บทที่ 18

“คุณอวี๋จะไม่ไว้หน้ากันใช่ไหม?”

อาศัยการสนับสนุนจากตระกูลเจิ้ง คนรอบข้างล้วนชื่นชมเธอ แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยมีใครไม่ไว้หน้าเธอขนาดนี้

เห็นสีหน้าของเจิ้งหมิ่นเอ๋อร์ไม่สู้ดี ตู้อินเกรงว่าเธอจะพาลโกรธตัวเอง จึงรีบพูด

“พี่หมิ่น น้องของฉันคนนี้เพิ่งมาถึงเมืองหลวง จึงไม่รู้ตื้อลึกหนาบาง”

แสดงท่าทีราวกับจนปัญญา

“ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ถึงขั้นถูกคุณตาคุณยายของฉันไล่ออกไป”

สีหน้าของเจิ้งหมิ่นเอ๋อร์ผ่อนคลายลงเล็กน้อย เมื่อคิดดูก็รู้สึกขำ

ญาติผู้ยากจนของตระกูลเสิ่นเพิ่งมาถึงเมืองหลวง ไม่อาจเข้ามาอยู่ในวงสังคมของพวกเขาด้วยซ้ำ

เธอไม่ลดสถานะของตัวเอง มาโต้เถียงกับคนประเภทนี้หรอก

ส่งถุงซึ่งพิมพ์โลโก้แบรนด์เครื่องประดับหรูใบหนึ่งให้ตู้อิน

“เพิ่งซื้อมา เธอเอาไปใส่เล่นสิ”

“ขอบคุณค่ะพี่หมิ่น นี่แพงมากไหมคะ?”

ตู้อินรับมาอย่างตกใจระคนดีใจ เปิดดูพบว่าเป็นสร้อยข้อมือเส้นหนึ่ง

แบรนด์นี้แพงมาก เธอมักจะทำได้แค่มองอยู่เสมอ จึงตื่นเต้นดีใจขึ้นมาโดยพลัน

เห็นท่าทางตื่นเต้นดีใจของตู้อิน ในแววตาของเจิ้งหมิ่นเอ๋อร์ก็มีแววดูถูกพาดผ่าน

“พอได้ ไม่ถึงห้าล้านบาท”

เจิ้งหมิ่นเอ๋อร์พูดอย่างไม่ยี่หระ คงต้องให้อีกฝ่ายไ