#3 คุณนายครับ ผมขอ...

"น้องวิน!"

"คุณนาย!"

ขวัญรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวเมื่อเด็กหนุ่มที่เพิ่งออกมาจากห้องข้างๆ คือคนที่เธอรู้จัก เพราะมาวินคือหนุ่มนักศึกษาที่อาศัยอยู่คอนโดเดียวกันแถมยังอยู่ห้องติดกันด้วย แน่นอนว่าเขาก็จำเธอได้เพราะทั้งคู่มักจะทักทายกันเป็นประจำตอนเจอกันที่คอนโดบ่อยๆ และเขายังชอบหยอกล้อเธอด้วยการเรียกว่าคุณนายอีกด้วย

"ขวัญรู้จักเหรอครับ?" ชายแก่ที่ยืนข้างๆ หันมากระซิบถามเบาๆ

"ปะ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร รีบไปกันเถอะ"

ขวัญจับมือชายแก่เดินหนีเลี่ยงออกไปด้วยความรีบร้อน ปล่อยให้มาวินยืนคิดอะไรเงียบๆ จนคุณนายเดินลับออกไปเขาก็หันไปคุยกับน้องคู่ขา

"ตอนอยู่ในห้องเมื่อกี้ น้องได้ยินใช่ไหม ว่าห้องข้างๆ พวกนั้นครางตอบพวกเรายังไง"

"อืมมม เหมือนเค้าพูดว่า.. พี่ก็พาชู้มาเอาเหมือนกัน.. แบบนี้มั้งคะ.. พี่วินรู้จักเหรอ?"

"หึหึ.. ฮ่าๆ.. เจอแล้ว.."

"เจออะไรคะ?"

มาวินเปิดประตูห้องอีกครั้งแล้วจับแขนน้องดึงตามเข้าไปในห้อง กดให้เธอลงนั่งคุกเข่าแล้วถลกกางเกงตัวเองลงปล่อยแท่งเอ็นขนาดยาวออกมา ทิ่มเข้าไปที่หน้าจนน้องอ้าปากรับแทบไม่ทัน พอมันเข้าไปได้ก็จับหัวเธอโขกจนน้องหลับตาแน่น

"ซี้ดดดด.. เจอแล้ว เรื่องน่าสนุกที่อยากลองทำ.. อูยยยย คอยก่อนเถอะ.. คุณนายขวัญ"

***************

เวลาผ่านไปสองวันด้วยความกระวนกระวายใจในอกของคุณนายขวัญ เธอพยายามคิดหาข้อแก้ตัวหลายๆ แบบ ในกรณีที่เด็กหนุ่มข้างห้องเอาความลับมาบอกกับสามี เธอพยายามสังเกตอาการของสามีตลอดว่ามีท่าทีอะไรเปลี่ยนไปรึเปล่าแต่ก็ยังดูปกติทุกอย่าง แม้ว่าจะยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็อดกังวลไม่ได้จนต้องลองถามเขาดู

"คือ... ช่วงนี้พี่ได้เจอน้องวินที่อยู่ห้องข้างๆ รึเปล่าคะ?"

"วินเหรอ?.. เมื่อวานตอนเย็นก็เจอนะ ทำไมเหรอ?"

"มะ ไม่มีอะไรค่ะ.. คือ.. เมื่อวานขวัญจัดของเสียงดังนิดหน่อย เลยแอบกลัวว่าเขาจะรำคาญ.. วินได้.. พูดอะไรกับพี่ไหมคะ?"

"ก็ทักทายปกตินะ พี่กำลังกลับเข้าคอนโด เค้าก็กำลังจะออกไปซ้อมกีฬามั้ง"

"ค่ะ..."

"อ่อ แต่ดูมีอะไรแปลกๆ อยู่นะ"

"อะไรคะ! เค้าพูดว่าอะไรบ้าง"

"ไม่ได้พูดอะไรหรอก.. แค่มองพี่แล้วยิ้มแปลกๆ น่ะ.. แค่นั้นแหละ"

"........."

"อะไรกัน เกรงใจข้างห้องขนาดนี้เลยเหรอ ขวัญทำเสียงดังขนาดนั้นเชียว?.. ไว้เจอกันอีกทีพี่จะขอโทษแทนให้ละกันนะ"

"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวขวัญจัดการเองค่ะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก.. กินข้าวกันดีกว่านะ"

แม้ว่าความลับของเธอจะยังไม่ถูกเปิดเผย แต่การที่สามีพูดแบบนั้นยิ่งทำให้ขวัญไม่สบายใจกว่าเดิม เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กหนุ่มคิดอะไรและจะทำอะไรต่อ ตอนนี้เธอรู้อย่างเดียวว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้แน่ใจว่าจะรักษาชีวิตคู่ให้เป็นปกติต่อไปให้ได้

.

.

.

วันต่อมา หลังจากที่สามีออกไปทำงานแล้วขวัญก็ลงไปนั่งเล่นอยู่ที่ล็อบบี้คอนโด รออยู่พักใหญ่ก็เห็นมาวินเดินออกมาจากลิฟท์โดยแต่งตัวเหมือนกำลังจะไปเรียน เธอรีบลุกเดินเข้าไปหยุดเขาไว้

"หวัดดีค่ะน้องวิน.. เอ่อ.. พอจะมีเวลาคุยกันหน่อยไหมคะ?"

"ครับคุณนาย.. มีอะไรรึเปล่าครับ"

แม้เขาจะคุยเหมือนปกติแต่เธอรู้สึกได้ถึงสายตาที่เปลี่ยนไป แววตาเขาที่จ้องมองแทะโลมไปทุกส่วนของร่างกายบ่งบอกอย่างชัดเจนว่ากำลังคิดอะไร และมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะหลังจากได้รู้ความลับสุดเสียวนั่นแล้ว มาวินก็มองคุณนายขวัญแบบเดิมไม่ได้อีกต่อไป

เขามองปากที่เติมลิปสีหวาน.. หน้าอกที่ซ่อนอยู่ในเสื้อยืด.. เลื่อนลงไปมองช่วงล่างที่อยู่ในกางเกงขายาวด้วยความเสียดายเพราะไม่ได้เห็นขาขาว เขามองเธอแล้วคิดภาพจินตนาการตามว่าร่างกายที่เห็นตรงหน้านี้หากจับแก้ผ้าแล้วพาขึ้นเตียงจะเป็นยังไง สีหน้าสุดหื่นที่ปิดไม่มิดของเขาทำให้ขวัญถึงกับขนลุกแล้วยกสองแขนขึ้นมากอดอกบังเอาไว้

"คะ คือ.. เรื่องเมื่อวันนั้นอะค่ะ.."

"อ๋อออ เรื่องที่โรมแรม"

"อย่าพูดอะไรตรงนี้นะ!...... ขึ้นไปข้างบนเถอะ"

"ถ้าเป็น.. เรื่องนั้น.. คุณนายไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมไม่เอาไปพูดกับใครแน่ๆ สบายใจได้"

"แต่... ช่างเถอะค่ะ ขึ้นไปคุยกันข้างบนดีกว่า พี่อยากเคลียร์ให้มันจบๆ"

ขวัญรีบกดลิฟท์เปิดแล้วเดินเข้าไปรอด้านใน มาวินเลยเดินตามเข้าไปแล้วกดหมายเลขชั้นที่ห้องพวกเขาอยู่ พอประตูลิฟท์ปิดเขาก็หันไปมองแทะโลมเธอแบบไม่มีความเกรงใจอีกครั้ง ขวัญถึงกับต้องกอดอกแน่นแล้วขยับตัวหนีไปยืนจนชิดติดมุม

"ไม่ต้องกลัวผมขนาดนั้นก็ได้นะครับ"

"กะ ก็เล่นจ้องกันแบบนี้จะไม่ให้กลัวได้ยังไง.. อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ"

"ผมไม่แตะตัวคุณนายหรอกครับ คุยกันสบายๆ เถอะ"

"จริงนะ..."

"แน่นอนครับ ผมไม่หาเรื่องโดนตบหรอกน่า เราเป็นเพื่อนบ้านกันยังต้องเจอกันอีกนานนะครับ"

ขวัญทำใจดีสู้เสือค่อยๆ ลดมือที่ป้องกันตัวลงแต่ก็ยังไม่กล้าหันไปมองเพราะยังรู้สึกได้ถึงสายตาของเขาทิ่มแทงไปทั้งตัวอยู่

"ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าคุณนายจะส่งเสียงหวานๆ น่าฟังแบบนั้นได้เหมือนกัน"

"กะ ก็เด็กของเธอนั่นแหละ ร้องยังกับจะตายให้ได้ ยั่วกันขนาดนั้นมันก็ต้องมีหลุดกันบ้างสิ"

"ฮ่าๆๆ ผมคงจะทำเกินไปหน่อยจริงๆ สินะ แต่เห็นแล้วมันอดไม่ได้นี่นา"

ขวัญนึกตามแล้วก็หลุดขำออกมาแบบไม่มีเหตุผลทำให้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้นบ้าง มาวินเลยอมยิ้มแล้วหันกลับไปมองข้างหน้าปล่อยให้เธอได้ตั้งสติ

"ผมพูดจริงๆ นะ ผมไม่มีความคิดจะใช้เรื่องนี้แบล็คเมล์คุณนายหรอก เรื่องที่เกิดขึ้นที่นั่นยังไงสามีคุณนายก็ไม่มีทางรู้จากปากผมแน่นอน"

"เธอ...... พูดจริงๆ ใช่มั้ย?.. พี่เชื่อใจเธอได้แน่นะ ช่วยเก็บเป็นความลับทีนะคะ"

มาวินตั้งใจอย่างที่พูดจริงๆ เพราะเขาไม่ชอบที่จะบังคับขืนใจผู้หญิงอยู่แล้ว สิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือเปิดเกมส์ล่าเหยื่อแบบตรงไปตรงมา อย่างน้อยเขาก็รู้แล้วว่าคุณนายสาวคนนี้ยังมีความต้องการในระดับที่ถึงกับยอมเล่นชู้ชายแก่ขนาดนั้น ยังไงเขาที่หนุ่มกว่าและดูน่ากินกว่าก็มีแต้มต่อ เขาเลยอยากสนุกกับการหาวิธีต้อนให้เธอสมยอมด้วยตัวเอง

"พูดจริงสิครับ.. แต่ผมคงมองคุณนายแบบเดิมไม่ได้อีกแล้วนะ.. อย่างน้อยก็ทนสายตาผมหน่อยละกัน"

"ชิ.. ถ้าแค่มองล่ะก็.. อยากมองแบบไหนก็มองไปเถอะ"

"คุณนายพูดแล้วน้าาา.. งั้นผมไม่เกรงใจละครับ"

คราวนี้เขาขยับไปยืนหน้าเธอในระยะประชิดแล้วก้มลงมองตามร่างกายไปทุกส่วนแบบหยอกเล่น คุณนายขวัญถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วรีบผลักตัวเขาออก พอประตูลิฟท์เปิดเธอก็เดินออกไปเป็นคนแรก มาวินเดินตามหลังไม่ห่างโดยสายตายังจ้องติดอยู่กับก้นกลมที่ขยับตามจังหวะการเดิน เขาแอบพูดเบาๆ จากข้างหลังให้เธอได้ยินคนเดียว

"มองจากข้างหลังเนี่ย.. คุณนายทำให้ผมใจสั่นเลยล่ะ"

"ทำไมเหรอ.." ขวัญรู้สึกได้ทันทีว่าเขามองแล้วคิดอะไร นั่นทำให้เธอแอบใจหวิวและเผลอกระซิบตอบกลับ

"จำได้ใช่ไหมว่าวันนั้นคุณนายครางว่ายังไง.. ผมอยากเป็นคนทำให้คุณนายครางแบบนั้นบ้างจัง"

ภาพคืนนั้นลอยขึ้นมาในหัวคุณนายขวัญทันที เธอจำได้ว่ากำลังคลานสี่ขารับรสเสียวจากด้านหลังแล้วครางโต้ตอบกับห้องข้างๆ อย่างเร่าร้อน คำพูดของเด็กหนุ่มทำให้เธอแอบคิดขึ้นมาว่าถ้าเปลี่ยนตัวจากชู้แก่เป็นเด็กหนุ่มคนนี้จะเป็นยังไง แต่ก็ต้องกลืนน้ำลายเพื่อห้ามใจหยุดไว้แค่นั้น

"วิน... เธอพูดแบบนี้กับพี่ไม่ได้นะ" แม้จะบอกปัดแต่เธอกลับเดินช้าลงเมื่อเข้าใกล้ถึงหน้าห้องตัวเอง

"แล้วคุณนายไม่อยากรู้บ้างเหรอ ว่าผมทำให้น้องครางขนาดนั้นได้ยังไง"

"......ไม่ค่ะ ..ไม่อยากรู้"

ขวัญเดินมาถึงหน้าห้องของมาวินแล้วหยุดยืนนิ่งโดยไม่ยอมหันกลับไปมองเพราะยังไม่กล้าสู้สายตาโลมเลียของเด็กหนุ่ม ความคิดในใจกำลังต่อสู้กันอย่างหนักเพราะแม้รู้ว่าควรจะรีบกลับเข้าห้องตัวเองแล้วปล่อยให้เรื่องนี้จบ แต่อีกใจก็ยังอยากรอลุ้นว่าเขาจะพูดอะไรต่อ

และเหมือนมาวินจะเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี เขาเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ หูเธอแล้วกระซิบเบาๆ

"คุณนายครับ.. ผมมีอะไรอยากจะขอ"

"........." เธอไม่ยอมตอบแต่ก็ไม่ได้หนีไปไหน

"คุณนายช่วยเปลี่ยนใส่ชุดที่มัน...... เห็นอะไรมากกว่านี้ แล้วเข้ามาหาผมที่ห้องได้ไหมครับ"

"แต่เมื่อกี้เธอบอกว่า.."

"ผมจะไม่แตะตัวคุณนายแน่นอน ผมสัญญา.. แต่ขอผมได้มองชัดๆ.. ให้ได้เก็บเอาไปฝันบ้าง.. ถือว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ผมจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ.. นะครับ"