บทที่ 269

'บางทีเขาอาจขโมยมันมาก็ได้?' เดคแลนคิด

เมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของทุกคน แดร์ริลจึงตอบ "มันไม่ใช่ของฉัน เป็นของเจ้านายฉันเอง"

ในตอนแรก ทุกคนยังคงเงียบ แต่วินาทีผ่านไป ทุกคนก็ระเบิดหัวเราะออกมา

'ฮ่าฮ่าฮ่า! งั้นมันก็เป็นของเจ้านายเขา' ทุกคนคิด

'ฮ่าฮ่า! มันเป็นของหัวหน้าเขานี่เอง! เขาเป็นแค่เด็กที่เล่นกับบัตรของเจ้านาย! หมอนี่มันนักฉวยโอกาสของจริง!' เดคแลนคิด

'พวกบัดซบเอ๊ย! ฉันใจดีเปิดห้องให้พวกนายทุกคน แต่พวกนายก็ยังเลือกที่จะล้อเลียนฉัน? แล้วแต่เลย ทำไมฉันต้องสนใจคนพวกนี้ด้วยนะ' แดร์ริลคิดในขณะที่ยิ้ม

หลังจากเข้าไปในห้อง เดคแลนก็เรียกบริกรเข้ามา

"มานี่สิ ทุกคน สั่งอาหารเลย ฉันต้องการให้ทุกคนมีช่วงเวลาที่ดีในคืนนี้!" เขาประกาศ

ด้วยความรวดเร็ว เหล่าบริกรนำเมนูออกมา เมื่อแคทเธอรีนอยู่ด้วย จึงไม่มีใครกล้าสั่งอะไร พวกเขาทั้งหมดส่งเมนูให้เธอ

แคทเธอรีนยิ้ม ภาพลักษณ์เข้มงวดของเธอใช้ในห้องเรียนเท่านั้น เธอดันเมนูออกไป "ฉันกินอะไรก็ได้ พวกเธอเลือกเลย"

เดคแลนส่งเมนูให้สาว ๆ เซอร์ซี นั่งอย่างเย็นชาเช่นเคย หญิงสาวรอบ ๆ เธอจึงหงอเกินกว่าจะสั่งอะไร

ยังไงก็ตาม เดซี่และแดฟนีไม่มียางอาย พวกเธอหยิบเ