Share

บทที่ 513

Author: หรงหรงจื่ออี
“พอเธอพูดแบบนี้ ฉันก็พอนึกออกลาง ๆ ว่าตอนมัธยมปลายเธอมีกล้องดี ๆ อยู่ตัวหนึ่ง แต่หลังจากนั้นก็ไม่เห็นเธอถ่ายรูปอีกเลย”

“ก็ตอน ม.ห้า นั่นแหละ แค่เรื่องนี้ฉันทะเลาะกับแม่จนแม่โกรธเป็นโรคสโตรค ร่างกายเป็นอัมพาตไปครึ่งซีก โชคดีที่ตอนนั้นส่งโรงพยาบาลช่วยชีวิตไว้ทันเวลา หลังผ่าตัดก็นอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลอยู่พักหนึ่ง โชคดีมากที่ไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไรเหลืออยู่ หลังจากนั้นฉันก็เลยเก็บกล้องตัวนั้นไป แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือแพทย์ของฉัน”

เสิ่นชิงซูไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้ด้วย

การกระทำของแม่เฉียว เธอก็ไม่สะดวกที่จะวิจารณ์

ท้ายที่สุดแล้วนั่นก็คือแม่แท้ ๆ ของเฉียวซิงเจีย

“แล้วตอนนี้เธอวางแผนจะทำยังไงล่ะ?” เสิ่นชิงซูถาม

“ฉันแค่คิดว่าฉันออกจากโรงพยาบาลมาสี่ปีแล้ว ต่อให้กลับไป ก็ต้องใช้เวลาปรับตัวอีกนาน สู้ฉวยโอกาสครั้งนี้ ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง แล้วไล่ตามความฝันอย่างกล้าหาญดีกว่า!”

“ฉันว่าก็ดีนะ” เสิ่นชิงซูสนับสนุนเธอ “จะเรียนสาขาใหม่ หรือจะเรียนรู้ด้วยตัวเองก็ได้ สรุปคือแค่เป็นสิ่งที่เธอชอบ การเรียนรู้ก็จะเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว”

“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน! พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปหากล้องตัวนั้นที่บ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 517

    เมื่อเช้านี้ตอนที่ฟู่ซือเหยียนลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาก็อาเจียนเป็นเลือดอีกแล้วเขากลัวว่าลูกทั้งสองคนจะตกใจ จึงให้ซ่งหลานอินและจางอวิ๋นพาลูกทั้งสองไปเล่นที่โซนเด็กเล่นในหมู่บ้านตอนที่ฉินเยี่ยนเฉิงมาถึง เขานอนพิงอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดเผือด“ฉันบอกนายแล้วว่าอย่าเพิ่งรีบกลับมา นายก็ไม่ฟัง!”ฉินเยี่ยนเฉิงเดินเข้ามา วางกระเป๋าอุปกรณ์ฉุกเฉินลงบนโต๊ะข้างเตียงอย่างแรง “ฟู่ซือเหยียน ชาติที่แล้วนายเกิดเป็นลาหรือไง? นายไม่ได้ป่วยตายหรอก นายจะดื้อด้านจนตายนี่แหละ!”“อย่าพูดไร้สาระน่า ให้น้ำเกลือฉันก่อน”ฉินเยี่ยนเฉิงถลึงตาใส่เขา แล้วเปิดกระเป๋าอุปกรณ์ฉุกเฉินเขาแทงเข็มน้ำเกลือให้ฟู่ซือเหยียนอย่างคล่องแคล่ว แขวนขวดยา แล้วปรับอัตราการไหล“ปรับให้มันหยดช้าหน่อย ถึงยาตัวนี้จะออกฤทธิ์ดี แต่ใช้มากเกินไปก็เป็นภาระต่อหัวใจเหมือนกัน”ฟู่ซือเหยียนค่อย ๆ หลับตาลงของเหลวในยาค่อย ๆ ไหลผ่านสายน้ำเกลือเข้าสู่ร่างกายของเขา ลมหายใจที่ถี่และหนักของเขาค่อย ๆ ผ่อนคลายลงฉินเยี่ยนเฉิงนั่งลงข้าง ๆ จ้องมองใบหน้าของเขาเพียงเดือนกว่า ๆ ฟู่ซือเหยียนก็ผอมลงอย่างเห็นได้ชัด“ฉันได้ยินซ่งหลานอินบอกว่านายไปดูที่ฝ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 516

    เวินจิ่งซีตัวสูงมาก ผู้ชายที่เขาประคองอยู่จึงดูผอมบางไปบ้างและในขณะนี้ ชายขี้เมาคนนั้นกำลังซบไหล่เวินจิ่งซีร้องไห้สะอึกสะอื้น ปากก็พร่ำพูดว่า ‘คุณไม่รักผมแล้ว ทำไมคุณถึงไม่รักผมแล้ว’ อะไรทำนองนี้ซ่งหลานอินเลิกคิ้ว ยื่นริมฝีปากสีแดงสด แล้วผิวปากกวนประสาทออกมา...ฝีเท้าของเวินจิ่งซีชะงักงัน เขาเงยหน้าขึ้นมองทั้งคู่สบตากัน เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว ความรังเกียจที่เขามีต่อซ่งหลานอินในแววตานั้นแม้แต่ความมืดของค่ำคืนก็ไม่อาจปิดบังได้ซ่งหลานอินเห็นอย่างชัดเจน แต่ก็ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆสายตาของเธอกวาดผ่านใบหน้าของชายขี้เมาคนนั้น ก่อนจะย้ายมาที่ใบหน้าของเวินจิ่งซีหญิงสาวเลิกคิ้วเรียวสวยขึ้น มองเวินจิ่งซีด้วยสายตาคลุมเครือ “ที่แท้คุณเวินก็กินเรียบทั้งชายทั้งหญิงเลยเหรอคะ?”เวินจิ่งซี “...ไสหัวไป”“แหม โกรธซะแล้ว!” ซ่งหลานอินผิวปากกวนประสาทอีกครั้ง ดึงประตูรถแล้วก้มตัวเข้าไปนั่งข้างในกระจกฝั่งคนขับเลื่อนลง ซ่งหลานอินยื่นหน้าออกมา แล้วร้องเพลงใส่เวินจิ่งซีเสียงดัง “ความรักต้องการความกล้าหาญจริง ๆ เพื่อเผชิญหน้ากับข่าวลือ~”เวินจิ่งซี “...”บ้าเอ๊ย ยัยโรคจิตซ่งหลานอินสตาร์ตรถ แล้วค่อย

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 515

    โจวป๋อถิงมองซ่งหลานอิน “นอกจากที่ดินผืนนั้นแถบชานเมืองเป่ยแล้ว ฟู่ซือเหยียนยังมีแผนอื่นอีกไหม?”ซ่งหลานอินแกว่งแก้วเหล้าในมือ คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เขาซื้อที่ดินทำสุสานที่ฮวงจุ้ยดีมากให้ตัวเองผืนหนึ่ง แบบนี้นับไหมคะ?”โจวป๋อถิงเลิกคิ้ว “แม้แต่สุสานตระกูลฟู่ก็ไม่ยอมอยู่เหรอ?”“ขอร้องละ!” ซ่งหลานอินกรอกตา “ฟู่ไป๋เซิงกำลังจะขับไล่ฉินฟางออกจากทะเบียนตระกูลอยู่แล้ว แถมยังจะดึงฟู่ซือเหยียนลงจากตำแหน่งเพื่อลูกนอกสมรสอีก คุณคิดว่าหลังจากฟู่ซือเหยียนตาย ฟู่ไป๋เซิงจะยอมให้เขาฝังในสุสานตระกูลฟู่เหรอคะ ต่อให้ฟู่ไป๋เซิงยอม คนหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีอย่างฟู่ซือเหยียนจะยอมเหรอ?”โจวป๋อถิงหัวเราะออกมา อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย“นึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าสุดท้ายฟู่ซือเหยียนจะต้องลงเอยแบบนี้”“เอาล่ะ!” ซ่งหลานอินวางแก้วเหล้าลง เดินไปนั่งข้าง ๆ โจวป๋อถิง ใช้นิ้วเกี่ยวเนกไทของเขา “เรื่องที่ประธานโจวอยากรู้ ฉันก็เล่าให้ฟังหมดเปลือกแล้ว ตอนนี้เรามาคุยเรื่องความร่วมมือของเรากันได้หรือยังคะ?”โจวป๋อถิงรวบเอวบางของเธอ กดร่างนั้นลงบนโซฟา “คุณซ่งอยากจะคุยแบบไหนล่ะ?”“ฉันจะช่วยให้คุณได้ที่ดินผืนนั้นแถบชานเมืองเป่ยมา

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 514

    โจวป๋อถิงโอบเอวบางของซ่งหลานอินแล้วผลักประตูบานหนึ่งเข้าไปในห้องวีไอพีไม่มีคนอื่น บนโต๊ะมีจานผลไม้และขวดเหล้าวางอยู่ประตูห้องที่หนาหนักปิดลง กั้นเสียงอึกทึกจากภายนอกซ่งหลานอินถูกโจวป๋อถิงผลักจนชิดกำแพง มือข้างหนึ่งของเขารวบเอวบางของเธอไว้ ส่วนอีกข้างบีบคางของเธอ ริมฝีปากของเขาโน้มลงมาใกล้...“เดี๋ยวก่อนค่ะ”ปลายนิ้วเรียวงามแตะที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม ริมฝีปากสีแดงสดของซ่งหลานอินเอ่ยขึ้น “ประธานโจวอย่าเพิ่งใจร้อนสิคะ เรามีเวลาทั้งคืนนะคะ!”โจวป๋อถิงหรี่ตาลง “ฟู่ซือเหยียนยอมให้คุณไม่กลับบ้านตอนกลางคืนด้วยเหรอ?”“เขาเหรอ...” ปลายนิ้วของซ่งหลานอินเล่นเนกไทของโจวป๋อถิง “อาการหนักแล้วล่ะ ทุกวันนี้เวลานอนหมดสติอยู่บนเตียงเยอะกว่าเวลาที่ตื่นอีก ฉันกลับไปหรือไม่กลับไป เขาก็ไม่รู้เรื่องหรอก!”เมื่อได้ยินดังนั้น โจวป๋อถิงก็เลิกคิ้ว “ฟู่ซือเหยียนป่วยหนักจริง ๆ เหรอ?”ซ่งหลานอินหัวเราะเบา ๆ พลางมองเขา “ประธานโจวก็ได้ยินข่าวมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ ทำไมยังไม่เชื่อฉันอีกล่ะ?”“ก็ยากที่จะเชื่อจริง ๆ” โจวป๋อถิงหัวเราะ แว่นตาของเขาสะท้อนแสงเย็นเยียบ “ยังไงซะนั่นก็คือผู้ชายที่กุมเส้นเลือดใหญ่ทางเศรษ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 513

    “พอเธอพูดแบบนี้ ฉันก็พอนึกออกลาง ๆ ว่าตอนมัธยมปลายเธอมีกล้องดี ๆ อยู่ตัวหนึ่ง แต่หลังจากนั้นก็ไม่เห็นเธอถ่ายรูปอีกเลย”“ก็ตอน ม.ห้า นั่นแหละ แค่เรื่องนี้ฉันทะเลาะกับแม่จนแม่โกรธเป็นโรคสโตรค ร่างกายเป็นอัมพาตไปครึ่งซีก โชคดีที่ตอนนั้นส่งโรงพยาบาลช่วยชีวิตไว้ทันเวลา หลังผ่าตัดก็นอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลอยู่พักหนึ่ง โชคดีมากที่ไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไรเหลืออยู่ หลังจากนั้นฉันก็เลยเก็บกล้องตัวนั้นไป แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือแพทย์ของฉัน”เสิ่นชิงซูไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้ด้วยการกระทำของแม่เฉียว เธอก็ไม่สะดวกที่จะวิจารณ์ท้ายที่สุดแล้วนั่นก็คือแม่แท้ ๆ ของเฉียวซิงเจีย“แล้วตอนนี้เธอวางแผนจะทำยังไงล่ะ?” เสิ่นชิงซูถาม“ฉันแค่คิดว่าฉันออกจากโรงพยาบาลมาสี่ปีแล้ว ต่อให้กลับไป ก็ต้องใช้เวลาปรับตัวอีกนาน สู้ฉวยโอกาสครั้งนี้ ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง แล้วไล่ตามความฝันอย่างกล้าหาญดีกว่า!”“ฉันว่าก็ดีนะ” เสิ่นชิงซูสนับสนุนเธอ “จะเรียนสาขาใหม่ หรือจะเรียนรู้ด้วยตัวเองก็ได้ สรุปคือแค่เป็นสิ่งที่เธอชอบ การเรียนรู้ก็จะเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว”“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน! พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปหากล้องตัวนั้นที่บ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 512

    “อืม เสี่ยวเนี่ยนอันอยู่ที่นี่ ฉันจะอยู่ที่นี่ เด็กทั้งสองคนจะได้เจอหน้าพ่อแม่ได้ตลอดเวลา”“เธอก็ยังคิดถึงแต่เรื่องลูกสินะ!” น้ำเสียงของเฉียวซิงเจียเต็มไปด้วยความจนใจ “ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสี่ยวซิงเฉินยังเล็กอยู่หรือเปล่านะ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีความรับผิดชอบต่อเขาเลย...ช่วงนี้ฉันถึงขั้นอยากจะเลิกให้นมแม่แล้ว อาซู ฉันไม่อยากเป็นแม่บ้านจริง ๆ”“การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ คนเป็นแม่ก็จะเหนื่อยหน่อย”“จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่ปัญหาเรื่องเหนื่อยหรือไม่เหนื่อยหรอก” เฉียวซิงเจียพูด “นอกจากการให้นมเสี่ยวซิงเฉิน กอดเขาเล่นกับเขาบ้างเป็นครั้งคราว เรื่องอื่น ๆ ก็มีพี่เลี้ยงเด็กกับฉินเยี่ยนเฉิงจัดการให้หมด ตั้งแต่เสี่ยวซิงเฉินเกิดมาจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่เคยเปลี่ยนแพมเพิสให้เขาสักผืนเลย ถ้าตอนนี้เธอให้ฉันไปเปลี่ยนแพมเพิสให้เขา ฉันว่าฉันคงทำไม่เป็นแน่ ๆ”“หมอฉินเป็นพ่อที่ดีและมีความรับผิดชอบมากคนหนึ่งเลยนะ” เสิ่นชิงซูจิ้มหน้าผากเธอ “เพราะฉะนั้นเธอก็อย่าไปดุเขาบ่อยนักเลย ฉันดูออกว่าในใจเธอก็ชอบเขา เธอก็แค่ถือดีว่าเขาตามใจเลยเหวี่ยงใส่เขาน่ะสิ!”“เขาสมควรโดนแล้ว!” เฉียวซิงเจียพูดปากแข็ง “ต่อให้ฉันชอบ ก็แค

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status