บทที่ 397

แม้ว่าหรงฉือกับหลินอู๋จะอยู่ในงานสัมมนาของมหาวิทยาลัยคิวเหมือนกัน ทว่าตลอดทั้งวันนี้ พวกเธอสองคนไม่ได้มีการปะทะอะไรใด ๆ ระหว่างกันทั้งสิ้น

ช่วงสามสี่โมงของวันนั้น หรงฉือกับอวี้มั่วซวินจึงเตรียมตัวออกจากมหาวิทยาลัยคิว

ตอนที่ศาสตราจารย์หลิวกับผู้อำนวยการมาส่งพวกเขานั้น ศาสตราจารย์หลิวได้กล่าวเชิญหรงฉืออีกครั้ง “วันเสาร์นี้ ในเมืองจะมีงานสัมมนาขึ้นอีกหนึ่งครั้ง ไม่ทราบว่าทั้งสองคน...”

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ฝีเท้าของหรงฉือพลันชะงัก ประจวบเหมาะกับที่สายตาก็ตกไปอยู่ที่ตัวของซุนเยว่ชิงที่อยู่ไม่ไกลนัก

เธอเก็บสายตากลับมา เม้มปากเล็กน้อยแล้วถึงกล่าวออกไปว่า “ขอโทษด้วยนะคะ วันเสาร์ฉันต้องจัดการธุระ ไปเข้าร่วมไม่ได้”

หลังจากรถเคลื่อนตัวออกจากมหาวิทยาลัยคิวหลังจากที่กล่าวลากับศาสตราจารย์หลิวและผู้อำนวยการแล้ว อวี้มั่วซวินจึงพูดขึ้นมาว่า “เมื่อกี้นี้เหมือนอารมณ์ของคุณจะแปลก ๆ ไปนะ เกิดอะไรขึ้น?”

เมื่อครู่นี้ตอนที่พูดถึงกำหนดการของวันเสาร์ สายตาที่เธอมองไปทางซุนเยว่ชิงนั้นมีคลื่นอารมณ์แฝงอยู่ เขาสังเกตเห็นมันตั้งแต่แรก ๆ ทว่าเมื่อครู่นี้มีคนนอกอยู่ด้วย เขาจะถามออกไปก็ไม่ดี

หรงฉือหลุบตาลง แล้วก