บทที่ 687

แดร์ริลถอนหายใจยักไหล่และเดินออกไปจากเต็นท์

เมื่อเขามายืนอยู่ด้านนอกเต็นท์ แดร์ริลก็อารมณ์เสียและรู้สึกหดหู่เมื่อนึกถึงชะตากรรมของพ่อแม่เขา เขาจะทำอย่างไรได้บ้าง? เขาไม่อยากจะเสียเวลาอยู่ในค่ายทหารมากไปกว่านี้ แม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถวางยาพิษลงในแหล่งน้ำดื่มได้

‘บรรดาสาวกจากสำนักประตูสุราลัยน่าจะเดินทางมาถึงที่เมืองตงไห่แล้วตอนนี้’ ทันใดนั้นแดร์ริลก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดเบอร์ของเซปไฟร์

สายโทรศัพท์ก็ต่อติดภายในไม่กี่วินาที

เสียงของเซปไฟร์ก็ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์ น้ำเสียงของเขาสุภาพอ่อนโยน “ท่านประมุขสำนัก ผมกำลังรอฟังคำสั่งของคุณอยู่”

แดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวถาม “นายอยู่ที่เมืองตงไห่แล้วใช่ไหม?”

“เราเพิ่งมาถึงครับ” เซปไฟร์ตอบกลับทันควัน “เหล่าสาวกของเรามาประจำการอยู่ที่บริเวณหอคอยดาวปราถนาแล้ว”

สาวกสำนักประตูสุราลัยนับหมื่นคนเดินทางออกจากแท่นบูชาเป็นกลุ่มใหญ่ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงต้องใช้เวลานานพอสมควรเพื่อจะเดินทางมาถึงจุดหมาย

แดร์ริลพยักหน้า "เอาล่ะ ฟังให้ดี! พวกนายจะต้องปะทะกับกองทัพโลกใหม่"

น้ำเสียงของแดร์ริลกลายเป็นเคร่งขรึมทันทีในขณะที่เขากล่าว "อีก