เข้าสู่ระบบหลินซีเหยามองไปทางลู่หนานเฉิง เขาไม่ได้มีท่าทีสงสัยอะไร ยกถ้วยชาขึ้นดื่มจนหมด “รบกวนน้าหรงด้วยนะ”น้าหรงยิ้มอย่างพอใจ “คุณชายคุณนายพักผ่อนเถอะค่ะ ฉันขอตัวออกไปก่อน”น้าหรงเดินออกจากห้องไป เหลือเพียงพวกเขาสองคนหลินซีเหยาวางดินสอในมือ “งั้น...ไปนอนกันเถอะ”ลู่หนานเฉิงเพิ่งจัดการเอกสารเสร็จพอดี “อืม ไปนอนกัน”ทั้งสองเดินมาถึงข้างเตียง ลู่หนานเฉิงถาม “นอนยังไงดี?”หลินซีเหยา “นายอยู่นอก ฉันอยู่ข้างใน”ลู่หนานเฉิงพยักหน้า “ได้”ทั้งคู่เปิดผ้าห่มแล้วล้มตัวลงนอนลู่หนานเฉิงถาม “จะปิดไฟไหม?”หลินซีเหยา “ปิดสิ”ลู่หนานเฉิงเอื้อมมือไปปิดไฟห้องตกอยู่ในความมืดสนิท ลู่หนานเฉิงกลับนอนไม่หลับ ทั้งที่นี่คือบ้านของเขา ห้องของเขา เตียงของเขา ปกติเขาควรจะหลับได้ง่าย แต่คืนนี้กลับมีผู้หญิงนอนอยู่ข้างกายเขาได้ยินเสียงลมหายใจเบาๆ ของเธอ ได้กลิ่นหอมหวานละมุนแบบกลิ่นนมอ่อนๆ ที่ลอยมาแตะจมูกลู่หนานเฉิงรู้สึกว่าร่างกายเริ่มร้อนขึ้น นอนไม่หลับเลยผ่านไปครู่หนึ่ง เขาเอ่ยเบาๆ “คุณนายลู่?”คนข้างๆ ไม่ตอบ คงหลับไปแล้ว?ลู่หนานเฉิงกำลังจะพูดอีกครั้ง ทันใดนั้น ร่างข้างๆ ก็ขยับ พลิกตัวเข้ามาซุกในอ้อ
ลู่หนานเฉิงกลับมาที่ห้อง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ตรวจเอกสารต่อไม่นานประตูห้องน้ำก็เปิดออกดัง “ต๊ะ” หลินซีเหยาเดินออกมาลู่หนานเฉิงเงยหน้ามองหลินซีเหยา เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งนั้นขับให้รูปร่างของเธอโค้งเว้าชัดเจน เส้นโค้งรูปตัว S อันเย้ายวนเผยให้เห็นเล็กน้อย ใต้ชายเสื้อที่คลุมถึงปลายสะโพกเผยเรียวขายาวเรียบเนียนดูสะดุดตาลู่หนานเฉิงที่เพิ่งถูกโจมตีด้วยภาพเร้าใจไปก่อนหน้านี้ รู้สึกเหมือนโดนซ้ำอีกครั้ง ชื่อเสียงที่เรียกเธอว่า หญิงงามอันดับหนึ่ง คงไม่ใช่ได้มาโดยบังเอิญหลินซีเหยาหันมามองเขา “มองฉันทำไม?”ลู่หนานเฉิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “ก็แค่ชื่นชมความงามของคุณนายลู่หน่อย ไม่ได้หรือไง?”หลินซีเหยาคว้าผ้าขนหนูในมือขว้างใส่หน้าเขา “ไม่ได้! ฉันจะออกไปเอาน้ำดื่มสักแก้ว!”พูดจบเธอก็เดินออกไปลู่หนานเฉิงดึงผ้าขนหนูออกจากหน้า กลิ่นหอมหวานละมุนของเธออบอวลอยู่ที่ปลายจมูก กลิ่นนมอ่อนๆ ที่ยั่วยวนประสาทรับรู้ของผู้ชาย ทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่านหลินซีเหยาเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น รินน้ำใส่แก้วให้ตัวเอง ขณะนั้นน้าหรงเดินออกมา “คุณนายเล็ก”หลินซีเหยาหันไป “น้าหรง”น้าหรงมอง
ลู่หนานเฉิงเอื้อมมือจับลูกบิด แล้วผลักประตูเข้าไปข้างในเต็มไปด้วยไออุ่นและกลิ่นหอมของสบู่ น้ำจากฝักบัวไหลดัง “ฮวาลาลา” ลู่หนานเฉิงเงยหน้าขึ้น เห็นเงาร่างหนึ่งเลือนรางอยู่บนกระจกฝ้าของประตูห้องอาบน้ำแม้มองไม่ชัด แต่ส่วนเว้าส่วนโค้งของเรือนร่างก็ยังเห็นได้ลางๆลู่หนานเฉิงรีบสงบจิตใจ เขาไม่ใช่คนที่จะฉวยโอกาสจากผู้หญิง นั่นเป็นเรื่องที่ฝังรากอยู่ในมารยาทของเขาลู่หนานเฉิงพูดว่า “ชุดนอนได้แล้วนะ!”ประตูกระจกฝ้าเปิดแง้มออกเล็กน้อย แขนขาวเนียนเรียวราวกับต้นบัวโผล่ออกมา “ส่งมาให้ฉันสิ!”ลู่หนานเฉิงเดินเข้าไป แล้วยื่นชุดนอนในมือให้ “ฉันออกไปก่อนนะ”ลู่หนานเฉิงเดินจากไปเสียงของหลินซีเหยาก็ดังขึ้น “นี่มันชุดนอนอะไร? ลู่หนานเฉิง นายตั้งใจใช่ไหม?”ลู่หนานเฉิงชะงักแล้วหันกลับมา “อะไรนะ?”เขาเห็นหลินซีเหยา เธอยังอยู่ในห้องอาบน้ำ โผล่หน้าเล็กๆ ออกมา ผมยาวเปียกแนบแก้ม ใบหน้าสดไร้เครื่องสำอาง ผิวขาวละเอียดราวหยกจนเห็นขนอ่อนบนแก้มชัดเจน ใบหน้าสวยขณะอาบน้ำนั้นพุ่งเข้าตาเขาอย่างจังลู่หนานเฉิงนิ่งไปชั่วครู่หลินซีเหยาถือชุดนอนอยู่ในมือ มองเขา “ลู่หนานเฉิง ชุดนี้จะให้ฉันใส่ยังไง?”สายตาของลู
หลินซื่อกรุ๊ปเปิดฉากศึกชิงอำนาจภายในตระกูลอย่างเป็นทางการแล้ว น้องสาวต่างแม่ของหลินซีเหยามีการสนับสนุนจากพ่อของเธอ ตอนนี้ก็เริ่มออกอาการฮึกเหิม อยากจะแย่งชิงอำนาจเต็มแก่ส่วนตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอได้รับความโปรดปรานจากนายท่านหลิน อีกทั้งยังแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลลู่ ตำแหน่งจึงมั่นคงแต่ว่าหากน้องสาวต่างแม่คนนั้นได้ถือหุ้นบริษัท เธอก็ต้องได้รับการสนับสนุนจากนายท่านหลินให้ได้เท่านั้นเงื่อนไขที่นายท่านหลินให้เธอสืบทอดตระกูลหลินก็คือ ให้เธอตั้งท้องลูกของลู่หนานเฉิงโดยเร็วที่สุดความจริงแล้ว ในตระกูลใหญ่เช่นนี้ ความสัมพันธ์ของคนกับคนล้วนแลกเปลี่ยนด้วยผลประโยชน์ทั้งสิ้น มีเพียงเธอตั้งท้องลูกของลู่หนานเฉิงเท่านั้น การแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ของสองตระกูลลู่กับหลินถึงจะมั่นคง แต่เรื่องที่หลายปีมานี้เธอกับลู่หนานเฉิงยังไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน คงปิดบังผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านไม่พ้นคุณนายหลินกล่าว “ซีเหยา แม่รู้ว่าหนูกับหนานเฉิงไม่ได้มีความรู้สึกต่อกัน ตอนนี้ให้หนูตั้งท้องก็คงทำให้ลำบากใจอยู่มาก”หลินซีเหยาตัดบทแม่ของตัวเอง “แม่ หนูทะ!”คุณนายหลินชะงัก “ซีเหยา……”“แม่ ลู่หนานเฉิงเป็นทายาทค
ลู่หนานเฉิงทำหน้างง “...น้าหรง งั้นเอาแบบนี้ไหม คุณอย่านอนโซฟาเลย มานอนตรงกลางระหว่างเราสองผัวเมียแทนดีไหม?”น้าหรง “แบบนั้นมันไม่เหมาะมั้งคะ”“เธอก็รู้ว่าไม่เหมาะ แล้วจะให้อยู่ดูอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เราจะมีลูกกันยังไงล่ะ หรือคุณปู่จะให้เธอมาคอยสอนเราด้วย?”น้าหรง “...จริงสิ แบบนี้ก็คงไม่เหมาะจริงๆ งั้นคุณชายคุณนาย พยายามกันให้เต็มที่นะคะ!”พูดจบ น้าหรงก็รีบเดินออกไปจากห้องตอนนี้ในห้องเหลือเพียงลู่หนานเฉิงกับหลินซีเหยา ลู่หนานเฉิงพูดขึ้นว่า “เพราะคุณปู่คอยจับตาดูอยู่ เราถึงต้องนอนห้องเดียวกัน เธอไม่ว่ากันนะ?”หลินซีเหยายกมือถอดเสื้อคลุมสีขาวออก เหลือเพียงชุดเดรสที่สวมอยู่ด้านใน เธอส่ายหน้าเบาๆ “ไม่เป็นไร”ลู่หนานเฉิงมองเธอแวบหนึ่ง ชุดเดรสแนบกับสัดส่วนจนเผยให้เห็นเอวคอด เธอสวยจนเขาต้องรีบเบือนสายตา “คืนนี้ฉันนอนโซฟา เธอนอนบนเตียง”หลินซีเหยาหันมามองเขา “น้าหรงคงจับตาดูเราอยู่ คืนนี้เรานอนเตียงเดียวกันเถอะ”ลู่หนานเฉิงไม่คิดว่าเธอจะพูดตรงขนาดนั้น เขายักไหล่ “ในเมื่อคุณนายลู่เชิญ ฉันก็ไม่ขัด คืนนี้นอนเตียงเดียวกันก็ได้ เธอจะอาบน้ำก่อนหรือให้ฉันก่อน?”หลินซีเหยา “ฉันยังต้องทำแบบร่
ลู่หนานเฉิงมองสองคนนั้นที่กำลังหัวเราะเยาะเขาอย่างสนุกสนาน แล้วพูดอย่างจนใจ “พวกนายก็รอดูฉันขายหน้ากันไปเถอะ!”ฮั่วซือหานพูดขึ้น “พอแล้ว คุณนายลู่ของนายรออยู่ที่สนามบินแล้ว รีบไปรับเธอเถอะ”“โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่”ลู่หนานเฉิงออกจากภัตตาคาร ขับรถไมบัคมุ่งหน้าไปสนามบิน ใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีก็มาถึงทันทีที่มองออกไป เขาก็เห็นหลินซีเหยา ถึงแม้จะเคยเจอเธอเพียงไม่กี่ครั้ง แต่หลินซีเหยาเป็นหญิงสาวที่งดงามโดดเด่นไม่เหมือนใคร แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย เธอก็ยังเป็นจุดสนใจที่ทุกสายตามองเห็นได้ทันทีตอนนั้น หลินซีเหยากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในโถงสนามบิน เธอสวมเสื้อคลุมสีขาว ผมยาวสลวยเหมือนสาหร่ายสีน้ำตาลดำสยายลงอย่างเป็นธรรมชาติ ในฐานะคุณหนูใหญ่ตระกูลหลินและคุณหนูอันดับหนึ่งของวงสังคม ทุกท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเธอล้วนเต็มไปด้วยความสง่างามของหญิงชั้นสูง ดุจอัญมณีล้ำค่าที่ส่องแสงระยับน้าหรงเป็นคนแรกที่เห็นลู่หนานเฉิง จึงเอ่ยอย่างดีใจ “คุณชาย!”หลินซีเหยาลุกขึ้นแล้วหันมามองเธอมีผิวขาวละเอียดดั่งหยก ใบหน้าเล็กเรียวขนาดเท่าฝ่ามือ งดงามเยือกเย็นและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน เธอไม่ได้ส







