ตอนที่ 3 อุปสรรคไม่ได้มีแค่นี้

[คฤหาสน์เชาวกรกูล]

“พักนี้พ่อไม่เห็นน้องเข้าบ้านเลย เคนรู้มั้ยลูก ว่าน้องไปไหน เป็นอะไรหรือเปล่า”

          คมกล้าเอ่ยถามบุตรชายคนโต ทุกเย็นวันศุกร์ครอบครัวใหญ่นี้ มักจะรับประทานอาหารพร้อมหน้าเป็นประจำทุกสัปดาห์ แต่ศุกร์นี้ สองที่นั่งนั้นกลับว่างเปล่า ไม่มีทั้งคิมหันต์และเมนิลาลูกเลี้ยงของเขาร่วมวงด้วยเลย

          “ก็คงไม่อยากจะเข้าบ้านมั้งคะคุณพี่”

ธีรตารู้ถึงสาเหตุที่บุตรชายคนเล็กของเธอ ไม่ยอมร่วมรับประทานอาหาร และสาเหตุนี้มันก็กวนใจของเธออยู่ตลอดเวลา

          “ทำไมถึงไม่อยากเข้าบ้าน แล้วนี่ยูจินไปไหนอีกคน”

          “นายคิมติดเคสผ่าตัดที่โรงพยาบาลครับพ่อ ส่วนยูจินน่าจะยังไม่กลับจากมหา’ลัยครับ”

          ‘เวธัส’ รู้ว่าคิมหันต์คอยหลบหน้าน้องสาวตัวแสบของเขา ทั้งที่คิมหันต์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน บนโต๊ะอาหารของเย็นวันศุกร์ มักจะมีเสียงหัวเราะของสองคนนั้นอยู่เป็นประจำ จนเวธัสยังนึกแอบอิจฉาคิมหันต์ ที่ได้ครอบครองรอยยิ้มแสนหวานจากน้องสาวบุญธรรมของเขา

          “ไม่ใช่หรอกค่ะคุณพี่ ตาคิมไม่ได้ติดเคสผ่าตัดอะไรทั้งนั้นหรอกค่ะ นั่นคือข้ออ้าง ตาคิมไม่ได้อยากเจอยูจินต่างหากค่ะ”

          ธีรตาออกตัวว่าไม่พอใจบุตรบุญธรรมคนนี้ อยู่พอสมควร เหตุผลในความไม่พอใจก็คือ ความหวงแหนในตัวของลูกชายสุดที่รักของเธอ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของแม่ที่ต้องหวงลูกชาย

          “พูดอะไรเหลวไหลธีรตา ยูจินเป็นน้อง แต่ก่อนนี้ตาคิมก็ทั้งรักและดูแลยูจินมาตลอดนี่ ทำไมอยู่ดีๆ จะมาไม่ชอบเสียล่ะ”

          คมกล้ารับเมนิลาเข้ามาเป็นบุตรบุญธรรม หลังจากพ่อแม่ของเธอเสียชีวิต เขาอยากมีลูกสาว และเด็กน้อยไม่มีญาติดูแล ด้วยเหตุนี้คมกล้าเลยตัดสินใจที่รับเด็กสาวมาเป็นลูกของเขาอีกคน

          “จะเหลวไหลได้ยังไงคะ ถามตาเคนสิคะ ลูกสาวสุดที่รักของคุณทำอะไรไว้บ้าง เรื่องนี้ธีรตาก็อยากจะคุยกับคุณพี่อยู่เหมือนกันค่ะ ตอนนี้ยัยยูจินโตเป็นสาวแล้ว และอีกอย่างตาคิมก็เป็นหนุ่ม ธีรตาไม่อยากให้เด็กสองคนนั่นใกล้ชิดกันจนเกินไปค่ะ”

          “แล้วทำไมถึงจะใกล้ชิดกันไม่ได้ ผมไม่เข้าใจ”

          “ยูจินชอบตาคิมค่ะคุณพี่ และคอยตามตื้อตาคิมตลอดเวลา และตอนนี้คุณพี่ก็น่าจะรู้แล้วนะคะ ว่าทำไมตาคิมถึงไม่มาทานข้าวกับพวกเรา เหตุผลก็คือยูจินค่ะ”

          “คุณจะบอกว่าตาคิมไม่ชอบหนูยูจินงั้นหรือ”

          จริงๆ คมกล้าออกจะดีใจด้วยซ้ำ ถ้าหากว่าทั้งสองคนนั้นลงเอยกัน มันไม่ได้ผิดอะไรเลย เพราะทั้งสอง ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันอยู่แล้ว

          “ใช่ค่ะ ตาคิมอึดอัด ที่ยัยยูจินตามติดอยู่ตลอดเวลา ยูจินไม่ใช่เด็กแล้วนะคะคุณพี่ ธีรตาว่าจะปรึกษาคุณพี่ค่ะ ว่าเราส่งยูจินไปเรียนต่อต่างประเทศดีมั้ยคะ”

          ไม่ชอบ...แต่ก็ไม่ได้เกลียดขนาดนั้น ธีรตาก็แค่ไม่อยากให้ลูกชายของเธอมีความสัมพันธ์กับน้องบุญธรรมของตัวเองก็เท่านั้น ความเป็นจริงแล้ว ธีรตาเอง ก็รักและเอ็นดูเมนิลาอยู่ไม่น้อย

          “เรื่องนี้ก็ต้องถามเจ้าตัวก่อน ผมไม่อยากบังคับลูก”

          “จริงๆ เรื่องนี้เราคุยกับนายคิมก็ได้นะครับคุณพ่อ นายคิมอาจมีเหตุผลก็ได้นะครับที่ทำแบบนี้ และอีกอย่างยูจินเองก็ยังเป็นเด็กครับ สองคนนั่นอาจจะแค่ทะเลาะกันธรรมดาก็ได้นะครับ”

          เวธัสอยากให้เป็นตัวเขาเองมากกว่า แต่น้องสาวที่น่ารักนั้น ไม่ได้ชอบเขาเลยสักนิด ทั้งที่เวธัสเองก็พยายามจะทำเหมือนกับน้องชายเขาทุกอย่าง แต่ก็ไม่มีวี่แววเลย ที่เมนิลาจะหันมาสนใจเขา เหมือนกับคิมหันต์เลยสักครั้ง

          “อืม...ใช่ เดี๋ยวพ่อจะสอบถามตาคิมเอง ส่วนยูจินพ่อก็จะคุยถามเรื่องไปเรียนต่อต่างประเทศ อีกหน่อยก็ต้องมาช่วยโรงพยาบาลของเราอยู่แล้ว การเรียนต่อต่างประเทศ ก็จะทำให้ยูจิน ได้เห็นมุมมองใหม่ๆ มากขึ้น”

          “แต่อย่านานนะคะคุณพี่ ตอนนี้ตาคิมไม่ยอมมาทานข้าวเย็นวันสุดสัปดาห์ของครอบครัวไปแล้ว อีกหน่อยอาจจะไม่อยากเข้าบ้านเลยก็ได้นะคะ”

          “คงไม่ขนาดนั้นหรอกธีรตา ตาคิมจะไร้เหตุผลขนาดนั้นเชียวหรือ”

          “ก็ไม่แน่นะคะคุณพี่”

.....................

          [เลม่อนคาเฟ่]

          “แกล้มเลิกความคิดนี้ซะเถอะยูจิน มันดูเสี่ยงเกินไป”

          “แต่มันคือหนทางเดียว ที่ฉันจะทำให้พี่คิมเป็นของฉัน”

          หลังจากแผนการสร้างความร้าวฉานจบลง เมนิลาก็คิดแผนใหม่ทันทีไม่รอช้า ‘ไม่คิดจะรักงั้นหรือ?’ คำพูดบาดใจนี้ ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเมนิลาตลอดเวลา ท่าทีของพี่คิมเธอเปลี่ยนไปมาก ต่อให้พี่คิมจะโกรธเมนิลาขนาดไหน ก็ไม่เคยที่จะใช้คำพูดแบบนี้กับเธอเลยสักครั้ง

          “แต่ความคิดของแกมันบ้าจนเกินไป ยูจิน”

          บ้าถึงขนาดคิดแผน ‘ยอมเสียตัว’ เพื่อแลกกับการได้ตัวพี่คิมมางั้นเหรอ ปพิชญาไม่เห็นด้วยเลยจริงๆ

          “ฉันก็แค่ลองเสี่ยง อยากรู้ ว่าพี่คิมจะเป็นยังไง ถ้าฉันเป็นของพี่คิมแล้ว”

          “แผนบ้าบออะไรของแกวะยูจิน แกไปเอาตรรกะเพี้ยนๆ นี้มาจากไหน ว่าถ้าแกเป็นของพี่คิมแล้ว พี่คิมจะยอมรับและคบกับแก”

          “ทฤษฎีความรับผิดชอบไง นานิ”

          ถ้าเมนิลาเป็นของพี่คิม แน่นอนว่าสุภาพบุรุษอย่างพี่คิม จะต้องรับผิดชอบเธอ อีกทั้งแรงกดดันจากลุงกล้าอีก สุดท้ายแล้วพี่คิมก็ต้องแต่งงานกับเมนิลา อย่างไม่มีทางจะหลีกเลี่ยงได้

          “บ้าไปแล้ว เลิกความคิดนี้เถอะยูจิน แกจะเจ็บเปล่าๆ เชื่อฉันดิ พี่คิมไม่มีทางที่จะคิดแบบนั้นแน่นอน”

          “ก็ถ้าไม่ลอง จะรู้เหรอนานิ ฉันรักพี่คิมมาก รักจนไม่ต้องหาเหตุผลอะไรมาอธิบายได้ แกไม่เป็นฉัน ไม่รู้หรอก”

          “ใช่! ฉันไม่รู้ความรู้สึกของแกหรอกนะยูจิน แต่แกจะทำยังไงที่จะทำแผนบ้าๆ นั้นล่ะ พี่คิมไล่แกออกมาจากคอนโด และตอนนี้ก็น่าจะเปลี่ยนพาร์สเวิร์ดห้องไปแล้วด้วย”

          “ไม่เกินความสามารถฉันหรอกนานิ”

          “เออ แล้วแกจะทำยังไง ถามก่อน”

          “วางยาปลุกเซ็กส์ไง! นานิ”

          “ยูจิน!! แกจะบ้าเหรอ!”

          “นี่เป็นคำชมแกเหรอนานิ ^_<>^”

          “ยังจะยิ้มได้อีก แกรู้ตัวมั้ย ว่าที่แกทำมันคือนางร้ายชัดๆ เมนิลา แปลว่า เจ้าหญิง แกคงต้องไปเปลี่ยนชื่อตัวเองดีกว่านะยูจิน”

          “อืม ก็ดีเหมือนกันนะ แล้วชื่ออะไรบ้างล่ะ ที่มันมีความหมายว่า นางร้ายอ่ะ”

          “สิ้นหวังกับแกเลยจริงๆ ยูจิน เลิกคิดเถอะ”

          “ไม่!”

          “T-T”

.....................

          [คฤหาสน์เชาวกรกูล]

          “สวัสดีค่ะพี่เคน ทำอะไรอยู่คะ?”

          เวธัสนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ เขาตั้งหน้าตั้งตารอน้องสาวตัวแสบของเขา วันนี้ก็เป็นเหมือนอีกหลายๆ วันที่เวธัสมักจะสร้างความหวังให้กับตัวเองเสมอ ‘หวังว่าจะได้ครอบครองรอยยิ้มนั้น’

          “พี่รอยูจินครับ”

          “เอ้า! พี่เคนมีเรื่องอะไรด่วนหรือเปล่าคะ แล้วทำไมพี่เคนไปไม่โทรหายูจินล่ะคะ”

          เมนิลามัวแต่ยุ่งวุ่นวายแผนการอันชั่วร้ายของเธอ ก็เลยเข้าบ้านช้ากว่าเวลาปกติ ดีนะที่เธอแอบย่องเข้ามา โดยที่ท่านป้าธีรตาไม่เห็นซะก่อน ไม่งั้นคงหูชาแน่ๆ

          “นั่งก่อนสิ ทานอะไรมาหรือยัง”

          ดวงหน้าสวยรูปไข่เกลี้ยงเกลาใส มองดูแล้วทำให้ใจของเวธัสเต้นแรงอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกแบบนี้มันคือความชอบ เวธัสสรุปให้กับตัวเอง ยิ่งมอง เขายิ่งได้สัมผัสความงดงามผุดผ่องน่ารักสมวัย โดยเฉพาะลักยิ้มเล็กๆ สองข้างแก้มสวยนั่น มันทำให้หัวใจของเวธัสกระตุกได้ไม่ยาก ‘เวธัสอยากจะครอบครองรอยยิ้มนั่น’

          “ทานมาแล้วค่ะ ยูจินนั่งคุยกับนานิเพลินไปหน่อยค่ะพี่เคน ก็เลยกลับเย็นค่ะ อืม แล้วนี่พี่เคนมีเรื่องอะไรจะคุยกับยูจินหรือคะ ถึงได้นั่งรอยูจิน”

          “มีครับ พี่จะคุยกับยูจินเรื่องของนายคิมครับ คือคุณพ่อกับคุณแม่ท่านไม่สบายใจ ที่เห็นวันนี้ทั้งนายคิมกับยูจิน ไม่ร่วมโต๊ะทานอาหารตามนัดประจำของเราครับ”

          “ตายจริง! ยูจินลืมค่ะพี่เคน วันนี้เป็นวันศุกร์นี่ เอ่อ แล้วคุณพ่อกับคุณป้าว่ายังไงบ้างคะ”

          สำหรับคุณพ่อคมกล้าคงไม่เท่าไหร่ แต่คุณป้าธีรตานี่สิจะต้องร้อนเรื่องนี้แน่นอน เมนิลารู้ว่าคุณป้าของเธอ ไม่ชอบที่เมนิลาสนิทกับลูกชายคนเล็กของเธอ แต่ไม่ว่าจะเป็นคนเล็กหรือคนโต คุณป้าก็ไม่ชอบอยู่แล้ว

          “ยูจินกับคิมมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่าครับ” เวธัสถามคำถามคาใจทันที

          “ไม่มีนี่คะ”ถ้าทุกคนรู้ถึงสิ่งที่เมนิลาจะทำ คงต้องช็อคกันแน่ๆ

          “แล้วทำไมวันนี้นายคิมถึงไม่เข้าบ้าน ทั้งที่พี่เช็คดูแล้ว ว่านายคิมกลับไปที่คอนโด ไม่ได้เข้าเวรเลยด้วยซ้ำ โทรไปก็ไม่รับสาย พี่คิดว่ายูจิน ไปหาพี่คิมที่นั่นซะอีก”

          ความสนิทสนมระหว่างเมนิลากับคิมหันต์ก่อนหน้านี้ มันทำให้หลายคนแปลกใจ รวมทั้งเวธัสด้วย คิมหันต์กับเมนิลา มักจะทำตัวติดกันอยู่ตลอดเวลา แต่สองปีหลัง คิมหันต์กลับซื้อคอนโด และแยกตัวออกไป ภาพการหยอกล้อของสองพี่น้องนั้น ก็ไม่เกิดขึ้นอีกเลย

          “ยูจินไม่ทราบค่ะพี่เคน พี่คิมอาจจะงานยุ่งมั้งคะ”

          ยุ่งมากถึงขนาดพาสาวๆ ขึ้นคอนโด วันนี้ถ้าเมนิลาไม่ไปขัดขวางล่ะก็ คงได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดไปแล้วมั้ง

          “แล้วเราล่ะ เดี๋ยวนี้พี่ไม่ค่อยเห็นยูจินกับคิมจะอยู่ด้วยกันเลยนะ พี่ถามจริง เราทะเลาะกันหรือเปล่า พี่ว่าดูแปลกๆ นะครับ”

          “ไม่ได้ทะเลาะค่ะพี่เคน ยูจินโตแล้วนะคะ และอีกอย่างเรียนหนักด้วยค่ะพี่เคน เรียนหมอนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ”

          เมนิลาอ้างเหตุผลอื่นเพื่อเบนความสนใจ

          “อืม งั้นก็คงไม่มีอะไรจริงๆ สินะ”

          ความรู้สึกดีใจ วาบเข้ามาทันที เวธัสมองน้องสาวต่างสายเลือดอย่างมีความหวัง

          “ค่ะพี่เคน งั้นยูจินขอตัวก่อนนะคะ”

          “ครับ”

....................