บทที่ 386

แม้จะบอกว่าหรงฉือกับอวี้มั่วซวินให้เลขาเฉียนปฏิเสธคำเชิญเข้าพบของเควิน สมิธ

สองวันต่อมา เควิน สมิธยังคงมาหาโดยไม่ได้รับเชิญ

ในเมื่อเขามาหาด้วยตัวเองแล้ว หรงฉือกับอวี้มั่วซวินก็คงเลี่ยงที่จะไม่พบหน้าเขาไม่ได้

พวกเขาให้การต้อนรับแบบพอเป็นพิธี แต่หลังจากคุยกันได้สิบกว่านาที ก็เชิญเขากลับไป

หลังจากนั้นเมื่อเควิน สมิธนัดพบพวกเขาอีกครั้ง พวกเขากลับเพิกเฉย

หรงฉือกับอวี้มั่วซวินมีท่าทีแน่วแน่ ไม่ยอมให้สมิธพบหน้า วันถัดมา เขาจึงนัดหลินอู๋ออกมาทานข้าว

ตอนกินข้าว สมิธได้พูดคุยกับเธอถึงเรื่องสายงานเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ถ้าปีก่อนเธอเข้าทำงานที่ฉางโม่ เธอคงจะเติบโตขึ้นมาก น่าเสียดาย”

ตอนที่เจอกันครั้งก่อน สมิธมีสอบถามสถานการณ์ในตอนนี้ของเธออยู่บ้าง

ก่อนหน้านี้พอรู้ว่าเธอไม่ได้เข้ามาในฉางโม่ เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ตอนนี้กลับคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีก ก็ถอนหายใจออกมา

หลินอู๋รู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร

วิทยานิพนธ์ของ ‘หรงฉือ’ สร้างแรงสั่นสะเทือนอย่างมากทั้งในและต่างประเทศ

คนในวงการพูดกันว่า ในเมื่อฉางโม่กล้าที่จะนำผลงานวิจัยที่สำคัญขนาดนั้นมาเขียนเป็นวิทยานิพนธ์แล้วเผยแพร่ต่อสาธารณะ นั่นก็หมาย