ทอรัสเอือมระอาเกินกว่าที่จะกล่าวอะไรออกมา เขาโบกมือและออกคำสั่ง “เอาตัวเธอไปขังไว้ในถ้ำหิน และปล่อยให้เน่าตายไป”ทอรัสไม่อยากจะหันไปมองหน้าผู้หญิงที่ขี้เหร่เช่นนั้นอีก ถ้ำหินที่เขาหมายถึงมันก็แค่เพียงถ้ำธรรมดาที่ทั้งอับทั้งเปียกชื้นเมื่อทอรัสออกคำสั่ง บรรดาโจรชายฉกรรจ์ก็จับตัวลิลี่ไปลิลี่ทั้งโกรธและสิ้นหวัง เธอพยายามจะขัดขืน แต่ตัวเธอถูกสะกัดจุดปิดผนึกอยู่และยังถูกมัดตัวไว้แน่นหนาอีกด้วย เธอขยับตัวไม่ได้เลยทันทีที่พวกเขากลับไปถึงสำนัก โจรสองสามคนก็แบกตัวลิลี่เข้าไปในถ้ำลิลี่เห็นว่ามันคือถ้ำที่น่าขนหัวลุก มันทั้งมืดมิดและอับชื้น ทันใดนั้นประตูหินที่ขวางอยู่หน้าถ้ำก็เปิดออก“เข้าไปได้แล้ว!”โจรสองคนก็ผลักตัวลิลี่เข้าไปในถ้ำ จากนั้นก็ปิดประตูหินสายลมเย็นเยียบพัดผ่านเข้ามาปะทะใบหน้าของเธอ ขณะที่ตัวเธอสั่นเทาเพราะพื้นที่รอบตัวมืดสนิทไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่จะต้องถูกขังอยู่ในนี้ จะต้องรู้สึกโกรธแค้นกับสถานการณ์เช่นนี้ ลิลี่พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ขณะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ มันเป็นถ้ำที่กว้างใหญ่ไพศาล ใหญ่พอ ๆ กับครึ่งสนามฟุตบอล และเธอสังเกตเห็นกระดูกชิ้นเล็กชิ้นน้อยมากมายที่มุม
”พี่อีวอน กำลังชมพระจันทร์อยู่เหรอ?”อีวอนหันมาและพบกับสีหน้าที่สงสัยใคร่รู้ของจีเวลที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ“นี่มันก็ดึกมากแล้ว ทำไมพี่ยังไม่นอนอีก?” จีเวลวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปหาอีวอนขณะที่กล่าว ใบหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยความสงสัยขณะยิ้มและกล่าวถามต่อ “ที่พี่นอนไม่หลับก็เพราะว่าเพิ่งจะได้กลับเจอกับนายท่านใช่ไหมล่ะ?”มันดึกมากแล้ว และจีเวลเองก็ง่วงนอน แต่เธอรู้สึกหิวมากกว่าในตอนที่นอนอยู่บนเตียง เธอเพียงแค่ลุกออกมาและกำลังจะเดินไปหาอะไรกินในครัวจนได้มาเห็นอีวอนจีเวลคิดว่าเธอกำลังเห็นอีวอนบ่นพรึมพัมกับตัวเอง เธอจึงเดินเข้ามาทักทายอีวอนไม่ได้กล่าวตอบอะไร สายตาของเธอจับจ้องไปที่จีเวลอย่างขึงขัง เธอเดินเข้าไปใกล้ตัวจีเวล สีหน้าของเธอดูเย็นชา และร่างกายของเธอก็ครุกรุ่นไปด้วยรังสีสังหาร!“พี่อีวอน เกิดอะไรขึ้น? พี่เป็นอะไรรึเปง่า?” จีเวลสับสน แต่เธอก็ฉีกยิ้มและกล่าว “นี่มันก็ดึกมากแล้ว หรือว่าพี่จะหิวเหมือนฉัน? ฉันพาพี่ไปกินของอร่อย ๆ ในครัวได้!”จีเวลยิ้มร่าและเอื้อมแขมออกไปจะจับมือของอีวอนทันใดนั้นกระบี่เล่มยาวก็โผล่ขึ้มาในมือของอีวอน“ตายซะ!”น้ำเสียงแข็งกร้าวดังก้องออกมาจากปากของอีว
หลังจากที่พวกเธอได้ใช้ชีวิตด้วยกันมานานกว่าหนึ่งปี เดบร้าก็รักจีเวลราวกับน้องสาวแท้ ๆ ของตัวเองหัวใจของเธอแตกสลายเมื่อเห็นร่างของจีเวลนอนได้แน่นิ่งอยู่ที่พื้นเดบร้าจับชีพจรของจีเวลและก็รู้สึกโล่งอกเมื่อรู้ว่าจีเวลยังมีลมหายใจอยู่“เกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้นเอง แดร์ริลก็โผล่เข้ามาและวิ่งเข้าไปหาพวกเธออย่างรวดเร็ว เขาอดไม่ได้ที่จะต้องกล่าวถามกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแดร์ริลตกใจมากเมื่อเขาเห็นว่าจีเวลได้รับบาดเจ็บ เขาตกตะลึง และรู้สึกสับสนจนหัวหนุม“จีเวล!” แดร์ริลตะโกนออกมาเสียงดังลั่นราวกับคนบ้า เขารีบแบกตัวเธอไว้ในอ้อมแขนทันที!ใบหน้าของจีเวลซีดขาว ร่างกายของเธอก็อ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง ดูเหมือนเธอจะอยู่ในอาการขั้นวิกฤต เธอไม่ได้ยินเสียงเรียกของแดร์ริลเลยแม้แต่น้อยในขณะนั้น บรรดาสาวกของสำนักประตูสุราลัยหลายคนก็รีบวิ่งเข้ามาหาพวกเขา ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น“จีเวลอย่าทำให้ฉันกลัว! เธอจะต้องไม่เป็นอะไร เธอจะต้องรอดปลอดภัย!” แดร์ริลแผดเสียงราวกับคนเสียสติ เขารู้สึกหดหู่สลดใจ หัวใจของเขาปวดร้าวทุกข์ระทมจากนั้นแดร์ริลก็หันจ้องไปที่เดบร้าและกล่าวถาม “นี่มันเกิด
เจ้าศักดินาเคนนี่นั้นก็ดีใจที่ได้ยินว่าสำนักประกายแสงถูกทำลายลงอย่างไรก็ตาม เมื่อเขารู้ว่าคนที่ถล่มสำนักประกายแสงลงได้คือแดร์ริล เจ้าศักดินาเคนนี่ก็ไม่สบอามรณ์ทันที เขาขุ่นเคืองเหนือคำบรรยายไทเลอร์หวาดกลัวกับความโกรธของเจ้าศักดินาเคนนี่ เขารีบกล่าวตอบทันควัน “ท่านเคนนี่ ได้โปรดสงบสติอารมณ์ลงก่อน ผมจะรีบไปเร่งสำนักสุญตาอีกครั้ง และบอกให้พวกเขาลงมือทันที”ไทเลอร์นั้นวิตกกังวลกระสับกระส่ายสำนักสุญตาเป็นพรรคนักฆ่าผู้ลอบสังหารที่เก่งกาจที่สุดในโลกใหม่ แล้วทำไมมันถึงยากเย็นมากสำหรับพวกเขาที่จะจัดการกับแดร์ริล?…ในวันต่อมาที่เมืองเล็ก ๆ ใกล้กับภูเขาแห่งปัญญาถึงแม้ว่าเมืองจะมีขนาดเล็ก แต่มันก็ครึกครื้นเป็นอย่างมาก ทันทีที่ถึงตอนเที่ยง ท้องถนนก็พลุกพล่านไปด้วยผู้คนเรือนร่างผอมเพรียวเดินเตร่อยู่ท่ามกลางผู้คน เธอมีใบหน้างดงามเป็นเอกลักษณ์ และที่เธอก็สวมชุดเดรสยาวสีขาวที่เผยโฉมทรวดทรงอันไร้ที่ติ เธอดูสง่างามราวกับเทพธิดาเธอคือเดบร้าเดบร้าเดินทางลงมาจากภูเขาแห่งปัญญาเมื่อคืนนี้เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง เธอเดินเลยมาถึงเมืองอย่างเหม่อลอยคำกล่าวที่ว่า สาวงามมักจะดึงดูดความสนใจไม่ว
เข็มเงินบนมือของโยเอล พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วราวกับดาวตก! ภายในชั่วพริบตา มันก็มาจ่ออยู่ตรงหน้าของเดบร้าแล้ว!เดบร้าหน้าเสีย เธอไม่ได้คาดคิดว่าชายผู้นี้จะมีเล่ห์เหลี่ยมถึงขนาดจะซุ่มโจมตีเธออย่างกะทันหันอย่างไรก็ตาม ลูกไม้ตื้น ๆ ของโยเอลก็ไม่อาจจะทำอะไรเดบร้าได้ เธอเป็นถึงเจ้าสำนักพรานและเธอก็มีประสบการณ์โชกโชน เธอไม่ไหวติงตื่นตระหนกไม่ว่าจะเป็นสถานการณหน้าสิ่วหน้าขวานใด ๆ“แกรนหาที่ตายซะแล้ว”ภายในช่วงเวลาอันสั้น เดบร้าก็ตวาดเสียงขณะที่เธอยกมือขึ้นมาและโบกมือเบา ๆ เพื่อสร้างชั้นเกราะป้องกันแกร็ง!เข็มเงินของโยเอลพุ่งชนเข้ากับชั้นเกราะป้องกันของเดบร้า ทำให้เกิดเสียงแกร็ง โยเอลเหงื่อแตกไหลท่วม เขาประหลาดใจที่ผู้หญิงคนนี้สามารถปัดป้องเข็มดอกพิรุณได้อย่างง่ายดาย!ไอ้หยา!โยเอลและพรรคพวกถึงกับตกตะลึง พวกเขาจ้องไปที่เดบร้าในความตกใจ! ‘แม่นางคนนี้น่ากลัวจริง ๆ’“ตายซะเถอะ” เดบร้ากล่าวเสียงแข็งขณะที่จ้องเขม็งไปที่โยเอล ไม่ว่าใครก็ตามก็สัมผัสได้ถึงรังสีสังหารที่แผ่ออกมาจากตัวของเธอในตอนที่เธอกล่าวรัศมีอันทรงพลังวนเวียนรอบตัวของเดบร้า ในขณะที่เธอต่อยโยเอลอากาศรอบ ๆ ตัวพวกเขา หยุด
แลนวินขบริมฝีปาก “ไม่ ฉันไม่ใช่”ในขณะนั้น แลนวินเหงื่อแตกไหลท่วม เธอกังวลว่าจะถูกสังหารเช่นเดียวกันถ้าหากยอมรับในเรื่องนั้นเดบร้าฉีกยิ้มอ่อน ๆ ก่อนจะเพิกเฉยกับแลนวิน เธอกวาดสายตามองไปทั่วทั้งร้านอาหารและป่าวประกาศ “ทุกคนฟังฉันให้ดี ฉันมีชื่อว่าเดบร้า เกเบิล และฉันคือคนรักของแดร์ริล ผู้ชายสามคนที่ฉันเพิ่งฆ่าตายไปพวกเขาวางแผนที่จะลอบสังหารแดร์ริล ซึ่งฉันจำเป็นที่จะต้องกำจัดพวกเขา! ฉันไม่รู้ว่ายังมีผู้สมรู้ร่วมคิดหลงเหลืออยู่ในร้านอาหารอีกไหม แต่ฉันขอเตือนว่าอย่าแม้แต่จะคิด ฉันจะอยู่เคียงข้างแดร์ริลเสมอ และฉันจะฆ่าทุกคนที่กล้าเข้ามาทำร้ายเขา!”จากนั้นเดบร้าก็หันหลังและเดินออกจากร้านอาหารลูกค้าคนอื่น ๆ ภายในร้านอาหารต่างหันมามองหน้ากัน ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดังในเวลานี้…ระหว่างนั้น ที่แท่นบูชาหลักของสำนักประกายแสงบนภูเขาแห่งปัญญาแดร์ริลนั่งอยู่บนเตียงภายในห้องและโอบกอดอีวอนไว้ในอ้อมแขนถึงแม้ว่ามันจะเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก แต่บรรยากาศก็อึมครึม“อีวอน เมื่อไหร่ที่แด๊กซ์และเชสเตอร์กลับมาแล้ว เราจะมุ่งหน้ากลับไปที่จักรวาลโลก” เขากล่าวขณะที่ลูบหน้าผากของอีวอนเบา ๆ แ
”ลิลี่?”ลิลี่นั้นกำลังเร่งรีบ เธอเลยตกใจเมื่อได้ยินเสียงคนเรียกหาเธอ ลิลี่สะดุ้งตกใจแต่เธอก็หันไปตามเสียงเรียก เธอตื่นตระหนกทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใครลิลี่เจอกับแลนวินที่ดูประหลาดใจที่ได้เห็นเธอ และด้านหลังของแลนวินก็มีรถม้าอยู่ด้วยมีชายสามคนนอนนิ่งอยู่บนรถม้า ใบหน้าของพวกเขาซีดขาวและไม่มีวี่แววของสัญญาณชีพจรศพที่นอนอยู่คือโยเอล และมือสังหารระดับพระกาฬอีกสองคนจากสำนักสุญตาลิลี่ตกใจจนหัวหมุน‘เกิดอะไรขึ้น? พวกเขาตายได้ยังไง?’‘หรือว่าแดร์ริลจะจัดการพวกเขาเรียบร้อยแล้ว?’ หัวใจของลิลี่บีดรัด เธอเดินเข้าไปหาแลนวิน “ศิษย์พี่แลนวิน เกิดอะไรขึ้น? พี่โยเอลตายได้ยังไง?”ลิลี่นั้นวิตกกังวลสุดขีด เธอไม่ได้สนใจว่าโยเอลจะเสียชีวิต แต่เธอเป็นกังวลว่าพวกเขาอาจจะลอบสังหารแดร์ริลได้สำเร็จ!แลนวินจ้องไปที่ลิลี่อย่างเย็นชาและกล่าว “เมื่อวานนี้ ผู้หญิงของแดร์ริลที่ชื่อว่าเดบร้าฆ่าพวกเขา”สายตาของแลนวินนั้นขึงขัง และเธอก็ซักถามกลับ “ฉันไม่ได้บอกให้แกมุ่งหน้าไปที่ภูเขาวายุทมิฬรึไง?”เกิดความสงสัยขึ้นในใจของแลนวินลิลี่มีชีวิตรอดหลังจากเดินทางไปที่สำนักวายุทมิฬได้อย่างไร? มันคือปาฏิหาริย์!ลิ
แลนวินถึงกับตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น!“แกหน้าตาอัปลักษณ์ขนาดนี้ แต่แดร์ริลเป็นสามีของแกงั้นเหรอ?” แลนวินเม้มริมฝีปาก เธอกล่าวอย่างใจดำ “เขาเป็นถึงท่านประมุขสำนักประตูสุราลัย แกคิดว่าเขาจะชอบแกงั้นเหรอ? หยุดฝันเฟื่องสักทีเถอะ!”“ฉันพูดความจริง” ลิลี่เลิกลั่กและพยายามจะอธิบาย “แต่ก่อนฉันไม่ได้หน้าตาแบบนี้ ศิษย์พี่เมื่อไหร่ที่เรากลับไปถึงสำนักสุญตา ได้โปรดช่วยฉันขอร้องรองเจ้าสำนักให้ยกเลิกภารกิจนี้ได้ไหม?”ในเมื่อลิลี่ได้เปิดอกเผยตัวตนของเธอแล้ว เธอจึงอยากจะบอกความจริงทั้งหมดแลนวินขมวดคิ้วขณะที่จ้องเขม็งอย่างเย็นชาไปที่ลิลี่ “ยกเลิกภารกิจงั้นเหรอ? แกกล้าดียังไงถึงมาพูดจาแบบนี้? สำนักสุญตาไม่มีวันจะทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายล้มเหลว ต่อให้แกกับแดร์ริลจะเคยเป็นอะไรกันมาก่อนหน้านี้...”ทันใดนั้นแลนวินก็หยุดกลางคัน สายตาของเธอเดือดดาลขณะที่จ้องหน้าลิลี่ “ฉันว่าแล้ว! แกคือคนที่ทรยศพวกเรา! แกต้องเปิดโปงแผนการของเราให้แดร์ริลรู้แน่นอน ไม่อย่างนั้นเขาจะส่งเดบร้ามาฆ่าโยเอลและคนอื่น ๆ ได้ยังไง? สรุปแล้วมันเป็นฝีมือของแกใช่ไหม?”อะไร?ร่างกายของลิลี่สั่นเครือ “ศิษย์พี่ พี่หมายถึงอะไร? ฉันไม่ไ