Chapter 2          

Chapter 2

         

6 ปี 1 เดือนต่อมา ณ ประเทศไทย

เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากการแสดงบนเวทีของเด็กนักเรียนชั้นอนุบาลหนึ่งสิ้นสุดลง หนูน้อยทั้งเก้าคนพนมมือไหว้ เหล่าผู้ปกครองและคุณครูที่นั่งชมการแสดง ก่อนนักแสดงตัวน้อยๆ จะวิ่งไปยังหลังเวทีเพื่อให้รุ่นพี่ขึ้นแสดงในลำดับต่อไป

ด้านหลังเวทีมีผู้ปกครองของเด็กนักเรียนยืนรอรับลูกสาวและลูกชายที่ขึ้นทำการแสดง ใบหน้าของทุกคนแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มที่มาจากความภาคภูมิใจในตัวลูกๆ หนึ่งในผู้ปกครองย่อตัวอ้าแขนรับร่างบุตรสาวสุดที่รักที่วิ่งเข้าหามารดา

“แม่ขา แม่ขา น้องแก้มเต้นเก่งไหมคะ” เด็กหญิงอลิสสาในวัยห้าขวบสองเดือนเอ่ยถามชมพลอย มารดาแสนสวยเจ้าของรอยยิ้มโลกตะลึง ที่ว่ากันว่า มีรอยยิ้มสวยบาดใจ

“เต้นเก่งมากค่ะ เก่งที่สุดในโลกเลยค่ะ” ชมพลอยชมลูกสาว หอมแก้มเป็นรางวัล

“น้องแก้มเก่งเหมือนคุณแม่ไงคะ อ้อ...แล้วสวยเหมือนคุณแม่ด้วยค่ะ” อลิสสาช่างจ้อ ชมมารดากลับและสวมกอด “คุณครูชมคุณแม่ด้วยค่ะว่า ตัดชุดน้องแก้มสวยมากๆ คุณครูจะไปตัดชุดกับคุณแม่ด้วยค่ะ”

“ได้เลยค่ะคุณลูกที่น่ารัก” ชมพลอยประคองแก้มลูกสาวแล้วโยกเบาๆ

“คุณแม่ก็น่ารักและใจดีที่สุดในสามโลกค่ะ” คนเป็นลูกชมกลับ หอมแก้มมารดาก่อนซบหน้าลงบนบ่าของคนเป็นแม่ ถูไถเบาๆ คล้ายแมวน้อยกำลังออดอ้อน “คุณแม่ขา” 

“อ้อนแบบนี้จะเอาอะไรคะ” อลิสสายันตัวยืนตรง เอียงคอเล็กน้อย ฉีกยิ้มให้มารดา

“คุณแม่ขา น้องแก้มอยากกินไอติมค่ะ”

“ได้ค่ะ รอให้จบงานก่อนนะคะ แม่จะพาน้องแก้มไปกินไอติม”

“ค่ะคุณแม่” ขณะที่สองแม่ลูกำลังคุยกัน ชมพลอยเหลือบไปเห็นเพื่อนของลูกสาวนั่งชะเง้อคอมองไปทางประตูด้านหลังเวที ชมพลอยรู้ทันทีว่า เด็กชายแทนธรรมกำลังรอใครอยู่ เธอจึงจูงมืออลิสสาไปหาเด็กชายคนนั้น

“รอคุณพ่ออยู่หรือครับน้องแทน” น้ำเสียงอ่อนโยนและอ่อนหวานเอ่ยถามเด็กชายขี้เหงา

“ฮะน้าเกรซ” เด็กชายตอบ หน้าเศร้า “คุณพ่อบอกว่าจะมาดูผมเต้น แต่คุณพ่อก็ไม่มา”

ชมพลอยรู้ปัญหาของแทนธรรม เธอรู้ว่า บิดาของเด็กชายไม่ค่อยมีเวลาให้สักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะงานที่กฤตย์ทำทำให้ความห่างเกิดขึ้นระหว่างพ่อลูก

 “คุณหมอติดผ่าตัดด่วนน่ะค่ะก็เลยมาไม่ได้” น้ำฟ้าหรือฟ้าพี่เลี้ยงแทนธรรมที่เดินเข้ามาสมทบ หลังจากเดินไปเอาน้ำมาให้แทนธรรมดื่ม

“คุณพ่อผิดสัญญา”

แทนธรรมเอ่ยขึ้น น้ำตาคลอ ชมพลอยย่อตัวนั่งตรงหน้าเด็กชาย ใช้มือปาดน้ำตาที่กำลังรินไหล

“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะแทน น้องแก้มอยู่ตรงนี้แล้ว น้องแก้มจะอยู่เป็นเพื่อนแทนเอง” เด็กหญิงช่างเจรจาเข้าไปโอ๋เพื่อนด้วยการกอดและตบหลังเบาๆ ชมพลอยเห็นการกระทำของลูกสาวก็อดยิ้มไม่ได้ อลิสสาทำเลียนแบบตน ทุกครั้งที่น้องแก้มร้องไห้หรืองอแง ชมพลอยจะกอดแล้วตบหรือลูบหลังเบาๆ พร้อมกับพูดปลอบโยน อลิสสาจึงจำมาใช้ปลอบเพื่อน

“คุณพ่อไม่ได้ผิดสัญญานะครับ คุณพ่อติดงานด่วนเลยมาดูน้องแทนเต้นไม่ได้ เอาอย่างนี้ไหมครับ เลิกงานแล้วไปกินไอติมกับน้านะ แล้วค่อยกลับบ้าน” ชมพลอยหาวิธีให้เด็กชายคลายจากความเศร้า และเมื่อได้ยินว่า ชมพลอยจะพาไปกินไอศกรีม สีหน้าของแทนธรรมเปลี่ยนไปทันที

“ดีฮะ” แทนธรรมยิ้มร่า หน้าตาเบิกบาน น้ำฟ้ายิ้มตามเมื่อเห็นเด็กชายคลายจากความเศร้า

“น้องแทนดื่มน้ำก่อนนะครับ”  น้ำฟ้าส่งขวดน้ำให้เด็กชายที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ

“น้าเกรซฮะ ผมหิวน้ำ” แทนธรรมเมินขวดน้ำที่น้ำฟ้าส่งให้ กลับขอน้ำดื่มจากชมพลอยที่ทำหน้าไม่ถูก หันไปมองน้ำฟ้าที่ยิ้มบางและพยักหน้าให้ ชมพลอยรับขวดน้ำจากมือน้ำฟ้า ก่อนส่งให้แทนธรรม “ขอบคุณฮะ”

น้ำฟ้ามองแทนธรรมที่กำลังดื่มน้ำด้วยความเศร้าเสียใจ ระยะสามสี่วันมานี้ แทนธรรมพูดกับเธอน้อยลง ไม่ติดแจเหมือนก่อน เธอพูดอะไรก็ไม่ฟัง น้ำฟ้าไม่รู้ถึงเหตุผล ครั้นจะไปถามใครก็ไม่ได้ ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ

ชมพลอยพาอลิสสา แทนธรรมและน้ำฟ้ามานั่งดูการแสดงของทางโรงเรียนจนจบ และรอดูการรับของรางวัลให้กับนักแสดงทุกคน เมื่อพิธีสุดท้ายสิ้นสุดลง ชมพลอยทำตามคำสัญญาพาอลิสสากับแทนธรรมไปกินไอศกรีม โดยมีน้ำฟ้าติดตามไปด้วย

ณ ห้างสรรพสินค้าพารากอน

วันนี้แม้ว่าไม่ใช่วันเสาร์อาทิตย์ ทว่าคนที่มาใช้บริการห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ก็ยังคงแน่น อาจเป็นเพราะเป็นวันศุกร์ช่วงเย็น หลายครอบครัว รวมถึงเพื่อนฝูงจึงนัดหมายกันมาเที่ยวห้างขึ้นชื่อ ร้านอาหารหลายร้านเต็มทุกที่นั่งจนต้องรอคิว

กฤตย์มาพร้อมกับชมัศชัย พ่อเลี้ยงไร่ตะวันดาว ไร่ชากาแฟที่ใหญ่เป็นอันดับสองของภาคเหนือและสวนผลไม้อันกว้างใหญ่มายืนรอชมพลอยอยู่หน้าร้านไอศกรีมที่ตอนนี้ ที่นั่งเต็มทุกที่

“นั่นไงมาแล้ว” ชมัศชัยบอกกฤตย์ เขายิ้มกว้างเมื่อเห็นน้ำฟ้า หญิงสาวที่ตนปักใจรัก “วันนี้ฟ้าสวยจัง”

คำชมซึ่งหน้าทำให้กฤตย์หันมามองผู้พูด ใบหน้าเขานิ่งเฉยทว่าในใจตรงกันข้าม

“สวยตรงไหน ก็งั้นๆ เห็นอยู่ทุกวัน น่าเบื่อจะตาย”

“นายเห็นทุกวันนี่ก็เลยเฉยๆ แต่สำหรับฉันนานๆ เห็น ฉันก็ต้องมองว่าฟ้าสวยอยู่แล้ว” การพูดคุยกึ่งโต้เถียงของสองหนุ่มเพื่อนรักหยุดลง เมื่อชมพลอยจูงมืออลิสสากับแทนธรรมเดินเข้ามาสมทบ

“รอนานไหมคะ กว่าจะวนหาที่จอดรถได้ก็เกือบยี่สิบนาทีก็เลยช้าค่ะ” ชมพลอยบอกกฤตย์ ก่อนยกมือไหว้ชมัศชัย “สวัสดีค่ะคุณมิกค์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ”

“สวัสดีครับเกรซ สบายดีนะครับ”

“สบายดีค่ะ เกรซขอบคุณคุณมิกค์สำหรับสตอเบอรี่ที่ฝากคุณกฤตย์มาให้นะคะ อร่อยมากค่ะ น้องแก้มกินคนเดียวเกินครึ่งเลยค่ะ แกชอบมากๆ เลย” ชมพลอยกล่าวขอบคุณพ่อเลี้ยงหนุ่มจากใจ