บทที่ 66  

คฤหาสน์เหยาเยว่

ฟู่ซืออวี่งอแงอยากปั้นตุ๊กตาหิมะ แต่เพราะร่างกายของโจวอวี๋ชูอ่อนแอมากจึงออกไปเล่นกับเขาไม่ได้ ฟู่ซือเหยียนจึงต้องออกโรงเอง

โจวอวี๋ชูนั่งอยู่ในห้องซันรูมชั้นสองกำลังมองดูสองพ่อลูกเล่นกันอย่างอบอุ่น ความอ่อนโยนและพึงพอใจเอ่อล้นออกมาทางสายตา

ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะน้ำชาไม้สั่นขึ้นมา

เป็นโทรศัพท์ของฟู่ซือเหยียน

โจวอวี๋ชูเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เห็นว่าเป็นสายเข้าจากฉินเยี่ยนเฉิง เธอก็ชะงักไปเล็กน้อย

คิดถึงคลิปที่เห็นในโซเชียลเมื่อครู่นี้ขึ้นมา โจวอวี๋ชูก็เหลือบสายตามองฟู่ซือเหยียนที่อยู่ในสวนหน้าบ้านแวบหนึ่ง

จากนั้น เธอก็วางโทรศัพท์มือถือคืนกลับไปบนโต๊ะเหมือนเดิม ก่อนจะยกชาดอกไม้ที่วางอยู่ด้านข้างขึ้นมา จิบละเลียดอย่างผ่อนคลายสบายใจ

......

ภายในโรงพยาบาล ฉินเยี่ยนเฉิงกดโทรไปห้าสายติดกันแล้วก็ยังไม่มีคนรับ

“แปลกแฮะ ทำไมซือเหยียนก็ไม่รับสาย?”

“เขาคงไม่ได้จงใจไม่รับสายหรอกนะ?” เฉียวซิงเจียพูดอย่างร้อนใจ “สงสัยจะเดาออกว่าคุณโทรหาเพราะเรื่องอาซูแน่เลยถึงได้จงใจไม่รับสายแบบนี้!”

“ซือเหยียนไม่ใช่คนแบบนี้” ฉินเยี่ยนเฉิงตอบอย่างมั่นใ