บทที่32

เซี่ยงชินเฟินยิ้มอย่างดีใจ “สืออวี๋ หนูมาแล้วเหรอ รีบมานั่งเร็ว”

สืออวี๋เดินไปอีกฝั่งของเตียง วางดอกไม้กับผลไม้ลงแล้วพูดว่า “ป้าเซี่ยง หนูได้ยินว่าป้าเข้าโรงพยาบาล เลยมาดูหน่อย ตอนนี้ร่างกายเป็นอย่างไรบ้างแล้วคะ?”

“ดีขึ้นเยอะแล้ว ข้างนอกหนาวมากสินะ”

พูดจบ เธอหันมองเหลียงหยวนโจว “ไปเปิดแอร์หน่อยสิ ทำไมไม่รู้จักสังเกตเลย”

สืออวี๋ส่ายหน้า “คุณป้าคะ หนูไม่หนาว”

เซี่ยงชินเฟินจับมือสืออวี๋ด้วยสีหน้าห่วงใย “ยังบอกไม่หนาวอีก มือเย็นเฉียบเลย ต่อไปอย่าลืมทำร่างกายให้อบอุ่นแล้วค่อยออกไปข้างนอกนะ”

สืออวี๋รู้สึกอบอุ่นใจ เธอไม่เคยได้รับความรักของแม่จากแม่ซือ แต่กลับได้รับจากในตัวของเซี่ยงชินเฟิน

ตลอดแปดปีที่อยู่กับเหลียงหยวนโจว เซี่ยงชินเฟินดีกับเธอมากจริงๆ แม้ว่าความดีนั้นจะเป็นเพราะเหลียงหยวนโจว เธอก็รู้สึกซาบซึ้งมาก

“ป้าเซี่ยง ป้าไม่ต้องเป็นห่วง ร่างกายหนูดีมากเลยนะคะ”

“ตอนนี้หนูยังสาวอยู่ แต่ถ้าไม่ดูแลตัวเองดีๆ เมื่อแก่ขึ้นก็จะเต็มไปด้วยโรคภัย มาเสียใจทีหลังก็ไม่ทันแล้ว”

ระหว่างทั้งสองคุยกัน เหลียงหยวนโจวก็ลุกขึ้นไปเปิดแอร์

เซี่ยงชินเฟินรู้ว่าสืออวี๋คงไม่อยากเห็นเหลียงหยวนโจว จึงพูดว่