บทที่ 7

ฉือเจียวยิ้มมุมปาก หัวใจเต็มไปด้วยความหวาน เธอเอนตัวอ่อนนุ่มซบอกฮั่วซือหานก่อนเงยใบหน้าที่งดงามขึ้นมองเขา “ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณไม่ใจร้าย คุณไม่มีทางทิ้งฉัน”

ฮั่วซือหานในฐานะมหาเศรษฐีแห่งไห่เฉิง หล่อเหลาสง่างาม ทรงอำนาจจนสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ตามใจ เขาคือผู้ชายที่เติมเต็มทุกจินตนาการของเธอ

แต่เมื่อสามปีก่อน เขาประสบอุบัติเหตุและกลายเป็นเจ้าชายนิทรา หมอทุกคนบอกว่าเขาจะไม่มีวันฟื้นอีกในชาตินี้ แล้วเธอจะปล่อยให้ช่วงวัยอันงดงามของเธอสูญเปล่าอยู่กับเขาได้อย่างไร?

ดังนั้น เธอจึงหนีไป

ใครจะไปคิดว่าเมื่อฉือหว่านแต่งงานแทนเธอ ผ่านไปเพียงสามปี ฮั่วซือหานกลับฟื้นขึ้นมาได้

จนถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่รู้ว่าฮั่วซือหานฟื้นขึ้นมาได้อย่างไร หรือว่าโชคชะตาของฉือหว่านเหมาะสมที่จะนำโชคลาภมาให้?

หมอต่างก็พูดว่านี่คือปาฏิหาริย์ทางการแพทย์

ดังนั้น เธอจึงกลับมา

เธอรู้ว่าฮั่วซือหานรักเธอ และไม่มีทางทิ้งเธอ

ฮั่วซือหานมองใบหน้างดงามของฉือเจียว “ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องเมื่อก่อน…คุณคิดว่าผมจะตามใจคุณขนาดนี้เหรอ?”

เมื่อพูดถึง “เรื่องเมื่อก่อน” ฉือเจียวก็ชะงัก ดวงตาเผยความรู้สึกไม่สบายใจออกมา

ฉือเจียวเปลี่ยนเรื่อง “คุณเคยนอนกับฉือหว่านไหม?”

ฮั่วซือหานก้มตาลง “ถ้าไม่นอนกับเธอ จะให้นอนกับคุณแทนเหรอ?”

เธอรู้ว่าเขาไม่เคยนอนกับฉือหว่าน แต่ก็ยังถามไปแบบนั้น

เขารับคำถามของเธอและดึงเรื่องไปอย่างมีนัย

ฉือเจียวชอบท่าทางของเขาตอนนี้ ดูเป็นชายหนุ่มที่สุขุมและทรงเสน่ห์ แต่ก็มีความเจ้าเล่ห์ที่สามารถทำให้คนหน้าแดงได้เพียงคำเดียว

ผู้ชายที่ดูเย็นชาและสุขุมคนนี้ เธออยากถอดเสื้อผ้าเขาออกทั้งหมดเพื่อดูว่าเขาจะเร่าร้อนขนาดไหน

ฉือเจียวพลิกตัวและนั่งคร่อมบนเอวแข็งแรงของเขาอย่างกล้าหาญ ใช้สองแขนคล้องคอเขา ริมฝีปากแดงเข้ามาใกล้ริมฝีปากบางของเขาและกระซิบอย่างยั่วยวน “อยากนอนกับฉันไหม?”

จ้าวชิงที่ติดตามฮั่วซือหานมาหลายปี มีไหวพริบดีพอที่จะยกแผงกั้นตรงกลางขึ้น

ฮั่วซือหานมองฉือเจียว แต่ไม่ได้พูดอะไร

ฉือเจียวในชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดง ด้วยท่านั่งคร่อมของเธอ ชายกระโปรงเลิกขึ้น เผยให้เห็นเรียวขาคู่สวยของเธอ

ตอนนี้ ขาคู่สวยที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น "เรียวขาอันดับหนึ่งของไห่เฉิง" นั้น ขาวเนียนและงดงามพันเกี่ยวอยู่บนกางเกงสแลคสีดำของเขา ดูเย้ายวนและงดงาม

ฉือเจียวกระชับขาเข้าหากัน ใช้ขาคู่นั้นหนีบเอวบางและแข็งแกร่งของเขาแน่น “พูดสิ อยากนอนด้วยไหม?”

แค่เขาพูดว่า "อยาก" เธอก็พร้อมจะให้ในตอนนี้

ฮั่วซือหานเข้าใจความหมายของเธออย่างชัดเจน

แต่ในหัวของฮั่วซือหาน กลับมีภาพขาคู่สวยของฉือหว่านที่เขาเห็นในบาร์เมื่อครู่นี้

เรียวขาของฉือหว่านมีสัดส่วนสมบูรณ์แบบ ระหว่างกระดูกและเนื้อเนียนอย่างพอเหมาะ

ฉือหว่านถามเขาว่า ขาของเธอกับขาของฉือเจียว เขาชอบขาไหนมากกว่ากัน

ฮั่วซือหานไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงคิดถึงฉือหว่านในตอนนี้

ในตอนนั้น ฉือหว่านยกขาขึ้น ส้นสูงประดับคริสตัลบนข้อเท้าขาวเนียนของเธอแกว่งไปมา ก่อนที่เธอจะใช้ปลายเท้าสวยสะอาดไล้ที่ขาของเขา พร้อมถามว่า ขาของฉือเจียวเคยพันรอบเอวเขาหรือเปล่า

ฮั่วซือหานยื่นมือจับมือของฉือเจียวที่คล้องคอเขาออก “ผมยังไม่ได้หย่า”

ฉือเจียว “...แล้วไง?”

ฮั่วซือหาน “ผมไม่มีความคิดที่จะนอกใจในระหว่างสมรส”

ฉือเจียว “……”

ทุกความเย้ายวนจางหายไป ฮั่วซือหานยุติทุกสิ่ง

ฉือเจียวลงจากตักของเขาด้วยความผิดหวัง เธอเองก็มีศักดิ์ศรี ถ้าฮั่วซือหานอยาก เธอถึงจะยอมให้

ฉือเจียว “ซือหาน แล้วคุณกับฉือหว่านจะหย่ากันเมื่อไหร่?”

ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่จริงแล้วการที่ฉือหว่านเป็นฝ่ายขอหย่าก็ถือว่าดี เพราะเขาเองก็วางแผนที่จะหย่าเหมือนกัน

ฮั่วซือหานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อีกไม่นาน”

...

ฉือหว่านและซูเสี่ยวฝูกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ ฉือหว่านล้มตัวลงบนเตียงนุ่มของเธอ

หลังจากการปลดปล่อยตัวเองในค่ำคืนนี้ ชีวิตของเธอจะกลับเข้าสู่เส้นทางปกติอีกครั้ง

ฉือหว่านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิด WeChat

เธอมี WeChat สองบัญชี ตลอดสามปีที่ผ่านมาเธอใช้บัญชี "คุณนายฮั่ว ฉือหว่าน" และตอนนี้บัญชีนั้นก็ถึงเวลาปิดตัวลงอย่างเป็นทางการ

ฉือหว่านล็อกอินเข้าสู่อีกบัญชี

ทันทีที่เข้าสู่ระบบ เสียงแจ้งเตือน "ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง" ดังขึ้นมาจากกลุ่มแชต "ครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียว" ที่กำลังคึกคัก

ฉือหว่านเปิดดูข้อความ ศิษย์พี่ใหญ่ "ว้าว ว้าว ว้าว ศิษย์น้องคนเล็กของฉันออนไลน์ในที่สุด!"

ศิษย์พี่รอง "ยินดีต้อนรับศิษย์น้องคนเล็กกลับบ้าน"

ศิษย์พี่สาม "กอดศิษย์น้องคนเล็กสักที!"

ศิษย์พี่ใหญ่ ศิษย์พี่รอง และศิษย์พี่สามต่างพากันส่งข้อความฉลองการกลับมาของเธออย่างครึกครื้น

ศิษย์พี่ใหญ่ "สามปีก่อนศิษย์น้องคนเล็กของเราตกหลุมรักเป็นครั้งแรก บอกลาอาจารย์ปู่แล้วดั้นด้นลงจากเขาไปหาผู้ชายเล่นๆ ว่าไงศิษย์น้องคนเล็ก ผู้ชายนี่สนุกไหม?"

ฉือหว่านตอบกลับ "ไม่สนุก"

ศิษย์พี่รอง "ดูเหมือนศิษย์น้องคนเล็กจะอกหักนะ ฮ่าๆๆๆ"

ศิษย์พี่สาม "ที่แท้ก็มีคนที่ศิษย์น้องคนเล็กเอาไม่อยู่เหมือนกัน เอิ้กๆๆ"

ศิษย์พี่ใหญ่ "พวกนายอย่าแซวศิษย์น้องคนเล็กเลย สามปีนี้ก็ถือว่าเธอลงมาจากเขาเพื่อเจอบททดสอบของความรัก ขอโทษที มันตลกจริงๆ ขอฉันหัวเราะสักครู่ ฮ่าๆๆ เอิ้กๆๆ"

ฉือหว่าน "......"

เธออยากจะเตะพวกเขาสามคนออกจากกลุ่มเหลือเกิน

ฉือหว่านโบกมือเปลี่ยนชื่อกลุ่มแชตจาก "ครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียว" เป็น "ครอบครัวที่รบราฆ่าฟันกันเอง"

ในตอนนั้นเอง ศิษย์พี่สาม เซียวอี้ ก็กลับมาสู่ประเด็นหลัก “ศิษย์น้องคนเล็ก เธอควรออกจากเขาได้แล้ว ตอนนี้มีคนจองคิวผ่าตัดเต็มหมด ฉันรับเคสผ่าตัดหัวใจที่ซับซ้อนให้เธอแล้ว พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน”

ฉือหว่านส่งสัญลักษณ์ "OK" ตอบกลับไป

หลังจากออกจากแชตกลุ่ม ฉือหว่านก็พบคำขอเพิ่มเพื่อนใหม่ใน WeChat เมื่อเปิดดู ปรากฏว่าเป็นฮั่วซือหาน

ฮั่วซือหานส่งคำขอเพิ่มเธอเป็นเพื่อน

มันช่างน่าขัน ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เธอส่งข้อความหาเขาทุกวันผ่านบัญชี WeChat ของ "คุณนายฮั่ว ฉือหว่าน" แต่เขาไม่เคยตอบแม้แต่ครั้งเดียว แต่ตอนนี้เมื่อเธอใช้บัญชีใหม่ เขากลับเป็นฝ่ายขอเพิ่มเพื่อน

ครั้งหนึ่งคุณเคยดูถูกฉัน แต่ตอนนี้คุณจะต้องเอื้อมไม่ถึง!

ฉือหว่านใช้นิ้วเรียวขาวของเธอแตะลงบนปุ่ม...

...

ฮั่วซื่อกรุ๊ป

ฮั่วซื่อกรุ๊ปเป็นอาคารที่เป็นสัญลักษณ์ของไห่เฉิง ควบคุมเศรษฐกิจทั้งเมือง ตัวอาคารสูงเสียดฟ้า และในยามค่ำคืนยิ่งดูงดงามและสง่างาม

หลังจากส่งฉือเจียวกลับบ้าน ฮั่วซือหานก็ตรงไปยังห้องทำงานของประธาน เขานั่งบนเก้าอี้หนังสีดำพลางอ่านเอกสาร

ปลายปากกาหมึกซึมในมือเขาเซ็นชื่อ "ฮั่วซือหาน" ลงที่มุมล่างของเอกสาร เส้นหมึกดูแข็งแรงและทรงพลัง ด้านหลังเป็นกระจกบานใหญ่ที่สะท้อนแสงไฟจากทั้งเมืองที่ดูเหมือนเป็นฉากหลังสำหรับผู้ชายคนนี้

ติ๊ง

เสียงแจ้งเตือนที่ใสกังวานดังขึ้นจาก WeChat

ฮั่วซือหานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูใน WeChat รุ่นน้องสาวอัจฉริยะของเขาตอบกลับมาแล้ว

เมื่อเห็นข้อความตอบกลับชัดเจน ฮั่วซือหานก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่มุมปากจะยกขึ้นและหัวเราะเยาะออกมา...