Share

บทที่ 372

Author: หรงหรงจื่ออี
วันนี้เป็นวันเสาร์ เสี่ยวอันหนิงไม่ต้องไปเรียน

ถานอีอี้อยู่บ้านเป็นเพื่อนเสี่ยวอันหนิง ส่วนเสิ่นชิงซูกับเวินจิ่งซีก็ส่งไป๋เจี้ยนเหวินไปสอน จากนั้นก็ไปที่สตูดิโอด้วยกัน

ทันทีที่เดินเข้าไปในสตูดิโอ ลู่เสี่ยวหานก็ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วชี้ไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ “พี่ชิงซูคะ มีคนส่งดอกไม้มาให้ค่ะ”

เสิ่นชิงซูชะงักไป กวาดสายตามองไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์

ช่อกุหลาบขาวช่อหนึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะประชาสัมพันธ์ โดดเด่นสะดุดตาเป็นพิเศษ

“เฟิงอวิ๋นเฉียนอีกแล้วเหรอ?” เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว พูดอย่างรังเกียจเล็กน้อย “เขาไม่มีมุกใหม่ ๆ บ้างเลยหรือไง?”

เสิ่นชิงซูไม่แม้แต่จะมอง หันหลังเดินไปยังห้องทำงาน พร้อมกับพูดกับลู่เสี่ยวหานว่า “ทำตามเดิมนะ ให้ร้านกาแฟข้างล่างไป”

ลู่เสี่ยวหาน “ได้เลยค่ะ!”

เวินจิ่งซีเดินตามเสิ่นชิงซูเข้าไปในห้องทำงาน แล้วหันไปปิดประตู

ทั้งสองคนนั่งลงบนโซฟา

เสิ่นชิงซูมองเวินจิ่งซี “ช่วงนี้รายการประกวดนั่น เสิ่นฉู่ซีเข้าร่วมด้วยนะ”

“เสิ่นฉู่ซี” เวินจิ่งซีค้นหาข้อมูลของบุคคลนี้ในสมอง “ใครเหรอ?”

“คุณหนูจากบ้านรองของตระกูลเสิ่น” เสิ่นชิงซูพูด “ตอนนี้เธอโด่งดังมาก คุณแค่เปิดแอปไห
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 377

    ตอนที่เสี่ยวจางพาหลินหลานอี๋มาถึงห้องดูหนัง โจวอวี๋ชูก็นั่งอยู่ที่โซฟาแล้ว ในมือกำลังถือบทละครและก้มหน้าอ่านอยู่เมื่อได้ยินเสียง เธอก็เงยหน้าขึ้นมองหลินหลานอี๋แวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองเสี่ยวจาง “เธอออกไปก่อนเถอะ”“ค่ะ” เสี่ยวจางพยักหน้า แล้วหันหลังเดินออกไป พร้อมกับปิดประตูให้ด้วยโจวอวี๋ชูวางบทละครลง แล้วลุกขึ้นยืนเดินตรงไปยังหลินหลานอี๋“แม่คะ หนูขอโทษ หนูเพิ่งจะย้ายบริษัทใหม่ ช่วงนี้งานยุ่งมากจริง ๆ หนู...”เพียะ!เสียงตบดังลั่นไปที่ใบหน้าของโจวอวี๋ชูโจวอวี๋ชูถูกตบจนหน้าหันไปอีกข้างหนึ่ง บนแก้มปรากฏรอยฝ่ามือชัดเจนทันที!โจวอวี๋ชูถึงกับนิ่งอึ้งไป จนกระทั่งความเจ็บปวดแสบร้อนแล่นขึ้นมาที่แก้ม เธอถึงได้สติกลับมา!เธอยกมือกุมหน้า มองหลินหลานอี๋ ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ แต่ก็ยังต้องแสร้งทำเป็นอ่อนแอขอความเมตตา “แม่คะ ทำไมแม่ถึงตบหนู?”“แกคิดว่าแกย้ายบริษัทเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์แล้วฉันจะทำอะไรแกไม่ได้งั้นเหรอ?”หลินหลานอี๋จ้องเธออย่างเกรี้ยวกราด “ฉันจะบอกให้แกรู้นะโจวอวี๋ชู ฉันคลอดแกเลี้ยงแกมา ก็เพื่อให้แกมีอนาคตที่ดีแล้วกลับมาตอบแทนฉัน! ตอนนี้แกดังแล้ว มีเงินมีชื่อเสียงแล้ว คิดจะถ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 376

    หมัดเล็ก ๆ ของเด็กหญิงทุบลงบนตัวเขาเหมือนเม็ดฝน ไม่เจ็บเลยสักนิดแต่ฟู่ซือเหยียนกลับรู้สึกว่าหมัดแต่ละหมัดที่ทุบลงมานั้น กระแทกเข้าที่หัวใจของเขาโดยตรงเขาจ้องมองลูกสาวอย่างตะลึงงัน มือที่จับเสิ่นชิงซูอยู่ค่อย ๆ คลายออกท่าทีแข็งกร้าวเมื่อครู่ของชายหนุ่มหายไปจนหมดสิ้นเสิ่นชิงซูดึงมือกลับ แล้วก้มตัวลงอุ้มลูกสาวขึ้นมาเธออุ้มลูกสาวไว้ในอ้อมแขน พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เสี่ยวอันหนิงไม่ต้องห่วงนะลูก แม่ไม่เป็นไร”เสี่ยวอันหนิงกอดคอเสิ่นชิงซูไว้แน่น ใบหน้าเล็ก ๆ ทำท่าดุร้ายน่าเอ็นดู จ้องเขม็งไปที่ฟู่ซือเหยียน “เป็นลูกผู้ชายแท้ ๆ แต่กลับรังแกผู้หญิง น่าอายจริง ๆ!”ฟู่ซือเหยียนมองลูกสาว ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงอย่างยากลำบากเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อเอาใจลูกสาว แต่ลูกสาวกลับซบใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธลงบนซอกคอของเสิ่นชิงซูเสียแล้ว“แม่คะ หนูไม่ชอบเขา!”เสียงของเด็กหญิงเต็มไปด้วยความโกรธอย่างเห็นได้ชัด ฟังดูเหมือนจะร้องไห้อยู่ด้วยเสิ่นชิงซูรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างยิ่งถึงเสี่ยวอันหนิงจะเป็นเด็กร่าเริงสดใส แต่ถึงยังไงก็เป็นแค่เด็กอายุสี่ขวบ การที่เธอต้องมาเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันถึงขั้นลง

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 375

    ในใจของเสิ่นชิงซูเย้ยหยันขึ้นมา แต่สีหน้ากลับยิ่งดูเรียบเฉยมากขึ้นที่แท้การผิดหวังในตัวใครคนหนึ่งอย่างถึงที่สุด แม้แต่อารมณ์โกรธก็ยังดูเป็นเรื่องเกินความจำเป็น“ฟู่ซือเหยียน เลิกวางแผนตบตาของคุณได้แล้ว ฉันรู้ว่าที่คุณทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อฟู่ซืออวี่”เสิ่นชิงซูเปิดโปงเขาตรง ๆ“ฉันบอกคุณได้อย่างชัดเจนเลยว่า ตอนนี้ต่อให้คุณควักหัวใจออกมาให้ฉัน ฉันก็ไม่คิดจะชายตามอง”พูดจบ เสิ่นชิงซูก็เดินผ่านเขาตรงไปยังห้องนั่งเล่นมือของฟู่ซือเหยียนที่ถือกล่องเครื่องประดับอยู่กระชับแน่นขึ้นเล็กน้อยเขาก้มหน้าลงมองแหวนแต่งงานในกล่องเครื่องประดับด้วยสีหน้าเศร้าหมอง......เมื่ออาหารเย็นพร้อม ทุกคนก็นั่งลงรอบโต๊ะอาหารเด็กน้อยทั้งสองคนมีถานอีอี้และจางอวิ๋นคอยดูแลอยู่ เสิ่นชิงซูและไป๋เจี้ยนเหวินจึงไม่ต้องกังวลบนโต๊ะอาหาร ชายหนุ่มทั้งสี่คนต่างก็มีเรื่องอยู่ในใจเวินจิ่งซีให้ป้าอวิ๋นไปเอาไวน์ลาฟีต์สองขวดมาจากห้องเก็บไวน์“ผมคออ่อนที่สุด ขอยอมแพ้ พวกคุณสามคนดื่มกันเถอะ” เวินจิ่งซีพูดอย่างใจกว้าง “บ้านผมมีไวน์เยอะแยะ พวกคุณดื่มได้เต็มที่เลย รับรองว่าพอแน่นอน!”จิ้นเชวี่ยยิ้มบาง ๆ “ผมก็คออ่อนเหมือนก

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 374

    “เสี่ยวเนี่ยนอัน!”เมื่อเสี่ยวอันหนิงเห็นเสี่ยวเนี่ยนอัน ก็ร้องเรียกพลางวิ่งเข้าไปกอดเสี่ยวเนี่ยนอัน แล้วหอมแก้มแสดงความรักฟอดใหญ่!“...!” เวินจิ่งซีตกใจกับภาพตรงหน้าจนต้องยกมือปิดหน้าแล้วถอนหายใจยาวพอมีเสี่ยวเนี่ยนอันแล้ว เสี่ยวอันหนิงก็ไม่สนใจพ่อบุญธรรมอีกเลย เธอจูงมือเล็ก ๆ ของเสี่ยวเนี่ยนอัน แล้วถามไม่หยุดอย่างตื่นเต้น“เธอตั้งใจมาหาฉันโดยเฉพาะเลยใช่ไหม?”เสี่ยวเนี่ยนอันจ้องเสี่ยวอันหนิงแล้วพยักหน้าแรง ๆ!“ว้าว! ฉันประทับใจจังเลย!” เสียงเล็ก ๆ ของเสี่ยวอันหนิงดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่น“แล้วคืนนี้เธออยากอยู่ค้างที่นี่ไหม?”เสี่ยวเนี่ยนอันพยักหน้า “อยาก!”เด็กน้อยทั้งสองคนตกลงกันเอง บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขและความอบอุ่นเวินจิ่งซีรู้สึกอิจฉาอย่างมาก จ้องเขม็งไปที่เฟิงอวิ๋นเฉียนแล้วพูดว่า “จะมากินข้าวด้วยก็ได้ แต่จะมานอนค้างด้วยไม่ได้นะ!”เฟิงอวิ๋นเฉียนยิ้มตอบอย่างสุภาพ “เรื่องนี้ผมตัดสินใจเองไม่ได้ ตั้งแต่ลูกชายผมรู้จักกับเสี่ยวอันหนิง เขาก็มีความคิดเป็นของตัวเองมากขึ้นเยอะ”เวินจิ่งซี “...”พ่อเป็นยังไงลูกก็เป็นอย่างนั้น สองพ่อลูกนี่มันอันธพาลเหมือนกันไม่มีผิด!“ทุกค

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 373

    “บ้าจริง!” เวินจิ่งซีตื่นเต้นจนลุกขึ้นยืนทันที “เป็นคุณจริง ๆ เหรอ!”“อืม จริง ๆ แล้วถ้าไม่ได้เห็นวิดีโอตอนประกวดของเสิ่นฉู่ซี ฉันก็เกือบลืมเรื่องนั้นไปแล้ว”“เรื่องอะไร?”“ฉันเริ่มเรียนแต่งเพลงเองตอนอายุประมาณสิบสองสิบสามขวบ คุณปู่ซื้อสมุดบันทึกให้ฉันเล่มหนึ่ง เพลงที่ฉันแต่งเองทั้งหมดก็เขียนไว้ในสมุดบันทึกเล่มนั้น มีประมาณสิบกว่าเพลง ต่อมาหลังจากที่คุณปู่เสียชีวิต ฉันก็ถูกรับกลับไปบ้านตระกูลเสิ่น สมุดบันทึกเล่มนั้นฉันก็เอาไปด้วย”เวินจิ่งซีนั่งลงอีกครั้ง “หมายความว่า เสิ่นฉู่ซีขโมยสมุดบันทึกของคุณไปเหรอ?”“ตอนที่ฉันถูกคนบ้านตระกูลเสิ่นไล่ออกมา พวกเขาไม่ยอมให้ฉันเอาเสื้อผ้าติดตัวไปแม้แต่ชิ้นเดียว สมุดบันทึกก็เลยไม่ได้เอาออกมาด้วย”เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว “งั้นคาดว่าเสิ่นฉู่ซีคงจะเพิ่งเจอสมุดบันทึกเล่มนี้เมื่อไม่นานมานี้ ไม่อย่างนั้นด้วยความทะเยอทะยานของคนบ้านตระกูลเสิ่น ถ้าพวกเขาคิดจะใช้เพลงของคุณพวกนี้เพื่อปั้นให้เสิ่นฉู่ซีโด่งดังจริง ๆ แล้วจะรอมาจนถึงตอนนี้ทำไม”“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” เสิ่นชิงซูพูด “เสิ่นฉู่ซีน่าจะเห็นว่าช่วงนี้โจวอวี๋ชูกลับมาดังอีกครั้ง เลยเอาสมุดบันทึกไปต่อรอ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 372

    วันนี้เป็นวันเสาร์ เสี่ยวอันหนิงไม่ต้องไปเรียนถานอีอี้อยู่บ้านเป็นเพื่อนเสี่ยวอันหนิง ส่วนเสิ่นชิงซูกับเวินจิ่งซีก็ส่งไป๋เจี้ยนเหวินไปสอน จากนั้นก็ไปที่สตูดิโอด้วยกันทันทีที่เดินเข้าไปในสตูดิโอ ลู่เสี่ยวหานก็ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วชี้ไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ “พี่ชิงซูคะ มีคนส่งดอกไม้มาให้ค่ะ”เสิ่นชิงซูชะงักไป กวาดสายตามองไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ช่อกุหลาบขาวช่อหนึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะประชาสัมพันธ์ โดดเด่นสะดุดตาเป็นพิเศษ“เฟิงอวิ๋นเฉียนอีกแล้วเหรอ?” เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว พูดอย่างรังเกียจเล็กน้อย “เขาไม่มีมุกใหม่ ๆ บ้างเลยหรือไง?”เสิ่นชิงซูไม่แม้แต่จะมอง หันหลังเดินไปยังห้องทำงาน พร้อมกับพูดกับลู่เสี่ยวหานว่า “ทำตามเดิมนะ ให้ร้านกาแฟข้างล่างไป”ลู่เสี่ยวหาน “ได้เลยค่ะ!”เวินจิ่งซีเดินตามเสิ่นชิงซูเข้าไปในห้องทำงาน แล้วหันไปปิดประตูทั้งสองคนนั่งลงบนโซฟาเสิ่นชิงซูมองเวินจิ่งซี “ช่วงนี้รายการประกวดนั่น เสิ่นฉู่ซีเข้าร่วมด้วยนะ”“เสิ่นฉู่ซี” เวินจิ่งซีค้นหาข้อมูลของบุคคลนี้ในสมอง “ใครเหรอ?”“คุณหนูจากบ้านรองของตระกูลเสิ่น” เสิ่นชิงซูพูด “ตอนนี้เธอโด่งดังมาก คุณแค่เปิดแอปไห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status