LOGINลู่หนานเฉิงเอ่ยขึ้นว่า “เธอคิดว่าฉันกำลังโกรธเรื่องอะไรอยู่?”หลินซีเหยาเอ่ยขึ้นว่า “ฉันรู้แล้วว่าคุณโกรธเรื่องอะไร! ฉันเข้าใจคุณผิด คิดว่าคุณมีผู้หญิงอื่นอยู่ข้างนอก แต่จุดสำคัญไม่ใช่ตรงนั้น จุดสำคัญคือฉันไม่ได้หึง คุณเลยคิดว่าฉันไม่ให้ความสำคัญกับคุณ ไม่ใส่ใจคุณ ใช่ไหม?”ลู่หนานเฉิงหัวเราะออกมาทั้งที่ยังโกรธ เดิมทีเขานึกว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย ที่แท้เธอรู้ทุกอย่างอยู่แล้วก็จริง คนฉลาดเฉลียวอย่างเธอ ย่อมต้องคิดออกอยู่แล้วลู่หนานเฉิงกล่าว “หลินซีเหยา ตอนนี้เธอหมายความว่ายังไงกัน หรือจะบอกว่าไม่ใช่เธอที่ผิด แต่กลับเป็นฉันที่ผิดงั้นเหรอ?”หลินซีเหยาเอ่ยขึ้นว่า “เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องว่าใครถูกใครผิด แต่ลู่หนานเฉิง…คุณแปลกมากจริง ๆ!”ลู่หนานเฉิงชะงักไปชั่วขณะ “อะไรนะ?”หลินซีเหยาพูดขึ้นว่า “ทำไมคุณถึงต้องการให้ฉันให้ความสำคัญกับคุณ ต้องการให้ฉันใส่ใจคุณล่ะ? ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น อาจเป็นเพราะศักดิ์ศรีทำงาน ต่อให้ไม่รัก ก็ยังอยากให้ภรรยาของตัวเองยกย่องเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่คุณคือลู่หนานเฉิง ฉันรู้ดีว่า ผู้หญิงที่คุณไม่ชอบ คุณไม่เคยแยแสแม้แต่น้อย ดังนั้น…ที่คุณโกรธขนาดนี้ เป็นเพราะคุ
หลินซีเหยาแค่นยิ้ม มองไปที่ลู่หนานเฉิงข้างกายแล้วพูดว่า “ดูท่าฉันคงได้สามีที่ดีจริง ๆ นะ!”ลู่หนานเฉิงหันไปมองหลินซีเหยา เธอเม้มริมฝีปากแดงยกยิ้ม สายตาอ่อนหวานมองเขาอย่างมีเสน่ห์ ชัดเจนว่ามีความตั้งใจจะเอาใจแฝงอยู่ในนั้นลู่หนานเฉิงกระตุกมุมปากบางขึ้นเล็กน้อย แล้วหัวเราะเบา ๆ เขาหัวเราะแบบนั้นหมายความว่าอะไรนะ?หลินซีเหยารู้สึกว่าเขาดูเหมือนกำลังยิ้มเย้ย เหมือนกำลังหัวเราะเยาะเธอมากกว่าหลินซีเหยาที่มีท่าทีเหมือนเอาความหวังดีไปปะกับความเฉยชา “……”เธอไม่เคยง้อผู้ชายมาก่อนเลย โอ้ย ช่วยด้วย ทำไมผู้ชายนี่ง้อยากขนาดนี้?ได้ยินว่าผู้หญิงไม่ใช่เหรอที่ง้อยาก?ผู้ช่วย “ฉันพักอยู่แถวนี้ แวะจอดให้ฉันลงตรงหัวมุมข้างหน้าได้เลยค่ะ”ผู้ช่วยพิเศษหลี่เหยียบเบรก ผู้ช่วยลงจากรถแล้วโบกมือลา “ไว้เจอกันนะ”หลินซีเหยาพูดว่า “บ๊ายบาย”รถหรูยังคงพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ผ่านไปครึ่งชั่วโมงจึงมาจอดหน้าวิลล่า ถึงบ้านแล้วลู่หนานเฉิงกับหลินซีเหยาลงจากรถ แล้วเดินกลับเข้าไปในวิลล่าป้าหรงรีบออกมาต้อนรับทันที “คุณชาย คุณนาย กลับมาแล้วเหรอคะ? ต้องการให้ฉันเตรียมมื้อเย็นไหมคะ?”ลู่หนานเฉิงตอบสั้น ๆ “ไม
เสี่ยวเล่ออ้าปากเหมือนอยากพูด “ฉัน…”ลู่หนานเฉิงจับมือของหลินซีเหยาแน่น เขาพูดว่า “เธอควรขอโทษภรรยาของฉัน! เธอควรจะบอกเขาว่า ขอโทษ!”เสี่ยวเล่อชะงักค้างอยู่กับที่ ไม่กล้าขยับลู่หนานเฉิงหัวเราะเย็นชา “ทำไมล่ะ เธอไม่อยากพูดเหรอ? ดูท่าว่าฉันให้โอกาสแล้ว แต่เธอกลับไม่คิดจะรักษามันไว้เลยสินะ”น้ำเสียงของลู่หนานเฉิงเต็มไปด้วยแรงกดดันชัดเจน เขาต้องการให้เสี่ยวเล่อเอ่ยขอโทษหลินซีเหยาหลินซีเหยามองไปทางลู่หนานเฉิง เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะลุกขึ้นมาปกป้องเธอแบบนี้เสี่ยวเล่อเริ่มหวาดกลัว เธอหลงใหลในอำนาจของลู่หนานเฉิง และขณะเดียวกันก็เกรงกลัวอำนาจนั้นอย่างลึกซึ้ง เธอหันไปมองหลินซีเหยาแล้วพูดว่า “ขอโทษค่ะคุณนายลู่ เป็นความผิดของฉันเอง เมื่อกี้ฉันไม่ควรเสียมารยาท ไม่ควรหยิ่งผยอง และยิ่งไม่ควรลงมือทำร้าย ทุกอย่างเป็นความผิดของฉัน โปรดให้อภัยฉันด้วยค่ะ!”หลินซีเหยาหันไปมองผู้ช่วยที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ แล้วเอ่ยถามว่า “เธอยินดีจะให้อภัยเธอไหม?”ผู้ช่วยส่ายหน้าแล้วตอบว่า “ตอนที่เธอลงมือทำร้ายน่ะหยิ่งผยองเสียจนมองใครไม่เห็น แต่พอถูกกดดันก็ได้แต่ยอมอ่อนข้อ แต่ฉันไม่คิดจะให้อภัยเธอหรอก!”ทุกคนต้องชดใช
ลู่หนานเฉิงถามกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “แล้วไงล่ะ? เธอโดนตบ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”เกี่ยวอะไรกับฉัน!ประโยคนี้ทำเอาเสี่ยวเล่อชะงักอยู่กับที่ ใบหน้าของเธอซีดเผือดลงเสี่ยวเหวินยิ่งตกใจจนไม่อยากเชื่อ เธอมองลู่หนานเฉิงแล้วกล่าวว่า “ประธานลู่ นี่คุณเป็นอะไรไปคะ? เสี่ยวเล่อก็เป็นคนของคุณนะ ใครมาทำร้ายเสี่ยวเล่อก็เหมือนตบหน้าคุณไม่ใช่เหรอ?”ลู่หนานเฉิงหันมองเสี่ยวเล่อ “เธอเป็นคนของฉันงั้นเหรอ? ประโยคนี้เธอเป็นคนบอกหล่อนเหรอ?”เสี่ยวเล่ออึกอัก “…ฉัน…”เสี่ยวเหวิน “เสี่ยวเล่อ เธอกับประธานลู่เป็นยังไงกันแน่? ทำไมประธานลู่ถึงไม่ยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเธอสองคนล่ะ?”เสี่ยวเล่อรู้สึกอับอายอย่างหนัก แท้จริงแล้วตอนอยู่ในห้องส่วนตัวลู่หนานเฉิงแทบไม่สนใจเธอเลย อีกทั้งเขายังบอกอย่างชัดเจนว่าตัวเองแต่งงานแล้วด้วยเป็นเพราะเธอหลงตัวเองและต้องการศักดิ์ศรี จึงอวดอ้างต่อหน้าเสี่ยวเหวิน ทำให้สาว ๆ ในบาร์ทั้งหลายพากันเชื่อว่าเธอเป็นคนของลู่หนานเฉิง เพื่อยกระดับคุณค่าของตัวเองขึ้นมาลู่หนานเฉิงเอ่ยเสียงเย็น “พูดสิ! ทำไมเงียบไป? เธอเป็นคนของฉันเหรอ? ฉันเคยแตะต้องเธอไหม?”เสี่ยวเล่อรู้สึกเหมือนถูกส
หลินซีเหยาจ้องนิ่งราวกับถูกแช่แข็งไปทั้งตัว วินาทีนั้นสมองของเธอเหมือนหยุดทำงานไปโดยสิ้นเชิงความจริงแล้ว ในใจของเธอไม่ได้สนใจนักว่าลู่หนานเฉิงมีสถานการณ์อะไรอยู่ข้างนอก เธอกังวลเพียงอย่างเดียวว่าสิ่งนี้จะส่งผลต่อการตั้งครรภ์ของเธอหรือไม่เมื่อครู่เธอยังคิดว่าลู่หนานเฉิงกำลังโกรธอยู่ ไม่คาดเลยว่าเขาจะให้เหล่าประธานเข้ามาอธิบายกับเธอว่าเขาไม่ได้มีชู้เลยแม้แต่นิดเดียวหลินซีเหยาคิดมาตลอดว่าผู้ชายบนโลกนี้ก็เหมือนกันหมด เหมือนพ่อของเธอ แต่ในตอนนี้ เธอรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่ามันไม่เหมือนเลยแม้แต่น้อยลู่หนานเฉิงกับพ่อของเธอ เหมือนเป็นคนจากคนละโลกกันเลยลู่หนานเฉิงหันมามองหลินซีเหยาในตอนนั้น แล้วเอ่ยถามว่า “เธอได้ยินที่พวกเขาพูดแล้วใช่ไหม?”หลินซีเหยาได้สติกลับมา “อะไรนะ?”ลู่หนานเฉิงยื่นมือออกไป “มานี่สิ!”เขากำลังเรียกให้เธอเดินเข้าไปหาเขาหลินซีเหยาเดินเข้าไปหาเขาลู่หนานเฉิงคว้าข้อมือของเธอไว้แน่นก่อนจะดึงอย่างแรง ทำให้หลินซีเหยาทรุดลงไปนั่งบนโซฟาข้างเขาทันทีลู่หนานเฉิงหัวเราะน้อย ๆ แล้วพูดว่า “เธอได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดหรือยัง?”หลินซีเหยาพยักหน้า “ได้ยินแล้ว”ลู่หนานเฉิงพูด
เธอทำได้แค่ปล่อยเขาออกไป “ลู่หนานเฉิง… คุณไม่มีความรู้สึกกับฉันแล้วใช่ไหม?”ลู่หนานเฉิงกล่าวว่า “แล้วเธอล่ะคิดว่ายังไง? เธอไม่ใช่เหรอที่คิดว่าเสี่ยวเล่อคนนั้นเป็นผู้หญิงของฉัน? ฉันมีเมียน้อยเลี้ยงไว้ข้างนอกแล้วนี่ ความรู้สึกที่มีต่อเธอจะหมดไป มันก็สมเหตุสมผลไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าของหลินซีเหยาซีดเผือดลงทันที ในชั่วขณะนั้นเธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ถ้าลู่หนานเฉิงไม่มีความรู้สึกต่อเธอแล้ว แล้วเธอจะตั้งท้องได้ยังไงกัน?ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ต้องแอบให้เขากินยาหน่อย แบบยารุนแรงที่ทำให้ผู้ชายมีเรี่ยวแรงได้เจ็ดครั้งในคืนเดียวลู่หนานเฉิงเห็นดวงตาสวยของเธอกลอกไปมาไม่หยุด ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดเรื่องอะไร เขาโกรธมากจริง ๆเขาผลักเธอออกไปอย่างแรง แล้วก้าวยาวออกจากห้องทันทีเขาจะไปแล้วเหรอ?“ลู่หนานเฉิง!”หลินซีเหยาตกใจ รีบพุ่งเข้าไปกอดเขาจากด้านหลังทันที “ลู่หนานเฉิง อย่าไปนะ!”ลู่หนานเฉิงพูดอย่างไร้เยื่อใยว่า “ปล่อย!”เขาโกรธมากจริง ๆ วันนี้ทั้งวันเธอไม่ติดต่อเขาเลย พอตกกลางคืนมาเจอเขา เธอกลับทำท่าเข้าใจและยอมถอยให้กับผู้หญิงที่เธอคิดว่าเป็นเมียน้อยของเขา เขารู้จักนิสัยเธอดี เธอทั้งหยิ่งในศักดิ์ศรีและได้รับการ







