เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 170
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 171
ฮั่วซือหานขับรถสปอร์ตเข้ามากดดันฉือหว่าน พยายามบีบให้เธอถอยหนี แต่ฉือหว่านกลับพุ่งเข้าสู่ความท้าทาย ด้านขวาของรถเธอเสียดสีกับกำแพงจนเกิดประกายไฟเป็นทางยาว ทั้งคันพลิกไถลไปข้างหน้าแล้วไล่ตามฮั่วซือหานไปอย่างรวดเร็ว ฝีมือการแข่งรถของเธอเหนือความคาดหมาย จนทำให้คนต้องตกตะลึง ฮั่วซือหานเหลือบมองฉือหว่าน สายลมพัดผ่าน ปล่อยให้เรือนผมดำยาวสลวยของเธอโบกสะบัดในอากาศ บางส่วนพันเกี่ยวกับแก้มขาวผ่องและลำคอระหงของเธอ งดงามจนยากจะละสายตา เธอสวมแว่นกันแดด มองเขาอย่างใจเย็น ก่อนจะชูนิ้วกลางให้ uck! ฮั่วซือหานหัวเราะต่ำในลำคอโดยไม่ใส่ใจ ท่าทางของเธอในตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกคันยุบยิบในใจ คันจนแทบทนไม่ไหว ในความทรงจำของเขา ฉือหว่านเป็นเพียงเด็กสาวบ้านนอกที่คอยวนเวียนอยู่รอบตัวเขาและก่อเรื่องวุ่นวายอยู่เสมอ แต่บางครั้ง เธอกลับฉลาดหลักแหลมยามเผชิญหน้ากับเหล่าคนชั่ว เด็ดขาดไร้ปรานีเมื่อเล่นเกมกับเขา และตอนนี้ เธอเปี่ยมไปด้วยความกล้าแกร่งและเจิดจรัสในสนามแข่งรถ เขาไม่แน่ใจเลยว่า ตัวตนไหนกันแน่คือฉือหว่านที่แท้จริง เธอเป็นเหมือนปริศนาที่น่าค้นหา เมื่อเขาเริ่มรุกกดดัน เธอก็โต้กล
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 172
ลู่หนานเฉิงหัวเราะ "ที่แท้ตัวช่วยของหวานหว่านก็คือฉือเจียวนี่เอง" ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว "ตัวช่วยอะไร?" "เมื่อกี้นายกับหวานหว่านแข่งกันสูสี หวานหว่านบอกว่าฉือเจียวมีปัญหาเรื่องหัวใจ ต่อให้นายขับเก่งแค่ไหน ก็คงพาเธอไปด้วยไม่ได้อยู่ดี ฉือเจียวต้องช่วยให้เธอชนะอยู่แล้ว" เธอพูดแบบนั้นจริงๆ เหรอ? ฮั่วซือหานมองตามแผ่นหลังของฉือหว่านที่เดินห่างออกไป ริมฝีปากบางของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย ลู่หนานเฉิงใช้ไหล่กระแทกฮั่วซือหานเบาๆ "เธอน่าสนใจใช่ไหม?" ฮั่วซือหานเลิกคิ้วคมสันขึ้น แต่ไม่ตอบอะไร ฉือเจียวที่ถูกเมินสนิท "…" พวกนายเห็นฉันเป็นอากาศไปแล้วสินะ?! …ฉือหว่านกับลู่หนานเฉิงเข้าพักในห้องวิมานที่มีวิวทะเล ส่วนฉือเจียวกับฮั่วซือหานพักที่ห้องวิวทะเลห้องปฐพี ซูเสี่ยวฝูและฮั่วเสวียนก็มาด้วย รีสอร์ตแห่งนี้มีน้ำพุร้อนชื่อดัง ต่างก็ตั้งใจจะมาแช่น้ำพุร้อนในคืนนี้ ซูเสี่ยวฝูคว้ามือฉือหว่าน "หวานหว่าน ไปซื้อบิกินี่กันเถอะ!" ทั้งสองเดินมาถึงแผนกขายบิกินี่ ที่นี่มีชุดว่ายน้ำหลากหลายรูปแบบจนดูละลานตา ซูเสี่ยวฝูพูดอย่างตื่นเต้น "หวานหว่าน เธอหุ่นดีมาก เราต้องเลือกบิกินี่สวยๆ ให้เธออ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 173
ตอนแรกแข่งรถกัน ตอนนี้กลายเป็นการแข่งเงินแทนแล้ว ในเรื่องเงิน ฮั่วซือหาน ผู้ที่เป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของไห่เฉิง คงไม่เคยรู้จักคำว่าแพ้ ฉือเจียวมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความออดอ้อน อ้อนให้เขาซื้อให้ ฮั่วซือหานเหลือบมองฉือเจียว ก่อนจะหันไปมองฉือหว่าน ฉือหว่านก็จ้องเขาอยู่เช่นกัน ดวงตาใสราวกระจกจับจ้องมายังเขา ฉือเจียวยังไม่หยุด เธอกระตุกแขนเขาเบาๆ ออดอ้อนเสียงหวาน "ซือหาน~ ซื้อให้ฉันนะ ฉันอยากได้~" ฮั่วซือหานหันไปบอกเจ้าของร้าน "ฉันให้สองเท่า" เขายอมจ่ายสองเท่าเพื่อซื้อให้ฉือเจียว ฉือเจียวเงยคางขึ้นอย่างภาคภูมิ มองฉือหว่านด้วยแววตาเย้ยหยัน ราวกับจะบอกว่า เห็นไหม? ซือหานซื้อให้ฉันแล้ว ลู่หนานเฉิงเอ่ยขึ้นทันที "ซือหาน แบบนี้ไม่สนุกเลย เจ้าของร้าน ฉันให้สามเท่า" ลู่หนานเฉิงยอมจ่ายสามเท่าเพื่อซื้อให้ฉือหว่าน ฉือหว่านหันไปมองลู่หนานเฉิง "คุณชายลู่ ช่างเถอะ…" "ช่างมันไม่ได้ ฉันอยากซื้อให้เธอใส่ให้ฉันดู" ลู่หนานเฉิงยิ้ม คิ้วเข้มของฮั่วซือหานขมวดเล็กน้อย "ฉันให้สี่เท่า" ลู่หนานเฉิง "ฉันให้ห้าเท่า" ตอนนี้กลายเป็นการแข่งขันของชายสองคนแทนแล้ว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 174
ฉือเจียวลงแช่ในบ่อน้ำพุร้อน เดินตรงไปหาฮั่วซือหาน "ซือหาน ฉันดูดีไหม?" ฮั่วซือหานมองเธอ แต่ยังไม่ทันได้ตอบ ซูเสี่ยวฝูก็ลากฉือหว่านเข้ามาแล้ว ซูเสี่ยวฝูลงไปในบ่อ "หวานหว่าน รีบลงมาเร็ว" ฮั่วซือหานเงยหน้ามองฉือหว่าน เธอเปลี่ยนเป็นบิกินี่เรียบร้อยแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสบายใจนัก จึงสวมเสื้อคลุมอาบน้ำทับไว้ ฉือเจียวเย้ยหยันทันที "ฉือหว่าน เธอคลุมเสื้อทำไม หรือว่าไม่มั่นใจในรูปร่างของตัวเอง?" ฮั่วเสวียนก็ร่วมสมทบ มองเธอด้วยสายตาขบขัน "หวานหว่าน ดูสิ ทุกคนกำลังบอกให้เธอถอดเสื้อคลุมออก" ซูเสี่ยวฝูพูดพลางยื่นมือไปดึงเสื้อคลุมของฉือหว่านออก อ๊ะ!ฉือหว่านร้องตกใจเล็กน้อย และทันใดนั้น ร่างของเธอก็เผยออกสู่สายตาทุกคน ฉือหว่านสวมบิกินี่สีแดงอมชมพู ผิวของเธอขาวราวกับหยกขาวเนียนละเอียด ซึ่งต่างจากฉือเจียวที่ต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อบำรุงผิวให้ขาว รูปร่างของฉือหว่านดีมากเกินไปแล้ว เอวบางของเธอราวกับแจกันเครื่องเคลือบ ด้านบนอวบอิ่ม อ่อนโยนเย้ายวน ส่วนด้านล่างสะโพกกระชับ ขาเรียวยาวสมส่วน บิกินี่สีแดงอมชมพูที่เธอเลือกโดยไม่ตั้งใจ กลับขับให้เธอดูมีเสน่ห์น่าหลงใหลมากขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 175
ฉือหว่านรู้สึกแปลกใจ ฮั่วซือหานจ้องเธอทำไม? ฉือเจียวอยู่ข้างๆ เขาไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาไม่มองฉือเจียว? ช่วงนี้ฮั่วซือหานดูเหมือนจะจ้องเธอบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ลู่หนานเฉิงมองฉือหว่าน "หวานหว่าน ไปแช่น้ำร้อนกันเถอะ" ซูเสี่ยวฝูปิดปากหัวเราะ "คุณชายลู่คงอยากมีช่วงเวลาด้วยกันสองต่อสองกับหวานหว่าน ไปเถอะๆ!" ฉือหว่านจึงเดินไปกับลู่หนานเฉิง ซูเสี่ยวฝูเหลือบมองฮั่วซือหาน แววตาของเขามืดมนและดูอารมณ์ไม่ดีอย่างชัดเจน เธออดรู้สึกสะใจไม่ได้ ฉือหว่านกับลู่หนานเฉิงมาถึงบ่อน้ำพุร้อนอีกแห่ง ทั้งสองพูดคุยกันได้ไม่กี่คำ ลู่หนานเฉิงก็มีสายโทรเข้า "หวานหว่าน ฉันขอไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ" "โอเค" ลู่หนานเฉิงขึ้นจากน้ำเพื่อรับสาย ฉือหว่านแช่น้ำต่ออีกสักพัก แล้วเธอก็เหลือบไปเห็นคนขายไอศกรีม เธอไม่มีทางต้านทานขนมหวานได้เลย จึงรีบเดินตามไปซื้อ แต่คนขายไอศกรีมเดินจากไปแล้ว โดยไม่รู้ตัว ฉือหว่านเดินเข้ามาในบ่อน้ำพุร้อนแห่งหนึ่งที่เงียบสงัด ที่นั่นมีชายหญิงคู่หนึ่ง ผู้ชายมีรอยสักรูปเสืออยู่ที่หน้าอก ส่วนผู้หญิงมีรูปร่างอวบอิ่ม เย้ายวน ผู้หญิงกำลังนั่งคร่อมอยู่บนตัวชายคนนั้น และพวกเขาก็กำ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 176
พี่เสือนำลูกน้องมาถึงที่หมาย ฮั่วซือหานรู้จักพี่เสือดี เขาเป็นรองหัวหน้าของแก๊งอาชญากรรม อำมหิตและโหดเหี้ยม มือของเขาเปื้อนเลือดมาไม่น้อย ตอนนี้เขาแอบมาคบชู้กับเมียพี่ชายตัวเอง แต่ดันถูกฉือหว่านจับได้ แน่นอนว่าพี่เสือไม่มีทางปล่อยให้ฉือหว่านมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ ในวงการมาเฟียมีกฎเกณฑ์ คนในโลกสีดำและโลกสีขาวไม่ควรแทรกแซงกัน ฮั่วซือหานไม่อยากทำให้เรื่องบานปลาย ตอนนั้นเอง พี่เสือกับลูกน้องก็พุ่งเข้ามา "พี่เสือ! ต้องเป็นพวกมันแน่ๆ!" ฮั่วซือหานก้มลงไป แล้วจูบฉือหว่านอย่างไม่ทันให้เธอตั้งตัว ฉือหว่านได้ยินเสียงของพี่เสือใกล้เข้ามา แต่ทันใดนั้น ทุกอย่างก็มืดลง ริมฝีปากของเขากดทับลงมาอย่างรุนแรง จูบของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร อารมณ์ที่โกรธแค้น หรือเป็นเพียงข้ออ้างเพื่อบดขยี้เธอ เธอดันมือเล็กๆ ของตัวเองไปที่แผงอกของเขา พยายามผลักเขาออก แต่ฮั่วซือหานขู่เสียงต่ำ "อยากตายรึไง?" ไม่อยากตาย... แต่เธอก็ไม่อยากถูกเขาทำแบบนี้! "ฉันหายใจไม่ออก… คุณทำฉันเจ็บ!" คิ้วเรียวของเธอขมวดเข้าหากัน ใบหน้ากลมเล็กของเธอบิดเบี้ยวเหมือนลูกพลับน้อยๆ ใบหนึ่ง ดูแล้วน่ารั
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 177
ร่างสูงสง่าของฮั่วซือหานกักตัวฉือหว่านเอาไว้ สถานการณ์แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกประหลาด ในที่ลับตาคน เขาบอกว่าจะซื้อของให้เธอ นี่มันให้ความรู้สึกเหมือนเธอเป็นผู้หญิงที่เขาแอบเลี้ยงดูอยู่ แต่เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขาต่างหาก "ฉันไม่ต้องการเสื้อผ้า" "แล้วไอศกรีมล่ะ เอาไหม?" ฮั่วซือหานหยิบไอศกรีมออกมาชิ้นหนึ่ง ฉือหว่านอึ้งไป เขามีไอศกรีมอยู่ในมือ เป็นรสสตรอว์เบอร์รี่ที่เธอชอบ "คุณซื้อมันตั้งแต่เมื่อไหร่?" "เมื่อกี้" เมื่อครู่เขาเดินตามเธอมา เห็นเธอวิ่งตามคนขายไอศกรีมอย่างกระตือรือร้น ขนตาของฉือหว่านกระพือเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าฮั่วซือหานจะซื้อไอศกรีมให้เธอ เขายื่นไอศกรีมไปที่ริมฝีปากเธอ "เธอกินคำหนึ่งสิ" ฉือหว่านเงยหน้ามองเขา "ฉันไม่อยากกิน" ทั้งที่เมื่อครู่ เธออยากกินมาก ดวงตาเธอเป็นประกายตอนเห็นไอศกรีมแท้ๆ ฮั่วซือหานมองเธอ สายตาของเขาร้อนแรงขึ้น ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อย แล้วพูดเสียงแหบต่ำ "งั้นเธออยากกินอะไร? อยากกินของฉัน…?" รูม่านตาของฉือหว่านหดลงเล็กน้อยทันที เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากเขา เขาจะพูดอะไรออกมาอีก?! ฝ่ามือนุ่มนิ่มของเธอวางลงบนร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 178
ฉือหว่านมองไอศกรีมสตรอว์เบอร์รี่ในมือ ก่อนจะเหลือบมองฮั่วซือหาน ร่างสูงของเขายืนอยู่ตรงนั้น สง่างามและแข็งแกร่ง เขามองเธอเงียบๆ เหมือนรอดูว่าเธอจะตอบยังไง "ไอศกรีมนี่ต้องเป็นผู้ชายซื้อให้เท่านั้นเหรอ? ฉันซื้อเอง" ฉือหว่านโกหกไปเล็กน้อย ฉือเจียวกับฮั่วเสวียนมองอย่างไม่เชื่อถือ ฮั่วซือหานมองเธอ ก่อนจะยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เจ้าเด็กขี้โกหก! ฉือหว่านไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด เธอหันไปหาลู่หนานเฉิง "คุณชายลู่ ฉันไม่อยากแช่น้ำพุร้อนแล้ว เรากลับห้องกันเถอะ" ลู่หนานเฉิงพยักหน้า "โอเค" ลู่หนานเฉิงพาฉือหว่านเดินจากไป ฮั่วเสวียนมองตามอย่างอิจฉาและเกลียดชัง "ฉือหว่านโกหกแน่ๆ ไอศกรีมในมือนั่นต้องเป็นผู้ชายซื้อให้เธอ! ดูสิ รีบลากพี่หนานเฉิงกลับห้องขนาดนี้ จะไปขึ้นเตียงกันรึไง?!" ฉือเจียวกอดแขนฮั่วซือหาน ออดอ้อน "ซือหาน ตอนนี้ฉือหว่านเป็นแฟนของหนานเฉิง พวกเขานอนห้องเดียวกันคืนนี้ นายคิดว่าพวกเขาจะมีอะไรกันไหม?" ฮั่วเสวียนรีบตอบแทน "แน่นอน! ถึงพี่ซือหานจะไม่เคยแตะต้องฉือหว่าน แต่ดูยังไงเธอก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์!" ฉือเจียวเหลือบมองสีหน้าของฮั่วซือหาน ก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อน "เ
บทล่าสุด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 390
ฉือไห่ผิงตะโกนด้วยความร้อนใจ “ฉือถัง รีบคิดหาทางหน่อยสิ!”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงก็แทบจะร้องไห้ “เงินพวกเราก็โดนโกงไปหมด แกคิดว่าพวกเราจะไม่ร้อนใจเหรอ? พวกเราก็ถูกหลอกเหมือนกัน!”คุณนายใหญ่ฉือโกรธจนอกแทบระเบิด ตบขาตัวเองไม่หยุด “จบแล้ว! คราวนี้พวกเราจบสิ้นกันหมดแล้ว! พวกเราจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!”เจ้าหน้าที่ศาลพูดอย่างเย็นชา “กรุณาออกไปจากที่นี่ อย่าขัดขวางการปฏิบัติงานของเรา”คุณนายใหญ่ฉือคิดจะเล่นบทอาละวาด “ฉันไม่ไป! นี่คือบ้านของฉัน ฉันอยู่ที่นี่มาตั้งหลายสิบปี นี่คือบ้านเก่าของตระกูลฉือ ฉันอยากเห็นนักว่าพวกคุณกล้าแตะต้องฉันไหม!”หนึ่งนาทีต่อมา คุณนายใหญ่ฉือก็ถูกเจ้าหน้าที่สองคนหิ้วโยนออกมาจากคฤหาสน์ คนของครอบครัวรองและครอบครัวสามก็โดนไล่ออกมาด้วยฉือเจียวโกรธตะโกน “อย่าแตะต้องฉัน! ฉันเดินเองได้ ปล่อยสิ!”เธอสะบัดตัวแรงจนหลุดจากมือเจ้าหน้าที่ แต่แรงส่งทำให้เธอล้มกระแทกพื้นก้นแทบแตกทุกคน “……”คุณนายใหญ่ฉือนั่งกรีดร้องอยู่บนพื้น “จะทำยังไงดีล่ะ! พวกเราทำกรรมอะไรไว้ ถึงต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้!”คนของครอบครัวรองกับครอบครัวสามไม่มีใครกล้าพูดอะไร เมื่อวานพวกเธอยังเฉลิมฉลองชัยชนะอย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 389
ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ขึ้นรถออกไปแล้ว ฮั่วซือหานกับท่านหลินยืนอยู่ข้างนอก ฮั่วซือหานมองท่านหลินด้วยสายตาเคลือบแคลง “ลุงครับ ลุงเป็นอะไรไปกันแน่?”รอจนรถของฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ลับตาไปแล้ว ท่านหลินถึงได้ละสายตากลับมา เขาหันไปมองฮั่วซือหาน “อะไรที่ว่าฉันเป็นอะไร ฉันดีจะตายไป สดชื่นกระปรี้กระเปร่าเลยล่ะ”ฮั่วซือหาน “……ลุงอยากเห็นตัวเองตอนก้มหัวประจบฉือหว่านเมื่อกี้ไหม?”เขาไม่เคยเห็นลุงตัวเองเป็นแบบนี้มาก่อนท่านหลินหน้าไม่พอใจ “อะไรก้มหัวประจบ ฉันเรียกว่าคารวะผู้มีความรู้ต่างหาก นายไม่เข้าใจหรอก”เคารพผู้มีความรู้?เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับฉือหว่าน?ฮั่วซือหานรู้สึกว่าลุงตัวเองใช้คำผิดไปหมด“เมื่อกี้ผมจะคุยกับฉือหว่าน ลุงทำไมถึงขัดจังหวะผม ผมจะถามเรื่องที่เธอกับเซียวอี้คบกันจริงหรือเปล่า?”พูดถึงเรื่องนี้ ท่านหลินพยักหน้า “ฉันว่าจริง”ฮั่วซือหาน “ทำไมล่ะ?”ท่านหลินมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เพราะนายไม่คู่ควรกับฉือหว่าน ฉือหว่านควรได้สิ่งที่ดีกว่านี้”พูดจบท่านหลินก็เดินเข้าบ้านไปฮั่วซือหาน “……”โลกนี้มันบ้าไปแล้วแน่ๆ!ลุงคนที่เคยคิดว่าฉือหว่า
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 388
ยังพูดไม่ทันจบ ขาทั้งสองข้างของท่านหลินก็อ่อนแรงจนเกือบทรุดลงไปอีกครั้ง“คุณท่าน!” พ่อบ้านรีบพยุงท่านหลินไว้ฉือหว่านลุกขึ้น เดินมายืนตรงหน้าท่านหลิน แล้วยื่นมือพยุงเขาเบาๆ “หลินจื้อหยวน ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นหรอก”ท่านหลินมองฉือหว่านอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาไม่เคยคิดเลยแม้แต่ในฝันว่า เทพแพทย์ C ในตำนานจะเป็นเด็กสาวที่ยังเยาว์วัยแบบนี้ แถมยังเป็นสะใภ้นอกสายเลือดของเขาอีก มันเหมือนฝันไปชัดๆท่านหลินจ้องมองฉือหว่าน แล้วถามอีกครั้ง “คุณคืออาจารย์ของผมจริงๆ เหรอ?”ฉือหว่านพยักหน้า “ใช่ ฉันเอง นายทำท่าแปลกๆ แบบนี้ หรือว่าฉันทักผิดวิธี? ฉันไม่ควรเรียกนายว่าหลินจื้อหยวน แต่ต้องเรียก...เสี่ยวหลินแทนเหรอ?”ท่านหลิน “……”ตอนนี้เขาแน่ใจเต็มร้อยแล้วว่า ฉือหว่านคือเทพ C และเป็นอาจารย์ของเขาจริงๆ“อาจารย์...ผมไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะเป็น...ไม่สิ จะเป็นคุณ...”ท่านหลินรู้สึกว่าระดับความสัมพันธ์มันสับสนไปหมดแล้ว เขาไม่รู้ว่าควรเรียกฉือหว่านว่าอะไรดีฉือหว่านยิ้มบางๆ “ไม่ต้องสุภาพนัก เราเป็นสหายทางวิชาการ นายเรียกฉันว่าฉือหว่านก็ได้”ท่านหลินรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อเหลือเกิน “อาจารย์ ตำหนิบน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 387
อะไรนะ?ฉือหว่านสูดหายใจแรง ดวงตาเบิกกว้าง “แบบนั้น? แบบไหนกันแน่?”เย่ฮวนเอ่อร์ยกสองนิ้วขึ้นมาชนกันเบาๆ “ก็จูบน่ะสิ”ฉือหว่านถึงได้โล่งอก นึกว่าเย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นเกิดเรื่องแบบผู้ชายผู้หญิงไปแล้วเสียอีกฉือหว่าน “ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”ในหัวของเย่ฮวนเอ่อร์ลอยขึ้นมาเป็นใบหน้าหล่อเหลาดุเย็นของเฉินจิ้น หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นทันที ควบคุมไม่ได้เลย แบบนี้สินะที่เรียกว่าความรักเย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดงพยักหน้า “ใช่”ฉือหว่านอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่พูดออกมา ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน คนอื่นเป็นแค่คนนอกครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเธอก็มาถึงบ้านตระกูลหลิน ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปเพราะฉือหว่านยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเย่ฮวนเอ่อร์ เย่ฮวนเอ่อร์เลยตั้งใจว่าจะหาจังหวะอธิบายให้ฟังดีๆ ดังนั้นวันนี้เธอจึงได้แจ้งล่วงหน้าไว้แล้วว่า ห้ามใครเปิดเผยตัวตนของเธอ“คุณหนูใหญ่...เอ๊ย คุณเย่ คุณฉือ พวกคุณมาแล้วเหรอ?” แม่บ้านหลินรีบออกมาต้อนรับด้วยท่าทีอบอุ่นฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มตอบ ขณะนั้นท่านหลินก็เดินลงมาจากบันได “ฉือหว่าน เธอมาแล้ว”ฉือหว่านมองไปที่ท่านหลินด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 386
แม่เฉินพยักหน้า “ได้จ้ะ อาจิ้น แล้วฮวนเอ่อร์ล่ะ?”เฉินจิ้นหยิบกระเป๋าใบหนึ่งขึ้นมา แล้วเก็บของใส่กระเป๋าโดยไม่เงยหน้า พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เธอกลับไปแล้ว แม่ครับ ผมกับเธอเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”“แม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ก็มีเด็กผู้หญิงหลายคนชอบลูก อย่างครั้งก่อนมีเด็กคนหนึ่งแอบเอาจดหมายรักกับช็อกโกแลตใส่ไว้ในกระเป๋าเป้ของลูก น้องสาวของลูกยังเห็นเลย เด็กคนนั้นชื่อจื่อเหยาใช่ไหม?”เฉินจิ้นเงยหน้าขึ้น “แม่ อย่าพูดถึงคนพวกนั้นเลย เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงพวกนั้น”แม่เฉินยิ้ม “งั้นแปลว่าในใจลูก เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงที่เคยชอบลูกสินะ”เฉินจิ้น “……”เขาก้มหน้าลงเก็บของต่อ“อาจิ้น ลูกก็โตแล้ว ถ้าเจอเด็กผู้หญิงที่ชอบ ก็อย่าปล่อยให้หลุดมือนะ ฮวนเอ่อร์เป็นเด็กดีคนหนึ่งเลยนะ”เฉินจิ้นเก็บของเสร็จ สะพายกระเป๋าแล้วประคองแม่ออกจากโรงพยาบาลแม่ลูกเดินอยู่ในทางเดิน เฉินจิ้นพูดเบาๆ ว่า “แม่ครับ ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้ และผมก็ให้อนาคตกับใครไม่ได้ด้วยซ้ำ”แม่เฉินนิ่งเงียบไป เธอรู้ดีว่าเย่ฮวนเอ่อร์มาจากครอบครัวที่มีฐานะ ดังนั้นเมื่อครู่ที่พูดกับน้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 385
ริมฝีปากของเขาเย็นนิดๆ จูบแล้วรู้สึกดีมาก เย่ฮวนเอ่อร์แม้จะไม่มีประสบการณ์ แต่เคยแอบดูคนอื่นจูบกันมาก่อน ไม่คิดเลยว่าความรู้สึกนี้จะดีขนาดนี้เฉินจิ้นยืนนิ่งไม่ขยับ เขาไม่ได้หลับตา เขาเห็นว่าเย่ฮวนเอ่อร์เองก็ไม่ได้หลับตา ดวงตากลมโตคู่นั้นเต็มไปด้วยความไม่รู้และความอยากรู้อยากลอง เด็กหนุ่มสาวที่วัยไล่เลี่ยกัน เมื่อถึงวัยหนึ่งก็มักจะมีความอยากรู้อยากเห็นและโหยหาทางเพศ อยากทดลอง อยากสัมผัสกับคนที่ตัวเองชอบอย่างอ่อนเยาว์และกล้าหาญเฉินจิ้นรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มของเธอที่กดลงบนริมฝีปากเขา แล้วไม่นานเธอก็เผยอริมฝีปากออกเบาๆ สัมผัสเข้าที่มุมปากของเขาความร้อนพวยพุ่งออกมาจากเอวของเขา ลามไปทั่วร่าง ความรู้สึกทั้งชาและซ่านจนหางตาเขาแดงตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์โอบคอเขาไว้ ตัวทั้งสองแนบชิดกันอย่างใกล้ชิด ไม่นานเธอก็รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายเขาเธอถามด้วยความสงสัย “อะไรน่ะ? มันดันฉันอยู่”เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นมือลงไปข้างล่างเฉินจิ้นคว้าข้อมือขาวเรียวของเธอไว้ทันที ไม่ยอมให้เธอขยับลงไป “เย่ฮวนเอ่อร์ พอหรือยัง?”เย่ฮวนเอ่อร์มองใบหน้าหล่อเย็นชานั้นของเขา ซึ่งยังคงเหมือนภูเขาน้ำแข็ง ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 384
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 383
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 382
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
