บทที่ 6

เย่ซิงหยวี่ตายใจแล้ว ดวงตามืดมนไม่มีความสดใส "ฉันไม่ได้เล่นลูกไม้ เฟิงป๋อเหยียน ฉันพูดจริง ๆ นะ การแต่งงานที่ไม่มีความรักสองปี ฉันทนไม่ไหวแล้ว"

มากกว่า 700 วัน เธอเปลี่ยนจากความหวังไปสู่ความตายใจอย่างสมบูรณ์ ชีวิตแบบนี้เธอทนไม่ไหวแล้ว

"หรือคุณลืมไปแล้วว่า เมื่อสองปีก่อน เป็นเย่ซื่อหัวส่งคุณมาที่เตียงของผมเอง?"

ดวงตาของเฟิงป๋อเหยียนมืดครึ้ม และพูดต่อว่า "เขาบังคับให้ผมแต่งกับคุณด้วยความพยายามอย่างหนัก แต่ตอนนี้คุณกลับบอกว่าจะหย่า เย่ซิงหยวี่ คําพูดนี้คุณเองจะเชื่อตัวเองไหม"

"ที่โกรธก็ต้องพอประมาณ ที่ผู้หญิงชอบหาเรื่องมากเกินไป ผู้ชายจะเบื่อ"

เมื่อสองปีก่อน เย่ซื่อหัวส่งเธอไปที่เตียงของเฟิงป๋อเหยียนจริง ๆ

ตอนนั้นบริษัทของเย่ซื่อหัวเกิดปัญหา

เขามีลางสังหรณ์ว่าตัวเองจะติดคุก กลัวว่าศัตรูจะมาแก้แค้นลูกสาว จึงส่งเย่ซิงหยวี่ไปที่เตียงของเฟิงป๋อเหยียน และยังชักนักข่าวกับคนของตระกูลเฟิงมา บังคับให้เฟิงป๋อเหยียนแต่งงานกับเย่ซิงหยวี่

เย่ซื่อหัวถือความลับของเฟิงหัวกรุ๊ปอยู่ในมือ เขาขู่เฟิงป๋อเหยียนว่า จะเปิดเผยความลับของเฟิงหัวกรุ๊ปไป ถ้าเขาไม่ปกป้องเย่ซิงหยวี่

ดังนั้น การแต่งงานครั้งนี้ถูกคิดร้ายโดยเย่ซื่อหัว

เฟิงป๋อเหยียนมีความเกลียดชังในใจ

คืนแรกของการแต่งงาน เขาก็เตือนเธออย่างเย็นชาว่า "เย่ซิงหยวี่ คุณเป็นคนที่พ่อคุณส่งมาให้ผม ในอนาคตคุณจะต้องไถ่บาปอยู่ข้าง ๆ ผม ต้องเชื่อฟังผมให้ดี ห้ามต่อต้านผม"

ปีนั้น เย่ซิงหยวี่อายุ 20 ปี กําลังเรียนอยู่ปีสอง

เธอกลัวมากและพยักหน้าด้วยตาแดง "ฉันรู้แล้วคุณลุง"

"ห้ามเรียกผมว่าคุณลุง!" เฟิงป๋อเหยียนตําหนิเธอด้วยสีหน้าเย็นชา

"ขอโทษค่ะ ฉันจะระวังในวันหลัง"

เมื่อนึกถึงอดีต ดวงตาของเย่ซิงหยวี่ก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศก

เย่ซิงหยวี่ไม่ได้เกลียดพ่อ เธอรู้ว่าพ่อให้เธอแต่งงานกับเฟิงป๋อเหยียนเพื่อปกป้องเธอ

2 ปีแล้ว

ตอนนี้พ่ออยู่ในคุก อีกไม่กี่ปีก็จะปล่อยตัวออกมาได้แล้ว

"ฉันรู้ว่าในปีนั้นคุณไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับฉัน มีความเกลียดชังในใจ ตอนนี้ฉันจะปล่อยให้คุณเป็นอิสระ" เธอเปิดปาก แม้ว่าเธอจะเกลียดเขาที่นอกใจ แต่ก็ขอบคุณเขาที่ปกป้องเธอเป็นเวลา 2 ปี

เฟิงป๋อเหยียนมองเธออย่างเย็นชา ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็หัวเราะอย่างเย็นชา "เย่ซิงหยวี่ แค่บริษัทของคุณ ตอนนี้ไม่ได้กําไรแม้แต่บาทเดียว หลังจากหย่าแล้ว จะเลี้ยงตัวเองได้หรือ"

เธอเปิดบริษัทกับซูเหยียนเหยียน กําลังเริ่มต้นธุรกิจอยู่ ยังไม่ได้เริ่มทํากําไร

"การเริ่มต้นธุรกิจจะหาเงินได้ตั้งแต่เริ่มต้นได้อย่างไร มันต้องใช้เวลา ฉันรู้ว่าฉันยังไม่ได้หาเงินในตอนนี้ แต่ฉันจะพยายาม เฟิงป๋อเหยียน ฉันเรียนจบแล้ว เติบโตแล้ว ไม่ต้องการความปกป้องจากคุณแล้ว"

เฟิงป๋อเหยียนขมวดคิ้วแน่น "เป็นแบบนี้หรือ ใช้ผมก็เสร็จแล้วก็อยากหย่าแล้ว เย่ซิงหยวี่ ในโลกจะมีเรื่องดี ๆ แบบนี้เหรอ เมื่อครอบครัวของคุณต้องการผม ก็บังคับให้ผมแต่งงานกับคุณ ตอนนี้ไม่ต้องการแล้ว ก็อยากให้ผมหย่าเหรอ"

"ฉันยอมรับว่าเรื่องนี้พ่อฉันทําผิดไปแล้ว แต่สองปีนี้ฉันไม่ได้ชดใช้หรือ ที่คุณพูดอะไร ฉันก็เชื่อฟังทั้งหมด ไม่เคยต่อต้านคุณ และคุณไม่อยากได้อิสรภาพหรือ ผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกของคุณมีท้องแล้ว คุณไม่อยากให้ให้สถานะกับเธอและลูกเหรอ"

"เรื่องของผม ไม่ต้องการให้คุณมาถาม" เสียงของเขาทุ้มและเย็น

เย่ซิงหยวี่หุบปาก

ใช่ เรื่องของเขา ไม่เคยอนุญาตให้เธอไปถามเลย

เย่ซิงหยวี่หันหลังและออกจากห้อง

หน้าของเฟิงป๋อเหยียนมืดลง ดึงเธอกลับไป กดบนเตียงและติดอยู่ในอ้อมแขน ดวงตาที่เหมือนเหยี่ยวจ้องเขม็งเธออยู่

เย่ซิงหยวี่ตกใจ "คุณทําอะไร"

"คุณบอกว่าคุณรักผมไม่ใช่เหรอ สารภาพกับผมทุกวันเลย" สีหน้าเขาเผยความโกรธเล็กน้อย "แค่ยอมดูผมแต่งงานกับคนอื่นแบบนี้เหรอ ไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจเหรอ"

เย่ซิงหยวี่หลุบตาลง พูดเบา ๆ ว่า "ไม่แล้ว"

แม้จะไม่สบายใจ แต่จะเลิกชอบเขาอีกเลย