บทที่ 693

“เราจะเบาเสียงลงเพื่อไม่ให้รบกวนทหารคนอื่น ๆ เอง” แดร์ริลยิ้มขณะเขาให้คำมั่นสัญญา

สโลนพยักหน้าและเดินออกจากเต็นท์ไปพร้อมกับอัศวินม้าขาวและอัศวินม้าดำ

บรรดาเทพธิดาต่างหน้าแดงฉาน! พวกเธอจ้องไปที่แดร์ริลขณะเขาทำให้พวกเธอรู้สึกอับอาย

“ยอดรักของฉัน ทำไมต้องมองฉันด้วยสานตาแบบนั้น?” แดร์ริลหัวเราะ “ท่านแม่ทัพแค่มาเตือนเราให้เบาเสียงลงตอนกลางคืน...”

“แดร์ริล!” เหล่าเทพธิดาต่างรู้สึกขายขี้หน้าและโกรธเคือง เวนดี้ขบริมฝีปากของเธอและกล่าวถาม “เมื่อไหร่นายจะปล่อยพวกเราไป?”

แดร์ริลรู้สึกขบขันเวลาที่เห็นพวกเธอเกรี้ยวกราด เขาฉีกยิ้มและกล่าว “ฉันปล่อยตัวพวกเธอไปก็ได้แต่พวกเธอทั้งหมดจะต้องสัญญากับฉันก่อนว่าจะพาพระราชวังฟูเหยามาช่วยปกป้องเมืองตงไห่"

เทพธิดาต่างสบสายตากัน เทพธิดาคนที่สามนาตาเลียพยักหน้าและกล่าว “ก็ได้ เราจะสัญญากับนาย คลายจุดสะกดของเราสักทีและปล่อยให้เราฟื้นกำลังภายในด้วย”

“เยี่ยมไปเลย!” แดร์ริลรู้สึกลิงโลดดีใจ ถ้าหากพระราชวังฟูเหยาสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้ในการสู้รบกับโลกใหม่ มันก็คงจะเป็นข่าวดีอย่างแน่นอน!

แดร์ริลยกมือขึ้นและแตะไปที่จุดสะกดของบรรดาเทพธิดาทั้งหกเพื่อคลายการปิดผนึก