7. ลุงมองอะไรครับ

​หลังจากที่มาติกาและเพื่อนๆพากันเช็คอินเข้ามาในเกรดแล้วก็ไม่ทันเจอหนุ่มฝรั่งคนนั้นเพราะว่าตอนนี้พวกเขาคงจะเข้าไปในเกรดแล้ว มาติกาจึงต้องเดินจูงมือหลานชายตัวน้อยในวัยหกขวบเข้าไปยังทางเดินเชื่อมต่อเครื่องบิน

“เดี๋ยวยัยมายด์ ให้คนอื่นเข้าไปก่อนสิยะ แล้วพวกเราค่อยเข้าไปทีหลัง โดยเฉพาะแกน่ะเข้าไปเป็นคนสุดท้ายจะดีที่สุด เพราะแกจะได้เป็นเป้าสายตาของทุกคน พ่อหนุ่มฝรั่งคนนั้นจะได้เห็นแกไง แล้วแกก็อ่อยตั้งแต่ต้นทางยันถึงที่นั่งแกเลยนะ” กิติกรดึงแขนเพื่อนสาวไว้ แล้วเอ่ยพูดบอกไปอย่างมีแผน

“จะดีเหรอแก คนเยอะนะอายเขาเปล่าๆ” มาติกาพูดถามออกไปอย่างขอความคิดเห็นจากวาริตา เพราะอย่างน้อยเธอก็ควรจะถามเพื่อความแน่ใจ

“แค่เดินสวยๆเข้าไปเป็นคนสุดท้ายเองแก ไม่ยากหรอก อีกอย่างมีลูกฉันไปกับแกด้วย แกไม่ต้องอายหรอก” วาริกาพูดบอกไปก็ยิ้มให้เพื่อสาว ก่อนจะมองดูผู้คนเดินผ่านไปจนเกือบหมดแล้ว

“แม่ฮะ เลโก้ไตกอยู่ข้างนอก” น้องวินเอ่ยพูดบอกไปแล้วเงยหน้ามองผู้เป็นแม่ที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาเศร้าๆ เพราะเขาทำเลโก้ตัวโปรดตกด้านนอก

“ตาวิน ทำไมไม่รู้จักรักษาของเลยห้ะ เลโก้ตัวนั้นราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยนะ” วาริตาดุลูกชายออกไปอย่างอดไม่ได้ เพราะราคาเลโก้ของลุกชายนั้นแพงกว่ากระเป๋าแบรนด์ดังของเธอซะอีก เพราะมันเป้นของสระสมของบุรินทร์สามีของเธอ ที่มอบให้ลูกชายไว้เป็นของขวัญวันเกิด

“อย่าว่าหลานเลยว่าน ไม่เป็นไรนะลูก เดี๋ยวน้าไปเอาให้นะครับคนเก่ง เรารอกับแม่ตรงนี้นะ” มาติกาพูดกับเพื่อนสาวไป ก็หันมาเอ่ยบอกหลานชายไปแล้วยิ้มให้อย่างเอ็นดู

“ผมอยากไปด้วยฮะ” น้องวินพูดบอกไปก็จับมือของมาติกาไว้ด้วยท่าทางดีใจ เพราะงานนี้คงไม่ต้องวางแผนอะไรแล้ว แบบนี้เธอก็เข้าไปในเครื่องบินช้าสุดอยู่ดี

“พวกแกเข้าไปก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวฉันพาน้องวินไปเอง ยังไงฉันกับน้องวินก็นั่งด้วยกันอยู่แล้ว” มาติกาพูดบอกไปก็มองหน้าเพื่อนทั้งสองอย่างรู้กัน

“งั้นก็ฝากด้วยนะแก ถ้าเลโก้ตัวนั้นหายไป ตาวินร้องไห้โยเยแน่ๆอ่ะ” วาริตาเอ่ยบอกไปอย่างรุ้จักนิสัยของลูกชาย มาติกาก็พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินกลับออกไปด้านนอก แล้วขออนุญาติพนักงานให้ไปหาเลโก้ของหลานชายที่ลืมไว้ตรงที่นั่งด้านนอก พร้อมกับฝากกระเป๋าของเธอไว้กับพนักงานด้วย

ด้านอาเธอร์ที่ยังไม่ได้เข้าไปในเครื่องบินพร้อมกับเพื่อนๆ ก็กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เข้าไปทำธุระมาแล้ว พอเข้าเดินไปที่เกรดของเขา เขาก็เจอเลโก้ตัวขนาดไม่ใหญ่มาตกอยู่ เขาจึงเดินเข้าไปเก็บมันขึ้นมาดู

“ของแท้ซะด้วย เด็กที่ไหนมาทำตกไว้วะ” อาเธอร์พูดไป เมื่อมองสำรวจแล้วเขาก็รู้ทันทีว่านี่คือเลโก้ของแท้ที่ราคาแพงเอาการเลยทีเดียว ถ้าคนที่ทำหายไม่ใช่เด็กก็คงจะร้อนใจใช่เล่น เขาจึงถือมันไปกับเขาด้วย เพื่อจะเอาไปฝากไว้กับพนักงานที่ตรวจเช็คตั๋วด้านหน้าเกรดของเขาที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้

ด้านมาติกาก็เดินกลับมาเพื่อหาเลโก้ให้หลายชาย พร้อมกับแวะถามพนักงานที่เกรดข้างๆ แต่ก็ไม่มีใครมาฝากของหายไว้ พอเธอหันไปกลับเห็นหลานชายวิ่งไปนู้นแล้ว เธอจึงรีบวิ่งตามไปทันที ก่อนที่จะพลาดกันกับหลานชายตัวแสบ

“น้องวิน รอน้าก่อน อย่าวิ่งแบบนั้นลุก เดี๋ยวจะหกล้ม” มาติกาพูดบอกไปก็รีบวิ่งตามหลานชายไป จนน้องวินชนเขากับผู้ชายฝรั่งคนหนึ่งเข้า เธอก็หยุดมองดูด้วยความอึ้ง เพราะผู้ชายคนนั้นคือคนเดียวกับผู้ชายในรูปที่เพื่อนเธอเอาให้ดู ทำไมตัวจริงเขาดูดีแบบนี้เนี่ย สูง ขาว หล่อ หุ่นนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย มาติกาคิดในใจไปก็มองอย่างเคลิ้มๆ

“โอ๊ย” น้องวินชนเข้ากับอาเธอร์อย่างแรงจนล้ม เพราะอยู่ๆอาเธอก็เดินออกมาจากมุมเสาจนทำให้น้องวินไม่ทันหลบ จึงชนเข้าอย่างแรงจนล้มลงไป

“เป็นอะไรไหมไอ้หนู ฉันไม่ได้ตั้งใจ” อาเธอร์พูดเป็นภาษาอังกฤษออกไปอย่างว่องไว จนลืมนึกไปว่าเด็กคนนี้อาจจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่เขาก็พยายามมองเด็กน้อยคนนี้อย่างเป็นห่วง เพราะเขาก็ผิดเองที่เดินออกมาแบบไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ

“อือๆ อือๆ เลโก้ของวิน อันนี่ของผม” น้องวินร้องไห้ไปอย่างตกใจ ก่อนจะเห็นเลโก้ของตัวเองในมือของชายแปลกหน้า ก็หยุดร้องแล้วเอามือชี้ไปที่เลโก้ พร้อมกับพูดเป็นภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว เพราะเรียนโรงเรียนนานาชาติมาตั้งแต่สองขวบครึ่ง

“ของเราเหรอ ฉันเจอมันตกไว้ ว่าจะเอาไปตามหาเจ้าของพอดี ถ้าเป็นของเราก็เอาไปสิ เก่งนะตัวแค่นี้ พูดภาษาอังกฤษคล่องเชียว” อาเธอร์พูดบอกไปก็เอ่ยชมเด็กน้อยอย่างเอ็นดู เด็กอะไรน่าตาน่ารัก แถมยังฉลาดอีกด้วย

“ขอบคุณฮะลุง นี่ตัวโปรดของผมเลยคุณพ่อให้มา ” น้องวินพูดบอกไปก็ยิ้มหน้าแป้น แล้วก็กอดเลโก้ตัวนั้นอย่างรักใคร่

“แล้วพ่อแม่เราไปไหน ทำไมปล่อยให้มาวิ่งเล่นคนเดียวล่ะ” อาเธอร์ถามไปก็เงยหน้ามองหาพ่อแม่ของเด็ก แต่ก็ไปสะดุดกับผู้หญิงหุ่นเอ็กซ์อกสะบึ้มยืนมองพวกเขาอยู่ไม่ไกล จนเขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคอทันที เพราะผู้หญิงคนนั้นใส่เสื้อเดรสสีเทาสายเดี่ยวโชว์หน้าอกแล้วขาเรียวแบบเซ็กซี่จนน่าค้นหาสิ่งที่อยู่ข้างใน และเธอก็กำลังเดินมาทางเขา ยิ่งเขามองท่วงท่าและสะโพกที่เธอกำลังสะบัดมันอย่างเป็นจังหวะ เขาก็รู้สึกว่าอยากจะมองมันไปนานๆ แต่ก็ต้องสลัดความคิดนี่ไป เพราะเขาะไม่ยุ่งกับสาวเอเชีย

“น้องวินเป็นอะไรไหมลูก เจ็บตรงไหนไหม” มาติกาเดินเข้ามาอย่างจงใจก่อนจะนั่งลงไปที่พื้นเพื่อดูหลานชาย พร้อมกับแกล้งไม่สนใจชายหนุ่มตรงหน้า ทั้งที่ในใจมันเต้นร่าอยากจะอ่อยเขาไปให้มันถึงไหนต่อไหน ภารกิจของเธอจะได้จบๆ แต่ไม่หรอก แบบนี้มันดูง่ายไป ผู้ชายอาจจะไม่สนใจก็ได้

“เจอเลโก้แล้วฮะน้ามายด์ ลุงคนนี้เขาเก็บมาให้” น้องวินหันมาหาน้าสาวของตัวเองก็ยิ้มหน้าบาน มาติกาก็ขมวดคิ้วเมื่อหลานชายพูดภาษาอังกฤษกับเธอต่อหน้าชายฝรั่งคนนี้ สงสัยคงอยากจะให้ชายหนุ่มรู้ว่าตัวเองพูดอะไร มาติกาจึงยิ้มให้หลายชาย แล้วเงยหน้ามองชายตรงหน้าแบบช้าๆ

อาเธอก็มองขาเรียวสวยที่กระโปรงมันแหวกขึ้นไปถึงโคนขาอ่อนของเธอ ยิ่งพอเธอก้มพูดกับเด็กน้อยคนนี้ มันก็ยิ่งทำให้นมทั้งสองเจ้าของเธอโชว์เด่นต่อหน้าเขา จนเขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองอย่างไม่ได้ตั้งใจ เพรามันแห้งผากจนเกินไปแล้ว

“ขอบคุณที่ช่วยเก็บเลโก้ของหลานฉันไว้นะคะ” มาติกาพูดไปก็ยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าแล้วยิ้มให้เขาไป แต่ก็ต้องขมวดคิ้วสงสัยเมื่อเขาไม่ได้มองที่หน้าของเธอ แต่เขากำลังมองไปที่นมของเธอแบบสายตาเคลิ้ม จนเธอต้องก้มมามองหน้าอกตัวเองว่ามันมีอะไรผิดปกติไหม แต่ก็ไม่มีอะไรนิ

“ลุงฮะ มองนมน้าผมเหรอ” น้องวินเอ่ยถามออกไปเมื่อดูหน้าน้าวแล้วสลับกับมองชายหนุ่มตรงหน้า แล้วเด็กน้อยก็ยิ้มออกมาแบบกวนๆ

“ปะ เปล่าๆ พูดไปนั่นแหละ ลุงไม่ได้มองอะไรเลย” อาเธอร์รีบพูดปฎิเสธออกไปแบบอายๆ เพราะถ้าเป็นคนอื่นพูดเขาจะไม่อายเลย แต่นี่กลับเป็นเด็กที่มาจับผิดเขาได้ สงสัยเขาจะแสดงออกเยอะไป ไม่ได้แล้ว เขาจะให้ไอ้เพื่อนตัวร้ายสองคนนั้นเห็นไม่ได้ว่าเขาสนใจผู้หญิงคนนี้