LOGINShare
ตอนที่82 ตามล่าหาสมบัติต่อ
Last Updated:
2025-10-06 19:00:14หลังจากอ้ายอ้ายสามารถคว้าสมบัติสำคัญชิ้นนี้มาได้เธอก็เดินไปหยิบสิ่งของตามที่เป๋าเอ๋อร์ต้องการมาอีกมากมายหลายชิ้น จนในมือของเธอกับอาหาวและหรูหลันต่างก็เต็มไปด้วยสิ่งของ
ถึงกระนั้นเจ้าตัวเล็กก็ไม่ยอมหยุดเพราะดวงตาใสแจ๋วของเธอกำลังจับจ้องไปยังมุมหนึ่งของร้านที่ไร้คนสนใจทั้งนี้เป็นเพราะมันระเกะระกะมากเกินไปนั่นเอง
เป๋าเอ๋อร์ นายคิดว่ามุมโน้นมีอะไรน่าสนใจอีกไหม?" ปลายคางโค้งมนของเธอพยักพเยิดขึ้นลงเล็กน้อยระหว่างสื่อสารกับคู่หู
เสียงของเป๋าเอ๋อร์ตอบกลับทันทีด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เจ้านาย! คุณนี่มีเซ้นส์ในการหาของมีค่าเหมือนกันนะครับด้านซ้ายสุดตรงนั้นมีกล่องเหล็กเก่า ๆ ที่ดูธรรมดามากจนเป็นสนิม แต่ข้างในมีสิ่งล้ำค่าซ่อนอยู่"
หุหุ! ฉันเองก็เก่งเหมือนกันนะนี่ ดี! ถ้าอย่างงั้นเราไปดูกัน" เจ้าตัวเล็กฮัมเพลงอยู่ในคออย่างอารมณ์ดี
โดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้ว่าได้มีใครคนหนึ่งกำลังจับตามองด้วยความสงสัยในพฤติกรรมของเธอ
“พี่หลิว! คุณกำลังมองอะไร” หนึ่งในลูกน้องของเขาถามขึ้นด้วยความกังขาระคนใคร่รู้
“เ
Latest chapter
ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 ตอนที่114 ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่
ในเช้าวันต่อมา ทีมผู้เข้าอบรมทั้งหมดถูกพาไปยังสนามฝึกซ้อมกลางแจ้ง สถานที่ซึ่งถูกออกแบบให้สมจริงที่สุดสำหรับสถานการณ์ฉุกเฉิน ทั้งภูมิประเทศที่เป็นป่าเขา เส้นทางลาดชัน และหินผาที่ดูน่าหวาดเสียวหลานฉีในฐานะหัวหน้าทีมยืนอยู่ด้านหน้าผู้เข้าอบรม ใบหน้าของเขาเย็นชาและสุขุมเช่นเคย ขณะที่เขาอธิบายรายละเอียดการฝึกในวันนี้“สถานการณ์สมมุติครั้งนี้จะจำลองเหตุฉุกเฉินในพื้นที่ภูเขา คุณจะถูกแบ่งทีมเพื่อค้นหาและช่วยเหลือผู้บาดเจ็บที่จำลองไว้ในพื้นที่ เราจะประเมินการตัดสินใจ ความรวดเร็ว และความแม่นยำของพวกคุณ” เสียงของเขาหนักแน่นจนทุกคนรู้สึกกดดันอ้ายอ้ายยืนอยู่ในกลุ่มผู้เข้าอบรม หญิงสาวพยายามตั้งสมาธิและจดจำรายละเอียดทุกอย่างที่หลานฉีกล่าว แต่สายตาของเธออดไม่ได้ที่จะมองไปยังหน้าผาสูงชันที่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร ความรู้สึกหวาดกลัวที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ เริ่มโผล่ขึ้นมาเจ้านาย คุณดูไม่เหมือนตัวเองเลยเกิดอะไรขึ้น เป๋าเอ๋อร์พูดขึ้นในหัว น้ำเสียงของเขาเจือความกังวลฉันไม่เป็นไร แค่…ตรงนี้มันดูสูงไปหน่อย อ้ายอ้ายตอบเสียงเบา พยายามไม่ให้อารมณ์ความกลัว
ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 ตอนที่113 ผู้กองหลาน
เสียงเข้มที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นหันไปมอง ผู้ชายในชุดเครื่องแบบตำรวจที่สะอาดเนี้ยบและสง่างามเดินเข้ามาด้วยท่าทีสุขุมเยือกเย็นเขาคือผู้กองหลานฉี หัวหน้าทีมอบรมที่ทุกคนรู้จักกันดีในความสามารถและบุคลิกที่เย็นชาแต่ทรงอำนาจ“ผมเป็นพยานให้เธอได้” เสียงของหลานฉีหนักแน่นและชัดเจน ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมาบรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไป เจ้าหน้าที่หญิงที่โต๊ะลงทะเบียนชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะมองหลานฉีด้วยความลังเล“ผู้กอง... คุณหมายความว่าอย่างไรคะ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่พยายามสงบแต่แฝงไปด้วยความตื่นเต้นหลานฉีไม่ตอบคำถามในทันที แต่สายตาของเขามองตรงไปที่อ้ายอ้าย ใบหน้าที่ดูเย็นชาเผยร่องรอยความจริงจัง“ผมอยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน ผู้หญิงคนนี้ลงไปช่วยเหลือผู้บาดเจ็บในอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นระหว่างทาง เธอไม่ได้โกหก คุณไม่เห็นหรือว่าชุดของเธอเต็มไปด้วยเลือด”เจ้าหน้าที่หญิงที่โต๊ะลงทะเบียนเริ่มมีสีหน้าประหม่าเมื่อหันไปมองชุดของอ้ายอ้ายที่มีคราบเลือดเปรอะเปื้อนบางส่วน ซึ่งบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเธอเพิ่งผ่านการช่วยเหลือผู้บาดเจ
ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 ตอนที่112 ผมเป็นพยานให้เธอได้!
เช้าวันเดินทาง อ้ายอ้ายสวมชุดลำลองเรียบง่ายและสะพายเป้ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ฉุกเฉินสำรองและเอกสาร เธอรู้สึกทั้งตื่นเต้นและมุ่งมั่น เป๋าเอ๋อร์ที่เงียบไปพักหนึ่งหลังจากการอัปเดตข้อมูลใหม่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหยอกเย้าเจ้านาย อบรมครั้งนี้พยายามเข้าล่ะ ผมหวังว่าจะไม่ต้องช่วยเหลือคุณมากนักฉันก็คิดว่าอย่างนั้นนะ เพราะเวลาที่นายออกโรงทีไร มักจะต้องมีเรื่องร้ายเสมอ อ้ายอ้ายพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเธอกับเป๋าเอ๋อร์จะต้องผจญชะตาร่วมกันไปอีกนานคุณจะพูดแบบนี้ไม่ได้นะครับ ผมขอประท้วง เสียงเล็ก ๆ ของเป๋าเอ๋อร์ยังคงดังในหัวของหญิงสาวอย่างต่อเนื่องก่อนออกจากบ้านหญิงสาวไม่ลืมเดินไปหาย่ากับปู่บ้านหรูก่อนเช่นทุกครั้ง หลังจากบอกกล่าวปู่ย่าบ้านจ้าวซึ่งอยู่หลังเดียวกัน“ปู่คะ ย่าคะ ฉันกำลังจะไปอบรม พวกคุณอย่าลืมดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ” หญิงสาวกอดเอวเมิ่งหลิงที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้ส่วนหยูเทียนเจี๋ยกำลังนั่งอาบแดดยามเช้า“หลานเองก็ดูแลตัวเองด้วยนะลูก” เมิ่งหลิงไม่ลืมกำชับเฉกเช่นทุกครั้งพร้อมกับกล่าวอวยพร“รับทราบค่ะ” อ้ายอ
ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 ตอนที่116 เมื่อหัวใจเราเกี่ยวกัน
ในบรรยากาศของร้านอาหารกลางวันเรียบง่าย เสียงพูดคุยจากโต๊ะอื่นเป็นเพียงเสียงเบาบางที่แทรกเข้ามาในบทสนทนาของสองคนที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามหลานฉีและอ้ายอ้ายอ้ายอ้ายยังคงก้มหน้าหลบสายตาคมกริบของหลานฉี ดวงหน้าเธอแดงระเรื่อจนยากจะปกปิดความเขินอายได้ ความเงียบที่แผ่ปกคลุมระหว่างพวกเขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ต้องการคำพูดใด ๆหลานฉีมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะตัดสินใจพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่ฟังดูอบอุ่น“คุณไม่ต้องรีบตอบอะไรผมตอนนี้ก็ได้ ผมแค่อยากให้คุณรู้ว่าผมจริงจัง”อ้ายอ้ายเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างลังเล “คุณมั่นใจในสิ่งที่พูดจริงเหรอคะ? เราเพิ่งรู้จักกันไม่นานเองนะ”หลานฉียิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เวลาที่เราเจอใครบางคนที่ใช่ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลา แต่มันอยู่ที่ความรู้สึก”คำพูดนั้นทำให้อ้ายอ้ายชะงัก หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ราวกับคำพูดของเขามีอิทธิพลลึกลับบางอย่างที่ทำให้เธอเชื่อมั่นโดยไม่รู้ตัว“แต่ฉันก็ยังไม่รู้เลยค่ะว่าคุณ... เอ่อ...” อ้ายอ้ายพูดพลางมองไปทางอื่นอย่างประหม่าหลานฉีเอีย
ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 ตอนที่111 ความเทพของอ้ายอ้ายกับเป๋าเอ๋อร์
เช้าวันพิธีจบการศึกษาของอ้ายอ้าย ท้องฟ้าของปักกิ่งยังคงเป็นสีฟ้าสดใส แสงแดดส่องผ่านใบไม้เขียวขจีในวิทยาเขตของวิทยาลัยแพทยศาสตร์ปักกิ่งบรรยากาศเต็มไปด้วยความชื่นมื่นของนักศึกษาที่สำเร็จการศึกษาและครอบครัวที่มาร่วมแสดงความยินดี ครอบครัวของอ้ายอ้ายเดินทางมาถึงแต่เช้าเพื่อร่วมเป็นสักขีพยานในวันสำคัญนี้เมิ่งหลิงที่ตอนนี้แม้จะอายุมากขึ้นแต่ยังคงพยายามยืนอย่างมั่นคงในชุดผ้าฝ้ายสีอ่อน เธอเกาะแขนหยูเทียนเจี๋ยที่ดูแก่ลงไปมาก ดวงตาที่เคยเฉียบคมบัดนี้กลับมีริ้วรอยแฝงความอบอุ่นจ้องมองหลานสาวอย่างภาคภูมิใจ“หลานของฉันโตเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้แล้ว” หยูเทียนเจี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เขาไม่ผิดหวังเลยที่อยู่ร่วมกับครอบครัวหรูมาเป็นเวลานานและยังได้ทุ่มเทสั่งสอนหญิงสาวมาตั้งแต่เด็กจนโต“ใช่ค่ะ หลานของเราสำเร็จการศึกษาได้ในวัย 22 ปี ใครจะไปคิดว่าเด็กคนนี้จะเก่งขนาดนี้” เมิ่งหลิงพูดเสริมพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้ามาแตะหัวตาที่มีน้ำตาซึมออกมาจ้าวเซิงในชุดทหารประจำตัวยืนอยู่ข้างหลิวเหวยจินที่ตอนนี้ผมเริ่มมีสีเงินแซมเล็กน้อย ดวงตาของพวกเขาจับจ้องไปที่อ้ายอ้ายที
ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 ตอนที่115 ผมตั้งใจอย่างนั้น
การอบรมทั้งสามวันผ่านไปด้วยดี ทว่าช่วงเวลาแห่งการอบรมนี้ได้มีหัวใจสองดวงเกิดความรู้สึกไม่แน่ใจกับสิ่งที่ตัวเองเผชิญอยู่ทว่าหน้าที่ก็ยังคงต้องปฏิบัติดังนั้นอ้ายอ้ายจึงได้เดินทางออกจากโรงเรียนตำรวจแห่งนี้ด้วยหัวใจอันหนักอึ้งเช่นเดียวกับใครอีกคนที่มองแผ่นหลังบางของเธอจนสุดสายตาเมื่ออ้ายอ้ายกลับถึงบ้านในช่วงบ่ายของวันนั้น ความเหนื่อยล้าจากการอบรมตลอดสามวันยังคงหลงเหลืออยู่ในร่างกาย แต่เธอก็พยายามฝืนยิ้มให้กับทุกคนในบ้านที่มารอต้อนรับด้วยความอบอุ่นเมิ่งหลิงเป็นคนแรกที่ก้าวเข้ามาหาพร้อมกับจับมือเธอไว้แน่น ใบหน้าของผู้สูงวัยเต็มไปด้วยความห่วงใย“อ้ายอ้าย หลานเหนื่อยมากไหมลูก? การอบรมเป็นยังไงบ้าง?” ย่าถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นอ้ายอ้ายยิ้มตอบ “ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะย่า ถึงจะเหนื่อยนิดหน่อยแต่ฉันก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างเลยค่ะ”ในขณะที่เธอกำลังตอบคำถามของย่า ซุนชิงซึ่งเป็นย่าอีกคนและแม่ของเธอก็เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับเผยรอยยิ้มบางให้เธอ"แล้วมีใครในนั้นทำให้หลานรู้สึกพิเศษบ้างหรือเปล่า?" ซุนชิงถามพลางเลิกคิ้วขึ้นเ
You may also like
ครัววิเศษของม่ามี๊ลูกสอง
จันทร์ส่องแสง1.9K viewsซูเหยาเมื่อฉันกลายเป็นแม่เลี้ยงผู้โหดร้าย
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค7.4K viewsฉินเซียวเมื่อฉันเป็นสาวน้อยชาเขียวในนิยาย
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค734 viewsฉันเกิดใหม่เป็นหลานสาวชาวนายุค60
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค3.7K views
