บทที่ 337

จริง ๆ แล้ว เฟิงจิ่งซินไม่ได้เกลียดสีชมพู

ตราบใดที่เป็นของสวย ๆ น่ารัก ๆ เธอก็ชอบทั้งนั้นแหละ

ได้ยินตานตานอวดกับเธอด้วยความดีใจ เธอก็พยักหน้ากล่าวชมว่า “ใช่ น่ารักและสวยมาก ๆ”

พูดจบ ก็มอบของขวัญที่ตัวเองเตรียมไว้ให้ตานตาน

หลังตานตานพูดขอบคุณเฟิงจิ่งซิน ก็อดไม่ได้ที่จะพูดกับเฟิงจิ่งซินว่า “คุณน้าฉันยังทำเค้กให้ฉันเองกับมือด้วย เป็นสีฟ้า สวยมาก ๆ เลยล่ะ!”

ตานตานพูดจบ เธอก็รีบขอให้เฮ่อฉางปั่วช่วยเปิดกล่องเค้กด้วยความดีใจ

ได้ยินตานตานเรียกคุณน้าอยู่ตลอด ฉีอวี้หมิงเลิกคิ้วเอ่ย “คนเขาทั้งทำเค้กให้ตานตาน ทั้งซื้อของขวัญให้ ใส่ใจมากจริง ๆ ฉางปั่ว นายยังจะพูดอะไรได้อีก?”

แค่หรงฉือสละเวลาจากความวุ่นวาย เพื่อตั้งใจตื่นแต่เช้ามาทำเค้กให้ตานตานตามสัญญา เฮ่อฉางปั่วก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงความใส่ใจที่หรงฉือมีต่อตานตานแล้ว

แม้ตอนนี้เฟิงถิงเซินกับเฟิงจิ่งซินจะอยู่ด้วยกันตรงนี้ แต่พอฉีอวี้หมิงเอ่ยถึงหรงฉือ เฮ่อฉางปั่วยังคงอดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มอย่างอ่อนโยนออกมา

หากบอกว่าเมื่อวานเธอยังไม่แน่ใจว่าเฮ่อฉางปั่วจะชอบหรงฉือจริงหรือไม่ แต่ในวินาทีนี้ หลังจากเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนที่เฮ่อฉางปั่วเผยออกมาเพราะ