Share

บทที่ 472

Penulis: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
ฉือเจียวชะงักไปเล็กน้อย “เธอหมายความว่ายังไง?”

ฉือหว่านยิ้มบางๆ “เธอไม่สามารถทำให้ประธานฮั่วพอใจได้เลย ประธานฮั่วช่วงนี้อารมณ์ร้อนแรงมาก แค่ฉันแตะนิดเดียว เขาก็ตื่นเต้นจนหยุดไม่ได้แล้วล่ะ”

อะไรนะ?

ฉือเจียวถึงกับหายใจสะดุด

ฉือหว่านละสายตา เดินไปเปิดประตูห้องของตัวเอง แล้วก้าวเข้าไปด้านใน

เพียะ

เสียงประตูห้องปิดลงตรงหน้าฉือเจียว ราวกับปิดลมใส่หน้าเธอเต็มๆ

ฉือเจียวหันไปมองฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณกับฉือหว่านเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ฮั่วซือหานไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ เขาเปิดประตูห้องของตัวเอง “เข้ามาเถอะ”

ฉือเจียวเดินเข้ามาในห้องของฮั่วซือหาน ตามตรงแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาเยือนดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ ความหรูหราที่สัมผัสได้ทำเอาเธอตะลึงอีกครั้ง

ขณะนั้นเอง เสียงทุ้มต่ำของฮั่วซือหานก็ดังขึ้น “ฉือเจียว เธอบอกว่าจะมาที่ห้อง ฉันก็พามาแล้ว ตอนนี้ให้ฉันดูหยกนั่นได้รึยัง?”

ฮั่วซือหานโฟกัสที่หยกเพียงอย่างเดียว

ฉือเจียวเตรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว เธอยิ้มยั่วยวน “ซือหาน อย่าเพิ่งรีบร้อนสิ ขอฉันอาบน้ำก่อน เดี๋ยวพออาบเสร็จ ฉันจะให้คุณดูหยกเอง”

พูดจบ ฉือเจียวก็เดินเข้าห้องไป

ฮั่วซือหานยืนอยู่
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (3)
goodnovel comment avatar
Phongnapa Lamat
ตัดบทซะงั้น เฮ้อออ...
goodnovel comment avatar
นก กะแมวกาแฟ
น่ารำคาญเขียนบทนางเอกแบบนี้เค้าเอาสร้อยไปกับมองไม่เห็นออกจะฉลาด
goodnovel comment avatar
Bee Season
เขียนบทฉือหว่านน่ารำคาญมาก ตามฉือเจียวไม่ทัน เค้าสร้อยก้อไม่เห็นอีก
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1096

    นายท่านลู่พูดเสียงดัง “ฉันไม่กิน! ฉันไม่อยากกินยา! เห็นอยู่ชัดๆ ว่าตระกูลลู่ของเราจะไม่มีคนสืบทอดแล้ว ฉันไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว ปล่อยให้ฉันตายเถอะ ถึงตายไปใต้ดินฉันก็ไม่มีหน้าไปพบบรรพบุรุษแล้ว!”พ่อบ้านรีบพูดขึ้น “ท่านครับ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ อย่าเอาร่างกายของตัวเองมาเล่นนะครับ คุณชาย รีบพูดอะไรสักอย่างเถอะ อย่าทำให้ท่านโกรธไปมากกว่านี้เลย ร่างกายของท่านคุณก็รู้ดี หมอบอกแล้วว่าห้ามถูกกระตุ้นอารมณ์เด็ดขาด!”ลู่หนานเฉิงรู้ดีว่าคุณปู่ของเขากำลังแสดงละคร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าช่วงไม่กี่ปีมานี้สุขภาพของท่านทรุดลงเรื่อยๆ เมื่อห้าปีก่อน คุณปู่ลู่เคยล้มป่วยหนักจนต้องเข้าไอซียู ตอนนั้นท่านนอนอยู่บนเตียงพร้อมสายระโยงระยาง จับมือเขาไว้แน่นแล้วขอให้เขาแต่งงานกับคุณหนูตระกูลหลิน หลินซีเหยา เขาจึงจำใจตอบตกลงหลังจากนั้นท่านก็รอดมาได้ แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ต้องพึ่งยาเพื่อประคองอาการไว้ ลู่หนานเฉิงรู้ดีว่าคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะยังอยากเห็นตระกูลลู่มีผู้สืบทอดนายท่านลู่ยังพูดต่อ “ดูท่าไอ้เจ้าหลานคนนี้จะไม่สนใจฉันแล้วสินะ ยังไงคนอื่นเขาก็ได้อุ้มเหลนกันหมด มีแต่ฉันที่ไม่ได้อุ้ม บนโลกนี

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1095

    ฮั่วซือหานพูดว่า “ร่างกายฉันแข็งแรงพอ ยาแก้ปวดพวกนี้ยังทนไหวอยู่!”เขาก้าวเข้าไปข้างหน้า แล้วโอบกอดฉือหว่านไว้แน่น “หวานหว่าน ฉันไม่อยากเสียเธอไปเลยนะ! พอรู้ว่าหนานเฉิงกลับมา ฉันก็รีบตามมาทันที ฉันกลัวมาก กลัวว่าจะมีใครเข้ามาในชีวิตของเธอแทนที่ฉัน กลัวว่าจะมีใครเข้ามาในใจเธอ ฉันกลัวว่าจะถูกแทนที่จริงๆ!”ตอนนี้เขากอดเธอไว้เงียบๆ ฉือหว่านได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นแรง และได้ยินเสียงคำพูดแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยความจริงใจคนอย่างฮั่วซือหานก็มีสิ่งที่กลัวเหมือนกัน เขากลัวว่าเธอจะถูกใครแย่งไปจากเขา กลัวว่าจะสูญเสียเธอไปหัวใจของฉือหว่านอ่อนยวบลงทันที เธอยกแขนขึ้นโอบกอดฮั่วซือหานกลับเบาๆ “ไม่หรอก ฉันกำลังพยายามหาวิธีแก้พิษรักเดียวให้ได้ ฮั่วซือหาน ฉันจะรักษาคุณให้หายแน่!”ฮั่วซือหานพูดว่า “ฉันเชื่อเธอ เธอคือยาของฉัน!”ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นแน่นอนทั้งสองกอดกันแน่นอย่างเงียบงัน ขณะนั้นเงาร่างสูงใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามา เป็นลู่หนานเฉิงหลังจากฮั่วซือหานและฉือหว่านออกจากห้องไป ลู่หนานเฉิงก็รู้สึกเบื่อเลยออกมาเดินเล่น ไม่คิดว่าจะเห็นภาพทั้งคู่กอดกันพอดีลู่หนานเฉิงหยุดอยู่ตรงนั้น เขาชอบฉือหว่านจร

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1094

    ฮั่วซือหานพูดว่า “ตอนนี้นายเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ควรอยู่ให้ห่างจากฉือหว่านหน่อยจะดีกว่า!”ลู่หนานเฉิงถอนหายใจ จริงๆ แล้วเมื่อห้าปีก่อนเขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเขากับฉือหว่านไม่มีทางเป็นไปได้ลู่หนานเฉิงมองไปที่ฮั่วซือหาน “พิษรักเดียวในร่างนาย ยังหาทางแก้ไม่ได้จริงๆ เหรอ?”ฮั่วซือหานตอบ “ตอนนี้ยังหาทางไม่ได้”ลู่หนานเฉิงว่า “งั้นก่อนที่พิษรักเดียวของนายจะถูกแก้ ฉันจะช่วยดูแลฉือหว่านแทนนายเอง”ฮั่วซือหานส่งสายตาคมกริบไปทันทีลู่หนานเฉิงหัวเราะ “ไม่ต้องห่วง ฉันหมายถึงในฐานะเพื่อน นายดูสิ นายหึงอีกแล้ว!”ฮั่วซือหาน “ฉือหว่านมีเพื่อนเยอะ ไม่ต้องให้นายมาดูแล!”ลู่หนานเฉิง “……”ฮั่วซือหานลุกขึ้น “ฉันจะออกไปโทรศัพท์หน่อย”เขาเดินออกไปจริงๆลู่หนานเฉิงมองห้องส่วนตัวหรูหราที่ตอนนี้เหลือเขาเพียงคนเดียว “……” ช่างเถอะ ดื่มชาไปก่อนก็แล้วกันฮั่วซือหานเดินออกมาด้านนอก เขาออกมาเพื่อโทรศัพท์จริงๆเขาหยิบมือถือขึ้นมากดหมายเลขหนึ่งไม่นานสายก็ถูกต่อ จากฝั่งนั้นมีเสียงของนายท่านลู่ดังขึ้น “ซือหาน ทำไมมีเวลามาโทรหาลุงแก่คนนี้ล่ะ”สองตระกูลเป็นเพื่อนสนิทกัน นายท่านลู่ถือว่าเห็นฮั่วซือหานเติบโต

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1093

    ฮั่วซือหานมาแล้วฉือหว่านสะดุ้งเบาๆ เธอเพิ่งแยกกับฮั่วซือหานได้ไม่นาน ไม่คิดว่าเขาจะตามมาทันทีลู่หนานเฉิงมองไปทางฮั่วซือหาน “ซือหาน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”ฮั่วซือหานเดินตรงมาหาฉือหว่าน แล้วนั่งลงข้างๆ เธอ มองไปที่ลู่หนานเฉิง “หนานเฉิง นายกลับประเทศกะทันหันขนาดนี้ ยังไม่คิดจะบอกฉันก่อนเลยเหรอ ฉันนี่ผิดหวังในตัวนายจริงๆ”ฮั่วซือหานนั่งลงข้างฉือหว่าน แสดงท่าทีชัดเจนว่าเขากำลังประกาศอำนาจของตัวเอง ส่วนลู่หนานเฉิงนั้นเป็นแขกที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เขาและฉือหว่านมาร่วมเลี้ยงต้อนรับในฐานะที่เป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปี ลู่หนานเฉิงจะไม่เข้าใจความหมายของฮั่วซือหานได้อย่างไร เพื่อนคนนี้ไม่เจอกันหลายปี ยังเหมือนเดิม ทั้งชอบเป็นเจ้าของ ทั้งขี้หึงลู่หนานเฉิงยกคิ้วขึ้น “ซือหาน ฉันตั้งใจจะบอกนายอยู่แล้ว แต่ได้ยินมาว่านายกับคุณหนูใหญ่ตระกูลลี่ กำลังจะแต่งงานกัน ฉันก็กลัวนายจะยุ่งเกินไปเลยยังไม่ได้บอก นายควรจะขอบคุณความเข้าใจของฉันนะ”พูดจบ ลู่หนานเฉิงก็ยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างสง่างาม เขารอดูว่าจะฮั่วซือหานตอบอย่างไรฮั่วซือหาน “……” เพื่อนคนนี้รู้ดีเหลือเกินว่าจะพูดตรงจุดไหนถึงจะทำให้เขาเสียหน้า

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1092

    ฉือหว่านพูดอย่างจริงใจ “ลู่หนานเฉิง ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ”ลู่หนานเฉิง “ขอบคุณ”ฉือหว่าน “ลู่หนานเฉิง ได้ยินมาว่านายแต่งงานแล้ว ครั้งนี้กลับมาไม่พาภรรยามาด้วยเหรอ?”เธอยังรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับภรรยาของลู่หนานเฉิงอยู่มาก ได้ยินมาว่าคุณนายลู่เป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ตัวจริง เป็นคุณหญิงชั้นสูงที่สมบูรณ์แบบทุกกระเบียดนิ้วลู่หนานเฉิงหัวเราะ “ฉือหว่าน ช่วยอย่าพูดแทงใจดำได้ไหม ฉันกับภรรยาไม่มีความรู้สึกต่อกันเลย”ฉือหว่าน “แต่พวกนายอาจรักกันได้หลังแต่งงานก็ได้นี่”ลู่หนานเฉิงได้แต่ยิ้มเจื่อน “ฉือหว่าน กินข้าวเย็นหรือยัง ฉันอยากเลี้ยงมื้อหนึ่ง”ฉือหว่าน “มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง! นายเพิ่งกลับมา ถือเป็นมื้อรับขวัญ”ลู่หนานเฉิงสุภาพเปิดประตูรถให้ “เชิญครับ”…………ตอนนั้น ฮั่วซือหานยังพิงรถสูบบุหรี่อยู่ ไม่ได้จากไปไหนเลขาจ้าวเพิ่งรับสาย “ครับ ผมเข้าใจแล้ว”เขาหันไปมองฮั่วซือหาน “ท่านประธานฮั่ว เพิ่งได้รับข่าวว่าลู่หนานเฉิงกลับมาแล้วครับ”มือที่ถือบุหรี่ของฮั่วซือหานชะงัก “ลู่หนานเฉิงกลับมา? ทำไมไม่บอกฉัน?”ในฐานะเพื่อนรัก เขากลับมาโดยไม่แจ้งเขาแม้แต่คำเดียวเลขาจ้าว “ท่านประธาน ยัง

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1091

    เขายังคงอยากพาเธอกลับบ้านฉือหว่านค่อยๆ ยกแขนขึ้นโอบรอบตัวเขาไว้แน่นฮั่วซือหานกอดตอบด้วยแรงที่แทบจะทำให้เธอกลืนหายเข้าไปในอกของเขา ราวกับอยากหลอมเธอไว้ในกระดูกเลือดเนื้อของตนเอง เพื่อจะไม่ต้องแยกจากกันอีกแต่ในความเป็นจริง... พวกเขากลับจำเป็นต้องแยกทางเธอไม่สามารถกลับไปอยู่กับเขาได้อีกเขาอาจไม่แคร์สุขภาพของตัวเองเพียงเพื่อมาหาเธอ แต่เธอไม่อาจมองดูเขาทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้ฉือหว่าน “ฮั่วซือหาน ฉันต้องไปแล้ว”ฉือหว่านคลายอ้อมแขนออก ก่อนเปิดประตูรถแล้วก้าวลงไป เธอหันหลังเดินออกไปโดยไม่ลังเลฮั่วซือหาน “หวานหว่าน!”ฮั่วซือหานรีบลงจากรถตามมา เขาเรียกเธอไว้แต่เธอไม่หยุดเดิน และไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองเขายืนมองแผ่นหลังของเธอค่อยๆ ไกลออกไป ก่อนพิงตัวกับรถอย่างหมดเรี่ยวแรง แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบไม่นาน เลขาจ้าวเดินเข้ามา “ท่านประธาน... ตอนนี้เราจะไปที่ไหนครับ?”ฮั่วซือหานสูบควันเข้าปอด ก่อนพ่นออกอย่างช้าๆ โดยไม่ตอบคำถามนั้น…………ระหว่างทางกลับบ้าน ฉือหว่านได้รับสายจากลูกสาวตัวน้อย ลั่วเป่าเอ่อร์เสียงใสๆ ดังขึ้นจากปลายสาย “หม่ามี๊~”เสียงนั้นทำให้หัวใจของเธอละลายทันที

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status