Home / โรแมนติก / ฉุด / Ep : 2 - โคแก่โดนฉุดกระชากใจไม่รู้ตัว 2

Share

Ep : 2 - โคแก่โดนฉุดกระชากใจไม่รู้ตัว 2

last update Huling Na-update: 2025-01-18 14:27:48

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

จังหวะเคลื่อนไหวของโคนเนื้อและความเป็นสาวฉ่ำชื้นของคนตัวเล็กที่เขาคร่อมทับโหนตัวเข้าออกในตัวเธอกำลังดังหนักหน่วง มือใหญ่ทั้งสองจับหัวเตียงไว้มั่นพร้อมโยกไหวกดคลึงร่อนเอวสอบ ส่วนเธอก็พยายามช่วยเขาด้วยการเด้งตอบสนอง เขาพอใจแล้วแม้มันจะเป็นการร่วมมือที่ผิดจังหวะก็ตาม

“อ่า...เก่งมากรุ้ง อ่า...เรียนรู้ไปเรื่อยๆ เด็กดีของฉัน อ่า...เสียว ไม่ไหวแล้ว อยากแตกแล้วเด็กน้อย โอว์...เสียว ซี้ด”

“อ่ะ...อ่อย ไม่ไหวแล้วคุณหิน รุ้ง...อ่า...ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วค่ะ เหมือนใจจะขาด อ่า...รุ้งต้องการให้คุณหินลึกอีกได้ไหมคะ อ่า...” เธอจับรั้งบ่ากว้างของเขาพร้อมยกตัวขึ้นนำสองเต้าขึ้นเบียดหน้าอกกำยำสีทองแดงครามแดดของบุรุษตัวใหญ่เหนือร่าง แม้จะอายแต่ก็ไม่ทันแล้ว เธอได้พูดออกไปแล้วกัดปากตัวเองตอนนี้ไม่ทันเสียแล้ว

“อ่า...เธอช่างซื่อสัตย์กับความต้องการตัวเองจริงๆ รุ้งน้อยของฉัน อ่า...” เขายิ้มน้อยๆ มุมปากก่อนจะโน้มหน้าลงไปบดขยี้ปากของคนสวยอีกครั้ง

“อ่ะ...อื้อ”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสียงจังหวะของเนื้อที่ดังกระทบกระทั่งกันดังหนักหน่วง เอวสอบของกองพลยังคงบดเร่าเอาแต่ใจสาวเร็วถี่ขึ้นจนเธอหอบหายใจ เขารับรู้ได้และเขาก็ถ่ายทอดอากาศให้เธอผ่านปากเขา ปากหนาของชายหนุ่มดูดเร่าคลอเคลียกับปากอวบอิ่มนุ่มนิ่มพร้อมตวัดเกี่ยวรัดคลึงเรียวลิ้นน้อยไร้เดียงสาไปด้วย

“อ่า...ชอบไหม ชอบที่ฉันทำแบบนี้ไหมเด็กดี” เขาหมุนเอวสอบร่อนทวนเข็มนาฬิกาพร้อมกับกระแทกกายจ้วงลึกแช่ตัวนิ่งแล้วถอดถอนออกมาก่อนจะเด้งกระแทกกลับเข้าไปในตัวหญิงสาวใหม่

“อ่ะ...ชะ...ชอบค่ะ รุ้งชอบที่คุณหินทำแบบนี้ ไม่ไหวแล้ว ปรานีรุ้งด้วยค่ะ อ่า...จะตายแล้ว หายใจไม่ทั่วท้อง อ่ะ...อื้อ”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

“จำไว้ว่ามีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ทำแบบนี้กับเธอได้ เธอมีเซ็กซ์กับฉันได้คนเดียวจำไว้นะรุ้ง อ่า...”

“จะ...จะจำไว้ค่ะ รุ้งไม่ให้ใครนอกจากคุณหิน อ่ะ...ได้โปรดชะ...ช่วยรุ้งที อ่า...ไม่ไหวแล้ว” ใกล้รุ้งบิดส่ายเอวไปมาตามเอวสอบที่หมุนควงทวนเข็มนาฬิกาด้วยความทรมานที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้

“โอว์...เก่งมาก รู้จักเอาตัวรอด อ่า...เธอฉลาดดี ฉันชอบเด็กน้อย อ่า...พร้อมกัน ซี้ด แน่น ตอดรัดดีแบบนี้จะแตกแล้วนะ อ่า...”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เขาเร่งเร่าสาวเอวสอบซอยถี่จนในที่สุดเขาและเธอก็ถึงความสุขพร้อมกัน กองพลปล่อยสายธารอุ่นร้อนของตัวเองในกายสาวเหมือนเช่นค่ำคืนที่ผ่านมาโดยที่ตัวเขาเองลืมกฎไปเลยว่าเขาจะไม่ปล่อยตัวเองในกายสาวคนไหน และอีกอย่างทุกครั้งเขาไม่เคยลืมป้องกัน แต่ตอนนี้เขาลืมมันไปเสียสนิท เพราะความสวยงามของเด็กสาวที่กำลังให้ความสุขกับตัวเองบนเตียง

“อ่า...แค่นี้ไม่พอหรอกนะ เช้าๆ แบบนี้ฉันกินเยอะเสียด้วยสิ”

“อ่ะ...อ่อย” แล้วใกล้รุ้งก็ร้องครางเสียวซ่านออกมาอีกครั้งเมื่อความสุขที่ได้พบก่อนหน้าได้เริ่มสร้างความทรมานให้เธออีกครั้งเมื่อเอวสอบเริ่มขยับโยกจังหวะอีกครั้ง

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เกษมที่เกษียณตัวมาอยู่บ้านเพราะลูกชายทั้งสามของตัวเองโตเป็นควายกันหมดแล้ว ใช่...ลูกๆ ทั้งสามโตจนควรจะมีครอบครัวได้แล้ว แต่ก็ต้องทำให้เขาที่เป็นพ่อหม้ายลูกติดเมียทิ้งไปแต่งงานใหม่แล้วย้ายไปอยู่ต่างประเทศ ส่วนเขาก็ต้องเลี้ยงดูลูกน้อยทั้งสาม แม้ภรรยาจะทิ้งไปตอนนั้นเขาก็ไม่ได้เคียดแค้น โกรธ เสียใจแต่อย่างไรกลับยินดีเสียด้วยซ้ำที่ตอนนี้นารีมีความสุขกับชีวิตคู่กับสามีใหม่ ส่วนเขาก็ไม่ได้คิดสนใจจะแต่งงานใหม่ สำหรับเกษมแล้วความสุขคือลูกชายทั้งสามอย่างกองพล กองบิน และกองทัพ เมื่อก่อนเขาเคยเป็นทหารอากาศ แต่ลาออกมารับช่วงธุรกิจจากมารดา จากนั้นไม่นานท่านก็จากไปและเขาเองก็ได้รู้จักกับแม่ของลูกและตัดสินใจแต่งงานกัน แต่ชีวิตคู่ไปไม่รอดก็ต้องแยกทางกัน

ปีนี้กองพลอายุสามสิบเก้าย่างสี่สิบ กองบินก็อายุย่างสามสิบแปด และกองทัพลูกชายคนเล็กก็ย่างสามสิบหกปี แต่ละคนแก่กันแล้วแต่ยังไม่แต่งงานกันสักคน และไม่มีแฟนสักคน ลูกชายทั้งสามรักสนุกจนพ่ออย่างเขากลัวเหลือเกินว่าทั้งสามจะติดโรคเข้าสักวัน

เฮ้อ!

เกษมถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆ เมื่อปิดหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับตอนเช้าลง นี่ก็จะเก้าโมงเช้าแล้ว กองพลคนที่ตื่นเช้าที่สุดในบ้านก็ไม่เห็นตื่นมาทานมื้อเช้ากับตัวเอง ส่วนกองบินนั่นเหรอ ตอนนี้บินไปคุยงานที่ฝรั่งเศส และกองทัพก็ไปดูแลโรงงานผลิตหลังคาที่สระบุรี จะมีแต่กองพลที่อยู่บ้านกับเขาตอนนี้

“พี่บู่ผมล่ะมีลูกก็เหมือนไม่มีตอนนี้ เฮ้อ!” เขาเอ่ยจบก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้งพร้อมวางหนังสือพิมพ์ในมือไว้กลางโซฟาแล้วคว้าหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาดื่ม

“ทำไมพูดแบบนั้น ตาหินก็นอนอยู่บนบ้าน” บู่ พี่สาวคนเดียวของเกษม ที่เป็นสาวโสดจนตอนนี้อายุ 71 ปีแล้วและเป็นคนที่อยู่กับตัวเองและช่วยเลี้ยงลูกๆ ตัวดีของตนเองจนโตเป็นควายถึกเหมือนทุกวันนี้

“มันเคยตื่นสายที่ไหนพี่บู่ไอ้หินน่ะ แต่วันนี้มันแปลก มันไม่เคยทำให้เราทานข้าวกันตามลำพังเลยนะพี่” เกษมเอ่ยกับพี่สาว

“ตาหินอาจเหนื่อยก็ได้พ่อเษม” นางเอ่ยอย่างที่คิด

“พี่บู่ให้เด็กไปตามมันสิ มันจะไปเหมืองไหมวันนี้ มันผิดปกติมันนะ ถ้าจะหยุดงานหรือตื่นสายมันต้องป่วย แต่นี่มันเงียบเลย ปกติจะตื่นสายมันจะบอก” เกษมเอ่ย เพราะลูกชายไม่เคยเงียบเฉยไปแบบนี้

“อือ...งั้นพี่ให้เด็กไปตามพ่อหินนะ อ้อ...วันนี้พ่อเษมจะไปในเมืองไหม”

“ไปครับพี่ ผมว่าจะไปดูต้นไม้มาจัดสวนหลังบ้านไว้ก่อน และจะซื้อม้าโยกมาตั้งไว้ในสวนด้วยครับ” เขาบอกพี่สาว

“ซื้อมาทำไม บ้านเราไม่มีเด็ก”

“ผมก็อยากตกแต่งไว้นี่ครับ ถึงจะไม่มีเด็กก็เถอะ” เกษมเอ่ย

“งั้นก็ตามใจพ่อเษมเถอะ พี่จะไปดูพ่อหินกับเด็กรับใช้สักหน่อย”

“ครับ ผมก็อยากซื้อตกแต่งไว้ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่ายังไงชาตินี้ผมก็ไม่มีหลานหรอก เพราะไอ้หิน ไอ้เหมและไอ้เหิม พวกมันคงครองตัวเป็นโสดจนแก่ตาย” เขาตัดพ้อลูกชายทั้งสามคนของตัวเองในตอนท้าย

“เอาน่า ถึงเวลาก็มีเองแหละ อย่าเร่งลูกเลยพ่อเษม”

“พี่บู่ก็พูดแบบนี้ตลอด จนตอนนี้ไอ้หินมันจะสี่สิบแล้วนะครับ อีกห้าเดือนมันก็จะสี่สิบปีแล้วนะพี่บู่ มันไม่เด็กแล้วนะ อีกอย่างไอ้เหม ไอ้เหิมก็เหมือนกัน สามสิบกว่ากันแล้ว ไม่กี่ปีก็จะสี่สิบปีแล้ว แก่แล้วนะพี่”

“พี่ไปดูหลานก่อนนะ พ่อเษมน่ะกังวลเกินไปแล้ว เรื่องแบบนี้จะเอาแต่ใจเราไม่ได้ ต้องแล้วแต่พรหมลิขิตของสามหนุ่มจ้ะ”

แล้วนางก็ลุกจากโซฟาราคาแพงเดินออกไปจากห้องนั่งเล่นทันที ส่วนเกษมก็รินน้ำชาในกาน้ำชาใส่แก้วยกดื่มเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ตัวเองในตอนนี้ แต่มันก็ช่วยไม่ได้เลย เขาได้แต่ถอนหายใจดังออกมาอีกครั้งเมื่อคิดถึงอายุลูกชายคนโตของตัวเองในตอนนี้ แต่ก็ไม่อยากบังคับ เพราะเขาเลี้ยงทั้งสามมาให้มีความคิดเป็นของตัวเองและตัวเขาเองก็เคารพการตัดสินใจของลูก ตอนนี้เกษมได้แต่บอกตัวเองว่า ‘ปลงเสียเถิด...’

เฮ้อ!

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • ฉุด   ตอนพิเศษ ชีวิตฉันขาดเธอไม่ได้ 2

    คนที่ถูกสารภาพรักได้แต่ยืนนิ่งตัวแข็งให้เขากอด เธอบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง แต่รู้แต่ว่ารู้สึกดีตัวลอยเคว้งในอากาศเมื่อได้รู้หัวใจของคนป่าเถื่อน เธอดันเขาออกห่างและพยายามขืนตัวเองในวงแขนแข็งแรง แต่เขาก็ยังไม่ยอมคลายอ้อมกอดแต่กลับตรงข้าม เขากอดรัดเธอแน่นกว่าเดิม “รุ้งหายใจไม่ออกค่ะ ปล่อยก่อนได้ไหมแล้วรุ้งจะให้คำตอบคุณหิน” เธอบอกเมื่อเขากอดรัดเธอแน่นจนเริ่มหายใจไม่ออก “ฉันขอโทษ ก็ฉันกลัวเธอจะหนีฉันไป” เขาทำเพียงแค่คลายอ้อมกอดให้หลวม ไม่ยอมปล่อยเธอ “รุ้งไม่หนีหรอกค่ะ เพราะยังไม่ใส่เสื้อผ้าเลย” เธอบอกเขาเมื่อเขาไม่ยอมปล่อย “ฉันจะกอดเธอแบบนี้ บอกมาสิรุ้ง อยู่กับฉัน แต่งงานกับคนอย่างฉันได้ไหม” “แล้วทำไมถึงต้องเป็นรุ้งคะ?” เธอยังไม่ยอมตอบคนตัวโต แต่ถามกลับแทน “เพราะฉันรักเธอยังไงล่ะ ฉันรักเธอถึงต้องเป็นเธอเท่านั้นเด็กน้อย” เขาตอบสวน

  • ฉุด   ตอนพิเศษ ชีวิตฉันขาดเธอไม่ได้ 1

    ใกล้รุ้งถูกอุ้มมายังห้องนอนของเขาแบบไม่เต็มใจ พอมาถึงเขาก็จัดการลอกคราบเธอจนเหลือแต่ร่างเปลือย และเขาเองก็เช่นกัน กองพลเหมือนคนหิวโหยอดอยากมานานนับปีก็มิปาน เมื่อเขาโถมตัวขึ้นคร่อมทับแล้วดุนดันท่อนเนื้ออวบใหญ่ที่ตื่นตัวตั้งแต่อุ้มเธอเดินมารึเปล่าก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันแข็งขึงพร้อมแล้ว และตอนนี้เขาก็กระเสือกกระสนเข้ามาในตัวเธอจนจุกเจ็บ เพราะเธอห่างหายไปนานหลายเดือน “อ่ะ...เจ็บ!” ใบหน้าสวยของว่าที่คุณแม่บิดเบ้ด้วยความจุกเจ็บกลางร่าง และขยับตัวถอยหนี แต่คนเหนือร่างก็ขยับตาม “อ่า...ขอโทษที่ใจร้อน ก็ฉันคิดถึงเธอเด็กน้อย อ่า...ไม่ไหวแล้ว ให้ฉันเถอะนะ ตั้งกี่เดือนไม่เจอกัน อ่า...” “อ่ะ...แต่รุ้งท้องอยู่” เธอบอกเขาเพื่อให้เขาไม่รุนแรงกับตัวเอง จะว่าไปเธอเองก็คิดถึงความดุดันของบุรุษเหนือร่างเหมือนกัน เธอมักฝันและละเมอร้องหาเขาบ่อยๆ ยามค่ำคืน และตอนนี้ก็เป็นจริงแล้ว เธอกำลังนอนอยู่ใต้ร่างของกองพลและเขากำลังเคลื่

  • ฉุด   Ep : 10 - คนใจร้าย!

    สามหนุ่มพี่น้องสุปรีย์เป็นเศร้าเป็นซึม คนที่เคยมั่นใจในตัวเองและจองหองผยองในตัวเองกลับต้องมานั่งหน้าเศร้ายกแก้วบรั่นดีขึ้นชนกันเองสามพี่น้อง กองบินก็ยังตามหาสาวน้อยไม่เจอ กองทัพเองก็เหมือนกัน เธอหนีไปพร้อมกับลูกของเขา จนตอนนี้ก็ยังตามหาไม่เจอ เขามันเลวเอง ส่วนกองพลพี่ชายคนโตก็ไม่ต่างกัน ใกล้รุ้งลูกสาวคนงานในเหมืองก็หนีไปพร้อมกับขโมยหัวใจที่ด้านชาของเขาไปด้วย เพล้ง! “หมดแก้วว่ะ!” คนเป็นพี่ชายบอกน้องชายทั้งสอง “เออว่ะ! หมดแก้วให้กับความรักระยำ แม่ง! ทำไมต้องหลงรักเด็กนั่นด้วยวะ!” กองบินเอ่ยสบถในตอนท้ายอย่างรวดร้าวอกตัวเองเมื่อนึกถึงหน้าหวานๆ ของคนที่จากไป “หึหึ...นั่นดิ ทำไมต้องพาลูกผมหนีไปด้วย แม่งเชี้ย! ไม่สงสารคนเป็นพ่ออย่างผมรึไงวะ! เนี่ยจ้างนักสืบและคนของตัวเองก็ออกตามหา แม่ง! ดันเป็นลูกสาวผู้ว่าอีก หาตัวยากเป็นบ้าเลยพี่” กองทัพเอ่ยบ้าง 

  • ฉุด   Ep : 9 - อยู่กับคุณไม่ได้จริงๆ 2

    สองอาทิตย์แล้วที่ใกล้รุ้งหายไปจากสายตา ที่สำคัญเขาบาดเจ็บ เพราะวันที่ไล่จับกำนันชัดได้ปะทะกันจนโดนยิงที่อกซ้าย ดีที่เฉียดขั้วหัวใจสาหัสเอาการ แต่ก็ถือว่าคุ้ม เพราะสามารถจับกำนันชัดเข้าคุกได้สำเร็จ และนี่เขาเพิ่งฟื้นได้สติขึ้นมา กองพลมองทุกคนที่มาเยี่ยมมาเฝ้าไข้ มีพ่อที่เคารพรัก ป้าที่รักที่เลี้ยงเขามาจนโตและคุณแม่ที่เคารพรัก แม้ท่านจะแต่งงานใหม่ย้ายไปอยู่ต่างประเทศ แต่ท่านและครอบครัวใหม่ก็ไม่เคยทิ้งลูกชายอย่างเขาและน้องชายทั้งสอง “แม่ดีใจที่หินอาการดีขึ้น รู้ไหมแม่กลุ้มใจมากกลัวว่าแม่จะเสียลูกชายคนนี้ของแม่ไป” นารีที่นั่งเก้าอี้ข้างเตียงของลูกชายจับมือใหญ่สากกร้านของลูกชายมาจูบหลังมือเบาๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบล้นออกมานอกดวงตา เพราะตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา นางร้องไห้ตลอดที่เข้ามาในห้องของลูกชายแล้วพบว่านอนนิ่งหมดสติพร้อมเครื่องช่วยหายใจ แต่วันก่อนลูกชายฟื้นขึ้นมาพร้อมกับหมอเข้ามาตรวจอาการและถอดเครื่องช่วยหายใจออก “ขอบคุณพระเจ้าที่ยังเข้าข้างลูกชายของแม่ แม่รักหินนะลูก” นางบอ

  • ฉุด   Ep : 9 - อยู่กับคุณไม่ได้จริงๆ 1

    เพล้ง! ถ้วยข้าวต้มถูกปัดทิ้งกระทบพื้นทันทีเมื่อไอ้เนตรยกมาให้เขาทาน กองพลแทบคลั่งเมื่อตื่นเช้ามาไม่เจอใกล้รุ้ง และถามไอ้เนตร ไอ้เนตรก็บอกแต่ว่าไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เจอ เพราะมาถึงก็เห็นเจ้านายนอนอยู่คนเดียวในห้อง และนั่นทำให้ผู้มาใหม่อย่างกองบินและกองทัพที่เพิ่งมาถึงพากันอยากรู้ทันทีว่าทำไมอารมณ์ของพี่ชายในเช้านี้ถึงได้เดือดดาลนัก “มึงจะไปไหนก็ไปเถอะไอ้เนตร เดี๋ยวกูกับพี่เหมจัดการพี่หินเอง” กองทัพเอ่ยไล่คนสนิทของพี่ชายออกไปให้พ้นสายตา พร้อมมองไปทางถ้วยข้าวต้มที่ตกแตกกระจายกับพื้น “มึงทำไมไม่กินข้าวไอ้พี่หิน” กองบินเอ่ยถามพร้อมดึงลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงของคนหน้าไม่รับแขก “กูไม่กิน! กูไม่อยู่มันแล้วโรงพยาบาล กูจะกลับบ้าน แล้วเรื่องกำนันชัดไปถึงไหน?” กองพลตอบกลับเสียงห้วน“แล้วไม่แกล้งป่วยแล้วเหรอ เห็นว่าเมื่อคืนมีพยาบาลส่วนตัวมาเฝ้

  • ฉุด   Ep : 8 - พยาบาล 2

    “อ่ะ...อื้อ ลึกอีกได้ไหมคะ อ่า...” ใกล้รุ้งกระดากอายเหลือเกินที่เรียกร้องให้เขาเข้าหาแบบนี้ “อ่า...นิ้วไม่ได้ลึกเท่าดุ้นเนื้อของผัวหรอกนะทูนหัว อ่า...อยากได้ไหม” เขาถามเธอพร้อมกับดึงนิ้วออกมาดูดเลียพร้อมยกหน้าขึ้นจากกลางหว่างขาของเธอ “อ่า...ร้อน รุ้งไม่ไหวแล้วคุณหิน ได้โปรดเถอะ อื้ม...รุ้งต้องการคุณค่ะ” เธอสุดจะอาย แต่ก็พูดออกไปแล้วว่าต้องการคนเถื่อนสารเลวคนนี้ “โอว์...ทูนหัว ต้องการผัวเหรอจ๊ะ อ่า...ผัวก็ต้องการรุ้งเหมือนกันครับผม” แผลที่หัวไม่ได้มีผลกับการเสพสวาทรวมร่างกับใกล้รุ้งเลยสักนิด จริงอย่างที่หล่อนบอกว่ามันไกลหัวใจเขาตั้งเยอะ กองพลรีบจัดการถอดชุดของโรงพยาบาลตัวเองออกทันที เมื่อตอนนี้เขาและหญิงสาวไม่อาจลีลาได้อีกแล้ว “อ่ะ...อื้อ” เธอแอ่นเด้งเร่าตอบรับความใหญ่ที่สอดกระแทกเข้าหาทันที ความใหญ่โตอัดจุกในท้องน้อย ทั้งแน่นและอึดอัดและสุขในคราเดียวกันเมื่อเอวสอบของบุรุษเริ่มโยกไหวกดคลึงเร่าจังหวะเข้าออกในตัว

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status