บทที่ 947

นายหญิงแห่งนิกายตั้งท้องกับลูกของแดร์ริล และเด็กคนนั้นคงจะมีอายุขวบกว่าแล้ว ย้อนกลับไปที่สมรภูมิรบหอคอยดาวปราถนา ฟลอเรียนลักพาตัวอีวอนและโมนิก้าไป ฉะนั้นอีวอนจะต้องรู้ว่าโมนิก้าอยู่ที่ไหน

แต่กระนั้น สีหน้าท่าทีของอีวอนก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป เธอกล่าวตอบ “ฉันไม่รู้”

อะไร?

เธอไม่รู้?

แดร์ริลรู้สึกตกตะลึง

ทันใดนั้น แดร์ริลก็ดึงสติกลับมา นัยด์ตาเขาดูสิ้นหวังขณะที่เขาซักถาม “พวกเธอสองคนถูกฟลอเรียนลักพาตัวไป ใช่ไหม?”

อีวอนส่ายหัว "ฉันไม่รู้" สีหน้าของเธอไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ

แดร์ริลถอนหายใจ เขานั้นเป็นกังวลกับชะตากรรมชีวิตของโมนิก้ามาก

…

ระหว่างนั้นที่สำนักสุญตาบนภูเขาสุญญตา

หมอกควันจาง ๆ ล่องลอยอยู่ในหุบเขาขณะที่แสงแดดอบอุ่นส่องสว่างเข้ามา ความรู้สึกเหมือนกับสรวงสวรรค์

แต่กระนั้น บรรยากาศภายในห้องโถงหลักของสำนักสุญตากลับอึมครึม

รองเจ้าสำนักคริสตัลนั่งอยู่ตรงกลางห้องโถงหลักพร้อมกับใบหน้าที่งดงามเย็นเยียบ

แลนวินและสาวกสำนักสุญตาระดับสูงสองสามร้อยคนยืนเรียงอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบเชียบ

ลิลี่ยืนอยู่เบื้องล่างพวกเขา ใบหน้าของเธอซีดเซียว เธอขยับตัวไม่ได้เพราะร่างกายถูกสะกัดจุดปิดผนึกไว้

ศพข