เขายักไหล่อย่างไม่ยี่หระพร้อมกับหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบตรงนั้น สายตาคมมองไปยังเพื่อนทั้งกลุ่มที่เอาแต่มองจ้องหน้าเขาอยู่อย่างนั้น เขาคิดว่าถ้าไม่บอกพวกมันในตอนนี้ยังไงก็คงต้องโดนถามไปตลอดแน่
งั้นเลือกที่จะพูดบอกออกไปเลยแล้วกัน... “เธอจับได้ว่ากูแอบไปเอากับเพื่อนของเธอ!!” คำพูดของเจมส์ทำเอาเพื่อนทุกคนต่างก็พากันถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย นี่พวกเขาก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งด้วยหรอกนะแต่ทว่าหนิงเองก็เคยพบเห็นกันมานานราวกับว่าเธอนั้นเป็นเพื่อนคนหนึ่งและพวกเขาก็คิดว่าเธอเองก็เป็นคนดีมาก มากจนไม่สมควรที่จะต้องมาโดนนอกใจแบบนี้... พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสันดานเลวๆของมันจะโผล่ขึ้นมาอีกแล้ว เมื่อไหร่มันจะรู้จักพอเสียทีกว่าจะมีผู้หญิงดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตมันยากมากเลยนะและก็ไม่รู้ว่าคนอย่างมันจะได้เจออีกหรือเปล่าผู้หญิงดีๆแบบที่เป็นแม่ของลูกมันได้น่ะ “ทำไงได้ก็เธออยากเลิกกับกูเอง” เจมส์พูดอย่างคนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดในเมื่อเธอจะไปเขาก็ยอมให้เธอไปแล้วนี่ไง แล้วพวกมันจะมาว่าหรือตำหนิอะไรเขาอีก เขาไม่ได้เป็นคนไล่เธอไปสักหน่อย “โถ่ไอ้เหี้ยเจมส์!!! กูไม่รู้จะพูดคำไหนเลย” นีโอกรอกตามองบน เพื่อนของเขาคงเป็นผู้ชายที่เหี้ยจนกู่ไม่กลับแล้ว งั้นปล่อยมันไปก็แล้วกัน ถือว่าคืนเหี้ยกลับสู่ธรรมชาติ “คนอย่างมึงสมควรอยู่คนเดียว” ขุนพลเอ่ยขึ้นมาบ้างคนแบบเพื่อนเขาไม่สมควรที่จะมีสาวคนไหนเคียงข้างกายและมันน่ะน่าจะเหมาะกับการที่จะอยู่คนเดียวจะได้มีเวลาเที่ยวเล่นเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยแล้วก็จบที่บนเตียงพอเช้ามาก็แยกย้าย แบบนี้แหละเหมาะสมกับคนอย่างมันที่สุด... “ไม่มีทางยังมีผู้หญิงอีกมากที่พร้อมจะคลานเข่าเข้ามาหากู” เจมส์แสยะยิ้มออกมาเขาไม่เชื่อหรอกนะว่าผู้ชายหล่อรวยXวยหกสิบเช่นเขาน่ะจะไม่มีผู้หญิงเข้าหา มันต้องมีบ้างแหละไม่เชื่อก็รอดูได้เลย “เออกูละเชื่อเลย” พายุที่ได้ยินแบบนั้นก็เปะปากใส่เพื่อนทันทีแล้วจู่ๆเสียงหวานของใครบางคนก็ดังขึ้น “พี่พายุ~” พายุเอี้ยวตัวหันมองแล้วก็ต้องยิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อสาวที่เรียกชื่อเขาคือชะเอมแฟนสาวของเขานั่นเอง ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเดินเข้าไปหาหญิงสาวรุ่นน้องมือหนาลูบเส้นผมของเธอด้วยความรู้สึกที่รักใคร่อย่างถึงที่สุด “อ้าว มาแล้วทำไมไม่โทรบอกให้ฉันลงไปรับล่ะ” “แค่นี้เองค่ะสบายมาก สวัสดีค่ะพวกพี่ๆ” ชะเอมยิ้มรับพลางมองไปยังเพื่อนทั้งสามของพายุที่นั่งกันอยู่ มือเล็กยกมือขึ้นไหว้ไปยังพวกเขาอย่างคนที่มีมารยาทซึ่งพวกเขาก็พยักหน้ารับไหว้เธอเช่นกัน พายุพาชะเอมนั่งลงยังโซฟาตัวเดิมของเขาพร้อมกับมือหนาที่โอบรอบเอวของเธอ เจมส์มองภาพตรงหน้าแล้วภาพของหนิงก็ลอยเข้ามาในหัว ภาพระหว่างเขาและเธอที่เคยนั่งดื่มไวน์ด้วยกันในห้องนั่งเล่น เฮ้อ~ เจมส์รีบสลัดความคิดเหล่านั้นพร้อมกับพูดเอ่ยแซวไปยังทั้งไอ้พายุและน้องชะเอมแฟนของมัน “หวัดดีครับน้องชะเอมคนสวย..” เขาหันไปส่งยิ้มให้ชะเอมแฟนสาวของเพื่อนสนิทสายตามองเลยไปยังพายุที่นั่งจ้องเขาด้วยสายตาที่ดูดุมากและเมื่อเขาเห็นแบบนั้นจึงยิ้มแห้งออกมาไอ้นี่แม่งขี้หวงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไปก็ตาม “ของไอ้พายุคนเดียว” “หึ~” ชะเอมหัวเราะออกมาอย่างชอบใจเมื่อเธอเห็นสายตาพิฆาตของพวกเขาที่มองกันไปมา นี่ถ้ามีปืนเธอว่าพวกพี่เขาคงยิงกันไปแล้ว หญิงสาวเอ่ยถามเพราะไม่รู้ว่าจะชวนพวกเขาคุยด้วยเรื่องอะไรดีงั้นคุยเรื่องที่พวกเขาคุยกันก่อนหน้าที่เธอจะเดินเข้ามาก็แล้วกัน “ว่าแต่พวกพี่กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอคะ เห็นตอนที่เดินเข้าหน้าดูเครียดๆ” “พวกมันคุยเรื่องของพี่ มันอยากให้พี่รีบหาแฟนใหม่ได้แล้ว น้องชะเอมพอจะมีเพื่อนหน้าตาน่ารักบ้างไหมครับ” เจมส์รีบชิงตอบก่อนใครเพื่อนอีกทั้งยังถามไปถึงเหล่าเพื่อนสาวของเธออีกด้วย “เพื่อนชะเอมแต่ละคนมีแฟนกันหมดทุกคนแล้วค่ะ ปี4แล้วนะคะก็ต้องมีแล้วไหมคะ ฮ่าๆ” ชะเอมรีบตอบกลับตาใสเพื่อนของเธอแต่ละคนไม่ต้องพูดถึงมีแฟนกันหมดแล้วทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นอลิสที่เป็นแฟนกับพี่สายฟ้าน้องชายของพี่พายุเขา ส่วนพราวก็เป็นแฟนพี่วิน มายูก็มีคู่หมั้นแล้วก็คือพี่มิวนิค เห็นมั้ยบอกแล้วว่ากลุ่มของเธอน่ะมีแฟนกันหมดแล้ว “เฮ้อ~ เสียดายเลย” เจมส์ทำเป็นแสร้งถอนหายใจออกมาแต่จริงๆแล้วเขาไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น “ฉันว่าพวกเราขึ้นไปนั่งเล่นกันบนห้องทำงานดีกว่า” พายุที่เห็นว่าตรงนี้ไม่มีอะไรที่น่าพูดคุยด้วยแล้วก็เริ่มชักชวนแฟนสาวรุ่นน้องให้ขึ้นไปบนห้องทำงานกับเขา ชะเอมที่เห็นพี่พายุชักชวนแบบนั้นก็ยิ้มรับด้วยความเต็มใจ เธอหยัดกายลุกขึ้นยืนหมายที่จะเดินออกไปจากตรงนี้แล้วแต่ก่อนไปก็ไม่ลืมที่จะปัดแกว่งมือไปมาพร้อมกับทำจมูกฟุตฟิต “ก็ดีเหมือนกันค่ะอยู่ตรงนี้เหม็นบุหรี่มากเลย~” ทั้งสองพากันเดินสาวเท้าขึ้นไปยังชั้นบนของผับโดยที่มีมือของพายุโอบกอดเอวของเธอเอาไว้แน่นราวกับว่ากลัวใครมาแย่งเธอไป “นี่พวกกูรู้นะว่าขึ้นไปทำไรกันน่ะ!!” เจมส์ส่งเสียงตามหลังคนทั้งคู่ออกไปจนกระทั้งคนทั้งสองเดินขึ้นไปยังชั้นบนแล้ว ขณะเดียวกัน... ทางด้านล่างของผับ “แก ผู้ชายคนนั้นเขาเดินขึ้นไปชั้นบนแล้วไปกับผู้หญิงคนนั้น” เสียงแหลมเล็กของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับสายตาของพวกเธอที่มองจับจ้องไปยังชั้นวีไอพี “ฉันเห็นแล้ว” เสียงหญิงสาวอีกคนที่มองขึ้นไปเช่นกันก็พูดตอบกลับเธอเห็นชัดเต็มสองลูกตาว่าพวกเขาเดินโอบเอวกันขึ้นไปด้านบนห้องทำงาน มือเล็กจิกกำมือตัวเองแน่นผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมถึงมีสิทธิ์ได้อยู่ใกล้เขาคนที่เธอแอบรัก “แล้วแกจะเอายังไงต่อไป บางทีพวกเขาอาจจะเป็น..แฟนกัน” “ไม่จริง ฉันจะเชื่อก็ต่อเมื่อได้ยินจากปากของเขาเท่านั้น” เธอส่ายหน้าไปมาถ้าอยากให้เธอเชื่อเธอต้องได้ยินจากปากของเขาเท่านั้น “แล้วจะเอาไงต่อจะกลับเลยไหม” “อืม กลับเลยก็ดีเหมือนกัน” “หวัดดีครับคนสวย” เสียงทุ้มของผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งดังขึ้นเขาสนใจเธอตั้งแต่ตอนที่เดินเข้ามานั่งกับเพื่อนที่โต๊ะของเขาแล้วและเมื่อเห็นว่าเธอกำลังที่จะเดินออกไปเขาจึงรีบเข้ามาขอเบอร์ รอยยิ้มรวมไปถึงสายตากรุ้มกริ่มที่มองมายังหญิงสาวทำเอาเธอรับรู้ได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้กำลังคิดที่จะทำอะไร “...” “ไม่ทราบว่าชื่ออะไรเหรอครับ ผมชื่อ.. ” เขายังคงพูดแนะนำตัวเองออกไปทว่าคนที่เริ่มรำคาญในตอนนี้กลับแทรกพูดขึ้นมา “ขอโทษนะคะพอดีว่าไม่ได้อยากรู้จักแล้วก็ช่วยถอยออกไปด้วยค่ะ!!”ขอเชิญคุณอลินดา ศิริพิทักษ์กุลรับยาที่ช่อง 2 ค่ะ~เสียงประกาศจากคุณพยาบาลดังขึ้นจึงทำให้ลินดายกมือขึ้นเพื่อบอกให้พยาบาลรับรู้ว่าเธออยู่ตรงนี้“ค่ะแม่งั้นลินขอวางสายก่อนนะคะ พยาบาลเรียกไปรับยาแล้วค่ะ”(ไว้เจอกันลูกสาวแม่)ติ้ด~ครืด~เธอลุกขึ้นยืนเดินไปรับยายังช่องที่ 2 จากนั้นก็พาตัวเองเดินไปนั่งลงตามเดิม ลินดาเก็บถุงยาไว้ในกระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือนำขึ้นมากดเปิดเข้าไปดูข้อความจากพ่อตัวเองที่ส่งกลับมาแล้ว(พ่อยินดีกับลินด้วยนะ ดีใจเหลือเกินที่ได้รับข่าวดีแบบนี้ ถ้าว่างโทรกลับหาพ่อด้วย)ทันทีที่เห็นข้อความจากพ่อเธอก็รีบต่อสายไปหาพ่อตัวเองทันทีและเพียงไม่นานพ่อก็กดรับสาย(ว่าไงลูก)“พ่อคะ ลินจะโทรมาบอกว่าลินท้องลูกฝาแฝดค่ะ พ่อกำลังจะเป็นคุณตาของหลานทั้งสองนะคะ”(แฝดเลยเหรอ หึ ลูกเขยพ่อเก่งมาก)แทนที่จะดีใจกับเธอแต่พ่อกลับเอาแต่ชมเชยผู้เป็นลูกเขย“แล้วนี่พ่อทำอะไรอยู่คะอย่าบอกนะว่าอยู่ที่บริษัทของเรา”(ก็ใช่น่ะสิ ลิน..พ่อมีเรื่องที่อยากจะขอโทษลูก)“เรื่องอะไรเหรอคะ”(ที่ผ่านมา..พ่อรักลินกับแม่มากนะแต่พ่ออาจจะแสดงออกไปไม่เก่ง) ลินดายิ้มที่ได้ยินแบบนั้น หัวใจของเธอก็เต้นแรงมากขึ้นเรื่อย
“พวกเราไปกินอะไรกันดี” ความใหญ่โตกระตุกหงึดๆพ่นน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในร่องของภรรยาสาวโดยในทันทีที่เสร็จกิจกรรมรักสุดร้อนแรงเขาก็รีบถามลินดาด้วยความที่อยากเอาใจ“เข้าไปกินอาหารญี่ปุ่นกันดีกว่าค่ะ” ลินดาขยับยกร่างกายตัวเองขึ้นเพื่อให้แก่นกายของเขาได้ผละออกไปจากร่องสวยของเธอโดยทันทีที่ส่วนนั้นแยกออกจากกันน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลย้อยออกมาตามเรียวขา เจมส์ที่เห็นแบบนั้นก็รีบหยิบทิชชูเปียกที่อยู่ไม่ไกลมาเช็ดทำความสะอาดให้กับเธอจนเมื่อเสร็จแล้วเขาก็ช่วยเธอสวมใส่เสื้อต่อ“ได้สิ ฉันตามใจเธออยู่แล้ว” ลินดาที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบกลับมาให้ความสนใจในตัวของสามีหนุ่ม เธอช่วยเขาแต่งตัวจนเสร็จเหมือนกัน คนทั้งคู่ลงจากรถแล้วสาวเท้าเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าเพื่อที่จะรับประทานอาหารญี่ปุ่นกันและหลังจากวันนั้นก็ไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาทำให้ลินดาได้กังวลอีกเลย เจมส์ทั้งรักและดูแลเธอเป็นอย่างดีทั้งสองอยู่ด้วยกันในคอนโดของเขา เช้าแยกกันไปทำงานเย็นต่างก็กลับห้องมาใช้ชีวิตดูหนังด้วยกันจนกระทั่ง..3 เดือนผ่านไปไวเหมือนโกหกคอนโดเจมส์“บ้านของเราเสร็จแล้วนะ” เสียงทุ้มของเจมส์บอกไปยังภรรยาสาวตัวเล็กที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ
เจมส์ที่เห็นเธอนิ่งเขาจึงเริ่มถอดกางเกงของตัวเอง ก็ได้..ในเมื่อเธอไม่ยอมถอดให้เขางั้นเขาถอดกางเกงออกเองก็ได้ ถอดกางเกงเองแบบนั้นเล็กน้อยมากถ้าเทียบกับการที่จะได้เอาภรรยาคนสวยในรถแบบนี้เพราะมันทั้งน่าตื่นเต้นและเร้าใจอย่างถึงที่สุด“โกรธทั้งคู่ค่ะ!! มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้” เธอเปิดริมฝีปากพูดบอกความในใจออกมา เจมส์ที่ได้ยินแบบนั้นก็รับรู้ได้ทันทีว่าภรรยาสุดที่รักคงจะงอนเรื่องหนิงอย่างแน่นอนแต่ทว่าระหว่างเรายังมีเรื่องที่สำคัญที่ต้องรีบทำมากกว่านั้นไง“แล้วไม่อยากแล้วเหรอ” ริมฝีปากหนาเอ่ยถามออกไป มือหนาเอื้อมไปเขี่ยสะกิดหัวนมของเธอจนมันลุกสู้นิ้วมือของเขา“ก็..” เธอเม้มริมฝีปากแน่นตอนนี้ก็ต้องยอมรับว่าต้องการอยู่แต่ใจมันกลับรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ เจมส์โน้มใบหน้าเข้าหาแก้มเนียนของภรรยาสาว ‘จุ๊บ’ เขาหอมแก้มเธออย่างปลอบโยน มือหนาโอบกอดร่างบางให้ขยับร่างกายแนบชิดสนิทกันไปทุกสัดส่วน“แบบนี้เขาเรียกว่าหึง เธอกำลังหึงหวงฉัน หึง..ที่ฉันกับผู้หญิงคนนั้นเคยคบกันใช่ไหม” เสียงแหบพร่ากระซิบบอกภรรยาสาว เขารู้สึกดีอยู่นะที่เห็นเธอรู้สึกหึงหวงเขาแบบนี้และคนอย่างเขาเข้าใจเธอได้เป็นอย่างดีว่าเธอกำลังเป็นอะไรอ
“ลินไม่ได้ท้องค่ะแต่ภาพที่เฮียจูบกับเธอเมื่อครู่นี้ติดตาลินมากเลยนะ” นี่เขาเบี่ยงเบนพูดไปถึงเรื่องอื่นอย่างนั้นใช่ไหม ได้..งั้นเธอนี่แหละที่จะดึงวนกลับเข้าเรื่องเดิมให้ เจมส์เลิ่กลั่กขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินภรรยาสุดที่รักพูดแบบนั้น“ฉันขอโทษ ยกโทษให้ฉัน อย่าโกรธเลยนะ”“ถ้าอยากให้หายโกรธ บ้านที่กำลังสร้างต้องเป็นชื่อของลินเท่านั้นค่ะ” คนตัวเล็กยิ้มที่มุมปากแล้วยกเรื่องบ้านขึ้นมาเป็นข้อต่อรอง ปากบอกเธอว่ารักนักรักหนางั้นก็มาดูกันว่าจะยอมยกให้เหมือนดั่งที่ปากพูดคำว่ารักหรือเปล่า“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงบ้านเป็นชื่อเธออยู่แล้ว”“จะ จริงหรือคะขอบคุณค่ะ” ลินดาเบิกตากว้างนี่เขายกบ้านให้เป็นชื่อของเธอแล้วจริงๆน่ะเหรอ เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายตรงหน้าจะดีกับเธออะไรขนาดนี้ สรุปแล้วเขารักเธอจริงๆใช่ไหมงั้นแบบนี้เธอก็ต้องมีสิทธิ์ขาดในตัวเขาแต่เพียงผู้เดียวสินะ“ไปกินข้าวกันฉันหิวมากเลย” เจมส์ชวนลินดาให้ออกไปทานอาหารด้วยกันแต่ทว่ามือเล็กกลับดึงรั้งมือหนาของเขาไว้ สายตาที่มองไปยังสามีหนุ่มทำเจมส์สงสัย“อย่าพึ่งไปค่ะ”“ทำไม”“ตรงนี้มีกล้องวงจรปิดไหมคะ”“น่าจะไม่มีนะ” เขาเงยหน้าม
“และฉันคงให้เขากลับไปหาเธอไม่ได้หรอกนะเพราะเขากับฉันน่ะกำลังจะมีลูกด้วยกัน!!” ลินดายกมือขึ้นลูบท้องตัวเองเบาๆเธอยิ้มกริ่มออกมาอย่างคนที่ชนะ ตอนนี้อะไรที่อ้างได้เธอยกมาอ้างหมด ยัยผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางรู้แน่ว่าเธอกำลังโกหก“ว่าไงนะ!” เจมส์เบิกตากว้างทันทีที่ได้ยินว่าภรรยาตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาและเพียงไม่นานเขาก็ยิ้มกรุ้มกริ่มออกมาอย่างนึกรู้ไปกับความคิดของเธอ ความคิดที่จะหลอกหนิงให้ถอยห่างออกไปเขามั่นใจว่าที่ผ่านมาลินดากินยาคุมฉุกเฉินมาตลอด ลูกของเราคงยังไม่มาแน่...“ลินกะจะเก็บความลับนี่ไว้บอกเฮียในตอนที่ลูกของเราได้สัก 3 เดือน เฮ้อ~ แต่ตอนนี้คงเก็บต่อไปไม่ได้แล้ว” เธอแกล้งทำเป็นตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ มือเล็กยังคงลูบวนหน้าท้องตัวเอง ดวงตากลมมองไปยังสามีหนุ่มที่ก็ทำหน้าเศร้าไม่ต่างไปจากเธอเลยนี่เขาคงรู้ถึงแผนของเธอแล้วสินะ...“นะ..นี่เธอท้องอย่างนั้นเหรอคะเฮีย” หนิงถามย้ำเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย ความคิดที่อยากได้เขากลับคืนมามันเกือบทำร้ายเด็กน้อยๆคนหนึ่งเลยนะแล้วไหนจะยังผู้หญิงคนนี้ที่เป็นภรรยาของเขาด้วยอีก ความบ้าของเธอเกือบที่จะทำร้ายคนถึง 2คนเลยนะ“ใช่
“เอาแบบนั้นเหรอ ก็ได้ เธอเข้าไปนั่งรอฉันก่อนเลยนะแล้วเดี๋ยวฉันจะรีบตามเข้าไป” เจมส์เบิกตากว้างเพราะไม่นึกว่าภรรยาตัวเองจะใจดีขนาดที่ให้สามีตัวเองไปคุยเป็นการส่วนตัวกับแฟนเก่า ลินดาที่ได้ยินคำพูดของสามีก็รีบสาวเท้าเดินเข้าไปด้านในของร้านทันทีเพราะขืนอยู่ต่อมีหวังเธอต้องไม่ยอมแน่“ตามมาสิ” เจมส์เอ่ยบอกให้หนิงเดินตามเข้าไปยังหน้าประตูลิฟท์แต่ทว่าหนิงที่คิดว่ายังไม่เงียบและเป็นส่วนตัวพอเธอจึงบอกให้เขาเดินตามเธอไปยังบันไดหนีไฟซึ่งทันทีที่ทั้งสองได้เดินมาถึงเจมส์ก็รีบถาม“มีอะไรก็ว่ามา” เจมส์ยืนมองหนิงนิ่งพร้อมทั้งยกมือขึ้นกอดอก สายตาของเขาที่มองไปยังผู้หญิงตรงหน้ามีแต่ความว่างเปล่าทำเอาหญิงสาวแฟนเก่ารับรู้ได้เป็นอย่างดีแต่ทว่ามันก็ยากเกินกว่าที่จะยอมรับ“หนิงแค่อยากจะขอโทษเฮียค่ะที่วันนั้นตัดสินใจเลือกเดินออกมา” เธอเลือกที่จะพูดคำว่า ‘ขอโทษ’ออกมาซึ่งเหตุการณ์ในวันนั้นมันคือความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้ที่เลือกจะเลิกกับเขาแล้วเดินจากมา“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ!” เจมส์แสยะยิ้ม หนิงไม่สมควรที่จะต้องมาขอโทษเขาแบบนี้ด้วยซ้ำเพราะคนที่ผิดของเรื่องนั้นก็คือเขาคนนี้ ผิด..