ในห้องพยาบาล 1

วันถัดมาริวก็ชวนน้องชายมาหาใหม่ที่โรงงานอีกครั้ง ชายหนุ่มจอดรถเสร็จก็เดินเข้าไปภายในตัวอาคาร พนักงานโรงงานเห็นจึงรีบพาแขกวีไอพีทั้งสองเข้าไปนั่งรอในห้องรับแขกของโรงงาน แม่บ้านเอาน้ำและของว่างมาเสิร์ฟ แล้วก็ปล่อยให้พวกเขานั่งรอลูกสาวเจ้าของโรงงานกันสองคน

“เอ่อ...พี่ครับ” ริวเดินไปถามพนักงานต้อนรับ

“มีอะไรให้ช่วยหรือคะคุณริว”

“ผมอยากรู้ว่าจะดูน้องใหม่ไลฟ์ที่ไหนได้บ้าง”

“งั้นมาดูที่ห้องไลฟ์ดีไหมคะ” พนักงานสาวเสนอเพราะรู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าเป็นว่าที่เจ้าบ่าวของใหม่

“จะดีเหรอครับ” ริวลังเลแต่ก็อยากเห็นเวลาเธอไลฟ์ขายของอย่างสด ๆ

“ดีสิ ไปดูกันเถอะพี่ริว ผมเองก็อยากเห็น” อิ๊กคิวรีบสนับสนุน

“งั้นก็ดีครับ” ริวตอบพนักงาน

“ถ้างั้นเชิญญตามมาค่ะ”

พนักงานเดินนำหน้าสองหนุ่มไปยังห้องไลฟ์ขายของที่ใหม่กำลังไลฟ์อยู่ในตอนนี้ทั้งสองคนนั่งดูใหม่กำลังขายของผ่านช่องทางออนไลน์อย่างขะมักเขม้น ทีมงานไม่มาก แต่ภายในห้องไลฟ์แห่งนี้มีอุปกรณ์ต่าง ๆ มากมาย โดยเฉพาะไฟ มีมากเกินห้าสิบจุด พวกเขาตื่นตาตื่นใจมากเพราะเคยดูแต่ในไลฟ์แต่ไม่เคยเห็นเบื้องหลังแบบนี้ มันเกินกว่าที่จินตนาการไว้มาก ทำให้ได้รู้ว่าการไลฟ์ขายของต้องลงทุนมากเหมือนกัน

ใหม่สังเกตเห็นผู้มาเยือนทั้งสองก็ยิ้มให้เป็นการทักทาย จากนั้นเธอก็ทำงานต่อไปไม่หยุดแล้วก็ไม่หันมามองเขาอีกเลย เวลาทำงานเธอดูตั้งใจมาก ซึ่งสามารถเห็นได้จากความมุ่งมั่นที่ฉายชัดในแววตาของเธอ

วินาทีนั้นเอง ริวรู้ตัวว่าเขาตกหลุมรักว่าที่ภรรยาของตัวเองเข้าให้แล้ว ไม่ใช่แค่ชมชอบเหมือนเดิมอีกต่อไป

สายตาที่ริวมองใหม่เต็มไปด้วยความชื่นชมและภาคภูมิใจ ไม่นานการไลฟ์ก็เสร็จสิ้น วันนี้หญิงสาวปิดออร์เดอร์ได้ถึงสองพันบ้าน ซึ่งขบวนการหลังจากนี้ก็จะเป็นการกระจายออร์เดอร์ให้แต่ละฝ่ายแพคสินค้าและจัดส่งต่อไป

ใหม่หลังจากเสร็จงานก็เดินมาหาริวกับอิ๊กคิวที่นั่งรออยู่

“เหนื่อยมั้ยครับ” ริวถาม

“ไม่เลยค่ะ พวกพี่มาถึงนานหรือยัง ขอโทษนะคะวันนี้งานรัดตัวมาก ๆ เลยค่ะ ใหม่ไลฟ์ตั้งแต่แปดโมงยังไม่ได้พักเลย” เธอตอบ แม้จะบ่นบ้างแต่หน้าตายิ้มแย้มน้ำเสียงยังคงสดใส

ริวดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองโมงแล้วก็ตะลึง

“ไลฟ์หกชั่วโมงนานมาราธอนเลย พี่เป็นห่วง เอางี้ดีกว่า พอแต่งเป็นเมียพี่แล้วไม่ต้องทำงานหนักแล้วนะ” เขาเสนอพร้อมส่งยิ้มอบอุ่น เขาชื่นชมเธอมากแล้วก็รู้สึกพิศวาสทุกครั้งที่เห็น

“พี่ริวกินอะไรหรือยังคะ”

“ยังครับ แต่เริ่มหิวแล้ว”

“งั้นไปกินข้าวที่โรงอาหารโรงงานเราไหมคะ กับข้าวอร่อยนะคะ ไม่แพงด้วย” ใหม่เสนอ

“แหม...พี่สะใภ้ประหยัดทำไมครับ พี่ริวเขาจะพาไปเลี้ยง” อิ๊กคิวเอ่ยแทรกขึ้นมา

“แต่ตอนบ่ายใหม่ต้องเช็กสต็อกสินค้า” หญิงสาวดูสีหน้ายุ่งยากใจเพราะเกรงใจพวกเขา

“งั้นก็ไปกินโรงอาหารก็ได้ครับ” ริวเข้าใจจึงรีบตอบรับคำชวน ทั้งยังเห็นว่าใกล้และสะดวกดี เธอจะได้ไม่ต้องหิ้วท้องรอไปกินข้างนอก

ทว่าพอใหม่ก้าวเดินไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว ร่างของเธอก็ล้มทั้งยืน โชคดีที่อิ๊กคิวที่เดินตามหลังมาคว้าร่างเธอไว้ทัน