Share

บทที่ 344

Author: หรงหรงจื่ออี
……

รถเพิ่งขับเข้ามาถึงเขตเมืองเก่า เสิ่นชิงซูก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง

“ฉันมาถึงสนามบินแล้ว”

เสียงของผู้หญิงดังฟังชัด น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่ง

เสิ่นชิงซูยกมุมปากยิ้ม “ฉันจะไปรับเธอเดี๋ยวนี้แหละ”

จิ้นเชวี่ยเบนสายตาไปมองเธอ “เพื่อนมาเหรอครับ?”

เสิ่นชิงซูพยักหน้า “อืม”

จิ้นเชวี่ยถามต่อ “ให้ผมไปเป็นเพื่อนไหมครับ?”

“ไม่ต้องค่ะ คุณไปส่งฉันกลับบ้าน ฉันขับรถไปเองได้ค่ะ”

“ได้ครับ”

…...

เสิ่นชิงซูกลับบ้านไปหยิบเอกสารชุดหนึ่ง แล้วก็หยิบกุญแจรถออกไปเลย

ในสนามบิน เสิ่นชิงซูขับรถจอดไว้ที่ลานจอดรถ แล้วเดินเข้าไปในสนามบิน

ผู้โดยสารสวนกันขวักไขว่ในสนามบิน ฝั่งทางออกก็มีผู้หญิงรูปร่างสูงเพรียว สวมแว่นกันแดด กำลังลากกระเป๋าเดินทางเดินออกมา

เสิ่นชิงซูแค่แวบเดียวก็จำผู้หญิงคนนั้นได้ทันที จึงโบกมือให้เธอ

ผู้หญิงคนนั้นเห็นเสิ่นชิงซูก็หยุดฝีเท้าไปชั่วครู่

เธอใช้ปลายนิ้วดันแว่นกันแดดที่อยู่บนสันจมูกลงมา แล้วจ้องไปที่เสิ่นชิงซูอย่างพินิจพิเคราะห์

เสิ่นชิงซูเดินเข้ามา มองไปที่เธอคนนั้น ฉีกยิ้มเล็กน้อย “ไม่เจอกันหลายปี จำไม่ได้แล้วเหรอ?”

“เชี่ย!” หญิงสาวอุทานคำหยาบ ดวงตาที่แต่งแบบสโมกกี้อาย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 370

    พรวด...เครื่องดื่มที่ฉินเยี่ยนเฉิงเพิ่งจะดื่มเข้าไปก็พุ่งออกมาทั้งหมด!“แค่ก ๆ...”ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้วมองเขาฉินเยี่ยนเฉิงดึงทิชชูมาเช็ดปาก “แค่ก ๆ เกือบสำลักตาย! ถ้านายอิจฉาที่ตอนนี้ชีวิตฉันมีความสุขเกินไปก็บอกมาตรง ๆ สิ!”“ฉันจริงจังนะ” ฟู่ซือเหยียนทำสีหน้าจริงจัง “ถึงเสิ่นชิงซูจะกลับมาแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่ายังงอนอยู่ เธอตั้งใจหลบหน้าฉัน”ฉินเยี่ยนเฉิงผ่อนลมหายใจ มองไปทางฟู่ซือเหยียน ก่อนจะเม้มปากถอนหายใจ“เดี๋ยวนะ ทำไมฉันถึงไม่ค่อยเข้าใจความหมายของนายเลยล่ะ? คราวก่อนนายเพิ่งจะบอกฉันไม่ใช่เหรอว่านายไม่ได้รักเสิ่นชิงซู ในเมื่อนายต้องการแค่คุณนายฟู่ที่มีคุณสมบัติครบถ้วน แล้วนายจะไปสนใจทำไมว่าเธอจะหลบหน้านายหรือเปล่า? เธอกลับมาแล้ว ลูก ๆ ของนายก็มีแม่แล้ว ครอบครัวมีองค์ประกอบครบถ้วนแล้ว นายยังมีอะไรไม่พอใจอีก?”“ถึงฉันจะไม่ได้รักเธอ แต่ฉันก็จะทำหน้าที่สามีที่ดี ตลอดห้าปีที่แต่งงานกันแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ ครอบครัวสามคนของเราก็อยู่กันอย่างราบรื่นดี ตอนนี้มีเสี่ยวอันหนิงแล้ว ฉันยิ่งรู้สึกว่าไม่ควรหย่า”ฟู่ซือเหยียนรินเหล้าให้ตัวเองอีกแก้ว ดื่มไปกว่าครึ่งแก้ว แล้วจึงพูดต่อ “แต่ฉันรู้สึก

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 369

    ดังนั้นเขาจึงคิดมาตลอดว่า การที่ครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูกไปเที่ยวด้วยกันทุกปี ในฐานะสามีและพ่อก็ถือเป็นสิ่งที่เขาทำได้ดีมากแล้วแต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ อาจเป็นเพราะฉินเยี่ยนเฉิงทำหน้าที่พ่อที่เลี้ยงลูกเองได้ดีเกินไป พอเขามีเวลาว่าง เขาก็จะเริ่มหวนคิดถึงอดีตเพียงแต่เมื่อหวนคิดกลับไป กลับพบว่าในชีวิตแต่งงานห้าปีนั้น ตัวเขาเองกลับมีส่วนร่วมน้อยมาก...“ทำไมไม่พูดล่ะ?”ฟู่ซือเหยียนได้สติกลับมา กระแอมแล้วพูดว่า “ว่างออกมาดื่มสักแก้วไหม?”“ดื่มเหล้าเหรอ?” ฉินเยี่ยนเฉิงปฏิเสธโดยไม่ลังเล “ไม่ได้หรอก ถ้าเมียฉันรู้เข้าจะให้ฉันคุกเข่าบนเปลือกทุเรียน!”ฟู่ซือเหยียน “...”“เดี๋ยวนะ เมียกับลูกสาวนายก็กลับบ้านแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมนายยังมีอารมณ์ออกมาดื่มเหล้าข้างนอกอีกล่ะ?”“วันนี้พวกเธออยู่ที่บ้านอวิ๋นกุย”“แม่ลูกหนีออกจากบ้านไปแล้วเหรอ?”ฟู่ซือเหยียนนวดขมับ “ไม่ใช่ อาจารย์ไป๋มา สัปดาห์นี้น่าจะพักอยู่ที่บ้านอวิ๋นกุย”ตอนนี้ฉินเยี่ยนเฉิงเริ่มฟังออกถึงความไม่ปกติแล้ว“ฟู่ซือเหยียน น้ำเสียงของนายฟังดูเหมือนจะหึง ๆ นะ!”ฟู่ซือเหยียน “...ออกมาดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยเถอะ”ถึงยังไงก็เป็นเพื่อนกัน ฉินเยี

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 368

    เมื่อเห็นฟู่ซือเหยียน ไป๋เจี้ยนเหวินก็รู้สึกว่าสตรอว์เบอร์รีในปากไม่อร่อยขึ้นมาทันที!“เขามาทำไมอีกล่ะเนี่ย?”เสิ่นชิงซูก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเวินจิ่งซียืนขึ้น “คุณฟู่ ดึกดื่นป่านนี้ยังมาถึงบ้านโดยไม่ได้นัดล่วงหน้า มันน่ารังเกียจไปหน่อยนะ!”ฟู่ซือเหยียนเหลือบมองเวินจิ่งซีแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองไป๋เจี้ยนเหวินแล้วพยักหน้าเบา ๆไป๋เจี้ยนเหวินแสดงสีหน้าไม่พอใจ ไม่อยากจะสนใจเขาเลยแต่ท่าทีของไป๋เจี้ยนเหวินก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อฟู่ซือเหยียน เขามองไปที่เสิ่นชิงซูเสิ่นชิงซูขมวดคิ้วเล็กน้อย มองเขาด้วยสายตาเย็นชาบรรยากาศช่างน่าอึดอัดอย่างยิ่งฟู่ซือเหยียนคนนี้มีความสามารถพิเศษอยู่อย่างหนึ่ง คือไม่ว่าจะเผชิญกับสถานการณ์ใด เขาก็สามารถทำตัวสงบนิ่ง ไม่แสดงสีหน้าหรือท่าทีใด ๆ ออกมาได้เสมอแต่ถึงอย่างไรไป๋เจี้ยนเหวินก็เป็นผู้ใหญ่ เขารู้ดีว่าการที่ฟู่ซือเหยียนมาดึกขนาดนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่เธอพูดเสียงเรียบเฉย “ที่คุณฟู่มารบกวนดึกขนาดนี้ มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าคะ?”ฟู่ซือเหยียนตอบกลับเสียงเรียบเฉย “ผมมารับภรรยากับลูกสาวกลับบ้านครับ”“เสี่ยวอันหนิงหลับไปแล้ว” ไป๋เจี้ยนเหวินพูด “นาน ๆ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 367

    เขาโทรหาเสิ่นชิงซูสามสาย แต่ก็ไม่มีใครรับสายสีหน้าของฟู่ซือเหยียนเย็นชา กดโทรออกเบอร์ของเส้าชิง “สืบดูสิว่าเสิ่นชิงซูอยู่ที่ไหน?”ฟู่ซืออวี่ทำการบ้านเสร็จแล้วก็ลงมาชั้นล่างเมื่อเห็นฟู่ซือเหยียนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เขาก็รีบเดินเข้าไปหาทันที“พ่อครับ”ฟู่ซือเหยียนมองเขา “ทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ?”“ครับ!” ฟู่ซืออวี่ถามเขา “พ่อครับ คืนนี้น้าชิงซูกับน้องสาวจะกลับมาไหมครับ?”ฟู่ซือเหยียนยังไม่ทันได้พูด โทรศัพท์จากเส้าชิงก็โทรเข้ามาพอดีเขารับสายเส้าชิง “คุณนายพาคุณหนูไปที่บ้านอวิ๋นกุยแล้วครับ”ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้วแน่นเส้าชิง “อาจารย์ไป๋ก็มาด้วย ดูท่าแล้วคืนนี้คุณนายกับคุณหนูคงจะพักค้างคืนที่บ้านอวิ๋นกุยครับ”“ฉันรู้แล้ว”เมื่อวางสาย ฟู่ซือเหยียนก็ลุกขึ้นยืน “ทำการบ้านเสร็จแล้วก็รีบไปพักผ่อนซะ”“พ่อจะออกไปข้างนอกอีกแล้วเหรอครับ?” ฟู่ซืออวี่มองฟู่ซือเหยียนตาปริบ ๆ“อืม ไปเจอเพื่อน” ฟู่ซือเหยียนพูดจบก็เดินตรงออกไปนอกประตูตอนที่หนีอวี่เถียนลงมา ก็ได้ยินเสียงสตาร์ตรถดังมาจากในสวนพอดีเธอขมวดคิ้ว รีบเดินไปที่ประตู แต่ก็เห็นเพียงไฟท้ายของรถเมย์บัคเท่านั้นฟู่ซือเหยียนไ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 366

    แต่หลินหลานอี๋จะปล่อยโจวอวี๋ชูไปได้อย่างไร?ตอนนี้คนเดียวที่เธอพอจะพึ่งพาได้ ก็มีเพียงโจวอวี๋ชูเท่านั้น!หลินหลานอี๋ไปหาโจวอวี๋ชูที่คฤหาสน์เหยาเยว่ แต่กลับถูกขวางไว้ที่หน้าประตูไม่ให้เข้าไปเมื่อจนปัญญา เธอจึงทำได้แค่ไปที่กองถ่ายแต่ระหว่างทาง หลินหลานอี๋ก็เป็นลมล้มลงคนขับรถผู้ใจดียังคงพาเธอส่งกลับโรงพยาบาลเมื่อฟื้นขึ้นมาในโรงพยาบาล พยาบาลบอกเธอว่ามีคนจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้เธอแล้วหลินหลานอี๋ถาม “ใครเป็นคนช่วยฉันไว้คะ?”“ไม่ทราบค่ะ แต่คนคนนั้นทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้เบอร์หนึ่ง”หลินหลานอี๋มองเบอร์โทรศัพท์นั้น ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ตัดสินใจโทรออกไปเมื่อมีคนรับสาย หลินหลานอี๋ก็ถามว่า “คุณคือใคร?”“คุณหลินไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันคือใคร” เสียงที่ดัดแปลงด้วยอิเล็กทรอนิกส์ดังออกมาจากโทรศัพท์ แยกไม่ออกว่าเป็นเสียงผู้หญิงหรือผู้ชาย “ฉันติดต่อคุณมา ก็เพราะว่าคุณมีของที่ฉันต้องการ”หลินหลานอี๋แค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “ตอนนี้ฉันถูกคนรุมประณามไปทั่ว แถมยังเป็นมะเร็งใกล้จะตายอยู่แล้ว ฉันจะมีอะไรให้คุณมาใช้ประโยชน์ได้อีก?”“มีเรื่องหนึ่ง ที่ต้องเป็นคุณเท่านั้นถึงจะทำได้”หลินหลานอี๋ขมวด

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 365

    เพื่อที่จะไม่ให้ถูกไล่ออกจากบ้านตัวเปล่า ทุกวันนี้เขาต้องเอาใจภรรยา และยังต้องคอยสังเกตสีหน้าของลูกชายทั้งสามคนอีกด้วยวันนี้ที่นี่กับหลินหลานอี๋ ความทะนงตนในความเป็นชายของเขาก็ได้รับการเติมเต็มอีกครั้งพออารมณ์ดี เขาก็กลายเป็นคนใจกว้างขึ้นมาทันที “เดี๋ยวผมจะให้คนส่งเงินมาให้คุณนะ แต่ผมให้ได้แค่เงินสด”“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ” หลินหลานอี๋พูดเสียงอ่อนโยน “ฉันคบกับคุณไม่ใช่เพื่อเงินนะ กู้เจิง ความรู้สึกที่ฉันมีให้คุณ มันไม่สามารถตีค่าเป็นเงินทองได้”กู้เจิงรู้สึกสะเทือนใจขึ้นมาทันที กำลังจะอ้าปากพูด ประตูห้องก็ถูกเคาะขึ้น“เปิดประตู! ขอตรวจค้นชั่วคราว!”กู้เจิงและหลินหลานอี๋ต่างก็ตกตะลึงหลินหลานอี๋ลุกขึ้นนั่ง คว้าเสื้อผ้ามาสวมอย่างลนลาน...ติ๊ด...ประตูดิจิทัลถูกปลดล็อก ประตูก็ถูกผลักเปิดออก!ตำรวจกรูกันเข้ามา ตามมาด้วยสามพี่น้องตระกูลกู้เมื่อเห็นลูกชายทั้งสามคน กู้เจิงก็ราวกับถูกฟ้าผ่า!เขารู้แล้วว่าเขาจบสิ้นแล้ว.........ทันใดนั้นก็มีวิดีโอหนึ่งแพร่กระจายบนโลกออนไลน์ผู้หญิงคนหนึ่งเปลือยกาย ถูกผู้หญิงหลายคนกดไว้บนเตียงในโรงแรมแล้วรุมทำร้ายภาพที่เห็นนั้นน่าเกลียดน่า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status