเป็นประจำทุกสัปดาห์ แต่ศุกร์นี้ สองที่นั่งนั้นกลับว่างเปล่า ไม่มีทั้งคิมหันต์และเมนิลาลูกเลี้ยงของเขาร่วมวงด้วยเลย
“ก็คงไม่อยากจะเข้าบ้านมั้งคะคุณพี่”
ธีรตารู้ถึงสาเหตุที่บุตรชายคนเล็กของเธอ ไม่ยอมร่วมรับประทานอาหาร และสาเหตุนี้มันก็กวนใจของเธออยู่ตลอดเวลา
“ทำไมถึงไม่อยากเข้าบ้าน แล้วนี่ยูจินไปไหนอีกคน”
“นายคิมติดเคสผ่าตัดที่โรงพยาบาลครับพ่อ ส่วนยูจินน่าจะยังไม่กลับจากมหา’ลัยครับ”
‘เวธัส’ รู้ว่าคิมหันต์คอยหลบหน้าน้องสาวตัวแสบของเขา ทั้งที่คิมหันต์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน บนโต๊ะอาหารของเย็นวันศุกร์ มักจะมีเสียงหัวเราะของสองคนนั้นอยู่เป็นประจำ จนเวธัสยังนึกแอบอิจฉาคิมหันต์ ที่ได้ครอบครองรอยยิ้มแสนหวานจากน้องสาวบุญธรรมของเขา
“ไม่ใช่หรอกค่ะคุณพี่ ตาคิมไม่ได้ติดเคสผ่าตัดอะไรทั้งนั้นหรอกค่ะ นั่นคือข้ออ้าง ตาคิมไม่ได้อยากเจอยูจินต่างหากค่ะ”
ธีรตาออกตัวว่าไม่พอใจบุตรบุญธรรมคนนี้ อยู่พอสมควร เหตุผลในความไม่พอใจก็คือ ความหวงแหนในตัวของลูกชายสุดที่รักของเธอ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของแม่ที่ต้องหวงลูกชาย
“พูดอะไรเหลวไหลธีรตา ยูจินเป็นน้อง แต่ก่อนนี้ตาคิมก็ทั้งรักและดูแลยูจินมาตลอดนี่ ทำไมอยู่ดีๆ จะมาไม่ชอบเสียล่ะ”
คมกล้ารับเมนิลาเข้ามาเป็นบุตรบุญธรรม หลังจากพ่อแม่ของเธอเสียชีวิต เขาอยากมีลูกสาว และเด็กน้อยไม่มีญาติดูแล ด้วยเหตุนี้คมกล้าเลยตัดสินใจที่รับเด็กสาวมาเป็นลูกของเขาอีกคน
“จะเหลวไหลได้ยังไงคะ ถามตาเคนสิคะ ลูกสาวสุดที่รักของคุณทำอะไรไว้บ้าง เรื่องนี้ธีรตาก็อยากจะคุยกับคุณพี่อยู่เหมือนกันค่ะ ตอนนี้ยัยยูจินโตเป็นสาวแล้ว และอีกอย่างตาคิมก็เป็นหนุ่ม ธีรตาไม่อยากให้เด็กสองคนนั่นใกล้ชิดกันจนเกินไปค่ะ”
“แล้วทำไมถึงจะใกล้ชิดกันไม่ได้ ผมไม่เข้าใจ”
“ยูจินชอบตาคิมค่ะคุณพี่ และคอยตามตื้อตาคิมตลอดเวลา และตอนนี้คุณพี่ก็น่าจะรู้แล้วนะคะ ว่าทำไมตาคิมถึงไม่มาทานข้าวกับพวกเรา เหตุผลก็คือยูจินค่ะ”
“คุณจะบอกว่าตาคิมไม่ชอบหนูยูจินงั้นหรือ”
จริงๆ คมกล้าออกจะดีใจด้วยซ้ำ ถ้าหากว่าทั้งสองคนนั้นลงเอยกัน มันไม่ได้ผิดอะไรเลย เพราะทั้งสอง ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันอยู่แล้ว
“ใช่ค่ะ ตาคิมอึดอัด ที่ยัยยูจินตามติดอยู่ตลอดเวลา ยูจินไม่ใช่เด็กแล้วนะคะคุณพี่ ธีรตาว่าจะปรึกษาคุณพี่ค่ะ ว่าเราส่งยูจินไปเรียนต่อต่างประเทศดีมั้ยคะ”
ไม่ชอบ...แต่ก็ไม่ได้เกลียดขนาดนั้น ธีรตาก็แค่ไม่อยากให้ลูกชายของเธอมีความสัมพันธ์กับน้องบุญธรรมของตัวเองก็เท่านั้น ความเป็นจริงแล้ว ธีรตาเอง ก็รักและเอ็นดูเมนิลาอยู่ไม่น้อย
“เรื่องนี้ก็ต้องถามเจ้าตัวก่อน ผมไม่อยากบังคับลูก”
“จริงๆ เรื่องนี้เราคุยกับนายคิมก็ได้นะครับคุณพ่อ นายคิมอาจมีเหตุผลก็ได้นะครับที่ทำแบบนี้ และอีกอย่างยูจินเองก็ยังเป็นเด็กครับ สองคนนั่นอาจจะแค่ทะเลาะกันธรรมดาก็ได้นะครับ”
เวธัสอยากให้เป็นตัวเขาเองมากกว่า แต่น้องสาวที่น่ารักนั้น ไม่ได้ชอบเขาเลยสักนิด ทั้งที่เวธัสเองก็พยายามจะทำเหมือนกับน้องชายเขาทุกอย่าง แต่ก็ไม่มีวี่แววเลย ที่เมนิลาจะหันมาสนใจเขา เหมือนกับคิมหันต์เลยสักครั้ง
“อืม...ใช่ เดี๋ยวพ่อจะสอบถามตาคิมเอง ส่วนยูจินพ่อก็จะคุยถามเรื่องไปเรียนต่อต่างประเทศ อีกหน่อยก็ต้องมาช่วยโรงพยาบาลของเราอยู่แล้ว การเรียนต่อต่างประเทศ ก็จะทำให้ยูจิน ได้เห็นมุมมองใหม่ๆ มากขึ้น”
“แต่อย่านานนะคะคุณพี่ ตอนนี้ตาคิมไม่ยอมมาทานข้าวเย็นวันสุดสัปดาห์ของครอบครัวไปแล้ว อีกหน่อยอาจจะไม่อยากเข้าบ้านเลยก็ได้นะคะ”
“คงไม่ขนาดนั้นหรอกธีรตา ตาคิมจะไร้เหตุผลขนาดนั้นเชียวหรือ”
“ก็ไม่แน่นะคะคุณพี่”
.....................
[เลม่อนคาเฟ่]
“แกล้มเลิกความคิดนี้ซะเถอะยูจิน มันดูเสี่ยงเกินไป”
“แต่มันคือหนทางเดียว ที่ฉันจะทำให้พี่คิมเป็นของฉัน”
หลังจากแผนการสร้างความร้าวฉานจบลง เมนิลาก็คิดแผนใหม่ทันทีไม่รอช้า ‘ไม่คิดจะรักงั้นหรือ?’ คำพูดบาดใจนี้ ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเมนิลาตลอดเวลา ท่าทีของพี่คิมเธอเปลี่ยนไปมาก ต่อให้พี่คิมจะโกรธเมนิลาขนาดไหน ก็ไม่เคยที่จะใช้คำพูดแบบนี้กับเธอเลยสักครั้ง
“แต่ความคิดของแกมันบ้าจนเกินไป ยูจิน”
บ้าถึงขนาดคิดแผน ‘ยอมเสียตัว’ เพื่อแลกกับการได้ตัวพี่คิมมางั้นเหรอ ปพิชญาไม่เห็นด้วยเลยจริงๆ
“ฉันก็แค่ลองเสี่ยง อยากรู้ ว่าพี่คิมจะเป็นยังไง ถ้าฉันเป็นของพี่คิมแล้ว”
“แผนบ้าบออะไรของแกวะยูจิน แกไปเอาตรรกะเพี้ยนๆ นี้มาจากไหน ว่าถ้าแกเป็นของพี่คิมแล้ว พี่คิมจะยอมรับและคบกับแก”
“ทฤษฎีความรับผิดชอบไง นานิ”
ถ้าเมนิลาเป็นของพี่คิม แน่นอนว่าสุภาพบุรุษอย่างพี่คิม จะต้องรับผิดชอบเธอ อีกทั้งแรงกดดันจากลุงกล้าอีก สุดท้ายแล้วพี่คิมก็ต้องแต่งงานกับเมนิลา อย่างไม่มีทางจะหลีกเลี่ยงได้
“บ้าไปแล้ว เลิกความคิดนี้เถอะยูจิน แกจะเจ็บเปล่าๆ เชื่อฉันดิ พี่คิมไม่มีทางที่จะคิดแบบนั้นแน่นอน”
“ก็ถ้าไม่ลอง จะรู้เหรอนานิ ฉันรักพี่คิมมาก รักจนไม่ต้องหาเหตุผลอะไรมาอธิบายได้ แกไม่เป็นฉัน ไม่รู้หรอก”
“ใช่! ฉันไม่รู้ความรู้สึกของแกหรอกนะยูจิน แต่แกจะทำยังไงที่จะทำแผนบ้าๆ นั้นล่ะ พี่คิมไล่แกออกมาจากคอนโด และตอนนี้ก็น่าจะเปลี่ยนพาร์สเวิร์ดห้องไปแล้วด้วย”
“ไม่เกินความสามารถฉันหรอกนานิ”
“เออ แล้วแกจะทำยังไง ถามก่อน”
“วางยาปลุกเซ็กส์ไง! นานิ”
“ยูจิน!! แกจะบ้าเหรอ!”
“นี่เป็นคำชมแกเหรอนานิ ^<>^”
“ยังจะยิ้มได้อีก แกรู้ตัวมั้ย ว่าที่แกทำมันคือนางร้ายชัดๆ เมนิลา แปลว่า เจ้าหญิง แกคงต้องไปเปลี่ยนชื่อตัวเองดีกว่านะยูจิน”
“อืม ก็ดีเหมือนกันนะ แล้วชื่ออะไรบ้างล่ะ ที่มันมีความหมายว่า นางร้ายอ่ะ”
“สิ้นหวังกับแกเลยจริงๆ ยูจิน เลิกคิดเถอะ”
“ไม่!”
“T-T”
.....................
[คฤหาสน์เชาวกรกูล]
“สวัสดีค่ะพี่เคน ทำอะไรอยู่คะ?”
เวธัสนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ เขาตั้งหน้าตั้งตารอน้องสาวตัวแสบของเขา วันนี้ก็เป็นเหมือนอีกหลายๆ วันที่เวธัสมักจะสร้างความหวังให้กับตัวเองเสมอ ‘หวังว่าจะได้ครอบครองรอยยิ้มนั้น’
“พี่รอยูจินครับ”
“เอ้า! พี่เคนมีเรื่องอะไรด่วนหรือเปล่าคะ แล้วทำไมพี่เคนไปไม่โทรหายูจินล่ะคะ”
เมนิลามัวแต่ยุ่งวุ่นวายแผนการอันชั่วร้ายของเธอ ก็เลยเข้าบ้านช้ากว่าเวลาปกติ ดีนะที่เธอแอบย่องเข้ามา โดยที่ท่านป้าธีรตาไม่เห็นซะก่อน ไม่งั้นคงหูชาแน่ๆ
“นั่งก่อนสิ ทานอะไรมาหรือยัง”
ดวงหน้าสวยรูปไข่เกลี้ยงเกลาใส มองดูแล้วทำให้ใจของเวธัสเต้นแรงอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกแบบนี้มันคือความชอบ เวธัสสรุปให้กับตัวเอง ยิ่งมอง เขายิ่งได้สัมผัสความงดงามผุดผ่องน่ารักสมวัย โดยเฉพาะลักยิ้มเล็กๆ สองข้างแก้มสวยนั่น มันทำให้หัวใจของเวธัสกระตุกได้ไม่ยาก ‘เวธัสอยากจะครอบครองรอยยิ้มนั่น’
“ทานมาแล้วค่ะ ยูจินนั่งคุยกับนานิเพลินไปหน่อยค่ะพี่เคน ก็เลยกลับเย็นค่ะ อืม แล้วนี่พี่เคนมีเรื่องอะไรจะคุยกับยูจินหรือคะ ถึงได้นั่งรอยูจิน”
“มีครับ พี่จะคุยกับยูจินเรื่องของนายคิมครับ คือคุณพ่อกับคุณแม่ท่านไม่สบายใจ ที่เห็นวันนี้ทั้งนายคิมกับยูจิน ไม่ร่วมโต๊ะทานอาหารตามนัดประจำของเราครับ”
“ตายจริง! ยูจินลืมค่ะพี่เคน วันนี้เป็นวันศุกร์นี่ เอ่อ แล้วคุณพ่อกับคุณป้าว่ายังไงบ้างคะ”
สำหรับคุณพ่อคมกล้าคงไม่เท่าไหร่ แต่คุณป้าธีรตานี่สิจะต้องร้อนเรื่องนี้แน่นอน เมนิลารู้ว่าคุณป้าของเธอ ไม่ชอบที่เมนิลาสนิทกับลูกชายคนเล็กของเธอ แต่ไม่ว่าจะเป็นคนเล็กหรือคนโต คุณป้าก็ไม่ชอบอยู่แล้ว
“ยูจินกับคิมมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่าครับ” เวธัสถามคำถามคาใจทันที
“ไม่มีนี่คะ”ถ้าทุกคนรู้ถึงสิ่งที่เมนิลาจะทำ คงต้องช็อคกันแน่ๆ
“แล้วทำไมวันนี้นายคิมถึงไม่เข้าบ้าน ทั้งที่พี่เช็คดูแล้ว ว่านายคิมกลับไปที่คอนโด ไม่ได้เข้าเวรเลยด้วยซ้ำ โทรไปก็ไม่รับสาย พี่คิดว่ายูจิน ไปหาพี่คิมที่นั่นซะอีก”
ความสนิทสนมระหว่างเมนิลากับคิมหันต์ก่อนหน้านี้ มันทำให้หลายคนแปลกใจ รวมทั้งเวธัสด้วย คิมหันต์กับเมนิลา มักจะทำตัวติดกันอยู่ตลอดเวลา แต่สองปีหลัง คิมหันต์กลับซื้อคอนโด และแยกตัวออกไป ภาพการหยอกล้อของสองพี่น้องนั้น ก็ไม่เกิดขึ้นอีกเลย
“ยูจินไม่ทราบค่ะพี่เคน พี่คิมอาจจะงานยุ่งมั้งคะ”
ยุ่งมากถึงขนาดพาสาวๆ ขึ้นคอนโด วันนี้ถ้าเมนิลาไม่ไปขัดขวางล่ะก็ คงได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดไปแล้วมั้ง
“แล้วเราล่ะ เดี๋ยวนี้พี่ไม่ค่อยเห็นยูจินกับคิมจะอยู่ด้วยกันเลยนะ พี่ถามจริง เราทะเลาะกันหรือเปล่า พี่ว่าดูแปลกๆ นะครับ”
“ไม่ได้ทะเลาะค่ะพี่เคน ยูจินโตแล้วนะคะ และอีกอย่างเรียนหนักด้วยค่ะพี่เคน เรียนหมอนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ”
เมนิลาอ้างเหตุผลอื่นเพื่อเบนความสนใจ
“อืม งั้นก็คงไม่มีอะไรจริงๆ สินะ”
ความรู้สึกดีใจ วาบเข้ามาทันที เวธัสมองน้องสาวต่างสายเลือดอย่างมีความหวัง
“ค่ะพี่เคน งั้นยูจินขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับ”
....................
[เช้าวันเสาร์] “ยูจิน มาคุยกับป้าหน่อย” ถ้ารอสามีของเธอล่ะก็ คงอีกนาน วันนี้ธีรตาคงจะต้องออกโรงเองกับลูกบุญธรรมของเธอแล้ว “ค่ะคุณป้า”เมนิลารู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที เธอจะโดนเรื่องอะไรอีกวันนี้ ‘หรือพี่คิมจะบอกคุณป้า เรื่องเมื่อวาน’ “ป้าปรึกษาเรื่องนี้กับลุงกล้าเรียบร้อยแล้ว วันนี้ป้าเลยตั้งใจที่จะคุยกับหนูก่อน เผื่อหนูจะได้เตรียมตัวไว้” “ค่ะคุณป้า” ใจเมนิลาแอบเต้นระรัวเร็วขึ้นหลายจังหวะ เพื่อรอลุ้นคำพูดจากปากของผู้เป็นป้า “ป้าจะส่งหนูไปเรียนต่ออเมริกา” “คะ?” เกินจากที่เมนิลาคาดไว้ซะอีก เมนิลาคิดว่าคุณป้าจะดุเธอเรื่องพี่คิม นี่ไม่ได้อยู่ในหัวของเมนิลาเลยด้วยซ้ำ “ได้ยินไม่ผิดหรอก ป้ากับลุงคิดว่า มหา’ลัยอเมริกา เป็นมหา’ลัยชั้นนำของโลก ซึ่งป้าคิดว่าถ้าหนูได้เรียนต่อที่นั่น จบมาช่วยบริหารกิจการโรงพยาบาลของเราได้ดีขึ้นนะ” ข้ออ้างนี้มันสมเหตุสมผลอย่างที่สุด ที่จะแยกทั้งคู่ออกจากกันได้ ซึ่งเหตุผลนี้ลดข้อสงสัยได้ค่อนข้างมาก “ตะ-แต่พี่เคนก็เรียนจบจากที่นั่นมาแล้วนะคะ”พี่ชายคนโตเรียนจบแพท
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงปุ่มกดรหัสหน้าประตูใหญ่ แกร๊ก! เสียงประตูอัตโนมัติเปิดออก “เฮ้ย! มันใช่จริงๆ ด้วยแหละนานิ!” “เริ่ด! อัจฉริยะแห่งการเดาของเราสำเร็จ!” “วันนี้แหละ พี่คิมจะต้องเป็นของฉันซะที” แววตาแห่งความมุ่งหวังเปล่งประกายเจิดจ้า “แกจะทำจริงๆ เหรอยูจิน ฉันว่าตอนนี้แกเปลี่ยนใจยังทันนะ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะแก” ปพิชญาพยายามโน้มน้าวเพื่อนรักครั้งสุดท้าย “ไม่! ฉันทำแล้ว ฉันจะไม่เสียใจเด็ดขาดนานิ” เมนิลาแค่อยากรู้ว่า ถ้าเธอเป็นของพี่คิมแล้ว พี่คิมจะกลับมารักเธอ และเป็นของเธออีกมั้ย เมนิลายังคงเชื่อว่า พี่คิมของเธอยังรักเธอเหมือนเดิม เหมือนกับสิบสองปีที่ผ่านมา “เออนะ วินาทีสุดท้าย แกก็ยังแน่วแน่ งั้น! ฉันก็ขอให้แกโชคดีแล้วกันยูจิน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ให้แกนึกถึงฉันคนแรกนะ โอเค ฉันไปรออยู่ที่บ้านแล้วกันนะ” “ขอบใจแกมากนะ ยังไงฉันจะแชทบอกแกเรื่อยๆ” “ฉันไปล่ะนะ” “อือ” วันนี้เป็นวันที่พี่คิมของเธอเข้าเวรเช้า และเย็นนี้พี่คิมของเธอก็จะต้องกลับเข้ามา
กายสาวถูกกลืนไปกับเบาะนุ่มของโซฟาใหญ่ที่ยวบรับน้ำหนักทั้งสองร่างเอาไว้ ความตึงเครียดเข้าครอบงำหมอหนุ่มอีกครั้ง เมื่อความงดงามของเรือนร่างอวบอิ่ม ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา “เราบีบบังคับพี่เองนะ ยูจิน!”จูบหนักๆ บดขยี้ลงมา โดยไม่เปิดโอกาสให้คนตัวเล็กได้โต้ตอบหรือปฏิเสธแต่อย่างใด “อุ๊บ!”ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากร้อนบดขยี้ลงมาอย่างหนักหน่วง จนปากของเมนิลาแสบร้อนไปหมด แต่กลับมีความวาบหวามเกิดขึ้นในเรือนกายของเธอ มันแผ่ซ่านไปทั่วเรือนร่าง ราวกับมีผีเสื้อโบยบินในช่องท้องนับล้านตัว สัมผัสอันแปลกใหม่ ชวนให้สาวแรกรุ่นเคลิบเคลิ้ม ริมฝีปากบางโดนบดบี้จนแดงระเรื่อ ตะโบมจูบราวกับคนหิวกระหายมาแรมปี พร้อมกับมือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนกายสาว “อึ้มมม” เสียงทุ้มครางอย่างพอใจ ก่อนที่ลากไล้ริมฝีปากไปตามลำคอเรียวระหงขาวผ่อง ก่อนจะหยุดตรงแอ่งชีพจร แวะสูดกลิ่นหอมจากกายสาว ความร้อนภายในร่างกำยำเดือด เพราะแรงกระตุ้นจากฤทธิ์ยา “พะ-พี่คิม” เสียงร้องครางของเมนิลาดังออกมา มือบางขยุ้มกลุ่มผมดกดำของชายหนุ่มเอาไว้ สัมผัสแปลกใหม่ ที่ไม่เคยพานพบมาก่อน ความรู้สึกหวามไหวจนท้องน้อ
“นี่มันแค่เริ่มต้น! อยากเป็นของพี่เอง! พี่ไม่ได้ร้องขอ!”เสียงทุ้มแหบพร่าตอบกระเส่าไปด้วยความเสียวซ่านปวดหนึบ คิมหันต์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน มือหนาจับร่างเล็กไว้ พร้อมกดแก่นกายใหญ่จ้วงลึกอีกครั้งอย่างหนักหน่วงลึกจนสุดลำ! น้ำสีขุ่นเข้มไหลไปตามช่องรักคับแคบนั่น ‘เพราะความบริสุทธิ์’“ฮึก! กรี๊ดดดดดด!! เจ็บ! ปล่อยนะ! ฮึก!”เมนิลากรีดร้องอย่างสุดเสียง ความเจ็บปวดแทบขาดใจของเธอนั้น ทำให้ริมฝีปากบางสั่นระริก นิ้วเรียวบางจิกเขากับไหล่กว้างทันที! น้ำตารินไหลจากหางตาทั้งสองข้าง ‘เธอเลือกเอง เธอจะต้องผ่านไปให้ได้!’“โอ๊ะ!” ร่างกำยำสั่นเทากับความคับแน่นที่บีบรัดท่อนเอ็นของเขาเอาไว้ เอวหนากดแท่งร้อนขึ้นลงช้าๆ เนิบนาบเพื่อให้ช่องทางรักคับแคบนั้นคุ้นชิน ไหล่กว้างปวดแสบเพราะเล็บอันแหลมคมนั้นกรีดลงไปทำให้โลหิตไหลซึมออกมาทั่วไหล่กว้าง!“ไม่! จะ-เจ็บ! ฮึก! จะ-เจ็บ อ๊ะ!”“โอ๊ะ โอ๊ะ!”เมื่อดุ้นมังกรใหญ่เริ่มคุ้นชินกับช่องทางรักนั้นจึงเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ดึงเข้าออกไปมาโดยไม่สนว่าร่างเล็กจะดีดดิ้นหนีเพียงใด ความเจ็บปวดนี้มิได้มีเพียงเราคนเดียว พี่เองก็ไม่ได้แตกต่างจากเธอเลย...ยูจินตั่บ! แก่นกายใหญ่จ้ว
“อืม ลองดูซิ ว่าน้องไปอยู่ไหน ปกติยูจินไม่เคยไปค้างที่ไหนนะ ถ้าจะไป น้องจะโทรบอกตลอด” “ครับพ่อ” เพื่อนในเฟสของเมนิลานั้นหาไม่ยาก เพราะมีเพียงไม่กี่คน นิ้วเรียวแกร่งเลื่อนกดดูไปเรื่อยๆ จนสะดุดเข้ากับเด็กสาวคนหนึ่ง ที่หน้าตาออกจะคล้ายคลึงกับเมนิลามาก โพสต์ท่าคู่กัน ทั้งรูปร่าง สัดส่วนใกล้เคียงกัน เวธัสตัดสินใจ พิมพ์แชททันที ‘สวัสดีครับ ผมเวธัส เป็นพี่ชายของยูจินนะครับ ถ้าได้อ่านข้อความนี้แล้ว โปรดตอบกลับมาหาผมหน่อยครับ ทางบ้านเป็นห่วงยูจินมากครับ’ ติ๊ง! เสียงแอพพลิเคชั่นแชทดังขึ้น ‘ใครกัน?’ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน เมื่อเปิดอ่านข้อความที่ถูกส่งจากคนนิรนาม ‘พี่เคน’ นานิ : ยูจินอยู่ที่บ้านนานิค่ะพี่เคน เมื่อคืนยูจินนอนที่นี่ค่ะ ตอนนี้หลับอยู่ค่ะ เดี๋ยวถ้ายูจินตื่นเมื่อไหร่ จะบอกยูจินให้นะคะ ปพิชญาหันไปมองเพื่อนรัก ที่หลับสนิทอยู่บนเตียงของเธอ ปพิชญาไม่ถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนรักแม้แต่น้อย เธอทราบดีว่า เมนิลาเจ็บปวดเพียงใด ปพิชญาก็ได้แต่ให้กำลังใจกับเพื่อนรักของตัวเองเท่านั้น อย่างที่บอก ปพิชญาไม่เคยมีความรัก
“หือ? อะไรนะ! ลูกตัดสินใจจะไปเรียนต่อ ลูกคิดดีแล้วหรือยูจิน มีใครบังคับหนู หรือพูดอะไรกับหนูหรือเปล่า”คมกล้าชะงักกับคำตอบของบุตรสาว เขาไม่คิดว่า เมนิลาจะยอมไปโดยง่ายดายขนาดนี้ “ไม่มีใครบังคับลูกค่ะคุณพ่อ ยูจินตัดสินใจเองค่ะ”ความเจ็บช้ำต่างหาก ที่เป็นตัวตัดสินใจเรื่องนี้ให้กับเธอ เพราะเธออยากหลีกหนีเรื่องราวทุกอย่าง ทิ้งความเจ็บทั้งหมดที่เกิดขึ้นไว้ที่นี่ “พ่อตกใจจริงๆ เลยนะ ทั้งที่พี่เคนของลูก บอกพ่อว่าหนูไม่อยากไปเรียนต่อด้วยซ้ำ มันเกิดอะไรขึ้นกับหนู หือ บอกพ่อได้มั้ยลูก” “มะ-ไม่มีค่ะคุณพ่อ ยูจินตัดสินใจเองค่ะ ไม่เกี่ยวกับใครค่ะ” “หรือเป็นเพราะพี่คิมไปพูดอะไรกับลูกหรือเปล่า พ่อเห็นป้าของหนูบอกว่า หนูกับพี่คิมมีปัญหากัน มันเรื่องอะไรลูก พ่อว่าจะถามลูก เมื่อวันก่อน ลูกทั้งสองก็ไม่ได้มาทานข้าวร่วมกันเหมือนทุกครั้ง” “ยูจินไม่ได้เจอพี่คิมเลยค่ะคุณพ่อ และระหว่างยูจินกับพี่คิมก็ยังเหมือนเดิมค่ะ ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน เราแค่โตขึ้น พี่คิมก็ทำงาน ส่วนยูจินก็เรียนหนักค่ะ” เมนิลาไม่อยากพาดพิงอะไรกับเขาอีกแล้ว จบคือจบ เธอได้คำตอบแล้ว และว
ดูเหมือนจะพูดปลอบใจตัวเอง แต่จริงๆ แล้วกลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย แต่ในเมื่อเมนิลาตัดสินใจแล้ว เธอก็จะทำให้ได้ “แล้วพี่คิมแกรู้หรือยัง?”รู้ว่ามันขยี้ใจเพื่อน แต่ปพิชญาก็ยังแอบหวัง ว่าเมนิลากับพี่คิม จะปรับความเข้าใจกันได้ “ไม่รู้สิ คงไม่รู้ และไม่ได้อยากรู้หรอก พี่คิมบอกฉันแล้ว ว่าไม่เคยรักฉัน และไม่คิดจะรัก ฉันเองต่างหาก ที่ไม่ยอมเข้าใจ ยังหลงคิดว่าพี่คิมแกล้งหยอก” เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ทีไร ใจของเมนิลาเจ็บแปลบขึ้นมาทันที ทำยังไงได้ แผลยังสดใหม่อยู่นี่ “แกคงไม่ญาติดีกับพี่คิมอีกแล้วใช่มั้ยยูจิน” “ฉันไม่โกรธพี่คิมหรอกนะ ฉันเข้าใจ ความรักแบบเด็กๆ มันไม่ได้มีค่าสำหรับผู้ใหญ่หรอก พี่คิมก็แค่พูดเล่นๆ แค่นั้นเอง ฉันซะอีก ที่ดันคิดจริงจัง”คำยืนยันที่ชัดเจนที่สุดคือ เขาเลือกไปกับแฟนเขา และไม่เคยสนใจที่จะติดต่อกลับ ‘เลิกคิดได้แล้วเมนิลา เธอไม่ได้มีค่ามากมายขนาดนั้น’[เย็นวันศุกร์ คฤหาสน์เชาวกรกูล] “วันนี้น่าจะพร้อมหน้ากันนะ เห็นว่าวันนี้ตาคิมจะแวะมาทานข้าวที่บ้าน”คมกล้าเอ่ยขึ้น ในระหว่างรอบุคคลที่กำลังเอ่ยถึง “นั่นสิคะคุณพ
[ห้องรับแขก] หลังจากมื้อเย็นผ่านไป ทุกคนแยกย้ายไปจนหมด คิมหันต์ก็ให้เมนิลาอยู่ก่อน เขามีเรื่องต้องเคลียร์กับเธอ “ไหนเราลองบอกเหตุผลที่แท้จริงของเรา มาให้พี่ฟังอีกทีซิ ยูจิน ทำไมเราถึงตัดสินใจแบบนี้” คิมหันต์เปิดประเด็นสงสัยทันที “ไปเพราะอยากไปค่ะพี่คิม พี่ยังไม่เข้าใจอะไรอีกคะ”ดวงตากลมจ้องมองไปยังใบหน้าคมเข้มอันหล่อเหลา เมื่อก่อนเมนิลายังแอบคิด ว่าพี่คิมของเธอเหมือนกับดาราเกาหลี หล่อ ขาว ใส ริมฝีปากชมพู รูปร่างสูง น่าจะ 187 เซ็นต์ หุ่นล่ำบึก ซิกแพคเต็มหน้าท้อง จนกระทั่งตอนนี้ พี่คิมของเมนิลา ก็ยังเหมือนดาราเกาหลีคนนั้น แต่เพิ่มเติม คือมาดเข้มมากขึ้น แต่ว่าพี่คิมก็ไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้ว T-T “ยูจิน พี่ถามเรา ไม่ได้ยินเหรอ” “ห๊ะ! อะไรนะคะ” เมนิลาตกใจเสียงของพี่ชาย ที่ปลุกภวังค์ความคิดของเธอ “เราเป็นอะไร พี่ถามว่ายูจินโกรธพี่ใช่มั้ย เรื่องนั้น” “ไม่ค่ะ ยูจินไม่โกรธ เพราะยูจินเป็นคนสร้างเรื่องมาเอง พี่คิมไม่ต้องห่วงค่ะ เรื่องนี้ไม่มีใครรู้อย่างแน่นอน และไม่ต้องกังวล ว่ายูจินจะท้องหรอกค่ะ ยูจินเตรียมเรื่องทุกอย่างหมดแล
ใบหน้าสวยร้อนผ่าว เมื่อนึกถึงบทรักอันร้อนแรงของเธอกับพี่คิม ที่เกิดขึ้นหลายครั้งหลายครา ทั้งที่บ้านและเพนท์เฮ้าส์ของพี่คิม เมนิลาไม่เคยรู้มาก่อนเลย ว่าพี่คิมของเธอนั้น จะมีความต้องการมากขนาดนี้ ทุกที่ และเกือบทุกเวลา ไม่ว่าจะเป็นห้องน้ำ ห้องนอน โซฟา บนพื้น หรือแม้กระทั่งในห้องครัว พี่คิมไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเลยสักครั้ง หนำซ้ำพลังยังล้นเหลือในตอนเช้าก่อนออกมาทำงานอีกด้วย ^^ “พี่รักเรานะ ยูจิน พี่คิมคนนี้รักยูจินนะครับ”เสียงทุ้มอันนุ่มนวลกระซิบข้างหู “ขอบคุณนะคะพี่คิม ที่พี่ทำตามสัญญาของพี่คิม ที่ให้กับยูจินไว้ เมื่อตอนห้าขวบค่ะ พี่คิมจะรักและดูแลยูจินตลอดไปจริงๆ นะคะ” “ตลอดไปชั่วชีวิต พี่สัญญาครับ” “ยูจินรักพี่คิมนะคะ รักมาตลอด ไม่เคยมีวันไหนเลยค่ะ ที่ยูจินจะหยุดรักพี่คิม ถึงแม้ตอนแรกอาจจะไม่เข้าใจพี่คิมสักเท่าไหร่ แต่ยูจินไม่เคยลืมพี่คิมเลยนะคะ กลับคลั่งรักพี่ไปอีก จนพี่คิมรำคาญ ไล่ยูจินให้ไปไกลๆ” “พี่ขอโทษครับ ต่อไปนี้ พี่คิมคนนี้ จะไม่ทำแบบนั้นกับยูจิน ของพี่อีกแล้วครับ จะรักและดูแลภรรยาคนนี้ตลอดไปครับ” “ยูจินก็เช่นกันค่
“อ๊า! นายนี่มัน อ๊ะ!” ญาณิศาไม่อาจต้านทานความรู้สึกกระสันรัญจวนนี้ได้อีกต่อไป ‘สักครั้งในชีวิต ญาณิศาขอทำตามใจตัวเองสักครั้ง ถ้าครั้งนี้พลาดอีก เธอจะไม่มีรักอีกแล้ว ตลอดชีวิต’ มือบางกดศีรษะของชายหนุ่มแนบลำตัว ทำให้ปากร้อนยิ่งละเลงปลายลิ้นไปที่ยอดปทุมสวย พรึ่บ! ชายหนุ่มผละออก พร้อมกับรีบถอดพันธนาการของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว มือหนาสั่นเทาในขณะที่กำลังปลดตะขอกางเกงออก เพราะความต้องการมันอัดแน่นเต็มเป้ากางเกงใหญ่ บวกกับความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างหนา “นายจะต้องรับผิดชอบฉันตลอดไป ถ้านายยังไม่หยุด!”เสียงหวานร้องเตือนคนตัวใหญ่ เมื่อสายตาของเธอ เหลือบเห็นแท่งใหญ่นั้น ผงาดอยู่ตรงหน้าของเธอ ใบหน้าสวยร้อนเห่อ เมื่อเห็นถึงความใหญ่โตของแท่งร้อนนั่น “ทั้งชีวิตเลยครับ ที่รัก โอววว์” ดุ้นใหญ่ลากไล้ไปมาตรงร่องกุหลาบสวย เพื่อแสดงให้เจ้าของร่างอวบอิ่ม ได้รับรู้ว่า เขารักเธอมากเพียงใด ความชื้นแฉะของร่องรัก ทำให้แท่งร้อนไล้ไปมาได้อย่างสะดวก “มันจะเจ็บไหม นายต้องอ่อนโยนกับฉันนะ อื้อ...”เจ้าของร่างเล็กยังคงคร่ำครวญไม่หยุด ญาญิศากึ่งกลัวกึ่งกล้า เธอไม่ใช่สาวแรกรุ่น ที
[ชลบุรี] “คุณยังไม่ให้คำตอบผมเลยนะครับ ว่าคุณจะแต่งงานกับผมหรือเปล่า ณิชา”สายตาคมมองร่างบาง ที่กำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอย่างร้อนใจ วันนี้ครบกำหนดที่เธอกับเขาจะต้องกลับแล้ว “นายจะบ้าหรือไง พึ่งจะตกลงคบกันไปเมื่อวาน วันนี้นายก็มาขอฉันแต่งงานเนี่ยนะ”ญาณิศามองหนุ่มหน้าขาวใสสไตล์เกาหลี ดวงตากลมโตกวาดไปทั่วใบหน้าอันหล่อคมนั้นอย่างชั่งใจ เธอไม่รู้ว่าตัวเองเดินทางมาถึงจุดนี้ได้อย่างไรกัน ญาณิศายอมรับว่าเธอไม่มั่นใจ ในความรักครั้งใหม่ของตัวเองมากนัก ก็อย่างที่เธอเคยบอกไว้ ว่าญาณิศาไม่ชอบคบเด็ก เธอชอบผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอ สเปคของเธอก็คือแนวโอป้าเท่านั้น “ผมเริ่มรู้สึกว่าคุณ ไม่ได้อยากคบกับผมเลยนะครับ”สายตาอันหวาดระแวง กวาดไปทั่วดวงหน้าขาวใสของเธอ “นายหมายความว่ายังไง” “คุณก็แค่รำคาญที่ผมตื้อคุณใช่มั้ย ณิชา” “ไม่นะ...ฉันก็แค่ไม่ชอบคบผู้ชาย ที่อ่อนกว่าฉันก็เท่านั้นเอง ถ้านายแก่กว่าฉันสักสามปี หรืออายุเท่ากัน ฉันก็คงไม่ติดอะไร แต่เอาเป็นว่า ฉันจะพิจารณาคำขอแต่งงานของนายก็แล้วกันนะ หลังจากนี้ฉันขอเวลาสักพักนะ” “จะพิจารณาง
ริมฝีปากหนาจูบเข้าที่ขมับขวาของหญิงสาว ก่อนที่กอดร่างบางเอาไว้แน่น ใบหน้าสวยเกยกับไหล่กว้าง เรียวแขนของเธอคล้องคอของเขาเอาไว้ หลังจากที่บทรักอันเร่าร้อนจบลง แต่ก็เพียงไม่นาน ความร้อนระอุประทุขึ้นแทรกเรือนกายของเธออีกครั้ง“พี่คิม มะ-มาอีกแล้วค่ะ อ๊ะ!”“เอาสิที่รัก สำหรับเรา พี่พร้อมเสมอ ยูจิน”บทรักบรรเลงอีกครั้ง อย่างดุเดือด ราวกับพายุในฤดูร้อนและอีกครั้งจนกว่าฤทธิ์ยากำหนัดนั้นจะสูญสิ้น!สองชั่วโมงผ่านไป…บนเตียงกว้าง...สองร่างอันเปลือยเปล่านอนแน่นิ่งแผ่หรา หลังจากมรสุมรักดุเดือดนั้นจบลง เสียงหอบหายใจปนกระเส่าของคนทั้งสองแผ่วเบาและลดลงตามลำดับ“ยูจิน…”“คะ?”“แต่งงานกับพี่เถอะ นะครับ พี่รักเรา”“ห๊ะ! อะไรนะพี่คิม”ร่างบางพลิกตัวขึ้นมาทับทาบผู้เป็นพี่ทันที ‘เมนิลาอยากเห็นสีหน้าของเขา นี่เธอฝันไปหรือว่าหูฝาดกันแน่’“พี่บอกว่า พี่รักเรา ยูจิน พี่รักน้องสาวตัวแสบคนนี้”นิ้วแกร่งจิ้มไปที่หน้าผากมน พร้อมกับผงกศีรษะขึ้น เพื่อจุ๊บไปที่หน้าผากหนึ่งที“ตอนไหนคะ?” ดวงตากลมโตกวาดไปทั่วใบหน้าของผู้เป็นพี่ เพื่อต้องการหาความจริงที่แสดงจากสีหน้า แววตาของคนพูด“ห้าขวบ”“พี่คิม!”“พี่รักเรา ตั้งแต่เร
“อ๊า! พะ-พี่คิม อื้อ” เมนิลาสะท้านไปทั่วเรือนร่าง สัมผัสร้อนจากมือของเขา ทำให้เรือนร่างของเธอร้อนระอุ เพราะความต้องการที่ถาโถมถูกกระตุ้นด้วยฤทธิ์ยา ผสมกับความกระสันสวาทที่แสนจะรัญจวนของเธอ ทำให้เมนิลารู้สึกวาบไหวจนช่องท้องหดเกร็ง “อึ้มม์” ริมฝีปากปากลากไล้เรื่อยมาตรงซอกคอขาวผ่อง จูบซับดูดเม้ม ใช้ฟันคมครูดเบาๆ ตรงเนื้ออ่อน จากนั้นไล่เรื่อยลงมาพร้อมกับมือหนาปลดกระดุม แหวกสาบเสื้อตัวสวย จนเจอเนินเนื้ออวบขาวสองก้อนใหญ่ “อร๊าง! พี่คิม อื้ออ” เสียงหวานร้องคราง พร้อมกับมือบางที่เกาะเกี่ยวไหล่กว้างเอาไว้แน่น เมนิลาต้องการ เธอต้องการผู้ชายคนนี้ “ครับ” ปากหนางับไปที่ปลายถันสีชมพูทันที หลังจากที่เขาปลดพันธนาการออกจนหมดสิ้น โดยท่อนบนเปลือยเปล่าปรากฎแก่สายตาของชายหนุ่ม ลิ้นสากลากไล้ละเลงไปที่ปลายถันแบบระรัว ฟันคมครูดเบาๆ ไปที่ลูกเชอรี่แดงสด “อ๊ะ! พะ-พี่คิม” นิ้วเรียวสวยแทรกไปยังกลุ่มผมดกดำของชายหนุ่ม ที่โน้มลงมา และกำลังดูดดื่มเต้าใหญ่ จากซ้ายไปขวา มือข้างหนึ่งบีบเคล้นเต้าขาว ปลายนิ้วแกร่งเกลี่ยไปที่ยอดปทุมแข็งชัน “ยะ-ยูจิน” เสียงแหบพร่าพึมพำกับยอด
[15 นาทีต่อมา...เพนท์เฮ้าส์] ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงกดรหัสหน้าประตู แกร๊ก! ประตูบานใหญ่ถูกเปิด ‘อยู่หรือเปล่าเนี่ย?’ เมนิลากวาดสายตา เข้าไปยังบริเวณภายในห้องใหญ่ ที่มีแสงไฟสลัวเปิดอยู่ เธอมองหาพี่ชายตัวแสบของเธอ ไปทั่วบริเวณห้องรับแขก ด้านนอก หรือแม้กระทั่งในห้องนอนใหญ่ ก็ไม่พบร่องรอยของพี่คิม มีเพียงแก้วกับขวดน้ำ วางอยู่บนโต๊ะ ดูจากสภาพแล้ว น่าจะพึ่งถูกเปิดอย่างแน่นอน แกร๊ก! เสียงประตูห้องน้ำใหญ่ถูกเปิด เมนิลาจ้องไปยังต้นเหตุเสียงนั้นทันที “พี่คิม!”ร่างสูงเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูพันรอบเอว หยอดน้ำเกาะแพรวพราวทั่วเรือนร่างกำยำ แผงอกกว้างที่มีขนหน้าอกขึ้นประปราย กล้ามเนื้อที่งดงามแข็งแกร่งแบ่งตัวเป็นมัดๆ ไล่ลงไปคือกล้ามหน้าท้องเป็นลอนสวยงามแข็งแกร่ง อย่างคนสุขภาพดี “อืม” สายตาคมจับจ้องไปที่ร่างอวบอิ่ม ที่ยืนตะลึงค้างเติ่งอยู่กลางห้อง ริมฝีปากบางเผยอค้างไว้ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง และจ้องมองกลับมาที่เขา “ทำไม พี่คิมไม่รับโทรศัพท์คุณป้าคะ ยูจิน เอ่อ คุณป้าให้ยูจินมาดูพี่คิม ตะ-แต่ตอนนี้ พะ-พี่คิมน่าจะสบายดี งั้น ยูจ
“ก็ไม่นะ เฉยๆ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ จะได้ทุรนทุราย” “ก็นี่ไงครับ คุณไม่ได้เจ็บมาก คุณแค่เสียใจก็เท่านั้นเอง ถ้าคุณรักหมอคิมมากๆ คุณจะไม่เป็นแบบนี้หรอกครับ สภาพของคุณจะต้องแย่กว่านี้แน่นอนครับ” “อืม สรุป ฉันไม่ได้อกหักใช่มั้ย” “คนอกหักไม่ได้อยู่สภาพแบบคุณหรอกครับ”ราเชนทร์ส่งยิ้มให้กับหญิงสาวกับความน่ารักน่าเอ็นดูของเธอ จริงๆ เธอไม่ได้โตเลยสักนิด กลับเป็นเด็กมากกว่าอายุจริงเสียอีก “อ่าว เหรอ งั้น นายจะยังไงกับฉันต่อล่ะ ฉันมาคุยพ่อกับแม่นายแล้ว ไม่เห็นว่าท่านจะไม่โอเคกับฉันเลย หรือนายเป็นลูกคนเดียว ท่านเลยตามใจนาย เลยตามเลย” “คุณพ่อกับคุณแม่ท่านรักผมครับ ไม่ว่าผมจะรักใคร ท่านก็รักตามผมหมดแหละครับ ดังนั้น ผมรักคุณ ชอบคุณ ท่านก็รักและชอบคุณเหมือนกันครับ ^^” “จริงเหรอ...พูดก็พูดนะ ฉันยังแปลกใจไม่หายเลย กับหน้าตาและทุกอย่างที่เป็นนาย ฉันมองไม่ออกเลยด้วยซ้ำ ว่านายชอบฉันตรงไหนกัน ทั้งที่ฉันไม่ได้ดูดีอะไรขนาดนั้น” “ผมก็พูดกับคุณเป็นร้อยครั้งแล้วนะครับ ว่าผมชอบคุณที่เป็นคุณครับ คุณเป็นคนตรงไปตรงมา ผมชอบคุณที่เป็นแบบนี้ครับ นี
[เช้าวันต่อมา] ‘นี่เวลาเกือบเก้าโมงแล้วนะ ทำไมยัยนานิ ถึงไม่ออกมาซะที’ เมนิลายืนลังเลอยู่หน้าห้อง 701 เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอไม่กล้าที่จะเคาะประตูเรียกคนทั้งสองเลย เมื่อคืนเธอวางแผนทุกอย่างสำเร็จ แต่ไม่รู้ว่าที่เหลือ เพื่อนของเธอจะทำสำเร็จหรือเปล่า ได้แต่ลุ้นอยู่หน้าห้องของพี่ชายอยู่แบบนี้ ‘หรือจะโทรเข้าไปเรียก จะดีมั้ยนะ ยัยนานิ กับพี่เคนจะอายกันหรือเปล่าเนี่ย โอย! จะเอายังไงดี’ เมนิลาเดินไปเดินมา ราวกับไม่รู้ว่าจะตัดสินใจเรื่องนี้อย่างไรดี [ด้านในห้อง] “นานิ นานิตื่นเถอะครับ”เวธัสรู้สึกตัวเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ค่ำคืนที่ผ่านมา เขาและเธอมีความสุขอย่างที่สุด การร่วมรักนับครั้งไม่ถ้วน ทำให้ร่างบางอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรง และไม่ยอมตื่นจากการนิทราหลับใหล “อืม...ขอนอนอีกหน่อยนะ ยูจิน”เสียงเล็กอันแหบแห้งโต้กลับ ทั้งที่ดวงตายังปิดสนิทอยู่ “แต่เรามีกิจกรรมต่อนะครับวันนี้ ตื่นเถอะครับ”สายตาคมเข้ม จ้องไปยังใบหน้าขาวนวลเนียน อันบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอในยามหลับใหล จากนี้เขาจะรีบจัดการ เรื่องของเธอกับเขา การแต่งงานอาจถูกกำหนดไว้เร็วๆ
“อุ้ย พี่เคน อื้อ” เสียงใสร้องครางทันที เมื่อมีบางอย่างสัมผัสที่ต้นขาของเธอ มือทั้งสองข้างของเธอเกาะเกี่ยวลำคอแกร่งเอาไว้แน่น ความซาบซ่านแผ่ไปรอบกายอวบอิ่ม ร่างเล็กเบียดแซะเร่งคนตัวใหญ่ อย่างกล้าหาญ “นานิ โอวว์” จูบร้อนบดขยี้อย่างรุนแรง ความปรารถนาแผ่ซ่านทั่วร่างกำยำ มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียนไร้อาภรณ์ วกกลับมาด้านหน้า ก็พบกับปทุมลูกใหญ่ มือหนาบีบเคล้นอย่างหนักหน่วง จนร่างบางสะท้านขึ้นมาทันใด “อ๊า! พะ-พี่เคน อูยย์” ร่างบางห่อปากอย่างสุดสยิว ความหวามไหว มวนอยู่ตรงช่องท้องของเธอ ทำให้ร่างบางดีดตัวขึ้น พร้อมกับกระดกปทุมใหญ่ขึ้น เข้าไปที่ปากหนาทันที “นานิ อึ้มม์” ปลายลิ้นใหญ่ตวัดไปที่ปลายถันสีชมพูสด ดูดเม้ม ละเลงไปที่ลูกเชอรี่อย่างเมามัว มืออีกข้างบีบเคล้นอกใหญ่จนทะลักล้นมือ “อร๊าง! อ๊า พี่เคนคะ นานิ สะ-เสียวค่ะ อื้ออ” มือบางขยุ้มไปที่กลุ่มผมดกดำของชายหนุ่ม ความรู้สึกซาบซ่านแทรกขึ้นตามลำดับ ร่างบางเด้งเข้าหาปากร้อนอย่างลืมตัว “คะ-ครับ นานิ โอวว์ ซี๊ดดดด” มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างอันงดงาม ขาวโพลน ยามต้องแสงไฟบนหัวเตียง ทำให้เร่งคว