บทที่ 2

ในใจเย่ซิงหยวี่ขมขื่นเล็กน้อย

เธอหยิบเสื้อผ้าสีเข้มจากห้องแต่งตัว พอเดินกลับมาที่ห้อง ก็ได้ยินเขาคุยโทรศัพท์อยู่

"อย่ากลัวนะ ให้ป้าเฉินดูแลคุณหน่อย ผมจะมาเดี๋ยวนี้" เสียงที่คุณลุงพูดทางโทรศัพท์ เป็นความอ่อนโยนที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน

เย่ซิงหยวี่หยุดเดิน ความหวานในใจก็หายไปหมดทันที

"คุณลุง" เธอตะโกนเรียกและถามอย่างลองใจว่า "เป็นโทรศัพท์จากใครล่ะ"

เฟิงป๋อเหยียนมองเธอแวบหนึ่ง ความสูงเกือบถึง1.9 เมตรทําให้คนรู้สึกกดขี่มาก เขาพูดเป็นเสียงเย็นชาว่า "ไม่มีใคร"

"เป็นผู้หญิงเหรอ?"

"ไม่เกี่ยวกับคุณ" พูดจบ เขาก็ดึงเสื้อผ้าในมือเธอไปใส่แล้ว

ปกติ เขาให้เธอใส่ให้เขาทั้งหมด

เมื่อผู้ชายตกหลุมรักผู้หญิงคนอื่นแล้ว ก็จะเริ่มต่อต้านภรรยาของตัวเองแล้วใช่ไหม?

ท้องของเย่ซิงหยวี่ก็เริ่มชักอีกครั้ง

ดูเหมือนว่าเป็นโรคกระเพาะอาหารจริงๆ

ทั้งปวดแน่นและอึดอัด

เฟิงป๋อเหยียนสวมเสื้อผ้าและหันหลังเดินออกไป

ในใจของเย่ซิงหยวี่เต็มไปด้วยความรู้สึกวิกฤต สัมผัสที่6ของผู้หญิงนั้นแม่นยํามากเสมอ เธอวิ่งตามไปที่ประตูและถามเขาว่า “คุณลุง ฉันรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย คืนนี้คุณอย่าไปได้ไหม”

เฟิงป๋อเหยียนหันกลับมา

ใบหน้าของเขาหล่อเหลามาก แต่ริมฝีปากบางมาก เป็นคนไร้ความปราณีตั้งแต่เกิด "ถ้าไม่สบายก็ให้ป้าหยวีนติดต่อหมอครอบครัวมา อีกอย่าง ช่วงนี้ผมจะไม่กลับมาแล้ว"

พูดจบ เขาก็เดินลงบันได

ในแสงรัศมีสีส้ม เงาของเขายิ่งเดินยิ่งไกล

ทันใดนั้นเย่ซิงหยวี่ก็เคลิบเคลิ้มเล็กน้อย ราวกับว่าเธอไม่เคยเข้าไปในหัวใจของเขา

ทันใดนั้น ท้องของเธอก็คลื่นไส้ เธอวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ และอาเจียนอาหารที่กินในคืนนี้ออกมาทั้งหมดต่อหน้าชักโครก

หลังจากนั้นก็เกิดอาการปวดอย่างรุนแรง

หน้าเธอซีดมาก พยายามขึ้นไปนอนบนเตียง

แต่ความเจ็บปวดรุนแรงครั้งที่สองโจมตีมาทันที

เธอวิ่งเข้าไปในห้องน้ำอีก อาเจียนแค่น้ำดีที่ขมออกมา มันเป็นสีเขียว นี่ไม่ใช่การตั้งครรภ์ แต่เป็นอาหารเป็นพิษ!

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาป้าหยวีนอย่างอ่อนแรง “ป้าหยวีน ฉันปวดท้องมาก ช่วยพาฉันไปโรงพยาบาลค่ะ”

ป้าหยวีนรีบวิ่งขึ้นมาจากชั้นล่าง และเห็นเย่ซิงหยวี่นอนอยู่บนพรมด้วยเปียกไปทั้งตัว จึงรีบติดต่อคนขับ และพาเย่ซิงหยวี่ไปโรงพยาบาลด้วยกัน

เมื่อถึงโรงพยาบาล ป้าหยวีนก็พยุงเย่ซิงหยวี่เข้าไปในแผนก

หมอฉีดยาแก้ปวดให้เธอ แล้วให้เธอไปทำการอัลตราซาวด์เพื่อดูว่าเป็นถุงน้ำดีอักเสบเฉียบพลันหรือกระเพาะอาหารอักเสบ

พอฉีดยาแก้ปวดไป ท้องก็ไม่เจ็บไปชั่วคราว จิตใจของเย่ซิงหยวี่ก็ฟื้นขึ้นมาก

ป้าหยวีนส่งเธอไปที่ห้องอัลตร้าซาวด์ แต่กลับได้เจอคนหนึ่งที่ไม่คาดคิด คือ คุณเฟิงของพวกเขา เฟิงป๋อเหยียน

"คุณเย่ เป็นคุณเฟิงนะ!" ป้าหยวีนทำหน้าดีใจ

เย่ซิงหยวี่มองไป ชายหล่อเหลาในชุดสูทและรองเท้าหนังที่ยืนอยู่ไม่ไกล จะไม่ใช่คุณลุงแล้วจะเป็นใครได้อีกล่ะ

เธอดีใจขึ้น และกำลังจะตะโกนเรียกเขา ก็ได้เห็นผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

ผู้หญิงคนนั้นเดินออกมาจากห้องอัลตร้าซาวด์ด้วยพยุงเอว ถือใบแจ้งความอยู่ในมือ "ป๋อเหยียน หมอบอกว่าลูกไม่เป็นไร"

ใบหน้าที่เย็นชาของเฟิงป๋อเหยียนอ่อนลงทันที "งั้นก็ดี ครั้งต่อไปต้องกินอาหารให้ระวังหน่อย คุณท้องแล้ว หลายสิ่งหลายอย่างไม่สามารถกินได้ตามสบาย โดยเฉพาะปู ธาตุหนาวมาก"

"รู้แล้ว คราวหน้าจะไม่กล้ากินปูแล้ว" ผู้หญิงยิ้มอย่างอ่อนโยนมาก

เย่ซิงหยวี่อึ้งอยู่ที่เดิม

แววตาเปลี่ยนจากความสุขกลายเป็นไม่กล้าเชื่อ จ้องเขม็งผู้หญิงคนนั้น

เธอสวมกระโปรงสุภาพสตรีสีอ่อน มีใบหน้าที่สวยงาม ผมสีดํา ดวงตาใส อารมณ์เย็นและมีเสน่ห์