สามีไร้รัก

สามีไร้รัก

last updateLast Updated : 2025-11-12
By:  อัญญาณีUpdated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
5Chapters
1views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เธอชื่อพรนับพัน ที่แปลว่า มากด้วยพร แต่เธอปรารถนาเพียงแค่พรเดียวคือ ขอให้ได้ความรักจากใครสักคน...แค่คนเดียวก็พอ ...................... การแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรักจากคนที่ขึ้นชื่อว่าสามี นำความปวดร้าวทั้งกายและใจให้เธอไม่น้อย พรนับพันหวังว่า พรที่เธอขอจะสัมฤทธิ์ผลในสักวันหนึ่ง วันที่สามีไร้รัก จะรักเธอสุดหัวใจ..

View More

Chapter 1

Chapter 1

「京北時間0時30分、浜白行きの飛行機が着陸時に不幸にも事故が発生。死亡者数はすでに136人に達し、現時点確認されている生存者はわずか3人です」

病院の大型スクリーンに映し出されたこの航空事故の速報が、ぼんやりとしていた三井鈴の意識を現実に引き戻した。

事故の生存者の一人である彼女は、脚に包帯を巻かれ、全身傷だらけで集中治療室のベッドに横たわっていた。

手に握りしめた携帯電話からは、「おかけになった電話は電源が入っていないか、電波の届かない場所にあるため、つながりません。しばらくしてからおかけ直しください」という自動音声が流れ続けている。

事故発生から今まで、名ばかりの夫・安田翔平は一度も電話に出なかった。

彼女は、こんな全国を震撼させた航空事故について、彼が何も知らないはずがないと思った。

事故現場には無数の遺体が散乱していた。鈴は思い出すたびに恐怖で喉を絞めつけられるような感触を覚え、呼吸もままならなくなってしまう。

それなのに、結婚して3年になる夫は、彼女が最も助けを必要としている時に、まったくの音信不通だった。

三井鈴は、胸に冷たさが広がっていくのを感じた。

しばらくすると、突然携帯が鳴り響いた。彼女は慌てて我に返り、携帯を取り出すが、画面に表示された「義祖母」という文字を見た瞬間、その目から再び輝きが失われていった。

「……もしもし?」電話に出た彼女の声はかすれていた。

すると、受話器の向こうから聞こえてきたのは、不安げな年配の女性の声だった。「鈴、あんた大丈夫かい?おばあちゃん、心配でたまらなかったよ!翔平そこにいるの?」

電話の主は安田翔平の祖母であり、安田家の中で唯一、彼女を気にかけてくれる存在だった。

「彼は……」

三井鈴の沈黙から何かを感じ取ったのか、彼女は言葉を荒げた。「あのバカ孫!会社の秘書でもある奥さんに出張を言いつけておいて、事故が起きても顔一つ見せないなんてどういうつもりなの!安心して鈴さん、後で私がきつく叱ってあげるわ!」

そして、「今、どこの病院にいるんだい?執事に迎えに寄越すわ」と聞かれた。

三井鈴が病院の場所を伝えると、義祖母はすぐに電話が切れた。

彼女は無言で携帯を見つめたまま、腕に刺さった点滴の針を抜き、全身の痛みに耐えてベッドから降りた。

「何をしてるんですか?足の怪我まだ治っていませんよ。ちゃんと休まないと」

病室に入ってきた看護師は、三井鈴の行動を止めようとしたが、彼女の決意は固かった。

「松葉杖を二本、用意してくれませんか。退院手続きをします」

彼女の目には強い決意があり、誰もそれを疑うことはできなかった。

病院よりも、安田家の旧宅のほうが療養に適していると彼女は考えていた。

さらに、彼女は安田グループの秘書であり、ドバイで開催された医療展示会の準備や人員の確認に携わった鈴には、早急に報告書を提出するという責務があるのだ。

それよりも重要なのは、安田翔平が今どこで何をしているのか、どうしても知りたかった。

看護師が渋々と差し出した松葉杖を受け取ると、彼女は振り返ることなく集中治療室を出て、壁に沿って一歩一歩、病院の支払窓口へと向かった。

だが、ロビーの窓ガラス越しに見慣れた車のナンバープレートが目に入った。その後ろには数台の高級車が続いていた。

それは安田グループの社用車だ。

車から数名が降り、やがて黒いコートを身にまとった男が、女を抱きかかえるようにして車から降りた。その男はいかにも大事そうに、黒いコートで彼女の露出した脚を包み込むようにしていた。

男は急ぎ足で病院の正面玄関へと向かい、三井鈴には気づかなかった。

彼女はその場に立ち尽くし、少し離れた場所から、彼がその女性を抱えて専門外来診察室に入っていく光景を見つめていた。

結婚して3年、彼がこんなにも誰かに深い愛情を注いでいる姿、初めて目の当たりにした。

あの女性はいったい誰なのだろうか?

それが誰であれ、言いようのない痛みが三井鈴の胸に広がっていった。

痛みがあまりにも強すぎて、彼女は息ができなくなりそうだった。

そんな時、廊下を歩く看護師数人がひそひそと話している内容が、すれ違いざまに耳に入ってきた。「あれって、財界ニュースでよく見る安田グループの後継者、安田翔平って人よね?すごい男前じゃない?うちの病院に来るなんてびっくりしちゃった。恋人の産婦人科の検診の付き添いみたいよ?」

「産婦人科?本当?」

「うん、診断書には妊娠12週目って書いてあったよ。でも胎児が安定していなくて、今日は出血があったから、安田さんが連れてきたんだって」

12週……つまり、2ヶ月前から……
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
5 Chapters
Chapter 1
Chapter 1“เอามานะพี่หมิว เอาตุ๊กตาของน้องพลอยมานะ” เสียงเด็กหญิงพลอยพรรณวัยหกปี ร้องบอกพี่สาวต่างสายเลือดวัยแปดปีทั้งน้ำตา มองตุ๊กตาบาร์บี้ในมือของพรนับพันด้วยความริษยา เป็นเพราะพลอยพรรณอยากได้ตุ๊กตาตัวนี้ ทว่าคนเป็นปู่กลับให้พรนับพันแทน “ตุ๊กตาตัวนี้ของพี่นะพลอย คุณปู่ให้พี่ ของพลอยตัวโน้นไง” พรนับพันบอกน้องสาว ชี้ไปยังตุ๊กตาอีกตัวที่วางอยู่บนเก้าอี้ไม้ “ไม่ น้องพลอยจะเอาตัวนี้ ตัวนั้นน้องพลอยไม่ชอบ” พลอยพรรณเด็กหญิงที่มีนิสัยเอาแต่ใจสุดฤทธิ์ไม่ยอม อยากได้ของที่ไม่ใช่ของตน “เอามานะ เอามาสิ” พลอยพรรณเข้าไปยื้อแย้ง พรนับพันไม่ยอมดึงตุ๊กตากลับมา “มันเป็นของพี่นะพลอย พลอยไปเล่นของพลอยสิ” พรนับพันที่ตัวโตกว่าบอกน้องสาวที่ไม่ยอมเช่นกัน การฉุดกระชากตุ๊กตาจึงเกิดขึ้น จังหวะหนึ่งพรนับพันดึงตุ๊กตาเข้าหาตัวสุดแรง พลอยพรรณจึงเสียหลักล้มลง หัวเข่าไปกระแทกกับก้อนหินบนพื้น เด็กหญิงร้องไห้จ้าด้วยความเจ็บปวด เสียงร้องไห้ดังเข้ามาในบ้านอีกหลังที่อยู่ติดกัน พีรภัทรในวันสิบหกปีกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงชิงช้าริมสนามหญ้าได้ยินเสียงนั้นพอดี เขาจำได้แม่น
last updateLast Updated : 2025-11-12
Read more
Chapter 2
Chapter 2สาวใช้นำกระเป๋ามาวางไว้กลางห้องนอนห้องใหญ่ที่แยกเป็นสัดส่วน ห้องแต่งตัวอยู่ทางด้านซ้ายมือ ทางด้านขวามือเป็นส่วนดูทีวี มีโซฟาชุดใหญ่ตั้งอยู่ ส่วนด้านในจะเป็นห้องนอนและห้องน้ำ“คุณหมิวจะเก็บเสื้อผ้าเองหรือให้น้อมเก็บให้คะ ตู้ของคุณหมิวอยู่ทางด้านซ้ายค่ะ” น้อมที่รู้จักมักคุ้นกับพรนับพันเอ่ยถาม มองหน้าเจ้านายคนใหม่ที่ในบ้านหลังนี้ไม่ชอบหน้าพรนับพันเลยสักคนด้วยความสงสารและเห็นใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจาก ให้กำลังใจอยู่เงียบๆ“เดี๋ยวฉันเก็บเองจ้ะ ขอบใจมากนะที่ยกกระเป๋าขึ้นมาให้” พรนับพันตอบกลับ ยิ้มแห้งให้น้อมที่เดินออกไปจากห้องทันทีที่หมดหน้าที่ น้อมออกไปจากห้องไม่กี่อึดใจ ร่างสูงใหญ่ของพีรภัทรได้เดินเข้ามาในห้อง ใบหน้าเขายังคงเป็นเช่นเดิม พรนับพันมองสามีที่เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว ไม่ถึงสองนาทีเขาเดินออกมาด้วยชุดลำลอง “พี่พีจะไปไหนคะ”คนถูกถามหันมามองหน้าเจ้าสาวหมาดๆ ช้าๆ นัยน์ตาแสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจเต็มที่ พรนับพันเหมือนชาชินกับสายตาแบบนี้ แต่เปล่าเลย เธอเจ็บปวดหัวใจทุกครั้ง“ทำไม...เธอคงคิดล่ะสิว่า ฉันจะต้องเข้าหอกับเธอ” น้ำเสียงค่อนข้างเข้มห้วน “ฝันไปเถอะ นอนกับเธอไปซื้อกินด
last updateLast Updated : 2025-11-12
Read more
Chapter 3
Chapter 3ขณะพูดสายตาก็พุ่งมองไปยังดวงหน้าของลูกสะใภ้คนโตเขม็ง คนถูกมองรู้สึกราวกับว่า ตัวลีบลงทันใด “ผมไปด้วย” เจ้าของเสียงคือพัฒนา ประมุขของบ้าน “ข้าวเย็นหน้าตาน่ากินทั้งนั้น แต่บรรยากาศกลับเน่าเสีย” ภาษิต ลูกคนเล็กของบ้านและเป็นน้องชายของพีรภัทรไม่ออมคำพูด แล้วทั้งสามก็พากันก้าวเดินออกจากห้องกินข้าว เดินผ่านร่างพรนับพันราวกับว่า เธอไม่มีตัวตน เป็นอากาศที่มองไม่เห็น แต่รู้สึกได้ว่ามี มันทำให้เธอเจ็บปวดยิ่งนัก น้ำตารินไหลลงมาอย่างสุดกลั้น นับตั้งแต่วันนั้น พรนับพันกินข้าวในห้องครัวมาตลอด เธอพยายามหลีกเลี่ยงการพบหน้าคนในบ้าน กินข้าวเสร็จก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอน แล้วขลุกตัวอยู่ในห้อง หัวใจเธออ้างว้างและเปลี่ยวเหงามาก ส่วนพีรภัทรไม่ได้กลับบ้านเลยนับแต่วันนั้น เขาพักอาศัยในคอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่ราคาสูงถึงเจ็ดสิบล้านบาท โดยไม่คิดจะกลับมาบ้านหลังนี้ เขาแสดงออกชัดเจนว่า ไม่ปรารถนาพรนับพันเป็นเมีย ผู้หญิงที่เขาไม่ชอบหน้าตั้งแต่เด็ก พรนับพันตื่นแต่เช้าด้วยความเคยชิน และทุกเช้าเธอจะเข้าไปช่วยป้าก้อยและน้อมทำอาหารเช้า แม้ว่าเจ้านายบ้านหล
last updateLast Updated : 2025-11-12
Read more
Chapter 4
Chapter 4กุ้งตัวขนาดกลางถูกนำไปผัดกับกระเทียมพริกไทย แล้วเสร็จจึงราดลงบนข้าวต้มที่ต้มข้าวได้บานสวยงามมาก แล้วตักน้ำมันจากกระทะราดตามลงไป ตกแต่งด้วยผักชี ภาษิตตักอาหารเช้าเข้าปาก เคี้ยวชิมรสชาติว่าจะผ่านหรือไม่ น้อมกับต่ายถึงกับยืนลุ้น “อร่อยมาก” น้อมกับต่ายต่างพากันโล่งอกและยิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำชมจากปากภาษิต ที่ตักอาหารเข้าปากต่อเนื่อง พัฒนากับกนกวรรณได้ยินคำชมจึงตักอาหารใส่ปากบ้าง “ไม่น่าเชื่อเลยนะว่า แกสองคนทำอาหารครั้งแรกจะอร่อยขนาดนี้ มันอร่อยมากๆ เลยนะ” กนกวรรณชมจากใจ ตักอาหารกินต่อเนื่อง “แกสองคนมีฝีมือเหมือนกันนะเนี่ย” พัฒนาชมอีกคน “ได้กินอาหารแปลกๆ ก็ดีนะครับคุณพ่อคุณแม่ รู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้” “ที่ตื่นเต้นเพราะรู้ว่าเป็นฝีมือของน้อมกับต่ายไงล่ะ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่านางทั้งสองทำกับข้าวเป็นซะที่ไหน แม่ยังจำได้เลยนะว่า บอกให้น้อมไปทอดไข่ดาว มันก็ยังทอดจนไหม้เกรียม” กนกวรรณพูดติดตลก “เนี่ยยังทึ่งอยู่นะว่า ทำครั้งแรกแต่ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่า ทำอาหารมานับร้อยครั้ง อร่อยเกินเบอร์เลย” “ก็น้อมทำตามที่เขาบอกไงคะ ทำตามทุกขั้นต
last updateLast Updated : 2025-11-12
Read more
Chapter 5
Chapter 5เหมือนคำถามแทงใจดำ พีรภัทรหน้าตึงกระดกดื่มเหล้าในแก้วจนหมด แล้วเรียกให้บิรกรนำเครื่องดื่มแก้วใหม่มาให้ “ไม่อยากกลับ ไม่อยากเห็นหน้าใครบางคน” เขาตอบตามจริง พลอยพรรณยิ้มพอใจกับคำตอบ “พี่พีทำอย่างนี้ พี่หมิวก็เป็นฝ่ายชนะสิคะ ชนะตามแผนที่วางไว้” พีรภัทรหันมามองหน้าคนพูด ที่สะดุดหู สะดุดใจจังเบอร์ “พลอยพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง” “พลอยก็ไม่อยากพูดหรอกค่ะ เพราะยังไงพี่หมิวก็เหมือนพี่สาวของพลอยคนหนึ่ง แม้ว่าจะพี่หมิวจะเป็นลูกที่เก็บมาเลี้ยงก็ตาม แต่มันก็อดพูดไม่ได้ นับวันพี่หมิวยิ่งร้ายกาจขึ้นทุกวัน พลอยกลัวว่าความร้ายของพี่หมิวจะทำให้บ้านพี่พีเดือดร้อนก็เลยต้องเตือนให้รู้ธาตุแท้ของพี่หมิวค่ะ”พลอยพรรณแสร้งทำตัวเป็นนางฟ้าแต่แท้จริงแล้ว เธอคือนางมารร้ายดีๆ นี่เอง “เรื่องมันเป็นยังไง พลอยบอกพี่มาเถอะ พี่อยากรู้”พลอยพรรณพูดมาซะขนาดนี้ ถ้าเขาไม่อยากรู้เรื่องราวก็คงไม่ได้ ต่อมอยากรู้ทำงานเต็มที่ พลอยพรรณถอนหายใจพรืดยาวออกมา ราวกับว่าระบายความกลัดกลุ้ม “พี่พีก็รู้ใช่ไหมคะว่า พี่หมิวอิจฉาพลอยมาตั้งแต่เด็ก ชอบแย่งของเล่น แย่งเสื
last updateLast Updated : 2025-11-12
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status