บทที่ 967

เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าขึ้น แล้วเห็นว่าฟู่อวิ๋นเซินมาแล้ว

เขามาได้ยังไง?

ฟู่อวิ๋นเซินก้าวเท้าเร็วตรงมาหา มาหยุดอยู่ตรงหน้าเย่ฮวนเอ่อร์กับจ้าวอี้ สายตาเย็นเยียบเหมือนใบมีดของเขาไปหยุดอยู่ที่มือของจ้าวอี้ ซึ่งตอนนี้ยังคงจับแขนเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แน่น

ฟู่อวิ๋นเซินแค่นหัวเราะเย็น “ประธานจ้าว คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง เย่ฮวนเอ่อร์บอกให้คุณปล่อย!”

จ้าวอี้ยิ้มมุมปาก “ประธานฟู่ คุณอาจจะไม่เข้าใจจิตใจผู้หญิงหรอก ผู้หญิงพูดว่าไม่ๆ แต่ที่จริงร่างกายกลับต้องการ ฮวนเอ่อร์บอกให้ผมปล่อย ที่จริงอยากให้ผมกอดเธอแน่นๆ มากกว่า ใช่ไหมล่ะ ฮวนเอ่อร์?”

เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกคลื่นไส้ “จ้าวอี้ คุณมันบ้าไปแล้ว!”

ฟู่อวิ๋นเซินพูดเสียงเข้ม “ประธานจ้าว ผมจะนับให้คุณสามวินาที ปล่อยเย่ฮวนเอ่อร์เดี๋ยวนี้!”

จ้าวอี้ยังไม่ยอม “ประธานฟู่ คุณนี่ช่างตลกจริงๆ คุณมีสิทธิ์อะไรถึงมายุ่งเรื่องระหว่างผมกับฮวนเอ่อร์? ตอนนี้พวกเราก็ยังโสดทั้งคู่ จะทำอะไรก็เป็นสิทธิ์ของเรา คุณจะมายุ่งอะไรด้วย?”

ฟู่อวิ๋นเซินจ้องเขม็งใส่จ้าวอี้ จนแทบจะเจาะเป็นรูบนหน้าเขา “ผมมีสิทธิ์ เพราะเย่ฮวนเอ่อร์กำลังอุ้มลูกของผมอยู่ เธอคือแม่ของลูกผม”

จ้าวอี้กำลังจ