ตอนที่22 เริ่มสงบสุขได้บ้าง

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับอาการของโก่วซุน นางหวังได้เกิดความคิดชั่วร้ายหนึ่งขึ้น เธอจึงลุกขึ้นยืนจากพื้นแววตาของเธอเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด

ร่างผอมบางเล็ก ๆ ที่ไม่มีใครสนใจ ได้เคลื่อนไหวมาทางเด็กชายตัวน้อยผู้เป็นลูก/หลานของบ้านหรูอย่างเงียบเฉียบก่อนที่หล่อนจะนำมือข้างหนึ่งบีบเข้าที่ลำคอของเสี่ยวเฉินโดยมีมืออีกข้างจับบ่าของเขาเอาไว้แน่น

“อ๊ะ!” เสียงร้องของเสี่ยวเฉินได้ทำให้ทุกสายตาย้ายมามองทางเขาพร้อมกัน

“ปล่อยลูกของฉันไป ไม่อย่างนั้น” มือของเธอเริ่มกำลำคอของเสี่ยวเฉินที่กำลังอยู่ในอาการตกใจ

น้ำตาของเขาปริ่มคลอหน่วยอย่างน่าสงสาร เจ้านาย ยายแก่คนนั้นกำลังจะบีบคอพี่ชาย เสียงของเป๋าเอ๋อร์ค่อนข้างตื่นตระหนก

ยัยแก่ตัวดี นายมีวิธีช่วยพี่ของฉันไหม อย่าปล่อยให้เขาเป็นอะไรนะ หรูฟู่ซิงเอ่ยด้วยความโกรธระคนกังวล

“นางหวัง แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ” ชาวบ้านที่ยังอยู่ต่างชี้นิ้วด่าทอมาทางหล่อน

“ใช่! รีบปล่อยลูกของฉันไม่อย่างนั้น” หวังชิงกวาดตามองคนที่รายล้อมด้วยสายตาแข็งกร้าว

หรูฟู่ซิงที่ได้ยินแบบนี้รู้สึกโกรธมากแม้ว่า