Share

ตอนที่ 5 - กระแสดราม่า 100%

Author: Pam18
last update Last Updated: 2025-05-23 20:00:36

ตอนที่ 5

กระแสดราม่า

100%

-------------------------

//สายฟ้าเป็นไรมากป่ะ//

มาอีกแล้วจ้า! มาอีกแล้วววววว แอดขอสารภาพเลยว่าตอนดูคลิปน้ำตาแอดไหลแบบหยุดไม่อยู่ หดหู่ใจเหลือเกิน ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะใจคอโหดร้ายจนไม่หลงเหลือความเป็นคน

เอาเป็นว่าดูกันเอาเองแล้วก็ตัดสินใจให้ดีกว่าใครกันแน่ที่เลวร้าย คลิปนี้มีพลเมืองดีถ่ายไว้ได้เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

#แนบคลิปวิดีโอ

ช็อกโกแลตบานาน่า : อื้อหือ คนรักหมาอย่างผมรับไม่ได้อย่างแรง ตอนแรกก็เฉย ๆ เพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่ถึงขั้นทำแบบนี้กับสัตว์ผมว่าจิตไม่ปกติแล้วนะครับ

เพชร กะรัตเพชร : แบบนี้เราสามารถแจ้งความหรือหน่วยงานไหนได้ไหม เขามีกฎหมายคุ้มครองสัตว์อยู่หนิ กล้าทำได้ไง

เปาบุ้นจิ้นชอบกินไข่เต่า : ลูกหมา!!! เหี้ยค่ะ เหี้ยมาก เหี้ยเลย ในหัวมีแต่คำว่าเหี้ย วอนแอดมินเปลี่ยนชื่อเพจเถอะค่ะ ได้โปรดใช้ชื่อว่า "สายฟ้ามึงเป็นเหี้ยไรมากป่ะ พ่อแม่ไม่รักหรอ" ทีเถอะค่ะ กับสัตว์มึงก็ไม่เว้นไอ้เวรตะไล

อิง ภัทรธิดา : เรื่องพี่ซันดูเบาไปเลย

ลิน เมษายน : ฉันว่าเข้าเค้าแล้วแหละ ที่ว่าหมอนี่ใส่ร้ายพยายามทำให้ซันดูเป็นคนไม่ดี ก็ดูนิสัยมันดิ

วิล คเชนทร์ : แค่นี้ก็ดราม่า ลูกหมามันไม่ตายสักหน่อย

ชีพ ชีวา : คนเรามันก็ผิดพลาดกันได้ป่ะ ด่าคนอื่นเหมือนตัวเองไม่เคยทำผิด

แทค ชาติไทย : เรื่องแค่นี้เอง อย่างว่าแหละคนไทยชอบดราม่า นิดหน่อยก็ไม่ปล่อยผ่าน

--------

"นิดหน่อยบ้าอะไรล่ะ"

ซุปไก่เผลอพูดออกมาอย่างลืมตัว นั่งไล่อ่านคอมเมนต์เรื่อย ๆ หลัง ๆ เริ่มมีคนเข้ามาเมนต์แบบไม่สนโลกราวกับเข้าข้างสายฟ้า

"จ้างมาเมนต์เปล่าวะ หรือว่าคิดกันแบบนี้จริง ๆ"

ถึงอย่างนั้นก็มีคนเข้าไปต่อว่าคอมเมนต์พวกนั้นแทนแล้ว ด้วยความที่เป็นเพจสาธารณะยอดคนดูจึงเยอะจนเธอตกใจ ยอดไลก์พอ ๆ กัน และยอดแชร์ปาไปหนึ่งหมื่นกว่า

ซุปไก่กดออกจากเพจแล้วเข้าไปดูในชุมชนหมูติดปีกต่อ ในนี้วุ่นวายไม่เปลี่ยน เลื่อนลงเห็นแต่คลิปลูกหมาที่ถูกแชร์มา หลายโพสต์เรียกร้องให้ผู้ดูแลออกมาชี้แจงเรื่องรับสินบนว่าจริงหรือไม่ แล้วแท็กพวกที่เคยออกมาโพสต์แฉพี่ซันให้ออกมาพูดความจริงว่าเคยโดนพี่เขากระทำหรือถูกจ้างมาทำลายชื่อเสียงกันแน่

ตอนนี้ลมกำลังเปลี่ยนทิศ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาแสยะยิ้มสะใจ พอเห็นพี่ซันมองเธออยู่ก่อนแล้วก็ค่อย ๆ หุบยิ้ม คันยุบยิบที่แก้มทั้งสองข้าง เกิดจะเขินอายจึงก้มหน้าหลบสายตามือก็กดออกจากแอปพลิเคชัน ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธอนั่งรอพี่ชายเงียบ ๆ ครึ่งชั่วโมงของพี่ไม่มีจริงกว่าจะวางมือก็ปาไปทุ่มกว่า

"ไปกินข้าวด้วยกันก่อนดิแล้วค่อยกลับ" เฮียตุ๋นเอ่ยชวนมือก็เช็ดทำความสะอาดขาให้รุ่นน้อง

"ได้พี่ ผมขอเลี้ยงนะครับ"

"เออ เอาไงก็เอา แต่น้องกูกินเยอะหน่อยนะ มันกินทีเหมือนเครื่องสูบอาหาร"

"ไม่มีปัญหาครับ"

.

.

.

ซุปไก่จำได้ว่าเคยนั่งกินข้าวด้วยกันสามคนแบบนี้มาแล้วหนึ่งครั้ง ที่ร้านดีร้านเดิมของพี่ชายนั่นเอง อาหารถูกสั่งมาหลายอย่างและถูกสั่งเพิ่มเรื่อย ๆ เพราะแต่ละคนกินกันเก่งมาก

ซันนี่ไม่อยากเชื่อสายตาว่าผู้หญิงตัวบางจะกินเยอะขนาดนี้ ปกติเห็นแต่กลัวอ้วนบ้างล่ะ กินคลีนบ้างล่ะ ไขมันเยอะบ้างล่ะ โดยเฉพาะน้องสาวของเขาอาการหนัก กลัวหุ่นไม่สวยเพราะเพื่อนแต่ละคนหุ่นดีกันทั้งนั้น ทั้งที่ิอยู่ในวัยเจริญเติบโตอย่างเต็มที่แท้ ๆ ค่านิยมของสังคมที่เชิดชูพวกบิวตี้สแตนดาร์ดช่างน่ากลัว

"เอาไรอีก" เฮียตุ๋นถามน้องสาว

"เอานี่กับนี่เพิ่มได้ไหมอ่า"

"ป้าครับ!"

"จ้า!"

"ขอยำหมูยอกับไข่ปลาหมึกทอดเพิ่มหน่อยครับ"

"ได้ลูก รอแป๊บนึงนะ" ป้าเจ้าของร้านง่วนอยู่กันทำอาหารเสิร์ฟลูกค้าโต๊ะอื่นขานตอบ

"กินเยอะ ๆ"

ซุปไก่ยิ้มให้เฮียตุ๋น เอียงหัวอ้อนเหมือนลูกแมว ขี้บ่นที่หนึ่งนะคนนี้แต่รักน้องสุดจะบรรยาย สายตาอ่อนโยนต่างจากมองคนอื่นที่จะดุดันหน่อย ตามสไตล์คนจริงจัง

"อร่อยไหมคะพี่ซัน กินเยอะ ๆ เลยนะไม่ต้องเกรงใจ" จอมทะเล้นตักต้มแซ่บใส่ถ้วยใบน้อยให้รุ่นพี่ เสียงหวานน่าหยิกให้แขนเขียวนักเชียว

"แกน่ะสิควรเกรงใจ มื้อนี้เจ้านี่เป็นคนจ่าย" เฮียตุ๋นจับหัวทุยโยกไปมา

"อ๋อ งั้นก็ต้องเต็มที่ไปเลยสิเฮีย กินฟรี ๆ"

"ตลกแดกฉิบหาย"

ซันนี่ยกยิ้ม ขบขันสองพี่น้อง หากแต่คิ้วเข้มได้รูปหลุดขมวดเล็กน้อย มองรุ่นน้องต่างคณะเห็นภาพของน้องแยมส้มซ้อนทับ มีความเหมือนกันจริง ๆ พยายามมองข้ามแล้วแต่ก็อดรู้สึกไม่ได้อยู่ดี

"พี่มีพี่น้องกี่คน" เขาถามเฮียตุ๋น เผื่อจะใช่...

"หืม? ใคร ๆ ก็รู้ว่ากูมีน้องสาวแค่คนเดียว มึงก็รู้หนิถามทำไม มีอะไรหรือเปล่า"

"เปล่าครับไม่มีอะไร ผมแค่ลืม"

"มีแค่คนเดียวกูก็จะตายห่าแล้ว ถ้ามีน้องเพิ่มอีกคนกูคงต้องขายไตเลี้ยงพวกมัน"

"เกินไปเหอะ! ถ้าเลี้ยงไม่ไหวเค้าไปหางานทำก็ได้นะ เค้ารู้เค้าเป็นภาระชิ้นใหญ่ที่คอยถ่วงความเจริญของเฮียไว้" ซุปไก่ตีหน้าเศร้า น้ำเสียงน้อยใจเต็มประดา อารมณ์มาเต็มชนิดที่ว่าอีกนิดน้ำตาไหลอาบหน้า

"แสดงพอยัง ถ้าพอแล้วก็กินต่อ"

"โหยไรอะ ไม่หนุกเลย"

"แกควรซิ่วไปเรียนการละครดีกว่านะ เอาไหมเดี๋ยวทำเรื่องให้"

"แงงงงง ไม่เอา เค้าออกจะใสซื่อบริสุทธิ์" ซุปไก่ทำหน้าบ้องแบ๊ว กระพริบตาปริบ ๆ ให้ดู

"มึงดูมันนะไอซัน แสบขนาดไหน ทุกวันนี้กูต้องฝึกสกิลเพื่อให้รู้ทันมัน มึงก็อย่าไปหลกกลนะ"

"น่ารักดีออกพี่" แต่ตลกมากกว่า คำหลังซันนี่ไม่ได้พูดออกไป

คนถูกชมยิ้มจนแก้มอูม ทั้งเขินอายทั้งดีใจ อยากให้คนอื่นเห็นโมเมนต์แบบนี้จริง ๆ เขาไม่ใช่คนซับซ้อนอะไรเลยนะเนี่ย ใช้ชีวิตเรียบง่ายเหมือนคนธรรมดาทั่วไป ถึงอย่างนั้นออร่าความเป็นคนมีอันจะกินก็เปล่งประกายไม่ว่าจะขยับตัวทำอะไร

.

.

.

อิ่มจังตังค์อยู่ครบ สองพี่น้องตีมือกันเพราะอิ่มจนพุงกาง ยืนรอเจ้ามือไปจ่ายเงินเพื่อที่จะได้กลับร้านพร้อมกัน ซุปไก่ยิ้มไม่หุบมีความสุข กับข้าวอร่อยและยิ่งอร่อยกว่าเดิมเมื่อมีคนหล่อนั่งเป็นอาหารตา หัวใจดวงน้อยฟูฟ่องหมายมั่นจะเก็บไปฝันหวาน

คลั่งไคล้เขาขนาดนั้นน่ะคิดดู

"กลับเลยไหม ฝากไปส่งไอ้เจ้านี่หน่อยสิ" เฮียตุ๋นจัดแจง สามทุ่มแล้วไม่อยากให้น้องสาวกลับบ้านคนเดียว

"ได้ครับ" ส่วนคนนี้ก็ไม่เคยปฏิเสธ

"ขอบใจว่ะ ไว้กูเลี้ยงข้าวมึงคืน"

ซันนี่พยักหน้าขณะที่ซุปไก่ล่องลอยไปยังที่แสนไกล จินตนาการถึงเรื่องลามกขณะนั่งรถไปกับพี่เขา ว่าก็ว่าเถอะเธออยากลองดูด... เลียบางสิ่งที่สงบนิ่งอยู่ภายในกางเกง

เธอเป็นแบบนี้แหละ จริง ๆ เป็นคนทะลึ่งตึงตังกว่าภาพลักษณ์ที่เห็นมาก เป็นผู้หญิงแปลก ๆ ที่ชอบทำเรื่องแปลก ๆ ไปวัน ๆ กระนั้นก็หื่นมากหากเจอคนที่ตรงใจ เธอสามารถจินตนาการได้เป็นวัน ๆ ว่ากำลังทำเรื่องอย่างว่านั้นกับเขา

นั่งเหม่อมองไปนอกรถ ร่างกายร้อนวูบวาบ หน้าใสแต่นิสัยไม่ใสเหมือนใบหน้า ซุปไก่อยากกินรุ่นพี่

อยากมาก...

---------------------

100%

Tbc.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • คุณพระอาทิตย์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด   ตอนที่ 15 - มีความสุขดีหรือเปล่า 75%

    ตอนที่ 15มีความสุขดีหรือเปล่า75%-----------------------กลายเป็นคนหน้าบางไปแล้วหรือไร ซุปไก่พยายามหายใจให้เป็นจังหวะเมื่อถูกสายตาของอีกฝ่ายจับจ้อง แม้ไม่มองก็รู้สึกได้ว่าพี่เขาไม่ละจากเธอไปมองอย่างอื่นเลย"คนไหนนะสกุล" อาซาร์เอ่ยถามเพื่อนเพราะตัวเองยังไม่เคยเจอหน้า"คนนี้ไง น่ารักใช่ไหมล่ะ" พี่สกุลชี้้มาที่เธอ"เออ น่ารักใช้ได้เลยนี่หว่า ไอ้อาร์คตาไม่ถึงเอง""เรื่องของกูค้าบบบบ" อาร์คเบะปากใส่"มึงก็ทักทายน้องมันไปหน่อยดิวะ ไม่เจอกันตั้งนาน" เฟลดันหลังให้ซันนี่ขยับไปใกล้น้องมันเกิดความเงียบงันชั่วขณะ ซุปไก่ดีใจนะที่ในที่สุดก็ได้เห็นหน้าพี่เขาเสียที เห็นว่าสบายดีก็ดีใจ"เอ่อ เราขอตัวก่อนนะคะ หมิวเฝ้าหน่อยเดี๋ยวเราไปยืมรถเข็นป้าร้านขายข้าวมาเพิ่มดีกว่า"เธอหาข้ออ้างในการออกมาจากตรงนั้น เดินฉับ ๆ ตรงไปยังโรงอาหาร ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงโดยไม่รู้เลยว่าข้างหลังมีใครอีกคนเดินตามมามือหนาคว้าหมับเข้าที่แขนเพื่อรั้งซุปไก่ไว้ ไม่พอแค่นั้นยังกระชากให้หันกลับมาเผชิญหน้ากัน"ซุป!" เขาเอ่ยเรียกเธอเสียงดัง"ฮึก! ฮืออออออออออ"คนอ่อนไหวสะบัดแขนออกทันทีพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย แน่นอนว่าพอเ

  • คุณพระอาทิตย์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด   ตอนที่ 15 - มีความสุขดีหรือเปล่า 50%

    ตอนที่ 15มีความสุขดีหรือเปล่า50%------------------------ซันนี่คิดว่าทุกอย่างปกติสุขดีจนกระทั่งเริ่มรู้สึกตัวว่ามันไม่ใช่...ไม่ใช่สักนิดความเงียบสงบที่เคยโปรดปรานตอนนี้กลับมองว่ามันแปลกไป สงบสุขก็จริงแต่ดันเงียบเหงาขึ้นมาเสียอย่างนั้น มันขาดบางสิ่งบางอย่างไปจนรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านกระทั่งเปิดเทอมขึ้นชั้นปีใหม่เขาก็ยังคงจมอยู่กับความรู้สึกนั้นไม่หายซึ่งมันคือความคิดถึงนั่นเอง...คิดถึงใครบางคนที่ห่างกันมาพักใหญ่ หลายเดือนเห็นจะได้ โคตรอยากเห็นหน้าจับใจ"มึงนี่มันแน่นอนจริง ๆ ว่ะไอ้คุณชาย ทำได้ไงวะสองสามเดือนเอาแต่ขังตัวเองอยู่ในบ้าน" เฟลอยากมอบโล่เชิดชูให้มันเหลือเกิน ชวนไปไหนก็ไม่ยอมไป"ทำตัวเหมือนคนอกหักไปได้ ทั้งที่เป็นคนหักอกเขาแท้ ๆ" อาร์คส่ายหน้าหน่าย พฤติกรรมน่าด่าซ้ำไม่น่าปลอบสักนิด"หักอกอะไร ไม่ได้บอกเลิกสักหน่อย แค่ขอห่างสักพัก" ซันนี่ว่าพวกเขานั่งกันอยู่ใต้อาคาร เป็นรุ่นพี่ปีสี่แล้วนะ ชั้นปีอื่นกำลังวุ่นวายกับกิจกรรมรับน้องกัน มหาวิทยาลัยในเวลานี้กลับคึกคักอีกปี"ไปดูหน่อยไหมล่ะ คณะข้าง ๆ นี่เอง" สกุลชวน หากไม่กล้าไปคนเดียวเดี๋ยวพวกเขาไปเป็นเพื่อน"ถ้าน้องมันเข้าใจว

  • คุณพระอาทิตย์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด   ตอนที่ 14 - เด็กดื้อต้องโดนอะไร 100%

    ตอนที่ 14เด็กดื้อต้องโดนอะไร100%-------------------------หลังจากนั้นจวบจนปิดเทอมซุปไก่ก็ไม่ได้เจอหน้าซันนี่อีกเลย ราวกับไม่เคยรู้จักกัน และเป็นเธอเองที่ไม่กล้าไปเจอหน้าเขาสอบเสร็จก็กลับบ้านที่อยุธยา ช่วยบิดาขายของที่ร้าน มือถือแทบไม่ได้จับ ของปลอมตัวก็เอาไปขายจนหมด ได้เงินมาไม่ถึงหมื่นด้วยซ้ำ ไม่พอแค่นั้นยังถูกพี่ชายหักค่าขนมชีวิตแสนเศร้า อกหักรับปิดเทอม ทริปร่องเรือก็ไม่ได้ไป อีกฝ่ายไม่แม้แต่ติดต่อมาบอกด้วยซ้ำ เธอเองก็ไม่กล้าเสนอหน้าไปขนาดนั้น"น้องซุปกินข้าวลูก ตอนเย็นเฮียมานะ กินเสร็จแล้วขึ้นไปทำความสะอาดห้องนอนไว้ให้เฮียเขาทีนะ ห้องนอนแขกด้วยนะลูก เห็นว่าพาเพื่อนมาเที่ยวบ้าน"ซุปไก่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์คิดเงิน กำลังเอาของใส่ถุงให้ลูกค้า ป๊ายุ่งอยู่กับการเช็คสต๊อก ส่วนคนงานอีกสองคนก็ช่วยกันขนของขึ้นรถเตรียมเอาไปส่งลูกค้า"พวกเฮียเจ็งเหรอแม่""ไม่รู้นา เฮียเขาบอกแค่เพื่อน""หรือว่าเฮียจะพาแฟนมาเซอร์ไพรส์!""สาธุเลย พามาสักทีเถอะ" คุณใจดียกมือไหว้ท่วมหัวซุปไก่ลุกไปกินข้าวกลางวันพร้อมมารดา ปิดเทอมกลับมาอยู่กับพ่อแม่ก็ดีเหมือนกัน แทบไม่ต้องใช้เงิน เงียบสงบไม่วุ่นวายเท่าในเมืองใ

  • คุณพระอาทิตย์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด   ตอนที่ 14 - เด็กดื้อต้องโดนอะไร 75%

    ตอนที่ 14เด็กดื้อต้องโดนอะไร75%--------------------------ในวันเดียวกันนั้นเอง เวลาสองทุ่ม ซันนี่นอนอยู่บนเตียงให้เฮียไข่ตุ๋นลงรายละเอียดลายสักที่ขา ระหว่างนั้นก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังไปด้วย "เออดี มึงทำถูกแล้ว ตอนแรกกูคิดว่ามึงจะตามใจมัน""เรื่องแบบนี้ตามใจได้เหรอ""แล้วเรื่องเงินน่ะ กูต้องกันไว้ใช้จ่ายคงชดใช้ให้ทีเดียวไม่ได้...""ไม่เป็นไรครับพี่ ผมไม่เอา""ได้ไงวะ มึงต้องมาเดือดร้อนก็เพราะน้องกู""ผมไม่เอา ไม่ต้องมาใช้คืน""เหอะ! จะมาเรียกคืนทีหลังไม่ได้นะโว้ย ส่วนค่าสักจ่ายราคาเต็มกูไม่ลดให้"ซันนี่ยิ้มขำพลางพยักหน้า "และที่กูเข้าใจคือมึงจะห่างกับน้องกู?""สักระยะน่ะครับ""เลิก ๆ ไปเลยก็ได้นะ แป๊บเดียวเด็กนั่นก็ลืมแล้ว พอเจอคนใหม่มันก็ไปเกาะคนใหม่ แต่สเปกมันไม่เปลี่ยนมานานแล้ว ไทป์แบบมึงหาง่ายจะตาย" ...มั้งนะ ไข่ตุ๋นก็ไม่ค่อยมั่นใจ"พี่ไม่คิดว่าผมก็ชอบน้องพี่บ้างเหรอ" อย่างน้อยก็ไม่คิดเลิกล่ะนะ ยังอยากให้ซุปไก่อยู่ข้าง ๆ ต่อไป"ไปตลกไกล ๆ ตีน เฮ้อ~ กลับไปกูต้องฟาดมันหน่อยแล้ว เรื่องนี้แม่งอันตรายกว่าเรื่องไอ้สายฟ้าอีก""ถึงขั้นต้องตีเลยเหรอพี่" คุยกันดี ๆ ก็ได้ไหม"เออดิ

  • คุณพระอาทิตย์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด   ตอนที่ 14 - เด็กดื้อต้องโดนอะไร 50%

    ตอนที่ 14เด็กดื้อต้องโดนอะไร50%------------------------น่าจะเป็นความเจ็บช้ำอันเกิดจากการพาเพื่อนไปเจอเรื่องสะเทือนใจ ซุปไก่กอดชีสร้องไห้อยู่ที่ห้องพักในโรงพยาบาล เห็นเท้ากับหัวเข่าขาว ๆ มีบาดแผลก็ยิ่งรู้สึกผิด สะอึกสะอื้นพอ ๆ กัน ต่างฝ่ายต่างโล่งใจ ชีสเห็นเพื่อนรักไม่ได้ถูกทำอะไรก็ใจชื้น เล่าว่าตอนที่อีกฝ่ายหนีออกไปได้แล้วตัวเองเจออะไรบ้าง ยังสั่นกลัวไม่หาย"ฉันก็เตือนแกแล้ว เป็นไงล่ะ ฮึก ๆ ถ้าฉันไปตามพี่ซันไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น""ฮือออออ ขอโทษ เราจะไม่ทำอีกแล้ว ฮึก ฮือออ"เสียงร้องไห้ดังออกไปถึงข้างนอกห้อง ทั้งซันนี่และอาร์คหันมองหน้ากันแล้วนั่งฟังเงียบ ๆ เสียขวัญอยู่ไม่น้อยเลย"เราบนไว้ ฮึก ๆ ถ้ารอดไปได้จะเลิกอยากรู้อยากเห็นเป็นเวลาหนึ่งปี ฮึก ฮืออออ""ปีเดียวเองเนี่ยนะ ตดยังไม่ทันหายเหม็น เลิกตลอดชีวิตไปเลยดีกว่า อย่ามาทำครึ่ง ๆ กลาง ๆ""มันหยุดไม่ได้นี่นา ขณะที่พักอยู่ก็ไม่รู้จะทนไหวหรือเปล่า ฮืออออ แย่ชะมัดเลย""อาการหนักหนาแล้วนะ ไปพบจิตแพทย์ซะดีกว่ามั้ง เอาไหมเดี๋ยวพาไป""แงงงงงง ไม่เอา! เราไม่ได้เป็นบ้านะ""แต่เป็นโรคจิตชนิดหนึ่งค่าาาา เพลา ๆ บ้างเหอะเรื่องชาวบ้านน่ะ" ชีสส

  • คุณพระอาทิตย์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด   ตอนที่ 13 - เหมือนงานจะเข้าแล้วล่ะ 100%

    ตอนที่ 13เหมือนจะงานเข้าแล้วล่ะ100%----------------------------"แฮ่ก! แฮ่ก!"ชีสกัดฟันวิ่งไปยังคณะบริหาร อีกนิดเดียวก็จะถึง เธอถอดวิกทิ้ง ถอดรองเท้าแล้วถือมันวิ่งไปด้วย ถอดซิลิโคนบนจมูกกับคางออก สภาพอย่างกับคนบ้าแต่ใครสนกันล่ะ เพื่อนของเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย วิ่งเท้าเปล่ามาถึงก็สอดส่ายสายมองหา วิ่งเข้าไปในอาคารไม่เจอ ออกมายังลานจอดรถเห็นแผ่นหลังคุ้นตาก็ดีใจ อีกฝ่ายกำลังเดินไปที่รถกับเพื่อน ๆ"โอ๊ย!"ด้วยความรีบร้อนกลัวไม่ทันทำให้ขาพันกันจนเสียหลักล้ม เข่่าครูดไปกับพื้นปูน เจ็บมากแต่ก็อดทนกัดฟันลุกขึ้นวิ่งต่อ"พี่ซัน!" เธอร้องเรียกเสียงดังใบหน้าเหยเกเต็มทีทั้งเจ็บทั้งกลัว พอชายหนุ่มกับเพื่อนหันกลับมามองเธอก็ปล่อยโฮออกมาทันทีซันนี่พอเห็นว่าเป็นเพื่อนของยัยตัวแสบก็รีบสาวเท้าตรงไปหา ใบหน้าเรียบนิ่งหากแต่คิ้วเริ่มขมวด สภาพของอีกฝ่ายเหมือนผ่านเริ่องราวมามากมาย"เกิดอะไรขึ้นวะ" อาร์คเอ่ยถามพลางไล่สายตาสำรวจ"ฮืออออ ช่วยด้วย ช่วยเพื่อนเราด้วย ซุปไก่น่ะ ฮึก ๆ ฮืออ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status