๑๑ มีสามีอยู่ ภรรยาจะปลอดภัย

‘เช่นนั้นเจ้าไม่มีโอกาสที่จะหนีไปจากข้าได้อีกแล้ว’

ไฉ่หงพยักหน้ารับ หากแต่

นางจะรู้หรือไม่ว่าที่อยู่ข้างกายผู้นี้ บางทีหนทางข้างหน้าอาจจะเต็มไปด้วยตาคดเคี้ยวทอดยาวไปด้วยหนามพร้อมทิ่มแทง

แต่ไม่ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไรหากนางยังคงเลือกที่อยู่ ข้างกาย อาซานผู้นี้จะอยู่เคียงข้างให้พึ่งพา

ไฉ่หงเงยหน้าขึ้นไปสบตาอีกฝ่ายพอดี “ชีวิตนี้ข้ามีเพียงท่าน รู้จักเพียงแค่ท่านไฉนถึงลืมไปได้”

สัมผัสอุ่นแนบชิดแผ่นหลังทำให้เลือดของอาซานร้อนระอุอย่างไรไม่ทราบสาเหตุ ความรู้สึกเหล่านี้ยากจะเกิดขึ้นได้กับเขาดังนั้นนางจึงต้องรับผิดชอบการกระทำเช่นนี้

อาซานที่หมุนตัวกับมาเผชิญหน้าอีกฝ่าย ฝ่ามือหนาจับไหล่มนไว้หลวมๆ

“จงรับผิดชอบ”

สิ้นประโยคชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงมาพลันริมฝีปากทาบทามริมฝีปากนุ่มนิ่มของนาง

นุ่มนิ่มไปหมดทุกส่วนเลยรึ

ไฉ่หงเบิกตากว้าง ร่างกายพลันแข็งทื่อ การกระทำบุ่มบ่ามเช่นนี้ทำเอานางไม่ทันตั้งตัวเลย เอาเถิดหากบุรุษผู้นี้หายโกรธก็นับว่าไม่ขาดทุน๑

“หายโกรธแล้วใช่หรือไม่”

หลังผละปากเมื่อได้ยินคำนี้อาซานพลางมุ่นคิ้ว สูดลมหายใจเบาๆ มองไฉ่หงก่อนเอ่ยปาก “ไม่เขินรึ”

“ไยข้าต้องเขินด้วยเล่า”

นั้นสิไยนางจะต้องเขอะเขินด