ทุกคนต่างออกความคิดเห็นของตัวเองมีเพียงลิลี่เท่านั้นที่ใจลอย ในใจเธอกำลังนึกสงสัย ว่าทำไมบริษัทแพลทินัมถึงต้องการเธอ? เธอยังไม่เคยเจอประธานบริษัทด้วยซ้ำ!คำสรรเสริญจากคริสตัลนั่นก็ด้วย ใครเป็นคนให้เธอมากันแน่?ลิลี่มีคำถามมากมายนับพันในหัวใจที่เธอทำได้เพียงเก็บไว้และไม่ควรคิดถึงพวกมันในตอนนี้ ยังไงก็ตาม ในใจของเธอเต็มไปด้วยภาพของแดร์ริลที่ยินยอมเป็นตัวประกันแทนเธอ!มันเป็นเวลาสามวันแล้วหลังจากที่ลิลี่เห็นแดร์ริลครั้งสุดท้าย ตลอดสามวันมานี้ เขาไม่ได้กลับมาที่บ้านเลย เขาทนอยู่ได้ยังไง?ลิลี่รู้สึกไม่สบายใจ เธอพยายามฝืนตัวเองไม่ให้คิดถึงเขา แต่เธอทำไม่ได้ ในใจเธอมีแต่เรื่องของเขา!"หนูน้อยลิลี่ หลานคิดว่ายังไง?" คุณย่าลินดันถามในตอนนั้น"หนูน้อยลิลี่?""หนูอยู่นี่ค่ะ หนูอยู่นี่" ลิลี่กล่าวพร้อมยกมือขึ้น และเธอสังเกตว่าทุกคนนั้นมองมาที่เธอ"หนูน้อยลิลี่ ทำไมหลานถึงใจลอยแบบนั้นล่ะ?" คุณย่าถาม "เป็นอะไรรึเปล่า?""ไม่มีอะไรค่ะคุณย่า" ลิลี่ฝืนยิ้มออกมาและส่ายหัว พยายามอย่างมากที่จะไม่คิดถึงเรื่องของแดร์ริลณ บริษัท แพลทินัมแดร์ริลถือเอกสารไว้ในมือ เขาเพิ่งเสร็จสิ้นการวิเคราะห์บริ
ชายที่ยืนข้างลิลี่นั้นสวมสูทและรองเท้าหนัง เขาดูเป็นผู้ดีเลยทีเดียวลิลี่ทรมานใจเล็กน้อยในขณะที่ฝืนยิ้มออกมา อย่างไรก็ตาม เธอยังคงยืนข้างชายคนนั้น คอยดูแลเขาชายคนนี้คือ ชาร์ล ลุค และสำหรับซาแมนธา เขาเป็นตัวเต็งว่าที่ลูกเขยเลยทีเดียวมีคนที่ชื่นชอบในลิลี่มากมาย แต่ชาร์ลนั้นเป็นคนที่ซาแมนธาต้องการตัวมากที่สุด ไม่เพียงแค่เขาดูภูมิฐาน แต่ชาร์ลยังเป็นผู้จัดการอาวุโสของบริษัทอาวดี้อีกด้วย เขาเป็นผู้จัดการระดับภูมิภาคของเมืองตงไห่ เป็นกิ่งทองใบหยกสำหรับลูกสาวของซาแมนธา ไม่เหมือนแดร์ริลที่ดูชั้นต่ำ"ผู้จัดการลุค"ในตอนนั้น หญิงสาวด้านหน้าแดร์ริลรีบเข้าไปหาเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง และทักทายเขาด้วยความหลงไหลก่อนหน้านี้ ใบหน้าของเธอยังเต็มไปด้วยความรังเกียจเมื่อเธอมองแดร์ริลอยู่เลย แต่ตอนนี้ ท่าทางของเธอกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงชาร์ลพยักหน้าก่อนจะถาม "ประธานของบริษัทแพลทินัมมาถึงรึยัง?"หญิงสาวรีบตอบกลับ "ยังค่ะ ดิฉันรออยู่ที่ล็อบบี้หลักนานแล้ว แต่ไม่มีรถขับเข้ามาเลย"ชาร์ลไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านั้น เขาก้มลงมองลิลี่ด้วยรอยยิ้มและกล่าว "ถ้าอย่างนั้นเราไปรอที่ห้องทำงานกันก่อนแล้วกันนะครับ"
หญิงสาวกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ "เขาบอกว่าเขาต้องการจะซื้อรถค่ะ"เธอคิดว่าชายคนนี้เป็นพนักงานโรงงานข้าง ๆ เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นของเล่นของลิลี่แทน"ฮ่าฮ่า ซื้อรถ?"ชาร์ลหัวเราะและกล่าว "จะซื้อรถจากเรา? รถของพวกเราไม่ใช่ถูก ๆ นะ นายจ่ายไหวเหรอ?"ในขณะที่กำลังคุยกันอยู่นั้น หญิงสาวอีกคนก็เดินเข้ามาในโชว์รูม ลิลี่ถึงกับแปลกใจที่เห็นหญิงสาวคนนั้น นั่นคือเพื่อนสนิทของเธอ เฟบี้นั่นเอง"ลิลี่เหรอ?" เฟบี้รีบวิ่งเข้ามาหาอย่างอารมณ์ดี เธอไม่คาดคิดว่าจะมาเจอลิลี่ที่นี่ลิลี่หัวเราะและกล่าว "เฟบี้ บังเอิญมากเลยนะเนี่ย เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ?"เฟบี้เสยผมของเธอและกล่าวเสียงหวาน "ช่วงหลังสามีของฉันค่อนข้างทำงานได้ดี เขาเลยซื้อรถใหม่ให้ฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อมารับมันนี่แหละ"สามีของเฟบี้นั้นทำธุรกิจโรงแรมและการท่องเที่ยว มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะซื้อรถใหม่ให้เธอในขณะที่กำลังพูดคุยกัน เฟบี้ก็เหลือบไปเห็นแดร์ริลพอดี เธอแปลกใจ "นี่ไม่ใช่ไอ้กระจอกไร้ค่าที่บ้านเธอเหรอ? เธอพาเขามาเอารถ..."ก่อนที่เธอจะกล่าวจบ เธอก็เห็นความซับซ้อนที่แสดงออกมาทางสีหน้าของลิลี่ และเห็นชาร์ลผู้หล่อเหลา
เฟบี้หัวเราะออกมาและกล่าว "อ้อ แหงล่ะ นายมีจ่ายสินะ!"เธอขยับไปอยู่ข้างลิลี่แล้วกล่าว "พี่สาวลิลี่ บอกฉันหน่อย ไอ้คนไร้ประโยชน์นี่รู้ว่าน้าซาแมนธากำลังแนะนำแฟนใหม่ให้เธอ เขาเลยแอบตามเธอมาเพื่อขอเงินค่าชดเชยสำหรับการเลิกกันรึเปล่า?"เธอให้เงินเขาซื้อรถหรือเปล่า?แดร์ริลแทบหลุดขำออกมา เขาเนี่ยนะขอเงินค่าชดเชยจากเธอ? เธอคนเดียวนั่นแหละที่คิดแบบนั้นลิลี่ทนไม่ได้อีกต่อไป เธอดึงมือเฟบี้เบาๆแล้วกล่าว "อย่าพูดแบบนั้น! เขาไม่ได้ขอเงินจากฉันสักหน่อย"เฟบี้ตอบกลับลิลี่ทันที "ทำไมฉันจะพูดไม่ได้? ต่อให้เขาไม่ได้ขอเงินจากเธอ ฉันก็ยังคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับเธออยู่ดี!"ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจว่าตัวเองถูกต้องของเธอ เธอมองเหยียดไปที่แดร์ริล "นี่! นายดาร์บี้ นายนี่มันทุเรศชะมัด ก่อนหน้านี้ นายทำลายเวลาชีวิตที่สวยงามของลิลี่ไปถึงสามปี แล้วตอนนี้หลังจากเลิกกัน นายยังพยายามยึดติดกับเธอและไม่ยอมปล่อยเธอไปอีก นี่นายยังเป็นผู้ชายอยู่รึเปล่า?"แดร์ริลไม่ได้สนใจเธอเลย เขายิ้มและมองไปที่ชาร์ล "ในตอนแรก ฉันต้องการจะซื้อรถที่แพงที่สุดในนี้ แต่ยังไงก็ตาม ถึงรถของอาวดี้จะไม่ใช่รถที่ยอดเยี่ยมที่สุด แ
ในเวลาเดียวกัน มันก็เป็นความโล่งใจด้วยเช่นกัน ผ่านมาสามปี ในที่สุดเขาก็มีความตั้งใจที่จะพัฒนาตัวเองแดร์ริลยิ้มออกมาอย่างสุขุม เขากล่าว "แค่ธุรกิจบางอย่างน่ะครับ พวกการส่งเสริมการขาย แต่บางครั้งก็มีโอกาสช่วยบริษัทในการจัดหาด้วย เช่นตอนนี้ ผมไปที่นั่นเพื่อดูรถใหม่ให้เจ้านาย"เมื่อรู้ว่าลิลี่จะต้องถามไปถึงเรื่องการซื้อรถใหม่แน่ เขาจึงอธิบายดักเธอไว้ก่อนลิลี่พยักหน้าอย่างเคลือบแคลง เธอถามอย่างสงสัย "บริษัทแบบไหนกัน?"แดร์ริลตอบอย่างผ่อนคลาย "มันเป็นบริษัทเล็ก ๆ น่ะครับ"ในความเป็นจริง แดร์ริลเองก็เกือบจะหลุดปากบอกความจริงไปว่าเขาเป็นประธานบริษัทแพลทินัม แต่ทว่า หลังจากพิจารณาอย่างระมัดระวังแล้ว ดูเหมือนตอนนี้จะยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะที่สุด เขาจึงตัดสินใจที่จะปิดเรื่องนี้จากเธอต่อไปเมื่อเข้าใจว่าแดร์ริลไม่ต้องการจะบอกอะไรมากกว่านี้ ลิลี่จึงตัดสินใจไม่ถามอะไรมากไปกว่านั้น ความรู้สึกของเธอค่อนข้างสับสน เธอเม้มปากแล้วถามออกมา "แดร์ริล นายยังปฏิเสธที่จะกลับบ้านอยู่เหรอ?"ลิลี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาอาศัยอยู่ด้วยกัน เธอรู้สึกรังเกียจเขา แต่หลังจากแยกจากกัน เธอกลับคิด
ไม่กี่นาทีต่อมา ยูเลียน่าก็เจอแดร์ริลอยู่ที่ร้านขนมร่างของยูเลียน่าชโลมไปด้วยหยาดเหงื่อเมื่อเธอมาปรากฏอยู่ตรงหน้าแดร์ริล เธอกล่าวด้วยความสับสน "คุณผู้ชายคะ ผู้จัดการลุคต้องการเชิญให้คุณกลับไปที่ศูนย์ค่ะ"เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชาร์ลถึงอยากต้องการอยากเจอคน ๆ นี้นักแดร์ริลกำลังเอร็ดอร่อยกับลูกชิ้นเสียบไม้อยู่ในขณะที่ตอบไป "ก่อนหน้านี้ พวกคุณสนุกสนานกับการไล่ผมออกมานี่ ใช่ไหม? แต่ตอนนี้ดันอยากเชิญผมกลับไป? คุณคิดว่าผมเป็นตัวอะไร?"ยูเลียน่ากังวลมาก เธอแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว "คุณผู้ชาย ดิฉันผิดไปแล้ว ทัศนคติของฉันมันแย่ ถ้าคุณไม่กลับไปกับดิฉัน ดิฉันต้องเสียงานนี้ไปแน่ ๆ "ยูเลียน่ากัดริมฝีปากของเธอแน่น ก่อนหน้านี้เธอดูถูกแดร์ริล แต่ตอนนี้เธอกลับต้องมาขอร้องเขาแทนในขณะที่เธอกำลังจะร้องไห้ออกมา แดร์ริลก็ตอบ "ก็ได้"ครู่ต่อมา เมื่อกลับมาที่ศูนย์อาวดี้ 4S ยูเลียน่าก็พาแดร์ริลมาที่ห้องทำงานอย่างนอบน้อมชาร์ลเดินเข้ามาหาแดร์ริลด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า ทันทีที่เขาเห็นชายหนุ่ม"คุณดาร์บี้!"แดร์ริลนั่งอย่าสง่าบนโซฟา จ้องไปที่ชาร์ลแล้วกล่าว "มนุษย์นี่ช่างแปรเปลี่ยนได้ง่ายเหลือเกิน ว่
ชาร์ลต้องการหยุดเธอ "ไม่ มันไม่จำเป็นหรอก ผมจัดการเองได้"ในเวลาเดียวกัน เหงื่อเย็น ๆ ก็พลันไหลชโลมกายเขาเขาคือประธานของบริษัทแพลทินัม และเฟบี้ก็เป็นเพื่อนสนิทของลิลี่ หล่อนไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง? เสียงเธอหยาบคายมากเวลาพูดกับเขา"ก็ได้ ฉันจะไม่ยุ่ง เมื่อความสัมพันธ์ของคุณและลิลี่เข้าที่แล้ว อย่าลืมเลี้ยงมื้อเย็นฉันด้วยล่ะ!" เฟบี้เก็บมือถือลง กล่าวลาชาร์ลด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันหลังกลับไปในตอนนั้น เฟบี้ไม่ได้รู้เลยว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของชาร์ลนั้นแปลกประหลาดเพียงใด"ท่านประธานดาร์บี้ เรื่องสัญญา..."ชาร์ลยิ้มและเดินกลับมาในห้องทำงานแดร์ริลกล่าวอย่างกระด้าง "เซ็นมัน!" เขาเสริมอีก "แต่ก่อนที่นายจะเซ็น มีอย่างหนึ่งที่นายต้องรู้ก่อน ฉันไม่สนว่านายเจอกับลิลี่ได้อย่างไร แต่ในใจนายคงรู้อยู่แล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อไปในอนาคต"ชาร์ลรีบตอบ "ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ ผมสัญญา หนูน้อยลิลี่กับผม...ไม่สิ ไม่ใช่ คุณลินดันกับผมจะรักษาระยะห่างกันครับ"แดร์ริลยอมรับและกล่าว "ก็ดี ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว จำไว้ให้ดีล่ะ ในอนาคต อย่าได้คิดว่าตัวเองอยู่สูงนัก ไม่งั้นนายจะต้องอับอายเอาง่าย ๆ "ชาร์ลรีบตอบตกลง
"ผมกลับมาแล้ว" แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าขฯะที่เดินเข้ามาหาลิลี่ลิลี่พยักหน้าและจ้องมองอาวดี้ R8 ที่จอดอยู่ด้านนอกเมื่อเห็นลิลี่สงสัย แดร์ริลจึงยิ้มออกมาแล้วกล่าว "นี่คือรถที่ผมหาให้เจ้านายของผม ผมเพิ่งได้มันวันนี้ ดังนั้นเขาจึงให้ผมขับมันก่อน"ลิลี่เข้าใจ แต่ภายในใจของเธอนั้นกลับสงสัยในตัวเขา เจ้านายแบบไหนกันจะใจกว้างถึงขนาดให้พนักงานของเขาขับรถใหม่ของตัวเอง?ในเวลาเดียวกัน ซาแมนธาเพิ่งจะตั้งสติจากความตะลึงได้ก็หัวเราะออกมาไม่หยุด "แท้จริงแล้วรถที่แกขับมาก็เป็นรถคนอื่นนี่เองสินะ ฉันก็นึกว่าคนไร้ประโยชน์แบบแกจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่เสียอีก"แดร์ริลยิ้ม แต่เขาไม่ได้สนใจที่เธอกล่าวเลยซาแมนธาโกรธมากกว่าเดิม เธอหันไปหาลิลี่แล้วกล่าว "หนูน้อยลิลี่ แม่ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมแกยังลังเลอยู่อีก ไม่ใช่ว่าชาร์ลที่ฉันแนะนำแกไปเป็นคนที่ยอดเยี่ยมเหรอ? แกควรจะรีบหย่ากับคนไร้ค่านี่ทันที ยิ่งแม่เห็นมัน แม่ก็ยิ่งอารมณ์เสีย""แม่" ลิลี่กัดริมฝีปากแน่น เธอส่ายหัวและกล่าว "แม่ไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่งธุระของหนู อย่างน้อยเขาก็มีงานแล้ว หนู… หนูหวังจะให้โอกาสเขา เขามีงานแล้ว เขาเปลี่ยนไปแล้ว"ซาแมนธ