บทที่ 48

เขารู้ว่าหนิงหนานเสว่เป็นคนเก่ง แต่เขาก็รู้ดีกว่าว่าหนิงหนานเสว่ไร้ที่พึ่ง เพราะก่อนหน้านี้เธออยู่บ้านเลี้ยงลูกมาตลอด จึงไม่เข้าใจเรื่องต่าง ๆ มากมายในการทำงาน

“ยามศึกเรารบ ยามสงบเราก็อยู่ ความแค้นนี้ ฉันจะต้องสะสางให้ได้” หนิงหนานเสว่กำหมัดแน่นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เดิมทีเธอไม่ถือสาเรื่องพวกนี้ได้ และเธอก็ไม่สนใจของของตระกูลฟู่

แต่ฟู่เฉินเห็นแก่ตัว เขาปล่อยให้ลูกของพวกเขาตายไปต่อหน้าต่อตาเพื่อผลประโยชน์ของเขาเอง ปล่อยให้สุยสุยต้องตายแบบนั้น!

ความแค้นนี้ เธอไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้ง่าย ๆ ถ้ายังไม่ลุกขึ้นสู้แบบนี้ เธอก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่คน!

เขาห่วงผลประโยชน์ของตัวเองมากที่สุดใช่ไหม? งั้นก็ได้ เธอจะค่อย ๆ แย่งสิ่งที่เขาห่วงมากที่สุดมาทีละนิด เธออยากจะรู้จริง ๆ ว่าเมื่อไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว ฟู่เฉินจะเหลืออะไร

เมื่อเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของหนิงหนานเสว่ เจียงเหยียนเชินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนหน้านี้เขายังคงกังวลว่าหนิงหนานเสว่จะใจอ่อน

“งั้นก็ดี คุณระวังตัวด้วยนะ ผมจะกลับก่อน ที่บริษัทมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย” เจียงเหยียนเชินเหลือบมองโทรศัพท์มือถือแวบหนึ่ง ได้เวลาที่เขาจะต้องก