ถามสารทุกข์สุกดิบ?แดร์ริลไม่รู้ว่าจะขำหรือร้องไห้ดีเมื่อจ้องไปที่หน้าอีเว็ตต์ เขากล่าว “เธอเป็นถึงเจ้าหญิง มีคนคอยตามรับใช้มากมาย ฉันจะไปถามเธอว่าสบายดีไหม ทำไม? ฉันแค่อยากรู้ว่าอีวอนกับโมนิก้าอยู่ที่ไหนตอนนี้?”แดร์ริลฉีกยิ้มและยียวนอีเว็ตต์ “อีกอย่าง ถึงแม้ว่าเราจะสนิทสนมกัน แต่ก็ไม่ถึงขนาดเป็นครอบครัวที่จะต้องมาแสดงความเป็นห่วง หรือว่าเธอนับถือฉันเป็นพ่อของเธอใช่ไหม?”แดร์ริลหัวเราะย้อนกลับไปที่หลุมศพโบราณของเตียวหยุน จู่ลง อีเว็ตต์ติดกับดักค่ายกลภาพลวงตาซึ่งทำให้เธอเข้าใจผิดคิดว่าแดร์ริลเป็นจักพรรดิโลกใหม่จนถึงขนาดที่เธอคิดว่าแดร์ริลเป็นพ่อของเธอจริง ๆแดร์ริลยังจดจำเหตุการณ์นั้นได้เป็นอย่างดีว้าว!อีเว็ตต์หน้าแดงฉานเมื่อเธอได้ยินเช่นนนั้น เธอรู้สึกอับอายขายขี้หน้ามาก‘แดร์ริลยังปากปีจอไม่เคยเปลี่ยน ฉันไม่น่าไปหยอกเขาเลย!’สโลนโกรธจนตัวสั่น เธอชี้หน้าแดร์ริลและด่าทอ “แดร์ริล แกกล้าดียังไงถึงมายียวนเจ้าหญิงแบบน้ี แกกำลังหมิ่นเบื้องสูง!”‘วาจาสามหาว! เขากล้าล้อเลียนเจ้าหญิงและเปรียบเทียบตัวเองเป็นถึงท่านจักรพรรดิ มันชักจะมากเกินไปแล้ว!’บรรดาสาวกสำนักประตูสุราลัยที่เหลื
สโลนมองเข้าไปในอุโมงค์ลับและกล่าวอย่างสุขุม “ตามที่มีบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ประมาณ 500 ปีก่อน โลกใหม่ต้องเผชิญกับอสูรร้ายที่คอยสร้างภัยพิบัติให้กับยุทธจักร มันฆ่าชาวบ้านผู้บริสุทธิ์เยอะมาก! ต่อมาสำนักประกายแสงก็ร่วมมือกับสำนักอื่น ๆ เพื่อจับอสูรร้ายตัวนี้ และขังมันไว้ในอุโมงค์ลับแห่งแสงสว่าง”“พี่สโลน” อีเว็ตต์หันไปหาสโลนและกล่าวถาม “แต่ว่านั่นมันก็ 500 ปีมาแล้ว อสูรร้ายตัวนั้นน่าจะตายไปนานแล้วตอนนี้...”สโลนส่ายหัวและกล่าวอย่างตรึกตรอง “เจ้าหญิง ในยุทธภพนี้มีจอมยุทธผู้บ่มเพาะมากมายเพคะ และยิ่งพวกเขาบรรลุระดับกำลังภายในมากขึ้นเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งมีอายุที่ยืนยาวขึ้น เช่นเดียวกันกับอสูรร้ายหรือสัตว์ป่าจำนวนมากที่บ่มเพาะพลังได้ เราเรียกพวกมันว่าสัตว์วิเศษ ส่วนใหญ่แล้วสัตว์วิเศษพวกนี้จะอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธ หรือ จักรพรรดิยุทธ และอาจจะสูงกว่านั้น พวกมันเลยมีอายุที่ยืนยาวได้เหมือนกัน”จากนั้นสโลนก็ถอนหายใจก่อนที่จะกล่าวต่อ “ตามที่มีในบันทึก อสูรร้ายเมื่อ 500 ร้อยปีก่อนมันทรงพลังมาก! จอมยุทธระดับจักรพรรดิยุทธหลายคนต้องตายเพราะพยายามจะเอาชนะมัน ด้วยพลังขนาดนี้มันก็สามารถจะมีชีวิตอยู่ได้
อีเว็ตต์กังวลเมื่อได้ยินว่าสโลนต้องการจะเข้าไปในอุโมงค์ลับ “พี่สโลน มันมีอสูรร้ายอยู่ข้างใน พี่ต้องระวังตัวให้ดี”สโลนพยักหน้าเงียบ ๆ ภายในชั่วพริบตา เธอก็บินไปที่ทางเข้าอุโมงค์ลับราวกับสายฟ้าแลบ“ฮะ? เดี๋ยว...”“หยุด!”บรรดาสาวกที่เฝ้าปากทางเข้าไม่ทันได้ตั้งตัว สโลนแค่ยกมือขึ้นพวกเขาก็กระเด็นกระดอนไปก่อนจะร่วงลงนอนกองกับพื้น! เมื่อเหล่าสาวกลุกขึ้นยืนตั้งตัวได้ สโลนก็เข้าไปในอุโมงค์ลับเรียบร้อยแล้ว!ในขณะเดียวกัน แดร์ริลที่เข้าไปในอุโมงค์แล้วก่อนหน้านี้ เขามองเห็นทางเดินที่ทอดยาวอยู่ตรงหน้า อุโมงค์มีความลึกกว่าสองสามร้อยเมตร และมีโคมไฟห้อยขนาบทั้งสองข้างของกำแพงหินขณะที่เขาก้าวเดินเข้าไปในอุโมงค์ พื้นที่ของมันก็ค่อย ๆ ขยายกว้างขึ้นและในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกได้ถึงคลื่นความร้อนที่พุ่งเข้ามาปะทะใบหน้าแดร์ริลรู้สึกราวกับว่าเขาได้กลับไปอยู่ในปล่องภูเขาไฟอีกครั้งเปรี้ยง!เขาสัมผัสได้ถึงการสั่นไหวของรัศมีพลังที่อยู่ด้านหลังแดร์ริลหันหลังกลับทันที และเขาก็หน้านิ่วคิ้วขมวดเรือนร่างอันเย้ายวนน่าดึงดูดก็พุ่งเข้ามาหาตัวเขาอย่างรวดเร็วคนที่ตามหลังเขามาคือ สโลน!แดร์ริลถึงกับ
ทันใดนั้น แดร์ริลก็หายใจกระสับกระส่าย!แดร์ริลเคยอ่านเรื่องราวของราชาอสูรเถาอู้ในหนังสือโบราณบางเล่มมีตำนานเกี่ยวกับสัตว์เทพทั้งสี่ ที่เป็นผู้ปกครองสี่ทิศบนสรวงสวรรค์ซึ่งประกอบไปด้วย มังกรฟ้า หงส์แดง เสือขาว เต่าดำ และในตำนานเดียวกันนั้นมันก็มีอสูรร้ายทั้งสี่ตัวด้วยเช่นเดียวกันราชาอสูรเถาอู้คือหัวหน้าของอสูรร้ายทั้งสี่ตามที่มีในบันทึกประวัติศาสตร์ เถาอู้มีลักษณะส่วนประกอบคล้ายคลึงกับเสือมากที่สุด แต่กระนั้นร่างกายของมันก็ยังใหญ่โตมโหราฬกว่ามาก และมีปีกสองข้างอยู่บนแผ่นหลัง!“เถาอู้!”สโลนยืนอยู่ด้านข้าง ตัวของเธอสั่นไหวเล็กน้อย น้ำเสียงก็สั่นคลอขณะที่กล่าว “ไม่เคยนึกเลยว่าอสูรร้ายที่สำนักประกายแสงและสำนักอื่น ๆ พยายามจะจับมันมา จะเป็นหนึ่งในอสูรร้ายทั้งสี่ เถาอู้จะต้องถูกขังไว้ที่นี่มานานกว่า 500 ปีแล้ว แต่มันยังดูแข็งแรงอยู่เลย!”สโลนกัดริมฝีปาก เธอเป็นถึงแม่ทัพหญิง เธอจึงมีความรู้รอบตัวมากมาย และเธอก็รู้จักเถาอู้เป็นอย่างดี!แดร์ริลอ้ำอึ้ง เขายังคงติดอยู่ในอาการตกใจเขารู้สึกตื่นเต้นเขาไม่เคยจินตนาการมาก่อนว่าเขาจะได้มาเห็นอสูรร้ายที่เขาเคยได้ยินแต่ในตำนานมาตลอดด้วยตาของต
’ให้ฉันหลับตางั้นเหรอ?’เมื่อสโลนกล่าวเช่นนั้น แดร์ริลก็รีบหันไปจ้องมองเธอทันทีไม่ว่าใครก็ตามก็ต้องบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าสโลนมีทรวดทรงที่ยั่วยวน“แก…” สโลนหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกเสียใจที่ไม่น่าบุกเข้ามาในอุโมงค์ลับจนทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้แดร์ริลยิ้มให้เธอ เขากวาดสายตามมองไปตามตัวเธออยู่สักพัก ก่อนจะหัวเราะชอบใจออกมาดังลั่น จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและลูกไฟสีขาวก็ฉายขึ้นมาบนฝ่ามือ!“แดร์ริล! แก...” สโลนหงุดหงิดและกระทื้บเท้า “แกเป็นอะไรของแก? ไหนแกบอกว่าใช้เปลวเพลิงเย็นไร้มลทินไม่ได้แล้วไง? ไอ้ที่อยู่ในมือนั่นมันคืออะไร?”เธอทั้งโกรธทั้งอับอายในเวลาเดียวกันสโลนขบริมฝีปาก เธอเริ่มด่าทอแดร์ริลอยู่ในใจ‘กล้ามาหลอกฉันได้ยังไง!’แดร์ริลฉีกยิ้ม “ฉันต้องขอโทษจริง ๆ ท่านแม่ทัพสโลน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ฉันคงจะแตกตื่นเลยปล่อยพลังเปลวเพลิงไร้มลทินออกมาได้อีกครั้ง”ขณะเขากล่าว เขาก็ดับเปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน!“นี่แกจะทำอะไร? แดร์ริล? ทำไมแกดับเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินไปล่ะ? ปล่อยมันออกมาเลย เร็วเข้า ให้มันมากินเปลวเพลิงอันนี้” สโลนกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล“ฉันไม่
แดร์ริลและสโลนใช้เวลากว่าสองสามนาทีในการโต้เถียงกัน ก่อนที่เปลวเพลิงโลหิตจะสงบลงในที่สุด“แจ่ม!”แดร์ริลฉีกยิ้มและคลายชั้นเกราะป้องกันออก “ดูเหมือนว่าเราจะปลอดภัยแล้วตอนนี้”สโลนเริ่มขยับตัวหนีห่างออกไป หน้าของเธอแดงก่ำขณะที่ดึงเสื้อของแดร์ริล เธอกระชากเสื้อแจ็คเก็ตของเขาและเอามาสวมใส่ ใบหน้าของเธอแดงก่ำราวกับลูกแอปปเปิ้ล“อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง!” สโลนจ้องเขม็งไปที่แดร์ริลสโลนรู้สึกอับอายและไม่พอใจอย่างยิ่งเธอเป็นถึงแม่ทัพเทพธิดาสงคราม แต่เธอก็ต้องมายืนแนบชิดติดตัวแดร์ริลเป็นเวลานานถ้าหากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป เธอยังจะมีหน้าไปเป็นจอมทัพของทั้งสามกองทัพได้อย่างไร?แดร์ริลยิ้มร่าและกล่าวตอบ “เรื่องอะไร? ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลยสักนิด”เขาอยากจะหัวเราะเขาไม่คิดว่าสโลนจะเป็นคนที่มีบุคคลิกน่าค้นหาสโลนเป็นเทพธิดาสงครามและทุกคนให้ความเคารพแก่เธอ แต่กระนั้นความน่ารักและสีหน้าที่ขวยเขินของเธอมันมีเสน่ห์อย่างยิ่งยวด“แก…” สโลนขบริมฝีปาก เธอเดือดดาลแต่เธอก็ฉงนสงสัยเช่นเดียวกันแดร์ริลพูดถูกแล้ว เขาไม่ได้ทำอะไรเธอเลยตอนที่เธอยืนใกล้กับเขาในชั้นเกราะป้องกันขนาดก
แดร์ริลสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะหัวเราะ “ท่านอาวุโสเถาอู้ ผมมีเรื่องอาฆาตแค้นกับสำนักประกายแสง มันเลยเป็นเหตุผลที่ผมทำลายพวกเขา”ภาพของลิลี่ก็ผุดขึ้นมาในหัวของแดร์ริล เขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจเถาอู้จ้องไปที่แดร์ริลและขยับปากขนาดมหึมาของมันและกล่าวนุ่มนวล “เจ้าสามารถป้องกันเปลวเพลิงโลหิตของข้าได้เพราะเจ้ามีเปลวเพลิงมนตราลำดับแรก เปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน”“ใช่แล้ว”ดวงตาแดงฉานของเถาอู้จ้องมองแดร์ริลด้วยความชื่นชม “เจ้าควบคุมเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินได้ตั้งแต่อายุยังน้อยขนาดนี้ งั้นแสดงว่าเราทั้งสองคนคงมีบางอย่างที่เหมือนกันอยู่ เจ้าพอจะช่วยเหลือข้าได้ไหม?”แดร์ริลพยักหน้าอย่างไม่ลังเล “ได้เสมอ ท่านอาวุโสเถาอู้”แดร์ริลรู้ว่าพลังของเถาอู้อยู่เหนือจินตนาการของใคร ๆ มันอยู่ในระดับจักรพรรดิ แต่มันช่างน่าเสียดายที่ต่อให้ระดับของมันจะสูงแค่ไหน มันก็ยังคงติดอยู่ในอุโมงค์มานานกว่า 500 ปี“แดร์ริล อย่าตอบตกลง!”สีหน้าของสโลนก็เปลี่ยนไปทันที เธอรีบเข้ามาห้ามแดร์ริลอย่างรวดเร็ว‘มันจะต้องวุ่นวายแน่ถ้าอสูรร้ายตัวนี้ขอให้แดร์ริลปล่อยมันเป็นอิสระ ฉันมาที่นี่ก็เพื่อไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น’‘ไม่ว่าจะย
”แม้ว่าผู้คนจะหลงคิดว่าข้าและครอบครัวข้าเป็นอสูรร้าย แต่พวกเราก็ไม่เคยทำร้ายมนุษย์”พวกเราอาศัยอยู่ในป่าลึก และวันนึงข้าก็พลัดหลงเข้ามาในโลกมนุษย์ ข้ากำลังตั้งท้อง” เถาอู้กล่าวน้ำเสียงแผ่วเบา มันดูสะเทือนใจขณะที่มันเล่าเรื่องราวน้ำตาคลอเบ้า “ทันทีที่เผ่าพันธุ์เราต้ังท้องเราจะอ่อนแอและสามีของข้าก็จะคอยไปจับสัตว์วิเศษหรือสมุนไพรนานาชนิดมาเพื่อบำรุงร่างกายข้า แต่กระนั้น จักรพรรดิโลกใหม่ต้องการที่จะก่อสร้างพระราชวังหลังใหม่ในเวลานั้น และเขาก็ส่งพวกมนุษย์เข้ามาตัดต้นไม้ไปอย่างไม่ลดละ จนกระทั่งพวกนายพรานมาพบกับสามีข้า”“พวกเราคือหนึ่งในอสูรร้ายทั้งสี่ และเถาอู้ที่โตเต็มวัยก็ไม่น้อยหน้าไปกว่ามังกรที่โตเต็มวัย!” เถาอู้ขบเคี้ยวฟัน “พวกมนุษย์ พวกเขาต้องการทำให้พวกเราเชื่องและเชื่อฟัง พวกเขาต้องการให้เราเป็นอสูรรับใช้พวกเขา!”“หลังจากที่พวกคนตัดต้นไม้ออกไป วันรุ่งขึ้น บรรดาพรรคพวกจอมยุทธระดับสูงก็เข้ามาบุกถึงบ้านของพวกเราในป่า พวกเขาต้องการที่จะทำให้สามีของข้าเชื่อง เพื่อที่จะได้ขี่หลังเขา จอมยุทธระดับสูงเหล่านั้นคือจอมยุทธผู้ทรงพลังที่สุดในโลก!” เถาอู้ก็เอื้อนกล่าว “แต่สามีของข้าไม่ยอมเชื่อ