ตอนที่ 4 เบื่อคนที่บ้าน

สาวสวยที่นั่งอีกฝั่งของเจมส์เริ่มปลดตะขอกางเกงขายาวให้กับเขาในขณะที่เขายังคงพูดคุยโทรศัพท์กับผู้เป็นพ่อและเธอค่อยๆดึงรั้งให้กางเกงนั้นร่วงหล่นลงจากเรียวขายาวๆของเขา มือเล็กเอื้อมไปลูบคลำส่วนที่นูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ลูบไปลูบมาก็ทำให้เจมส์เริ่มที่จะทนไม่ไหว ร่างแกร่งหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงจากนั้นจึงถอดกาง  เกงชั้นในของตัวเองออกอย่างลวกๆ

(ไอ้ลูกไม่รักดี แกก็อายุปาเข้าไป 28 แล้วนะ จะนั่งๆนอนๆแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่)

ในตอนนี้เขาแทบทนไม่ไหวเพราะหญิงสาวข้างกายทั้งสองผลักเขาให้นั่งลงบนโซฟาแล้วเริ่มจับเข้าที่แก่นกายใหญ่โตของเขา เธออีกคนก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำพร้อมทั้งขยับใบหน้าเข้าใกล้แผ่นอกแน่นทรงพลัง ปลายลิ้นช่ำชองตวัดเลียลงบนหัวนมสีน้ำตาลอ่อนพลางอ้าปากกว้างครอบกลืนส่วนหัวเข้าโพรงปากนุ่ม

“อ่าส์~” เจมส์สูดปากทันทีที่ลิ้นของเธอตวัดไปมาบนหัวนมของเขามือหนาลูบไล้ไปตามเรือนร่างของหญิงสาวเขาสอดมือเข้าไปในชุดเดรสเกาะอกนั้นแล้วทำการเขี่ยขยี้หัวนมเม็ดเล็กจนเธอร้องครวญครางออกมาด้วยความเสียว

“อ๊า~ คุณเจมส์ขาซาร่าเสียวนะคะ” หญิงสาวหลับตาพริ้มดูดเลียหัวนมของเขาไม่หยุดซึ่งเขาเองก็ไม่คิดที่จะหยุดบีบนมของเธอเช่นกัน ชายหนุ่มตัวร้ายบีบขยำหน้าอกของเธอเล่นอย่างเมามันส์เขาชักอยากจะเห็นเรือนร่างของเธอซะแล้วสิว่าจะใหญ่แค่ไหน

“นมใหญ่เต็มมือดีจังถอดเสื้อผ้าออกสิ ถอดออกทั้งสองคนเลยนะ~” สายตาเจ้าเล่ห์มองไปยังหญิงสาวทั้งสองซึ่งพอได้ยินแบบนั้นพวกเธอก็ผละร่างกายออกจากชายหนุ่มตรงหน้าแล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจากร่างกาย

ในตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าทั้งสองได้ยืนโชว์ทรวดทรงต่อหน้าเขาทำเอาชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลาย อาวุธประจำกายของเขาผงาดขึ้นอย่างถึงที่สุด มือหนากวักเรียกทั้งสองสาวให้เข้ามาจัดการกับร่างกายของตน

(ฮัลโหล แกได้ยินที่ฉันพูดบ้างหรือเปล่า)

เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นอีกครั้งทำเอาเจมส์ที่ลืมไปแล้วว่าพ่อของเขายังอยู่ในสายรีบพูดตอบ

“ไว้เดี๋ยวผมพร้อม ผมก็เข้าไปเองนั่นแหละครับ” เจมส์ส่งเสียงบอกพ่อเพียงแค่นั้น ในตอนนี้สิ่งที่น่าสนใจที่สุดก็คือหญิงสาวทั้งสองที่กำลังเดินนวยนาดเข้ามาหาตน หุ่นของพวกเธอแม่งโคตรได้ นมเป็นนมส่วนนั้นไร้ซึ่งขนปกคลุม

แม่งโคตรอยากโดนพวกเธอผลัดกันขย่มเลย...

สองสาวไม่รอช้าต่างก็มองหน้ากันแล้วเริ่มปรนเปรออย่างคนที่รู้หน้าที่ของตัวเองพวกเธอเข้าประจำที่ของตัวเองโดยที่คนหนึ่งขึ้นไปนั่งบนตักของคุณเจมส์มือจับส่วนนั้นของเขาแล้วค่อยๆนั่งลงครอบครองส่วนนั้นจนมิดด้าม

“อ่าส์~” เสียงแหบพร่าดังขึ้นทำเอาพ่อที่ยังอยู่ในสายส่งเสียงด่าทอออกมาเสียงดัง

(ไอ้ลูกเวร! นี่แกอยู่ที่ไหน)

“ซี้ด~ ดีมากเลย แค่นี้ก่อนนะครับพ่อ ไม่ไหวแล้ว” เจมส์ส่งเสียงบอกพ่อไปแบบนั้นแล้วรีบวางมือถือไว้บนโซฟาทันทีในเวลาแบบนี้เขาไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้วต่อให้จะเป็นพ่อของเขาก็เถอะ                

(ไอ้ลูกเวรมัวแต่มั่วผู้หญิงอยู่ได้)

ติ๊ด~

พ่อของเขาทนไม่ไหวจึงกดวางสายไปในที่สุด

“อ่าส์ ขย่มแรงๆแบบนั้นเลย” เจมส์บอกหญิงสาวที่ทำหน้าที่ขย่มบนตัวเขาซึ่งพอได้ยินแบบนั้นเธอก็ทำหน้าที่ให้แรงมากไปกว่าเดิมส่วนทางด้านหญิงสาวอีกคนก็เริ่มใช้ปากดูดเลียหน้าอกของเขาอย่างหิวกระหาย

30 นาทีต่อมา

“ไงมึงสบายตัวแล้วสินะ” พายุที่เห็นว่าไอ้เจมส์มันได้ส่งข้อความเรียกเขาให้เข้าไปหาก็รีบเดินขึ้นไปยังห้องพิเศษด้านบนที่เอาไว้ใช้สำหรับรับรองแขกวีไอพีแบบเป็นกลุ่มส่วนตัวและประโยคแรกที่เพื่อนสนิทอย่างพวกเขาคุยกันก็คือการถามเรื่องนั้นเรื่องใต้สะดือ

“ก็เออ น้องสองคนนี้ดูแลกูดีมาก แตกแล้วแตกอีกอะ” เจมส์พยักหน้ายอมรับว่าสบายตัวเป็นอย่างมาก น้องสองคนนี้ดูแลเขาได้เป็นอย่างดีรู้งานกันดีฉิบหาย คนหนึ่งดูดนมให้เขาไม่ก็เอานมตัวเองมาให้เขาดูดส่วนอีกคนก็ขย่มดีฉิบหาย ขย่มแล้วขย่มอีกขย่ม

“ไอ้เวร! ไม่ต้องพูดเยอะ รำคาญมึงฉิบหาย” พายุที่ไม่ชอบรับฟังเรื่องแบบนี้ก็รีบด่าทอไปยังเพื่อนสนิทที่มักจะชอบพูดเรื่องอะไรแบบนี้ออกมาอยู่เรื่อย

เฮ้อ~

เสียงถอนหายใจดังขึ้นซึ่งคนที่เป็นเจ้าของเสียงก็คือ..เจมส์นั่นเอง

“หน้าแบบนั้นเป็นเหี้ยอะไรครับ..ไอ้เจมส์” ขุนพลที่พึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับนีโอก็ส่งเสียงเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่ามันมีเรื่องเครียดอะไรและเขาก็ได้ข่าวมาว่าก่อนหน้านั้นมันก็พึ่งจะเอากับสองสาวไปหยกๆ

“เบื่อคนที่บ้านชอบสั่ง!” เจมส์ที่เห็นว่าเพื่อนถามก็เลือกที่จะตอบไปตามความจริงถึงเหตุผลที่เขาเครียดจนต้องถอนหายใจออกมาแบบนั้น

“ใครวะ?” นีโอที่อยากรู้จึงพูดขึ้นคนอย่างมันมีใครที่สามารถทำให้มันเครียดได้ด้วยเหรอ

“พ่อกูนี่แหละ!!”

“ทำไม เขาสั่งอะไรมึง”

“อยากให้กูเข้าไปทำงาน” นีโอกรอกตามองบนทันทีเข้าใจพ่อมันเลยว่าวันๆหนึ่งต้องปวดประสาทกับคนอย่างมันมากสักแค่ไหน เขาจะพยายามพูดบอกคนอย่างมันก็แล้วกันแต่ไม่รับประกันนะว่าจะสำเร็จหรือเปล่า

“เขามีมึงเป็นลูกชายคนเดียว ก็อยากให้มึงรีบเข้าไปศึกษาดูงานไหม”

“ก็รู้ แต่ก็อย่าพึ่งรีบได้ไหม กูยังไม่ทันตั้งตัวเลย” เจมส์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายพลางยกเหล้าขึ้นดื่มเขาก็แค่ยังไม่อยากเข้าไปรับช่วงต่อในตอนนี้ก็เท่านั้นแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอนาคตจะไม่เข้าไปสักหน่อย

“ไอ้เจมส์! พวกเราเรียนจบมานานแล้วนะเว้ย” พายุก็เป็นอีกคนที่คิดอยากจะช่วยพูดบ้าง ดูเอาเถอะขนาดเขาที่อายุก็เท่ามันยังเข้ามาบริหารงานทั้งที่นี่และก็ที่บริษัทของพ่อได้เลย มันคงต้องถึงเวลาที่มันจะจริงจังได้แล้วไหม

“แล้วไงอะก็กูยังไม่อยากเริ่ม”

“เออเรื่องของมึง แล้วนี่มึงบอกหนิงแล้วใช่ไหมที่มานั่งแดกเหล้าผับกูเนี่ย” พายุส่ายหน้าไปมาเขาท้อในทันทีที่ไอ้เจมส์พูดแบบนั้นออกมางั้นถ้ายังไม่อยากทำงานก็คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของมันแล้ว ว่าแต่นี่ก็หลายชั่วโมงแล้วหรือเปล่าที่มันมานั่งอยู่ที่ผับของเขามันบอกเมียมันหรือยังนะ

“กูเลิกกับหนิงแล้ว!!” เจมส์แสยะยิ้มยกเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้งพูดถึงชื่อนี้ขึ้นมาเมื่อไหร่เขาก็รู้สึกเบื่อๆเซงๆขึ้นมาทุกที ริมฝีปากแดงบอกไปยังเพื่อนฝูงซึ่งทำเอาเพื่อนแต่ละคนถึงกับชะงักค้างแล้วก็เป็นนีโอที่เป็นฝ่ายถามเป็นคนแรก

“ห๊ะ! มึงเลิกกับหนิงทำไมวะ หนิงนี่ดีมากเลยนะเว้ย” พูดไปก็ตกใจไปไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างมันจะเลิกกับผู้หญิงดีๆแบบนั้นแล้วมันกับเธอก็คบกันมาได้ตั้งหลายปี