Share

บทที่ 378

Penulis: หรงหรงจื่ออี
เมื่อหลินหลานอี๋เห็นปฏิกิริยาของเธอ ในใจก็รู้สึกสะใจอย่างยิ่ง “เสี่ยวชู ฉันก็จำเป็นนะ ฉันยังไม่อยากตาย ฉันต้องการเงินจำนวนมากเพื่อรักษาโรคของฉัน แกก็ถือซะว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณที่ฉันคลอดและเลี้ยงดูแกมาก็แล้วกัน!”

โจวอวี๋ชูหลับตาลง ภาพอันมืดมนมากมายผุดขึ้นมาในหัว

มือที่อยู่ข้างลำตัวกำแน่น เธอกัดฟันสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ได้ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว อีกสามวันหนูจะโอนเงินไปให้แม่นะ”

เมื่อหลินหลานอี๋บรรลุเป้าหมายแล้ว อารมณ์ก็ดีขึ้นมาก ลุกขึ้นแล้วจากไป

เมื่อประตูปิดลง โจวอวี๋ชูก็ปัดไวน์และผลไม้บนโต๊ะทั้งหมดลงบนพื้น

พื้นเต็มไปด้วยความเละเทะ ไวน์สีแดงฉานนั้นราวกับเลือดในคืนนั้นตอนอายุสิบเจ็ดปี...

โจวอวี๋ชูกอดศีรษะแล้วทรุดตัวลงนั่ง กรีดร้องออกมาอย่างแหลมคม

เสียงกรีดร้องนั้นดังก้องอยู่ในห้องดูหนัง เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

......

ตอนกลางคืน โจวอวี๋ชูเปลี่ยนเป็นชุดเดรสรัดรูปสีดำแบรนด์เนม แต่งหน้าอย่างประณีต แล้วถือกระเป๋าออกจากบ้านไป

เสี่ยวจางเป็นคนขับรถ

ตลอดทาง โจวอวี๋ชูนั่งเงียบอยู่ที่เบาะหลัง

เสี่ยวจางแอบมองโจวอวี๋ชูผ่านกระจกมองหลังเป็นครั้งคราว

โจวอวี๋ชูใจลอยอยู่ตลอดเวลา

ยี่สิบนาทีต่อมา รถก็ข
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 681

    เฉียวซิงเจียรู้สึกน้อยใจและสับสน...หรือว่าเธอจะไม่ได้เรื่องขนาดนั้นจริง ๆ?หรือว่าเป็นความผิดของเธอจริง ๆ กันแน่?เสี่ยวซิงเฉินในอ้อมแขนร้องไห้จนเหนื่อยล้า หลับตาทั้งที่ยังอ้าปากเล็ก ๆ เพื่อหาจุกนมของแม่...เฉียวซิงเจียถือโอกาสยัดจุกนมหลอกเข้าไปในปากเล็ก ๆ ของลูกชายเจ้าตัวเล็กที่ทั้งง่วงทั้งหิวจัด ดูดจุกนมปลอมอย่างบ้าคลั่งเฉียวซิงเจียกะพริบตา ปลื้มใจอย่างยิ่ง!สำเร็จแล้ว!ในที่สุดเจ้าตัวเล็กก็ยอมกินนมผงแล้ว!เสี่ยวซิงเฉินง่วงและเหนื่อยมากจริง ๆ นมผงสองร้อยมล. ถูกดื่มรวดเดียวจนหมด ‘อึก ๆ’เขาเรอออกมาคำหนึ่ง ดูดปากเล็ก ๆ สองสามที แล้วหลับไปอย่างพึงพอใจในที่สุดหัวใจที่ว้าวุ่นของเฉียวซิงเจียก็สงบลงเธอวางลูกชายลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม เพราะกลัวว่าลูกจะพลิกตัว เลยใช้หมอนกั้นไว้ที่ขอบเตียง จากนั้นถึงเดินเข้าห้องน้ำเธอใช้ผ้าขนหนูอุ่น ๆ เช็ดหน้าเล็ก ๆ มือเล็ก ๆ ให้ลูกชาย และสุดท้ายก็เปลี่ยนผ้าอ้อมอันใหม่ให้เขาเสี่ยวซิงเฉินหลับสนิท แก้มกลมยุ้ยเป็นสีชมพูระเรื่อ ดูราวกับเป็นคนละคนกับจอมมารตัวน้อยที่เมื่อกี้ร้องไห้จนหลังคาแทบพังเฉียวซิงเจียมองลูกชาย หัวใจของเธอก็นุ่มนิ่มไปหมด ก

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 680

    เสิ่นชิงซูพยักหน้า “คุณเตือนหมอฉินหน่อย ตอนนี้ซิงซิงดื่มแล้วสมองเลยไม่เคยแจ่มชัด อย่าไปจริงจังกับเธอนัก”“ได้” ฟู่ซือเหยียนผลักบานประตูเดินเข้าไปภายในห้องมัลติมีเดีย สามีภรรยาที่เมื่อก่อนรักกันหวานซึ้ง มาตอนนี้ทะเลาะกันจนหน้าแดงไปหมดเฉียวซิงเจียนั่งลงบนโซฟา พลางเอามือกุมหน้าร้องไห้ฉินเยี่ยนเฉิงกำลังยืนเอามือทั้งสองข้างเท้าเอว พร้อมกับสีหน้ามืดครึ้ม เพราะโมโห ช่วงอกเขาเลยกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรงการทะเลาะครั้งนี้ ไม่มีใครเป็นฝ่ายชนะพวกเขาเคยรักกันมากขนาดนั้น ทว่าตอนนี้กลับใช้คำพูดเจ็บแสบที่สุดมาทิ่มแทงอีกฝ่ายทันทีที่แก้วแตกกระจายที่พื้น กลิ่นแอลกอฮอล์ก็คละคลุ้งอยู่ในอากาศประตูเปิดอ้า เสียงร้องไห้งอแงบาดหัวใจของเด็กน้อยดังลอดเข้ามาจากด้านนอกเสียงนั้นดึงสติของสามีภรรยาคู่นี้ที่ถูกความโกรธเกรี้ยวชักนำไปกลับมา“อย่าไปถือสาคำพูดของคุณเฉียวตอนดื่มเลย นายก็พูดให้มันน้อยลงด้วย” ฟู่ซือเหยียนเดินมาถึงข้างกายเฉินเยี่ยนเฉิง พลางจับบ่าของฉินเยี่ยนเฉิงไว้ฉินเยี่ยนเฉิงยกมือขึ้นมาลูบหน้าตัวเองเขาเองก็โมโหจนหน้ามืดเขาเป็นคนทำขวดไวน์แตกเองแต่เขานึกเสียใจแล้วเฉียวซิงเจียยืนอยู

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 679

    เสิ่นชิงซูได้แต่รับไว้ฟู่ซือเหยียนยืนอยู่ข้าง ๆ พลางมองดูทั้งสองคน ดวงตาล้ำลึกอดฉายแววเหงาหงอยหลายส่วนออกมาไม่ได้หลายวันนี้หานหมิงอวี่ขยันโผล่มาบ่อย ถึงจะรู้เรื่องโรคของเสิ่นชิงซูแล้ว ทว่าเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีเป็นห่วงเป็นใยมากเกินไปเขามีอีคิวสูง รู้จักรุกรู้จักถอย ยามที่เสิ่นชิงซูอยู่กับเขานั้น เห็นได้ชัดว่ามีรอยยิ้มมากขึ้นฟู่ซือเหยียนรู้สึกพ่ายแพ้อยู่บ้าง เขาไม่ได้มีอีคิวอย่างหานหมิงอวี่ พูดจาน่าฟังไม่เป็น ถึงขั้นที่ตอนที่เขากับเสิ่นชิงซูอยู่ด้วยกันตามลำพังแล้ว พวกเขาสองคนส่วนใหญ่มักจะเงียบใส่กัน......เสิ่นชิงซูชวนหานหมิงอวี่ให้ไปนั่งหานหมิงอวี่จึงนั่งลงข้าง ๆ เสิ่นชิงซูด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติยิ่งเสิ่นชิงซูมองไปทางฉินเยี่ยนเฉิง “ซิงซิงดื่มเหล้าไปนิดหน่อย หลังอยู่ที่โซฟาในห้องมัลติมีเดีย”ฉินเยี่ยนเฉิงได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นยืน “เดี๋ยวผมไปดูเอง”ไม่คาดคิดเลยว่าฉินเยี่ยนเฉิงเพิ่งเดินไป เสี่ยวซิงเฉินก็ร้องไห้เสียงดังออกมากะทันหันเสี่ยวอันหนิงร้องเรียกคนด้วยความร้อนรน “ตายแล้ว น้องร้องไห้แล้ว อาฉิน ลูกชายอาร้องไห้แล้ว!”ฉินเยี่ยนเฉิงไม่อยู่ฟู่ซือเห

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 678

    เฉียวซิงเจียเงยหน้าพรวดขึ้นทันที พร้อมกับดวงตาระยิบระยับ “เธอหมายความว่ายังไง?”เสิ่นชิงซูเลิกคิ้ว “เพื่อนซี้จะใช้เส้นให้เธอเอง”เฉียวซิงเจียลังเลชั่วแวบหนึ่ง “จริงหรือหลอก?”“ยังจะหลอกเธอได้หรือไงเล่า?” เสิ่นชิงซูว่า “เธอเข้าไปเรียนการถ่ายภาพที่มหาวิทยาลัยเป่ยได้นะ เรื่องนี้ขอแค่เธอเอ่ยปาก ฉินเยี่ยนเฉิงต้องจัดการให้เธอได้แน่ เทียบกับการที่เธอไปเรียนเมืองนอกแล้ว เขาต้องรู้สึกว่าการที่เธอเรียนอยู่เมืองเป่ยมันดีกว่ามากแน่นอน จากนั้น เวลาที่เธอไม่มีเรียน ก็มาทำพาร์ตไทม์ที่บริษัทได้ ฉันจะหาอาจารย์ด้านการถ่ายภาพที่มีอาวุโสมาดูเธอเอง เธอคิดว่าไงบ้าง?”“ฉันว่ามันดีมาก ๆ เลยละ!” เฉียวซิงเจียถึงกับพุ่งเข้าไปกอดเสิ่นชิงซู “อาซู ฉันรักเธอนะ ฉันสาบานเลย เธอน่ะเป็นเพื่อนซี้ที่ซี้กับฉันที่สุดของที่สุดของที่สุดในโลกนี้เลย!”เสิ่นชิงซูหลุดหัวเราะไร้เสียงออกมาที่จริงเฉียวซิงเจียก็ยังมีนิสัยเด็ก ๆ อยู่ ถ้าพูดอธิบายเหตุผลกับเธอดี ๆ เธอก็ตั้งใจฟังมากนะ......ในสวนหลังบ้าน เสี่ยวเนี่ยนอันกับเสี่ยวอันหนิงกำลังอยู่เล่นเป็นเพื่อนกับเสี่ยวซิงเฉินที่ใกล้จะอายุครบหนึ่งขวบแล้วฟู่ซือเหยียนกับฉินเยี่ยนเ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 677

    มันเป็นของที่ฟู่ซือเหยียนตั้งใจสั่งทำขึ้นเพื่อเธอ มงกุฎชิ้นเล็ก ๆ ที่ประดับด้วยเพชรแท้ทั้งหมด และราคาถึงหกหลักเจ้าหญิงน้อยนั่งลงบนตักของผู้เป็นพ่อ มือเล็ก ๆ ชี้ไปที่แก้วน้ำผลไม้ “พ่อคะ หนูอยากดื่มน้ำผลไม้~”ฟู่ซือเหยียนยกน้ำผลไม้ไปถึงปากเธอ พร้อมเตือนด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ดื่มแค่อึกเล็ก ๆ พอนะ แม่บอกว่าหนูต้องกินข้าวก่อน กินข้าวเสร็จแล้วถึงจะดื่มได้ทั้งแก้ว”“หนูรู้แล้วน่า~!”เสี่ยวอันหนิงดื่มน้ำผลไม้เข้าไปหนึ่งอึกเล็ก ๆ “พ่อ หนูอยากกินเนื้อนั่น”ฟู่ซือเหยียนทำตามคำขอ เขาดูแลลูกสาวอย่างคล่องแคล่วคนอื่น ๆ มองยัยหนูน้อยที่ออดอ้อนครั้งแล้วครั้งเล่า โดยไม่ได้เปิดโปงเธออย่างเป็นอันรู้กันเด็กน้อยอายุใกล้ห้าขวบแล้ว ทั้งเป็นนักกินตัวน้อย ทุกครั้งก็นั่งกินข้าวอยู่บนเก้าอี้เด็กด้วยตัวเองอย่างเอร็ดอร่อย มีครั้งไหนบ้างที่ต้องให้คนปรนนิบัติขนาดนี้?ไหนจะยังมีเสียงเล็ก ๆ น่ารักนั่นอีก มันน่ารักเสียจนคนเป็นทาสลูกสาวอย่างเวินจิ่งซีแค้นเคืองอย่างรุนแรง“ฟู่ซือเหยียน คุณไม่สงสัยหน่อยเหรอว่าเธอเสแสร้งหรือเปล่าน่ะ?” เวินจิ่งซีมองฟู่ซือเหยียน เสียงของเขาเหมือนคนที่เพิ่งกัดมะนาวเข้าไปทั้งลูกอย่างไ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 676

    สุดท้ายเสิ่นชิงซูก็สวมสร้อยคอเส้นนั้นหลังสวมสร้อย ลำคอก็ไม่ได้โล่งขนาดนั้นแล้ว กระดูกไหปลาร้าเองก็ไม่ได้นูนเด่นชัดขนาดนั้นอีกเฉียวซิงเจียดันเธอให้ไปอยู่หน้ากระจก “เป็นไง? สวยไหม?”เสิ่นชิงซูมองกระจก ยกมือขึ้นลูบสร้อยคอย เธอยังคงลังเลใจอยู่บ้าง “ฉันก็ยังคิดว่ามันไม่ค่อยดีเท่าไร”“แบบสร้อยไม่ดีเหรอ?”เสิ่นชิงซูเหลือบมองเธอเล็กน้อยเฉียวซิงเจียแย้มยิ้มซุกซน “เอาละ ไม่แหย่เธอแล้ว ฉันรู้หรอกว่าเธอกลัวฟู่ซือเหยียนเข้าใจผิด แต่วางใจเถอะ ตอนนี้เขารู้ตัวเองดี เธอไม่ต้องกลัวไปว่าถ้าเธอใส่สร้อยคอของเขาแล้ว เขาจะเกิดความคิดอยากคืนดีกับเธอหรอก”เสิ่นชิงซูมองเฉียวซิงเจีย รู้สึกปวดหัวอยู่บ้าง “ตอนนี้เธอเข้าใจเขาดีแล้ว?”“ฉันไม่ได้เข้าใจเขาดีหรอก ไม่กี่วันก่อนเขามาหาฉินเยี่ยนเฉิงที่บ้าน ตอนนั้นฉันอยู่แถวหน้าบันไดแล้วก็ได้ยินพวกเขาคุณกันน่ะ”เฉียวซิงเจียทบทวนความทรงจำพลางว่า “ตอนนั้นฉินเยี่ยนเฉิงถามเขาว่าตอนนี้มีแผนอะไร? เขาบอกว่าตอนนี้เขาหวังว่าจะรักษาอาการป่วยของเธอให้ได้เร็วที่สุด แล้วพอรักษาเธอจนหายดีแล้ว เขาก็จะไม่มายุ่งกับเธออีก”ได้ยินแบบนั้น เสิ่นชิงซูก็เม้มปากเล็กน้อยวันนั้นฟู่ซื

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status